Hamar - 22.09.1950, Blaðsíða 2

2
HAMAR
r----------------------—--------------------------------
HAMAR
ÚTGEFANDI: Sjálfstæðisflokkurinn í Hafnarfirði
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARMAÐUR: Páll V. Daníelsson.
(Símar: 9228 - 9394).
AFGREIÐSLA í Sjálfstæðishúsinu, Stranugötu 29.
HAMAR kemur út annan hvern föstudag.
Áskriftaverð kr. 15.00 á ári.
PRENTAÐ í PREN l'SMIÐJU HAFNARFJARÐAR H. F.
V-------------------------------------------------------,
Frelsið og kommúnisminn
Löngun íslendinga til að vera sjálfstæð þjóð er þeim í blóð
borin svo að það er ekki óeðlilegt, þó að fólk sé nokkuð á verði
og um leið viðkvæmt, þegar þau mál eru rædd. Þó er oft hægt
að blekkja fólk svo, með því að leika á viðkvæma strengi tilfinn-
inganna í þessu máli, að það gerir ekki það sem skyldi til að vernda
frelsi og sálfstæði þjóðar sinnar, heldur jafnvel veiti óvinum þess
lið óafvitandi.
Mjög er því haldið á loft, að það sé fyrst og fremst ágengni
annarra þjóða, sem íslendingar þurfi að verjast, og svo mikið er
gert úr þeirri hættu, að margir sjá ekki aðra hættur, sem liggja
þeim miklu nær og geta haft stórum alvarlegri afleiðingar, ef
ekki er séð við þeim í tíma.
Þegar íslenzka þjóðin komst undir erlend yfirráð 1262, þá
virðist það hafa verið innanlandsófriðurinn, sem því olli. Þegar
ætt barðist gegn ætt, maður gegn manni meðal þjóðarinnar inn-
byrðis gaf það hinum erlenda aðila kærkomið tækifæri til að ná
yfirráðum yfir hinni sundruðu og styrjaldarþreyttu þjóð.
Það virðist oft erfitt að læra af reynslunni og sagan vill því
endurtaka sig. Er það ekki svipað, sem er að gerast nú og á Sturl-
ungaöld? Er það ekki innbyrðis sundurlyndi, sem veikir sjálfstæði
hins unga lýðveldis? Eru ekki margir til, sem ala á óánægju og
sundrung meðal þjóðarinnar og koma þannig í veg fyrir, að hún
standi sterk og einhuga?
Vissulega eiga íslendingar nóg af óeiningu og sundurþykkju og
á liana er alið jafnt og þétt. Einkum eru það kommúnistar, sem
þá iðju stunda, enda hafa þeir lýst því yfir, að þeir vildu feigt
það stjórnskipulag, sem þjóðin hefur valið sér og býr nú við. Það
eru þeir, sem tala um erlenda ágengni og reyna að beina athygli
fólksins þannig frá því, að þeir eru sjálfir að grafa undan fótum
þess. Og það eru kommúnistar, sem hafa lýst því yfir með eftir-
farandi orðum, að þeir mundu leita erlendrar aðstoðar, ef með
þyrfti til að ná völdunum í sínar eigin hendur:
„Þá dugar ekki lengur að láta auðmannastétt fara með
völd á íslandi í skjóli hinna ýmsu stjórnmálaflokka sinna,
ef hún ekki einu sinni getur tryggt líf og sæmilega af-
komu alþýðu þeirrar, er skapar henni auð og völd. Þá
verður alþýðan sjálf að skapa örlög sín og ef í nauðir
rekur leita sér hjálpar hjá sigrandi alþýðu Ráðstjórnar-
ríkjanna.“
Kommúnistar telja nú að lýðræðisflokkunum hafi ekki tekizt
að tryggja afkomu almennings. Að sjálfsögðu hafa þeir reynt að
koma í veg fyrir það eftir getu sinni ,enda orðið nokkuð ágengt
í þeim efnum. En fyrst þeir álíta, að ekki hafa tekizt að tryggja
sæmilega afkomu alþýðunnar hlýtur að vakna sú spurning, hvort
kommúnistar hafa ekki samkvæmt yfirlýsingu sinni beðið ráð-
stjórnarríkin um hjálp. Var ekki ferð Einars Olgeirssonar austur
fyrir járntjaldið einmitt í þeim tilgangi að biðja um aðstoð til
handa kommúnistadeildinni hér til að ná völdum? Er ekki sú
markaðsöflun, sem Einar þykist hafa náð aðeins til að breiða
yfir hinn rétta og vafalaust óíslenzka tilgang fararinnar?
Kommúnistar hafa ekki hikað við að fela sig undir hjúpi sak-
leysisins í einni eða annarri mynd, þess vegna ber að taka þá með
varúð. Stefna þeirra í utanríkismálum íslendinga hefur alltaf verið
ákveðin, en það er: „Náið vináttu- og verzlunarsamband við Ráð-
stjórnarríkin,“ og slíta öll sambönd við þær þjóðir, sem ekki aðhyll-
ast hið kommúnistiska stjórnskipulag.
Það er stærsti þátturinn í þessu starfi kommúnista að ala á
allskonar sundrung og öngþveiti. í þeim tilgangi fyrst og fremst
reyna þeir að koma af stað verkföllum og koma í veg fyrir að deilur
leysist. Það er þess vegna, sem þeir tóku afstöðu gegn sáttatillög-
um í togaradeilunni áður en þær voru komnar. Þeir vita að ekkert
er hættulegra sjálfstæði einnar þjóðar en það, þegar glundroði er
Eitt og annað — —
48 ATVINNULAUSIR
Eins og getið er á öðrum stað
hér í blaðinu hafa 48 menn
látið skrá sig atvinnulausa og
eru 21 af þeim fjölskyldufeð-
ur, sem eiga fyrir að sjá 30
börnum.
Þótt þetta margir hafi lát-
ið skrá sig þá er af kunnug-
um talið, að þeir séu fleiri
atvinnulausir eða atvinnulitl-
ir, en hafi komið til skráning-
ar.
Hér er alvara á ferðum og
full nauðsyn á, að reynt sé að
finna einhver ráð til að koma
í veg fyrir atvinnuleysi eða
að minnsta kosti að draga veru
lega úr því.
GETULEYSI BÆJARSJÓÐSINS
Á síðasta bæjarstjórnar-
fundi var samkvæmt bréfi frá
Verkamannafélaginu Hlíf, kos
ið í atvinnumálanefnd, sem
athugaði atvinnuástandið í
bænum og gerði tillögur um
lausn þessara mála. Þessi
nefnd fær mikið og vanda-
samt verk að vinna, því svo
virðist vera komið fjárhags-
getu bæjarins, að þær tillögur
sem gerðar yrðu í þá átt að
bæjarsjóðurinn yki vinnu yrðu
ekki raunhæfar. Það yrði því
mjög að líta til þess, hvað
hægt væri að gera í því að
auka störfin við framleiðsluna,
svo að eitthvað kæmi í aðra
hönd.
TOGARARNIR í HÖFN
Togararnir hafa verið
bundnir í höfn undanfarna
mánuði vegna verkfalls. Að
vísu er komin fram sáttatillaga
í deilunni, en ekki er vitað um
úrslit atkvæðagreiðslu um
hana, þegar þessar línur eru
ritaðar. Hinsvegar er ekki gott
útlit á að tillagan fái sam-
þykki, ef dæma skal eftir
fundarsamþykkt Sjómanna-
félags Hafnarfjarðar s. 1. mið-
vikudagskvöld.
ÞARFIR FÓLKSINS
Því hefur löngum verið hald
ið fram af hinum sósialistisku
flokkum að bæjar- og ríkis-
rekstur leysi flest vandamál.
Sem dæmi hefur oft verði
minnst á bæjarútgerð, það sé
miklu eðlilegra að almenning-
ur eigi útgerðina heldur en
einstaklingar, vegna þess að
þá sé fyrst og fremst hugsað
um þarfir fólksins, en einka-
framtakið bindi skipin í höfn,
þegar þeim þykir svo við
þurfa. En hvað skeður? Þrátt
fyrir atvinnuleysi í bænum eru
togarar Bæjarútgerðarinnar
bundnir í höfn. Og það hef-
ur ekki heyrzt að ráðamenn
hennar hafi gengið fram fyrir
skjöldu til að koma þeim af
stað og draga á þann hátt úr
atvinnuleysi í bænum.
Brjóstmynd af Bjarna riddara
Sívertsen reist í Hellisgerði
Frcimhald af bls. 1.
hans hér í bæ og afhent brjóst-
líkanið fyrir hönd gefendanna.
Það var á 25 ára afmæli Mál-
fundafélagsins Magna 2. desem-
ber 1945, að hr. Björn Jóhannes-
son þáverandi forseti bæjarstjórn
ar Hafnarfjarðar afhenti Magna
peningagjöf að upphæð kr. 20
þúsund með þeim formála að fé
þessu yrði varið til að reisa brjóst
líkan af Bjarna riddara Sívertsen
og því valinn staður í Hellisgerði.
Gefendur þessarar upphæðar
voru hlutafélögin Vífill og
Hrafna-Flóki. Gefendurnir ósk-
uðu eftir að Magni hefði á hendi
allt varðandi framkvæmdir máls-
ins og fól félagið stjórn sinni
þær.
Hún ákvað að fá listamanninn
Ríkarð Jónsson til að gera brjóst-
líkanið sem hann gerði af sinni
þjóðkunnu snilld og smekkvísi
eins og sjá má. Hann ákvað og
gerð fótstallsins og sagði fyrir um
gjallhúðun hans, en hana fram-
kvæmdi hr. múaram. Einar Sig-
urðsson.
Steinhella sú er líkanið hvílir
á og steinn sem vitinn er klapp- i
aður í er sótt austur að Nesi í
Selvogi en þar var fæðingar-
staður og bernskustöðvar Bjarna
Sívertsen.
Vil ég nú fyrir hönd Málfunda-1
félagsins Magna og í nafni þess
flytja gefendunum beztu þakkir
fyrir hina höfðinglegu gjöf og
þann heiður sem þeir sýndu fél-
aginu með gjöf þessari, hún sýn-
ir Ijóslega hvert mat þeirra er á
verkum afreks- og athafnamanns
ins Bjarnar riddara, sem og rækt
ar semi til átthaganna, og hug-
kvæmni og vinarhug til Hellis-
gerðis og gesta þess í nútíð og
| framtíð. Og jafnframt óska ég
gefendunum gæfu og gengis með
starfærkslu sína hér eftir sem
hingar til.
Einnig þakka ég listamannin-
um Ríkarði Jónssyni fyrir hans
ágæta verk og framúrskarandi
lipurð og hjálpsemi okkur til
handa svo að verk þetta mætti
verða í alla staði með hinni mestu
prýði. Svo og þakka ég öllum
öðrum er á einn eða annan hátt
hafa stuðlað að því að fram-
kvæmdir verksins tækjust sem
bezt.
Það skal tekið fram, að hugsað
var að brjóstlíkanið yrði á öðr-
um stað í Hellisgerði, en af því
gat ekki orðið að sinni og var
því þessi staður valinn um stund-
arsakir, þar til það verður flutt
á hinn fyrirhugaða stað.
Eins og ég hefi áður tekið
fram og allir geta hugleitt, er lík-
an þetta Hellisgerði og gestum
þess mikils virði, en hitt finnst
mér ei minna um vert, hver vin-
arhugur til Hellisgerðis og alls
þess er það má prýða í glæsileik
og fjölbreytni er á bak við gjöf
þessa vakir, og vildi ég óska að
slíkt hugarþel til garðsins mætti
búa í huga og sinni hvers Hafn-
firðings og annarra er garðinn
sækja heim honum til heilla, geng
is og velfarnaðar á komandi tím-
«
um.
Helgi Hannesson bæjarstjóri
minntist Hafnarfjarðar og gat
þess, að sér fyndust einkum þrír
staðir mest einkennandi fyrir bæ-
inn, það væri Hvaleyrin með sitt
víða útsýni, Hamarinn, sem
gnæfði yfir fjörðinn og Hellis-
gerði, með sýnum fagra gróðri
í hjarta bæjarins.
Að lokum lék Lúðrasveit Hafn-
arfjarðar þjóðsönginn.
Þessi hátíðastund í Hellisgerði
var vel sótt, enda veður hið bezta
og fór hún í alla staði vel og
virðulega fram.
----•------
í efnahagslífi hennar á sama tíma og hún hefur ekki til hnífs og
skeiðar.
Hver sá þjóðfélagsþegn, sem vill stuðla að efnahagslegu og
stjórnarfarslegu sjálfstæði þjóðarinnar verður að gera sér ljóst, að
hvert handtak, sem kommúnistar vinna er unnið til þess eins að
geta komið ár sinni betur fyrir borð í því efni að kollsteypa því
stjórnskipulagi, sem þjóðin hefur valið sér og leiða landsbúa til;
hinni kommúnistísku ánauðar.
Goodtemplarastúkurnar í bæn
um, Daníelsher og Morgunstjarn
ar, eru byrjaðar vetrarstarfið og
halda fundi sína eins og áður á
þriðjudögum og miðvikudögum.
Messa
Frelsið er öllum fyrir mestu. Kommúnistar þykjast vinna
fyrir auknu frelsi, en reynslan sannar hið gagnstæða, hún sannar
að frelsið og kommúnisminn eru tvær andstæður.
Messa í Hafnarf jarðarkirkju kl.
2 n. k. sunnudag.
Sóknarprestur