Hamar - 03.11.1950, Blaðsíða 2
2
H A M A R
t--------------------------------------------------------*N
HAMAR
ÚTGEFANDI: Sjálfstæðisflokkurinn í Hafnarfirði
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARMAÐUR: Páll V. Daníelsson.
(Símar 9228 - 9394).
AFGREIÐSLA í Sjálfstæðishúsinu, Strandgötu 29.
IIAMAR kemur út annan hvern föstudag.
Áskriftaverð kr. 15.00 á ári.
PRENTAÐ í PRENTSMIÐJU HAFNARFJARÐAR H. F.
Gatnagerðin í bænum
Þegar dropi kemur úr lofti minnir það bæjarbúa óþægilega
á það í hve miklu ófremdarástandi gatnagerðin er hér í bænum.
Margir vonuðu, þegar farið var að steyjoa Strandgötuna að á því
yrði framhald. En sú von hefur algerlega brugðizt. Ekkert var
gert í þeim málum síðasta kjörtímabil, né heldur það sem af er
þessu.
Slitlag gatnanna hér í bæ er rauðimelur og aftur rauðimelur
að undanteknum þessum litla spotta, sem steyptur var af Strand-
götunni. Göturnar verða því svo holóttar, að þær eru illfærar
og jafnvel að megi segja ófærar fyrir gangandi fólk og ökutæki
og í sumar þeirra myndast djúpir lækjarfarvegir. Þetta leiðir til
mjög aukinnar slysahættu þar sem bifreiðastjórar eru að reyna að
bjarga bifreiðum sínum frá verstu ófærunum með því að aka út
á götujöðrunum, en eftir þeim þarf einmitt gangandi fólk að fara
því gangstéttir eru ekki til.
Margir þeirra, sem við byggingar hafa átt á undanförnum
árum vita líka vel, hvernig hefur gengið að fá götuslóða að
húsum sínum, fyrst og fremst að fá akfært að lóðinni og síðan
að fá lagt vatn og holræsi, svo hægt væri að búa í húsunum.
Þessir erfiðleikar og óþægindi, sem af þeim leiða verða til að
auka byggingarkostnaðinn á einn eða annan hátt. Það virðist
því vera full ástæða til, að sá háttur komist á, að göturnar séu
byggðar og lagt í þær bæði vatns- og holræsalögn áður en farið
er að byggja við þær. Það mundi ekki verða kostnaðarsamara
fyrir bæjarsjóðinn en hitt kákið, en mundi hjálpa bæjarbúum
mikið til -að koma þaki yfir höfuð sér. Að sjálfsögðu ber að
koma í veg fyrir það að hægt sé að halda lóðum óbyggðum
svo mörgum árum skiptir við þær götur, sem lagðar hafa verið.
Að vísu getur ekki talizt réttlætanlegt, að taka lóðir af þeim mönn-
um, sem meinað hefur verið um stundar sakir að byggja af hálfu
hins opinbera.
Þá er nauðsynlegt að það komizt á, að árlega verði götu-
spotti lagður úr varanlegu efni. Verði það ekki gert komast göt-
urnar hér í bæ seint í viðunanlegt horf. E. t. v. verður því til svar-
að að fjárfestingarleyfi fáist ekki til að steypa götur nú, en þá er
því til að svara að flestar götur hér í bæ eru ekki það miklar um-
ferðargötur, að þær ættu að endast svo áratugum skiptir án
verulegs viðhaldskostnaðar með því að malbika þær. Og ekki
er það trúlegt að Hafnarfjarðarbær fái ekki leyfi til slíkrar gatna-
gerðar í hlutfalli við aðra bæi.
Þetta ófremdarástand í gatnagerðinni hér í bæ er ekki fyrir
það að svo litlu fé hafi verið til hennar varið. Heldur er það
fyrir það, að hálfkák og skipulagsleysi hefur ríkt í þessum mál-
um. Það er hlaupið aftur og aftur í sama götuspottann. Fyrst
er e. t. v. einhver slóði gerður svo að hægt sé að komast á bíl
eftir götunni og síðan rokið í burtu, svo er e. t. v. lagt vatn og
holræsi og ennþá hlaupið frá verkinu o. s. frv. Þetta leiðir til
þess að gatnagerðin verður miklu kostnaðarsamari heldur en ef
gengið væri hreint og skipulega til verks, því lokið, sem unnið
væri við í það skiptið og síðan snúið sér að öðrum viðfangsefn-
um.
Viðhald malargatna er mjög mikið eigi það að vera í lagi
og þó að það sé ekki betra en gerizt hér í bæ kostar það mikið fé.
Þetta fé, sem eru bein rekstrarútgjöld þarf að spara sem mest
og það verður ekki gert á annan hátt en þann að gera göturnar
sem varanlegastar.
Sjálfstæðisflokkurinn hér í bæ hefur á þetta bent svo og það,
að nauðsynlegt væri að taka upp hagnýtari vinnubrögð í bæjar-
vinnunni en nú eru. En á það má Alþýðuflokksmeirihlutinn ekki
heyra minnst. Þótt verk verði óeðlilega dýrt virðist ekkert vera
gert til að kryfja það til mergjar hvaða orsakir liggja til þess, en
vafalaust mætti mikið af ýmsum mistökum læra í þeim efnum.
Eitt og annað--
STYRKURINN
I síðasta tölubl. Hamars var
um það rætt hve fáránlegt
væri að veita hæstlaunaða
starfsmanni bæjarins, bæjar-
stjóranum, styrk til að geta
lifað. Bæjarbúar eru þar
mjög á einu máli, enda snert-
ir þetta þeirra hag, þar sem
þeir verða að gjalda styrkinn
Það lítur út fyrir að leiðarinn
í síðasta tbl. Iíamars haf farið
all verulega í taugarnar á for-
manni Sjómannafélags Hafnar-
fjarðar. Að vísu svarar hann
greininni ekki heldur talar um
„forheimsku“, ,,smjaður“, „í-
haldshugsjónir" o. fl. og sver sig
þannig í fóstbræðralag við aðra,
sem í Alþýðublað Hafnarfjarð-
ar rita.
Þegar frá eru talin gífuryrðin
er grein hans staðfesting á aðal-
upjristöðunni í grein Hamars en
það var, að formaður Sjómanna-
félags Hafnarfjarðar hefði þagað
um það, að félagið út af fyrir sig
mundi hafa verið til viðtals um
samninga á karfaveiðar og eins
og hann segir í grein sinni, að
hann „hefði að sjálfsögðu látið
fram fara atkvæðagreiðslu um
málið.“
Það stendur óhaggað, sem
Hamar sagði um þá venju, sem
hefði verið að undanförnu, að
sömu samningar hefðu gilt fyrir
Sjómannafélag Reykjavíkur og
Sjómannafélag Hafnarfjarðar,
enda er það á engan hátt óeðli-
legt. Það er því heldur ekki ó-
eðlilegt að hafnfirzkir útgerðar-
menn svo og allur almenningur
liti svo á, að þannig mundi það
verða nú og þá ekki sízt, ef tillit
er tekið til þess, að svo náin var
samvinnan milli þessara tveggja
félaga, að við síðustu samninga
var atkvæðum um sáttatillögu
skellt saman í Reykjavík og Hafn
arfirði.
Hvort útgerðarmenn hafa gert
rétt eða ekki með því að ganga
ekki til formanns Sjómannafé-
lags Hafnarfjarðar og spyrja
hann um það, hvort sami háttur
yrði hafður að þessu sinni eða
annar tekinn upp skal ekki dæmt
og það yfirleitt af miklu lægri
launum en bæjarstjórimi hef-
ur og búa jafnvel við erfiðari
kjör á ýmsan annan hátt.
ÞÖGN ALÞ.BL. HFJ.
Síðan þetta gerðist í bæj-
arstjórn hafa komið út tvö
blöð af Alþ.bl. Hfj. og hefur
ekki einu sinni verið minnst
um hér, eða vill fdrmaðurinn
reyna að koma því inn hjá fólki
að Bæjarútgerðin t. d. og aðrir
togaraeigendur hafi gert það sér
til gamans að binda skipin við
bryggju undanfarna mánuði,
þegar mokafli var við strendur
landsins?
Þungamiðjan í máli þessu er
sú, að hafnfirzkir togaraeigend-
ur reiknuðu ekki með möguleika
á öðru samkomulagi í Hafnar-
firði en Reykjavík, en formaður
Sjómannafélagsins vissi að fé-
lagið var til viðtals við útgerðar-
menn hér í bæ og hann tók á sig
þá ábyrgð að þegja þangað til
eftir dúk og disk. Formaður Sjó-
mannafélags Hafnarfjarðar segir
í grein sinni: Hinsvegar liggur
Framháld á bls. 4
í síðasta tbl. Alþýðublaðs
Hafnarfjarðar leggja kapparnir
Stefán Gunnlaugsson og Sigurð-
ur Lárus á flótta frá sannleik-
anum og sjálfum sér, þeir voga
sér að halda því blygðunarlaust
fram að þeir hafi leitazt við að
rökræða málefnalega það sem ég
hefi skrifað til þeirra í fjögur
síðustu tölubl. Hamars, en ég
hafi hins vegar þyrlað upp blekk-
ingamoldviðri og haft í frammi
persónulegar árásir og rógsiðju.
Þeim, sem lesið hafa þessar
greinar þarf ekki að segja hve
sannleikurinn snýst við í höndum
á þessa styrkveitingu sem frétt
hvað þá meira. Sýnir fátt bet-
ur hve blaðið forðast að ræða
þau mál, sem eru efst á baugi
og snerta almenning, þegar
um það er að ræða, að bæta
forystuliði Alþýðuflokksins
eitthvað upp. Annars hefði
það alls ekki verið úr vegi
fyrir Alþ.bl. Hfj., „baráttu-
málgagn alþýðunnar“H að
beita sér fyrir því að allir,
sem eins illa og ver væru sett-
ir en bæjarstjórinn, fengju
styi'kveitingu sem svarar, að
útsvör þeirra væru gefin eft-
ir.
FRESTUN FRAMKVÆMDA
En hvernig sem á þessi mál
er litið af hálfu Alþýðuflokks-
ins hér í bæ, þá eru bæjar-
búar á móti slíkri ráðstöfun
f jár þeirra eins og gert er með
styrkveitingunni til bæjar-
stjórans. Enda verður að ætl-
ast til þess, þegar bæjarstjór-
inn sér hve allur almenningur
á erfitt með að greiða liinar
þungu og sívaxandi álögur til
bæjarsjóðsins, að hann sjái
sóma sinn í því að framkvæma
ekki þessa samþykkt bæjar-
stjórnar, eða að minnsta kosti
að láta hana ekki koma til
framkvæmda fyrr en búið er
að standa við þær fjárveiting-
ar, sem fjárhagsáætlunin ger-
ir ráð fyrir.
þessara kumpána, en þeim sjálf-
um vil ég segja þetta: Eg hefi
ekki hirt um að svara þeim
persónulegu árásum og svívirð-
ingum sem þeir hafa sent mér,
t. d. í greinunum: „Fánaberi for-
heimskunnar“ og „Blásturinn í
Biering", vegna þess að ég þótt-
ist vita að þeir gætu ekki stungið
niður penna án þess að rita
persónulegar svívirðingar. Þetta
álít ég þeirra eigin veikleika og
læt hann liggja milli hluta, en
mér þykir skörin færast upp í
bekkinn þegar þeir ætla mér hkt
hugarfar og þeir sjálfir virðast
hafa. Hvað því við kemur að
þeir hafi leitast við að svara
málefnalega, vil ég segja, að lítill
árangur er sjáanlegur af þessari
viðleitni, eða hvenær birti Alþ.bl.
Hfj. málefnalegt svar við grein
minni „Þegar neyðin er stærst
— er hjálpin næst?“
Nei, málefnin eru vandfund-
in í Alþ.bl. Hfj., enda hræðast
nú Sigurður og Stefán sinn eigin
skugga og er það ekki að furða.
Eins og áður hefur verið bent á hér í blaðinu þá er bæjar-
búum ekki sama, hvernig með fé þeirra er farið, þeir vilja fá
sem mest fyrir hverja krónu, sem þeir láta af hendi og þegar
harðnar að munu þeir fylgjast betur með, hvernig fé þeirra er
varið.
Eigi að nást árangur í gatnagerðinni o. fl. hér í bæ verður að
taka þessi mál öll fastari tökum en nú er. Það er ekki allt fengið
með því að veita fé til einhverra ákveðinna hluta á fjárhags-
áætlun, heldur þarf að framkvæma þau verk, sem til er veitt
og umfram allt að gera það á skipulegan og hagkvæman hátt.
Staðfesting és um-
mælum Hamars
HILMAR BIERING:
Á flótta frá sannleik-
annm og sjálfum sér