Hamar - 23.12.1950, Side 1
—
SyERRIR HARALDSSON, stud. theol.:
Boðskapnr jólanna
Guðspj.: Lúk. 2. 1.-15.
Þegar dagarnir eru stytztir og
næturnar lengstar, þegar skamm-
degisnujrkrið, þetta kalda og
misktmnarlausa afl, sem menn-
irnir hafa óttast og flúið, grúfir
tjfir láði og legi, svo að lífið og
birtan virðast ætla að fara hall-
loka í því stríði, koma jólin til
vor mannanna. Þau koma eins og
sólargeizli í gegnum heldimmt
myrkrið, eins og vermandi ylblær
í kulda vetrarins, eins og læknir
með lífsstein í hendi, sem græðir
öll kalsár, já einsog lífgjafi, þeg-
ar feigðardómur virðist ganga
um heim allan. Litlu bömin, sem
með skelfingu í svipnum horfðu
á skuggana lengjast og myrkrið
þéttast, þerra augun og brosa í
gegnum tátin og öldungurinn
lifir upp bernsku sína, roði færist
á fölan vanga og hann brosir
með harninu.
Vissulega eru fólin Ijóss- og
lífgjafi mannanna börnum.
En hvað er það þá, sem jóla-
dagarnir hafa framyfir aðra
daga?
Hvaða boðskap hafa þeir að
fhjtja, sem er svo máttugur, að
hann lýsir upp myrkrið, vermir
hendur og hjörtu, græðir kalsár
og sviða, lætur litlu börnin brosa
í gegnum tárin og skapar vonar-
glampa í döprum augum?
Heyrum orð engilsins, er hann
talaði til fjárhirðanna hina fyrstu
jólanótt, og verum þess minnug
um leið, að þeim hinum sömu
orðum er beint til vor enn í dag.
„Sjá, ég boða tjður mikinn
fögnuð, sem veitazt mun öllum
lýðum, því yður er í dag frels-
ari fæddur.“
Þessi er boðskapurinn.
Þarna er ástæðan fyrir því, að
á jólunum ríkir fögnuður og
gleði í höllum og hreysum.
Jólin eru fæðingarhátíð. Þau
eru fæðingarhátíð þess bams,
sem bezt hefur fæðst á þessari
jörðu, þess barns, sem síðar boð-
aði friðlausum frið, syndugum
fyrirgefningu, veikum lækningu,
og umfram allt annað, kærleika
öllum mannanna börnum, þess
bams, sem gaf líf sitt og líkama,
til þess að vér ekki skyldum
deyja heldur öðlast eilíft líf.
Heimurinn hafði ekkert að bjóða
þessu bami, er það fyrst leit dags
ins Ijós, nenm jötu í fjárhúsi í
stað vöggu, því það var ekki
rúm fijrir það ammrsstaðar.
Ár og aldir hafa liðið. Boð-
skaptir Jesú Krists hefur farið
sigurför um heim allan og náð
til yztu endimarka veraldarinnar
og nú, nítján hundruð og fimm-
tíu árum síðar eru þúsundir þús-
unda manna um gervallan heim
sem byggja allt líf sitt og alla
sína von á honum einum, og í
stað hins þrönga jöturúms á hann
nú rúm í hjörtum állra þessara
þúsunda og aftur þúsunda
manna, sem sótt hafa huggun,
frið og líf í kenningar hans og
boðskap.
í þetta skipti er myrkrið ó-
venju þétt, sem geisli jólastjörn-
unnar þarf að brjótast í gegnum
og þeir eru óvenjumargir menn-
irnir, sem farið hafa villtir vega
í gjörningahríðum þeim, sem hin
illu öfl þyrla upp.
Ollum þessum mönnum þarf
jólastjarnan að vísa leiðina til
barnsins í jötunni — leiðina að
fótskör herra himins og jarðar.
Slíkt er hlutverk hennar og því
mun hún gegna, aðeins að menn-
irnir vilji ganga þá leið, sem hún
lýsir.
Vinir mínir! Við skulum á
þessum jólum fara að dæmi vitr-
Hafnarfjarðarkirkja: Séra Garð
ar Þorsteinsson. Aðfangadag kl.
11 f. h. Barnaguðþjónusta. Kl.
6 e. h. Aftansöngur. Jóladag kl.
2 e. h. Messa. Gamlárskvöld kl.
6 e. h. Aftansöngur. Nýjársdag
kl. 5 e. h. Messa.
★
Fríkirkjan: Séra Kristinn Stef-
ánsson. Aðfangadag kl. 8,30 e. h.
Aftansöngur. Jóladag kl. 2 e. h.
Messa. Annan jóladag kl. 1,30
Barnaguðþjónusta. Gamlárs-
kvöld kl. 8,30 e. h. Aftansöngur.
Nýjársdag kl. 2 e. h. Messa: Síra
inganna, sem létu jólastjörnuna
vísa sér leiðina að fæðingarstað
jólabarnsins og færðu því gjafir
sínar.
Við skulum líka færa því gjaf-
ir okkar, ekki gull, reykelsi né
mirru, heldur okkur sjálf, sálir
okkar og líkami. Og ef við færum
þessar gjafir af heilum huga, þá
megum við vera viss um að
þær verða endurgoldnar.
Við munum hljóta styrk og
þrek til að stríða og berjast fyrir
hinum góða málstað, von, sem
sigrar alla erfiðleika, bjartsýni til
að horfa vonglaðir framrn á veg-
inn, kærleika til að umbera og
fyrirgefa, og umfram allt annað,
frið í sálir vorar.
Slíkar eru jólagjafir guðs til
barna sinna og geta þær verið
betri?
Ef allir gerðu þetta, yrði lífið
öðruvísi en það nú er, þá mundi
upp af vígstöð þessa heims, sem
nú er vökvuð tárum og blóði,
nýr heimur stíga, heimur frels-
is og friðar, þá mundi ekki leng-
ur saklaust blóð hrópa í him-
inninn eftir réttlæti og þá mundu
tárin þorna eins og dögg fyrir
sólu, þá mundi þessi jólahátíð
verða inngangur að nýju fríðar-
ári — inngangur að hinu lang-
þráða guðsríki á jörðu, Til þess
hjálpi oss hinn hvíti Kristur.
Gleðileg jól.
Sverrir Haraldsson
stud. theol.
Sigurbjörn Einarsson, próf.
prédikar.
★
K.F.U.M. og K.: Aðfangadag
kl. 11 f. h. Barnaguðþjónusta í
Hafnarfjarðarkirkju. (Ath. breitt
an tíma).
í K.F.U.M.-húsinu: Jóladag
kl. 10 f. h. Sunnudagaskólinn.
Gamlárskvöld kl. 8,30 e. h. Barna
samkoma. Nýjársdag kl. 8,30 e. h.
Almenn samkoma. Ólafur Ólafs-
son, kristniboði, talar. — Allir
velkomnir.
★
=5SS=
Messur og samkomnr
/
Eins og lesendum blaðsins er kunnugt efndu bifreiðastjórar Nýju bíl-
stöðvarinnar til skemmtiferðar fijrir aldrað fólk hér í bæ. Mynd sú er hér
birtist var tekin í ferðinni, af fólkinu við Strandakirkju. „Þakklátur þátttak-
andi“ sendi Nýju bílstöðinni eftirfarandi fcrðaminningu.
r<*rða in i ii ii i n»
19. september 1950
Hafnarfjarðar fríða sveit
farartækja höfðingja,
aldna fólkið — eg það veit
allt vill ykkur lofsyngja.
Guð, sem ykkar góðu sál
gaf hinn sanna fómarhug,
kveiki oss það kærleiksbál,
er kemur vorum anda á flug.
September nítjánda sjálfsagt við munum,
sitjandi í hægindum, áfram við brunum.
Ártalið fimmtíu allmargur skráði,
en útvarpið regni við suðurströnd spáði.
Um Krýsuvík gengum við glaðvær í huga
gufan kann myrkrið og kuldann að buga.
Framtak og árræði lengi skal lifa.
Lofsyngjum Hafnarfjörð: — segi og skrífa.
í skrautblóma og tómata gróðurhús gengum
girnd á þeim ávöxtum talsverða fengum.
En áfram skal halda, því haustdagur líður
og hver öðrum fegurri staður vor bíður.
Um hraungötur liðast svo lestin hin fríða,
liggja þar kindur í holunum víða.
Herdísarvík má í skyndingu skoða.
Ó, skáldjöfur — munum hvað orð þín oss boða.
Það bagar mig oftlega að illa ég heyri,
svo ýmsu ég tapa, það gjöra nú fleiri.
Erí verum öll glöð, því að vegimir lengjast,
óg víðfrægir staðír og byggðarlög tengjast.
Framhald á blaðsiðti 2.