Morgunblaðið - 20.12.2010, Blaðsíða 26

Morgunblaðið - 20.12.2010, Blaðsíða 26
26 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. DESEMBER 2010 ✝ Halldóra Þor-steinsdóttir (Gógó) fæddist á Jafnaskarði í Staf- holtstungum í Borg- arfirði 23. apríl 1934. Hún lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja föstu- daginn 10. desember 2010. Foreldrar hennar voru Þor- steinn Guðbjarn- arson, bóndi á Jafn- askarði, f. 28.8. 1909, d. 28.9. 1948, og Guðný Björnsdóttir húsfreyja, f. 6.8. 1908, d. 9.12. 1991. Systur Halldóru eru Jóhanna Birna, eiga þau þrjú börn. Sigrún, f. 12.2. 1961, gift Birni Oddgeirs- syni f. 11.12. 1964, eiga þau tvær dætur. Ólöf, f. 1.11. 1968, gift Ás- geiri Þórissyni, f. 31.1. 1968, eiga þau tvær dætur en Ólöf á son fyr- ir. Yngstur er Sigurður, giftur Steinunni Unu Sigurðardóttir og eiga þau fjögur börn. Foreldrar Halldóru fluttust að Beigalda í Borgarfirði þegar hún var þrettán ára en fjórtán ára fluttist hún til Reykjavíkur og bjó þar hjá móðursystur sinni og fór þar að vinna. Halldóra og Har- aldur byrjuðu búskap á Keflavík, þau bjuggu alla tíð að Lyngholti 13 í Reykjanesbæ. Halldóra vann aðallega við þjónustustörf. Seinni hluta starfsævinnar starfaði hún hjá Varnarliðinu á Keflavík- urflugvelli. Útför Halldóru verður gerð frá Keflavíkurkirkju í dag, 20. des- ember 2010, og hefst athöfnin kl. 14. Guðrún, Jóna Guðný, Auður Ósk, Guðbjörg, Hjördís Ragna, d. 8.9. 2007, Brynhildur, d. 20.7. 2007, og Kristín. Halldóra var næst- elst af systrunum. Hinn 30.9. 1956 giftist Halldóra Har- aldi Hafsteini Ólafs- syni, f. 12.3. 1936. Börn þeirra eru Þor- steinn, f. 5.8. 1956, giftur Jan Haralds- son, f. 1.4. 1961, eiga þau tvö börn. Kristín, f. 23.6. 1958, d. 12.12. 2008, gift Guð- mundi Sighvatssyni, f. 30.5. 1958, Í dag kveð ég móður mína, já elsku mömmu mína, nú er samferð okkar hér lokið og það er svo skrýtið að þrátt fyrir veikindi í áratug og mikil veikindi undanfarin þrjú ár þá get ég ekki hugsað það til enda hvernig líf mitt og fjölskyldu minnar verður án mömmu. Mömmur eru þær sem elska mann mest í þessum heimi, eru alltaf með hugann hjá manni og ekkert gleður þær meira en hamingja barna þeirra og því getur enginn sem á góða mömmu hugsað sér lífið án hennar. Ég er yngstur fimm systkina og þegar ég rifja upp æskuminningar mínar um mömmu þá eiga þær sér flestar stað í eldhúsinu, því þar sem við vorum svo mörg í heimili þá var mamma annaðhvort að elda, baka eða smyrja ofan í okkur. Við Ólöf erum tvö svona yngst en þau þrjú eldri voru orðin unglingar þegar ég man fyrst eftir okkur. Mamma og pabbi voru dugleg að ferðast með okkur á sumrin í tjald- vagninum og vinsælast var þá að fara í Þjórsárdal. Þegar ég var ellefu ára fór ég að bera út Morgunblaðið og tók þá að mér stærsta hverfið, Mogginn var þá eins og í dag borinn út fyrir klukkan sjö á morgnana og á dimmum köldum vetrarmorgnum og þegar blaðið kom of seint til okkar þá kom mamma oft óbeðin með mér að bera út svo ég næði að klára áður en skólinn byrjaði. Og mikið var ég feginn þegar ég sá hana koma út til þess að koma með mér að bera út. Mamma var líka alfarið á móti því að börn væru skömmuð, hún vildi að talað væri við þau á rólegum nótum og þegar unglingsárin brustu á og ég hefði sannarlega átt að vera skamm- aður þá var það ekki þannig ef mamma var sú sem tók á málinu, hún bara tók mig inn í eldhús gaf mér eitthvað að borða og spjallaði við mig um rétt og rangt. Í seinni tíð eftir að ég eignaðist fjölskyldu var mamma alltaf boðin og búin til þess að passa fyrir okkur þrátt fyrir sjúkdóminn. Elsku mamma, ég kveð þig með trega og söknuði í hjarta en trúi því jafnframt að nú sért þú á stað þar sem veikindi og kvalir eru ekki að plaga þig. Þinn Sigurður. Ég kynntist Gógó fyrir rúmum tuttugu árum, ég var sextán ára þeg- ar Siggi vildi endilega kynna mig fyrir foreldrum sínum. Ég lét til leið- ast en var nú frekar stressuð yfir þessu og fannst það ekki tímabært en ákvað svo að láta til leiðast. En þetta stress var algjörlega óþarft því Gógó, já og Haddi líka, tóku mér opnum örmum. Við Gógó áttum alla tíð gott samband og féll þar aldrei neinn skuggi á. Við vorum ekkert inni á gafli hjá hvor annarri, en það var alltaf gott á milli okkar. Hún kenndi mér margt sem ung húsmóðir þarf að kunna og ekki var vanþörf á því við Siggi vorum ein- ungis átján ára þegar við byrjuðum að búa og tvítug þegar við eignuð- umst okkar fyrsta barn. Gógó kenndi mér t.d. að gera sult- ur og fiskibollur og þar sem ég átti lengi ekki neina hrærivél þá lánaði hún mér alltaf sína þegar hakka þurfti í fiskibollur og ekki má gleyma bolludagsbollunum sem hún kenndi mér líka að baka. Ég áttaði mig fljótt á því að það yrði enginn hægðarleikur að komast með tærnar þar sem hún hafði hæl- ana í matargerð. Já, maður hefur mikið reynt í gegnum árin að ná tækni Gógóar í eldhúsinu, með misjöfnum árangri. Þegar ég var bæði í skóla og að vinna hjálpaði hún mér með elstu börnin mín eins og hún gat. Á þeim tíma var hún enn að vinna og Krist- ín, Sigrún og Ólöf voru líka með lítil börn og þurftu einnig á aðstoð að halda, svo oft var ansi mikið af börn- um á Lyngholtinu á þeim árum. Seinna meir þegar Gógó hætti að vinna, árið 2001, og ég eignaðist nafna hennar, hann Halldór Loga, þá var orðið rólegra hjá Gógó og áttu þau Halldór mikið af góðum og ynd- islegum stundum saman. Halldór Logi átti sérstakan stað í hjarta ömmu sinnar og ekki er lengra síðan en bara í sumar að hann fór síðast með ömmu og afa upp í sumarbú- stað. Síðustu árin hafa ekki verið auð- veld og hafa mikil veikindi sett mark sitt á líf tengdamömmu minnar. Hennar mikla þrautseigja, rólega lundarfar og æðruleysi gagnavart veikindum sínum og í lífinu almennt hafa kennt mér svo ótrúlega margt. Elsku Haddi minn, ég bið guð að hjálpa þér og gefa þér styrk á þess- um erfiðu tímum. ..... Ljúfi drottinn lýstu mér, svo lífsins veg ég finni, láttu ætíð ljós frá þér ljóma í sálu minni. (Gísli á Uppsölum.) Í hjarta mínu varðveiti ég fallega minningu um góða konu. Steinunn Una Sigurðardóttir. Hin langa þraut er liðin, nú loksins hlauztu friðinn, og allt er orðið rótt, nú sæll er sigur unninn og sólin björt upp runnin á bak við dimma dauðans nótt. (Valdimar Briem) Besta vinkona mín Gógó hefur nú loks fengið kærkomna hvíld eftir mikla baráttu við parkinsonsveikina. Það var í Glasgow 1992, við vorum í verslunarferð fyrir jólin að Gógó sagði mér að búið væri að greina sig með parkinsonsveikina, og hún sagð- ist ætla að berjast af hörku gegn henni. Það gerði hún svo sannarlega, hún var mjög hörð af sér og vann á meðan stætt var og kvartaði aldrei. Mér finnst skrítin tilhugsun að eiga ekki eftir að koma til þín í Lyng- holtið oftar, það var alltaf dúkað borð, kaffi og meðlæti í eldhúsinu sem var alltaf fullt af mat. Þú varst alltaf að hugsa um fjölskylduna þína, öll börnin og barnabörnin sem þú varst svo rík af. Þau komu í frímín- útunum úr skólanum og alltaf var nóg á boðstólum fyrir alla. Það hafa verið erfiðir tímar hjá þér undanfarin þrjú ár, hvert áfallið eftir annað. Ég fann hvað þú þurftir að líða þótt þú talaðir ekki mikið um það, mér fannst partur af þér deyja með dóttur þinni Kristínu í desem- ber 2008, svo komu önnur áföll sem fóru betur, en allt þetta reyndi mjög mikið á þig. Nú hefur okkar vinskapur staðið í 60 ár án þess að slitna, með mismik- illi samveru, en aldrei höfum við orð- ið ósáttar. Ég vil með þessari kveðju þakka þessi ár: Ég sendi þér kæra kveðju nú komin er lífsins nótt, þig umvefji blessun og bænir ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því, þú laus ert úr veikinda viðjum þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Hadda og öllum ættingjum þínum sendi ég og fjölskylda mín innilegar samúðarkveðjur. Þín vinkona, Sesselja (Stella). Elsku Gógó, kallið er komið og þrautagöngu þinni lokið, þú sagðir það oft við mig hvað það væri öm- urlegt að fá þennan sjúkdóm, en enginn veit sína ævi fyrr en öll er. Ég var unglingur fyrst þegar ég fór að koma inn á heimili þitt og seinna meir var ég þín hárgreiðslu- kona, þú varst yndisleg og góð kona og hafðir góða nærveru. Oftar en ekki þegar þú komst til mín á hárgreiðslustofuna komstu færandi hendi, annaðhvort með eitt- hvert góðgæti, brjóstsykur eða súkkulaðimola, sem við gátum boðið upp á eða smágjafir og ekki bara handa mér heldur líka handa sam- starfskonu minni. Mér er minnisstætt eitt skipti þegar þú komst á stofuna til mín og var ég þá ekki við og kortið þitt fannst ekki með nafninu Gógó, þá sagðir þú: Ekki hefur hún verið svo formleg og skrifað Halldóra Þor- steinsdóttir og það reyndist rétt og í mörg ár þegar þú hringdir sagðir þú sæl og blessuð, Halldóra Þorsteins- dóttir, hérna megin og höfðum við gaman af þessu. En seinni árin þeg- ar heilsan var orðin slæm kom ég heim til þín á Lyngholtið til þess að klippa þig og lita og þar var tekið vel á móti mér, búið að leggja á borð kaffi og eitthvað gómsætt með kaffinu. Elsku vinkona, við áttum margar góðar stundir saman og samræðurn- ar okkar í eldhúsinu á Lyngholtinu eru mér ofarlega í huga. Þú áttir stóra fjölskyldu sem þú varst stolt af og færðir þú mér alltaf fréttir af þeim þegar við hittumst. Söknuður þeirra er mikill og mestur hjá Hadda sem stóð við hlið þér eins og klettur. Elsku Gógó, ég veit þú ert á góð- um stað og það hefur verið tekið vel á móti þér. Ég geymi minningar um góða konu í hjarta mínu, takk fyrir allar góðu stundirnar. Aðstandend- um votta ég innilega samúð. Bylgja Sverrisdóttir. Halldóra Bjarney Þorsteinsdóttir ✝ Kristján JúlíusBjarnason fæddist í Reykjavík 27. ágúst 1929. Hann andaðist á líknardeild Landspít- ala Landakoti 4. des- ember 2010. Foreldrar Kristjáns voru Ragnheiður Kristjánsdóttir frá Meira-Garði í Dýra- firði og Bjarni Að- alsteinsson frá Hrauni, Keldudal, Dýrafirði. Systkini: Guðný Bjarnadóttir, Ólafía Verónika Bjarnadóttir sem lést í æsku og Ólafur Bjarnason sem var tvíburabróðir Kristjáns. Kristján kvæntist Evu Dagbjörtu Þórðardóttur 23. feb. 1957 og bjuggu þau í Akurgerði 41 í Reykjavík. Börn þeirra eru 1) Ragnheiður Kristjánsdóttir, grunn- skólakennari á Egilsstöðum. Maður hennar er Óli Metúsalemsson og börn þeirra a) Einar Örn Ólason, en kona hans er Agnes Vogler og barn þeirra Völundur Ari, b) Eva Dag- björt og c) Eiríkur. 2) Sigurður Þór Kristjánsson, húsgagnasmiður. Sambýliskona hans er Steingerður Á. Gísladóttir. Börn Sigurðar eru a) Steinar Freyr, en hans kona er Irma Rán Heið- arsdóttir og þeirra börn Þorgeir Aron og Bríet Ýrr. b) Kristín Svava og c) Jón Reyn- ir Hilmarsson, upp- eldissonur Sigurðar. Hans kona er Sunna Róbertsdóttir og þeirra börn Klara Sól, Ísabella Ása og tví- burarnir Viktoría Ýr og Alexander Þór. Steingerður á þrjú börn úr fyrra hjóna- bandi: Sigurð Ágúst og tvíburana Ragnhildi og Sig- urjón. 3) Bjarni R. Kristjánsson, heimspekingur og námsmaður. Kona hans er Dagný Blöndal og þeirra barn stúlka, fædd 9. nóv. 2010. Börn Dagnýjar úr fyrra hjónabandi eru Sólrún Rós og Ein- ar Sigurður. Kristján nam rafvirkjun í Volta og starfaði þar við iðn sína um skeið, vann síðan á rafmagnsverk- stæði SÍS en fór til starfa hjá Reykjafelli árið 1971 og starfaði þar þangað til hann lét af störfum rúmlega sjötugur. Útför Kristjáns fer fram frá Bú- staðakirkju í dag, 20. desember 2010, og hefst athöfnin kl. 15. Elsku pabbi minn, ég vissi ekki hvor kæmi fyrr kveðjudagurinn þinn eða fæðingardagur litlu dóttur minnar. En ég hefði mátt vita að þú færir ekki fyrr en þú værir búinn að hitta litlu manneskjuna. Alla með- gönguna fylgdistu með af áhuga og tilhlökkun og þegar nær dró vissu nær allir á líknardeildinni að lítil afa- stelpa væri væntanleg. Svo var hún komin í fangið þitt í sjúkrarúminu og þú skoðaðir hana í krók og kring ánægður og stoltur. Ég tók af ykkur ljósmynd sem ég sýni henni seinna þegar hún er orðin stærri. Þá ætla ég að segja henni frá afa Kristjáni. Þá segi ég henni frá því þegar ég man eftir þér fyrst, hálfsofandi og uppgefinn á öxlinni þinni eftir mat- arboð á Hverfisgötunni. Hvað það var notalegt að finna öryggið og hlýjuna þegar þú hélst á litla strákn- um þínum niður hálar tröppurnar í kvöldkulinu. Og þá segi ég henni líka frá því að ef ég varð lasinn þegar ég var lítill og þurfti að liggja heima í rúminu mínu, brást það aldrei að þú kæmir hlaupandi upp stigann til mín þegar þú komst heim úr vinnunni. Og þú klappaðir mér mjúklega á ennið með stóru fingrunum og kallaðir mig gos- ann þinn. Eða hvað þú gast verið hrekkj- óttur og gabbað mig til að trúa því að sennilega yrði að sleppa afmælinu mínu eitt árið því það vantaði pláss í dagatalið. Þá varð ég áhyggjufullur. Og hvað þú unnir landinu þínu og hversu mikið þú naust þess að ferðast. Ég varð alltaf jafn undrandi yfir því hvað þú mundir öll örnefni í sveitum sem þú hafðir farið um þó ekki væri nema einu sinni. Hver hóll, hver árspræna, jafnvel hver einasta brú eða beygja var greypt í minni þér svo hægt var að fletta því þar upp eins og í ferðabók. Vonandi get ég einhvern tíma kennt stelpunni minni að meta land- ið sitt og hversu fallegt og dýrmætt það er. Eins og þú kenndir mér. En fyrst og síðast, pabbi minn, mun ég segja henni frá því hvað þú varst góður maður. Hvað þú varst alltaf heiðarlegur og hreinskiptinn gagnvart öðru fólki og hvernig þú varst sannur vinur vina þinna. Og ég ætla að segja henni að þú varst alla tíð stóra fyrirmyndin mín í vand- virkni og samviskusemi. Ég veit að þið hefðuð orðið miklir mátar ef þið hefðuð fengið lengri tíma saman. Því þú varst ekki bara góður pabbi heldur líka mildur og hlýr afi. Því fengu stjúpbörnin mín tvö að kynnast sem nú syrgja afa sem aldrei gerði neinn greinarmun á þeim og öðrum afabörnum. Fyrir það verðum við Dagný þér alltaf þakklát. Hvíldu í friði, elsku pabbi minn, og þakka þér fyrir allt það góða sem þú gafst mér. Ég sakna þín. Þinn sonur, Bjarni Kristjánsson. Með hryggð í hjarta en streng af feginleik kveð ég tengdaföður minn. Hans tími var kominn eftir áralangt stríð við óvæginn gest. Gest sem hann tókst á við af óbilandi og ein- stæðu æðruleysi, fyrst í þeirri trú að hægt væri að búa með honum, en síðan í sátt við það að enginn flýr sitt skapadægur. Í sumar fóru þau hjón, Kristján og Eva, með okkur Ragn- heiði akandi til Egilsstaða. Alla leið- ina vorum við í blíðu sumarveðri, fórum okkur hægt og við nutum öll ferðarinnar. En þarna gerðum við Ragnheiður okkur ljóst hve mjög var af Kristjáni dregið. Ég vona og trúi því að þessi síðasta ferð hans í Egilsstaði hafi lífgað upp á síðustu daga lífs hans. Eftir fárra daga dvöl flugu þau Eva aftur suður og skömmu síðar var Kristján lagður inn á líknardeildina á Landakoti, þar sem hann dvaldi til æviloka við ein- staklega gott atlæti og mikla um- hyggju, sem ég veit að aðstandendur hans verða ævinlega þakklátir fyrir. Í haust eru liðin 33 ár síðan ég kom fyrst í heimsókn í Akurgerði 41; síðhærður og fúlskeggjaður háskóla- nemi, klæddur í þykkan sjóliða- jakka, í fylgd með heimasætunni á bænum. Ég var settur niður í stofu og hellt í mig sjóðheitu kaffi að hætti húsfreyjunnar, meðan heimasætan brá sér upp á loft til að skipta um föt fyrir frekara skemmtanahald. Ekki man ég lengur hvað var rætt á þess- um fundi, en man enn hvað ég svitn- aði, hvort sem það var af feimni við verðandi tengdafólk eða um var að kenna of þykkum jakka og of heitu kaffi. Síðan þá hef ég eytt ótal stund- um í stofunni í Akurgerði 41 en haft vit á að fara úr yfirhöfninni frammi á gangi! Þó ég hafi birst þarna sem hálfgerður Neanderdalsmaður, rænt heimasætunni og síðar flutt með hana og fyrsta barnabarnið í Egilsstaði, sem í þá tíð jafngilti flutningi til annarra landa, var ég aldrei látinn gjalda þess. Alltaf var Kristján og þau hjón bæði boðin og búin til að rétta okkur hjálparhönd ef á þurfti að halda. Dagsferðir í bæ- inn enduðu oftar en ekki í kaffi í Ak- urgerðinu eða þá að ég stakk inn nefinu í hádeginu og þáði snarl og gaf skýrslu um uppeldi barna- Kristján Júlíus Bjarnason

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.