Morgunblaðið - 20.12.2010, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. DESEMBER 2010
✝ Kristjana Hösk-uldsdóttir fæddist
í Vatnshorni í Skorra-
dal í Borgarfjarð-
arsýslu 12. júlí árið
1936. Hún lést á Drop-
laugarstöðum 5. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sólveig
Bjarnadóttir hús-
freyja, f. 10. ágúst
1905 í Vatnshorni, d.
24 júlí 1979, og Hösk-
uldur Einarsson,
bóndi og hreppstjóri í
Vatnshorni í Skorradalshreppi, f.
23. nóvember 1906 á Finnstöðum í
Ljósavatnshreppi í Suður-
Þingeyjarsýslu, d. 11. mars 1981.
Systkini hennar eru: Sveinn Skorri,
f. 19. apríl 1930, d. 7. september
2002, Sigríður, f. 19. maí 1933, Ein-
ar Árni, f. 28. nóvember 1939, og
Bjarni Þormar, f. 19. mars 1943, d.
3. desember 1979.
Hinn 8. júní 1957 giftist Kristjana
eftirlifandi eiginmanni sínum, Jóni
Kr. Magnússyni, bónda í Melaleiti í
Melasveit í Borgarfjarðarsýslu, f. 2.
ágúst 1932. Foreldrar hans voru
þeirra er Kristjana, f. 5. maí 1993.
Dóttir Vilhjálms er Vera, f. 17. júní
1983. 4) Védís, f. 12. febrúar 1965,
hönnuður. Maður hennar er Jón Er-
lingur Jónasson, f. 11. febrúar 1959,
líffræðingur. Börn þeirra eru Jón
Freysteinn, f. 3. janúar 1995, og Ás-
hildur, f. 27. maí 1998.
Kristjana ólst upp í Vatnshorni í
Skorradal. Hún hóf 15 ára að læra á
orgel hjá séra Guðmundi Sveinssyni
á Hvanneyri, nam orgelleik í Tón-
skóla Þjóðkirkjunnar í Reykjavík og
sótti fjölda námskeiða á vegum skól-
ans. Hún lauk námi í orgelleik frá
Tónlistarskóla Akraness. Kristjana
var nemandi í Húsmæðraskólanum á
Blönduósi veturinn 1956-1957. Krist-
jana og Jón bjuggu fyrst í félagi við
foreldra hans í Melaleiti en tóku síð-
ar við búinu. Kristjana lék í fyrsta
sinn á orgel við messu í Fitjakirkju í
Skorradal þegar Einar, bróðir henn-
ar, var fermdur og var eftir það org-
anisti við kirkjuna í fjögur ár. Hún
var organisti í Leirárkirkju frá 1978
og síðar einnig í Saurbæjarkirkju og
í Innra-Hólmskirkju til 2000. Hin síð-
ari ár höfðu Jón og Kristjana aðset-
ur á Tómasarhaga 40 í Reykjavík.
Kristjana var matráðskona kennara
í Melaskóla þrjá vetur.
Útför Kristjönu Höskuldsdóttur
verður gerð frá Neskirkju í dag,
mánudaginn 20. desember 2010, og
hefst athöfnin klukkan 11. Jarðsett
verður í Fitjakirkjugarði í Skorra-
dal.
hjónin Magnús Egg-
ertsson, bóndi í Mela-
leiti, f. 2. júní 1899, d.
23. apríl 1993, og Sal-
vör Jörundardóttir
ljósmóðir, f. 26. ágúst
1893, d. 28. desember
1988. Börn Kristjönu
og Jóns eru: 1) Sol-
veig, f. 4. október
1957, fjölmiðlafræð-
ingur. Maður hennar
er Sigurður Á. Þrá-
insson, f. 1. ágúst
1955, líffræðingur.
Sonur þeirra er Ey-
vindur Árni, f. 11. júlí 1995. Sonur
Solveigar frá fyrra hjónabandi er
Arnaldur Jón Gunnarsson, f. 10.
apríl 1984. Unnusta hans er Hólm-
fríður Björk Sigurðardóttir, f. 6.
október 1985. 2) Salvör, f. 25. des-
ember 1959, skipulagsfræðingur.
Maður hennar er Jón Atli Árnason,
f. 19. júlí 1959, læknir. Börn þeirra
eru Magnús Hallur, f. 5. september
1987, og Una, f. 5. nóvember 1989.
3) Áslaug, f. 31. mars 1963, mynd-
listarkona og rithöfundur. Maður
hennar er Vilhjálmur Svansson, f. 3.
apríl 1960, dýralæknir. Dóttir
Það var gæfa fyrir ungan dreng
að alast upp hjá ömmu og afa í
sveitinni innan um ær og kýr. Mik-
il forréttindi. Hvergi vildi hann
frekar vera en í Melaleiti. Arn-
aldur Jón var lengi eina barna-
barnið og augasteinn Kristjönu
ömmu sinnar sem við kveðjum í
dag. Betra atlæti í uppvextinum
var ekki hægt að hugsa sér og
verður aldrei nógsamlega þakkað.
Bjartsýni og lífsgleði Kristjönu í
Melaleiti kom öll frá hjartanu eins
og sagt er. Hún var ekki með láta-
læti, kom til dyra eins og hún var
klædd, tilgerðarlaus og blátt
áfram. Ekkert var henni eðlislæg-
ara en að umvefja samferðafólk
sitt með jákvæðni og glaðværð –
en þó með alvarlegum undirtón.
Hyldýpi sorgar og óumflýjanleg
örlög höfðu brugðið þunnum hjúp
yfir Kristjönu þegar ég kvaddi
hana á líknardeild Landakotsspít-
ala fyrir fáeinum vikum. Hún var
máttfarin en hlýjan og blikið í
dökkum augunum var enn á sínum
stað og stundin var dýrmæt við
leiftur minninga, enda þótti mér
undurvænt um þessa konu.
Mörg augnablik úr eldhúsinu í
Melaleiti eru minnisstæð þar sem
húsfreyja stendur glaðbeitt með
tvær pönnukökupönnur og bakar í
gríð og erg ofan í svanga munna
sem háma í sig góðgætið um leið
og það hverfur af pönnunni. Krist-
jana fyllir andrúmið glettni og
hlýju og ennþá óma í eyrum leiftr-
andi frásagnir þar sem hlustand-
inn má hafa sig allan við að fylgja
söguþræðinum enda margt sagt á
skömmum tíma. Kristjana hafði
einstakt lag á því að láta stritið
líta út eins og það væri létt verk,
var sívinnandi úti sem inni, kvik í
spori og dálítið ör, nema þegar
hún settist niður við píanóið eða
orgelið. Þá færðist svipur hátíð-
leika yfir andlitið um leið og tón-
listin fyllti hug hennar. Þær stund-
ir var hún í öðrum heimi. Nú er
hún líka í öðrum heimi. Horfin
fólkinu sínu alltof fljótt. Missir
þeirra er mikill en minningin er
björt og fögur og lifir.
Gunnar Salvarsson.
Þegar við systkinin settumst
niður til að minnast ömmu okkar
komu okkur fyrst í hug minningar
um sumrin í Melaleiti. Við skellt-
um upp úr hvað eftir annað þegar
við rifjuðum upp skemmtileg atvik
þar sem lífsglöð kona var í aðal-
hlutverki.
Þegar við systkinin vorum lítil
og gátum ekki sofnað á kvöldin,
sagði mamma okkur að hugsa um
eitthvað fallegt og það besta sem
okkur datt í hug var amma í Mela-
leiti.
Þegar við vorum að alast upp í
Bandaríkjunum hlökkuðum við til
allan veturinn að komast heim til
Íslands og vera hjá ömmu og afa
með Arnaldi frænda í sveitinni.
Við erum afar þakklát fyrir sumrin
sem við áttum í Melaleiti og án
þeirra hefðum við aldrei orðið Ís-
lendingar.
Það var aldrei hljótt þar sem
amma var. Hún var mikil fé-
lagsvera og hafði gaman af því að
grínast og gantast með okkur
krökkunum. Hún hló manna mest
þegar við vorum að gera einhver
prakkarastrik frekar en að
skamma okkur. Oft gat hún ekki
komið upp orði þegar hláturköstin
tóku völdin.
Hún var einstaklega ötul og
drífandi kona. Hún kenndi okkur
hvernig ganga ætti til allra verka
með jákvæðu hugarfari og með
dugnað og samviskusemi að leið-
arljósi.
Henni fannst fátt verra í fari
fólks en leti og ómennska. Hún lét
þessar skoðanir sínar óspart í ljós
og oftar en ekki með hispurslausu
orðavali.
Amma vildi hafa fallega hluti í
kringum sig og gladdist yfir feg-
urð í hinu smáa jafnt sem hinu
stóra.
Hún fann til með fólki sem
kunni ekki að klæðast öðru en
svörtu og gráu, en sjálf sást hún
sjaldnast í þeim litum. Því var vel
þess virði að reyna að vera í ein-
hverju litríku þegar farið var að
hitta hana og hún var líka fljót að
veita því athygli.
Um leið og við kveðjum ömmu
þökkum við fyrir öll árin sem við
áttum með henni og fyrir ómet-
anlegan vinskap sem myndaðist
milli yndislegrar ömmu og barna-
barna.
Eftir lifa minningar, hlaðnar
hlátri og gleði, um röska, litríka og
duglega konu.
Una og Magnús.
Yfir æskudalinn
aftanstjörnur hefjast.
Mánaljómi og minning
mjúkum örmum vefjast.
(Magnús Ásgeirsson)
Fyrir mörgum árum var fastur
pistill hér í blaðinu sem hét „Sveit-
in mín er …“ Dag einn lagði
Sveinn Skorri Höskuldsson, bróðir
Kristjönu, til hugleiðingar í þenn-
an pistil og skrifaði þá um Skorra-
dalinn: „Tilfinningar mínar til hans
eru hluti af sjálfselsku minni – eða
eigum við að nota það hátíðlega
orð sjálfsvirðingu“ og í lokin segist
hann vel geta skilið „þá menn í
forneskju sem dóu í fjöll sín. Ég
get vel hugsað mér að deyja inn í
þennan dal“.
Við kveðjum í dag Kristjönu,
systur Sveins Skorra, á þeim tíma
ársins þegar sólin stendur kyrr og
gerir ekki vart við sig í tvo mánuði
neðan við miðjar norðurhlíðar í
Fram-Skorradal. Suðurhlíðarnar
Vatnshornsmegin mega bíða enn
lengur. Æskudalur þeirra systkina
frá Vatnshorni sem Sigríður, ein
þeirra, kallar gjarnan „græna
körfu“, er því kyrrlátur, dimmur
og dulur í dag – en tekur á móti
þessari dóttur sinni með fyrirheit-
Kristjana
Höskuldsdóttir
✝ Bragi FriðrikBjarnason fæddist
á Smyrlabjörgum í
Suðursveit 15. nóv-
ember 1939. Hann
andaðist á Landspít-
alanum - háskóla-
sjúkrahúsi 14. desem-
ber 2010. Foreldrar
hans voru Bjarni
Gíslason, Kálfafelli í
Suðursveit, og Þóra
Gísladóttir frá Upp-
sölum í Suðursveit.
Bragi var einkabarn
þeirra hjóna.
Hinn 30.10. 1965 kvæntist Bragi
Aðalheiði Aðalsteinsdóttur, frá Fá-
skrúðsfirði. Foreldrar hennar voru
Aðalsteinn V. Björnsson, Fáskrúðs-
firði, og Þórunn Jóhannesdóttir frá
Fáskrúðsfirði. Börn Braga og Að-
alheiðar eru; 1) Drengur, látinn. 2)
Ómar Ingi. Maki Guðrún J. Guð-
laugsdóttir. Börn: Orri, látinn,
Bragi. 3) Ingunn Sigurrós. Maki
Magnús R. Kristjánsson. Börn:
Fannar Freyr, Ægir Már. 4) Bjarni
Friðrik. Maki Hrönn Þorgeirs-
dóttir. Börn: Þorgerður, Bragi
Friðrik, Atli Freyr. Fyrir átti Bragi
soninn Helga Guðjón.
Bragi fluttist á Höfn með for-
eldrum sínum árið
1944 og ólst þar upp.
Hann lauk námi frá
Stýrimanna-
skólanunm í Reykja-
vík og Vélskóla Ís-
lands og starfaði bæði
sem skipstjóri og vél-
stjóri. Hann stofnaði
útgerðarfélagið
Eskey í samstarfi við
Sigtrygg Bendiktz og
Örn Ragnarsson árið
1969, sama ár keyptu
þeir bátinn Eskey.
Síðar keypti Kristinn
Guðmundsson hlut Sigtryggs. Út-
gerðin var farsæl og við bættust
bátarnir Bjarni Gíslason, Erlingur
og Hafdís. Um tíma ráku þeir einn-
ig fiskvinnslu. Frá stofnun Eskeyj-
ar starfaði Bragi í landi og sá um
rekstur félagsins fram til ársins
2003 er þeir seldu útgerðina. Eftir
söluna var hann viðloðandi útgerð
yngsta sonar síns og sinnti jafn-
framt áhugamálum sínum. Hann
var mikill bridsmaður og hafði
gaman af ferðalögum.
Útför Braga fer fram frá Digra-
neskirkju í Kópavogi í dag, 20. des-
ember 2010, og hefst athöfnin kl.
13.
Okkur langar til að minnast
elsku afa Braga með nokkrum orð-
um. Við munum aldrei gleyma bíl-
túrunum sem við fengum að fara
með þér í drekabílnum. Það var
líka mikið ævintýri að fá að fara í
ferðalag á húsbílnum, sérstaklega
þegar var farið í berjamó og afi
átti það til að hlýða ekki þegar að-
eins átti að tína bláber heldur
blandaði öllu saman. Það var alltaf
gaman að koma til ykkar ömmu á
Hornafjörð, sérstaklega að fara á
silungaveiðar og að skoða fjörurn-
ar. Einnig var líka gaman að leika
í húsinu útfrá þegar þið pabbi vor-
uð að vinna í netum. Það er skrýt-
in tilhugsun að við sjáum þig ekki
aftur, þú sem varst svo blíður og
góður við okkur.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Elsku afi, þín verður sárt sakn-
að.
Þorgerður, Bragi Friðrik
og Atli Freyr.
Bragi Friðrik
Bjarnason
Ég ætla aðeins að
minnast á Ingu
frænku og allar gjafirnar og hlýhug í
minn garð. Inga mín, ég þakka hvað
þú varst góð vinkona og frænka
ömmu minnar, þakka þér fyrir allt.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Ég sendi dætrum hennar og syst-
ur og fjölskyldu samúðarkveðju.
Gunnar Rúnar Ingibjargarson.
Elskulega frænka okkar er farin.
Þegar ég frétti 30. nóvember sl. að
elskulega frænka mín, hún Ingveld-
ur, væri látin fylltist ég mikilli sorg
yfir að hitta Ingu ekki aftur. Hún og
Ingveldur
Guðmundsdóttir
✝ Ingveldur Guð-mundsdóttir var
fædd í Reykjavík 18.
nóvember 1937. Hún
lést á Landspít-
alanum – háskóla-
sjúkrahúsi í Fossvogi
30. nóvember síðast-
liðinn.
Ingveldur var jarð-
sungin frá Fríkirkj-
unni 16. desember
2010.
móðir mín Kristín
Þorleifsdóttir, sem
var móðursystir Ingu
en jafnframt á sama
aldri, voru vinkonur
frá barnæsku. Ég man
frá því ég var barn að
það liðu ekki jól án
þess að Inga frænka
gæfi stórar og vandað-
ar gjafir og sömuleiðis
á afmælum. Hver get-
ur lifað án svo góð-
hjartaðrar manneskju
eins og Ingu frænku?
Hún var engill í dul-
argervi, en núna er hún engill á
himnaríki. Hún var sterk í veikind-
um sínum, alltaf gaf hún syni mín-
um, Gunnari, vandaðar gjafir frá því
að hann fæddist. Það leið ekki vika
án þess að hún hringdi í okkur
mömmu til að vita hvernig við hefð-
um það. Elsku Inga, takk fyrir að
hafa fengið að eiga svona frænku
eins og þig, ég vona að Guð gefi
dætrum, systur og fjölskyldum
þeirra styrk í sorginni, guð geymi
þig þar sem þú ert núna, hittumst
örugglega einhvern tímann aftur.
Ó þú kæri ástvinur sem varst mér allt
en ert horfinn á braut, ég styð mig við
biblíuna og guðs orð, allt sem við
gerðum og hlógum að saman er horf-
ið skyndilega, það skiptir ekki máli,
sorgin er til staðar. Ó þú efasemdin
bítur mig, hittumst við ekki örugglega
aftur? Ég horfi á liljuna og ef hún gæti
talað segði hún: Kæra vina, treystu
okkur blómunum, hittumst við ekki öll
í framtíðinni? Af hverju talar fólk ekki
meira við okkur blómin? Ég er orðin
þrútin af sorgartárum, mér finnst eins
og engill hvísli í annað eyrað mitt:
Guð geymi tárin þín og breyti þeim í
perlur sem eru varðveittar í himnaríki.
Árin líða, enn finn ég til sorgar og
saknaðar því fólk segir: Hittumst við
nokkuð aftur? Efasemdin bítur mann,
en kannski er dauðinn bara vegasalt
og þegar við hittumst, kæri ástvinur,
þá gleðjumst við á ný og sorgin er
kvödd að eilífu, sjáumst kæra vina.
Þín frænka,
Ingibjörg Gréta Kristínardóttir.
Inga mín er farin, ég heyri ekki
röddina hennar í símanum lengur.
Ég sakna hringinganna og minnist
hennar þá glöðu daga sem við áttum
t.d. í æsku, en ég er sirka þremur
mánuðum eldri en Inga. Margt var
skemmtilegt, þó er mér efst í huga
þegar Inga hélt að ég ætti afmæli og
við klæddum okkur í sparikjólana og
fórum í búðina til Lilla og Odds en
þangað rötuðum við og vorum rétt
ókomnar er ensk hjúkrunarkona
hélt að við værum í reiðileysi og fór
með okkur á lögreglustöðina, ég
man hvað okkur sárnaði að hún
skyldi ekki skilja okkur, en við vor-
um keyrðar heim í gamla lögreglu-
bílnum. Samskipti okkar Ingu voru
vegna heilsufars okkar beggja síð-
ustu árin aðallega gegnum síma.
Inga var alltaf fyrirmynd mín í öllu.
Á ég henni t.d. það að þakka að í
skólanum eftir tólf ára aldur kynnt-
umst við góðum vinkonum og sú vin-
átta varir til eilífðar. Ég á Ingu svo
margt að þakka að það verður ekki
talið hér. Inga mín, við kveðjumst að
sinni. Bestu samúðarkveðjur til ykk-
ar dætranna og Ellu systur og fjöl-
skyldu.
Kristín Þorleifsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt á
reitinn Senda inn efni á forsíðu mbl.is og viðeigandi efnisliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar