Eyjablaðið - 19.01.1957, Qupperneq 1

i8. árgangur Vestmannaeyjum 19. jan. 195^ x. tölublað.
Álmenní iandsmálafundurinn 8. jan.
var fjölmennur og fróðlegur.
íhaldiS þorði ekki að Eeggja þar orð í belg, en
reynir síðan að afflytja mól ræðumanna í
blaði sínu.
Þeir Karl Guðjónsson alþm.
og I.úðvík [(Vselsson ráðherra
boðuðu til almenns landsmála-
fundar liér í Alþýðuhúsinu hinn
8. þ. m.
Allra fíokka menn.
V'ar þar mikið t'jölmenni og
fólk úr ýmsum stjórnmálaflökk-
um saman komið, flokksmenn
fundarboðenda og andstæðingar,
stuðningsmenn núverandi ríkis-
stjórnar og mótgangsmenn.
Gunnar Sigurmundsson stjórn
aði fundinum óg gat þess í bvrj-
un fundarins, að á eftir frum-
ræðum Karls <jg I.úðvíks væri
orðið frjálst og allt eins þeim,
sem andmæla víldu fundarboð-
endum svo og til fyrirspurna.
Stiórnin tók við
óleystum vandamólum.
Karl liélt síðan alllanga ræðu
og lýsti ástandi því í fjármálum
landsins og aðstöðu höfuðat-
vinnuveganna, sem við hinni
nýju ríkisstjórn blasti í önd-
verðu. \7arð af máli lians Ijóst,
að þar beið margur vandinn ó-
leystur og þrátt fyrir stór skref,
sem stigin hafa verið er |)ar enn
óstigið yfir margan þiöskuldinn.
Alvarlegast ails var þó, að sá
atvinnuvegurinn, sem þjóðin
öllu frekar byggir tilveru sína á,
sjávarútvegurinn var, eftir að
liafa verið hornreka margra aft-
urbaldssamra ríkisstjórna, svo að
þrengdur, aþ fjármagnið fór til-
tölulega minnkandi í útgerð-
inni þg flestar aðrar greinar
voru líklegri til að ávaxta sinn
höfuðstól.
Alþýðubandalagið og
hernámsmélið.
Einnig ræddi Karl um her-
námsmálin og sýndi fram á, að
eins og horfur voru um samn-
inga við Bandaríkin í nóvember
í haust, þegar íslenzki utanríkis
ráðherrann iýsti því yfir á þingi,
að ef hann ætti að semja nú,
vildi hann hafa herinn kyrran í
landinu, þá hafi ekki verið um
annað að ræða af hálfu Alþýðu-
bandalagsins, en að viðurkenna
það sem staðreynd, að það hafði
ekki möguleika til að fylgja þá
á stundinni fram því stefnumáli
sínu, að herinn skyldi látinn
víkja úr landi. Og heldur en að
reka á eftir samningum, sem fyr
irsjáanlega hefðu leitt til nýs
hernámssainnings, var af Alþýðu
handalagsins hálfu fallizt á frest
un samningagerðar, enda láu þá
fyrir yfirlýsingar af hálfu hinna
samstarfsflokkanna í ríkisstjórn-
inni um að þeir teldu enn í gildi
samþykkt Alþingis frá síðasta
vetri um uppsögn hernámssamn
ingsins með því markmiði að
láta herinn hverfa úr landinu,
aðeins teldu þeir ekki megilega
friðvænlegt í heiminum eins og
j);i stóðu sakir til þess að fram-
kvæma brottflutning hersins við
þier aðstæður. F.n Karl tók fram,
að í samþykki Alþýðuhandalags-
ins við frestun samningagerðar-
innar við Bandaríkin fælist ekk-
ert samþykki \ ið sjónarmið sam-
starfsflokkanna í ríkisstjórninni
í ]>essu máli.
Vesímarínaéyjaskio.
Samgiingurnar \ ið Vestmanna
eyjar gerði Karl einnig að um-
talsefni og var það vafalaust <511-
um fundarmönnum fagnaðar-
elni, að hann taldi nú miklar
líkur til, að af ríkisins hálfu
yrði á þessu nýbyrjaða ári lagt
fram verulegt fé til smíða á nýju
\'estmannaeyjaskipi.
Ófs'ufluð framleiðsla.
Lúðvík ræddi því næst í skýru
máh aðalatriði hinna nýsam-
þykktu Váðstafana, sem nú eru
grundvöllur að því, að ríkis-
stjórnin hefur náð fram samn-
ingum um ótruflaða framleiðslu
;i flestum þýðingarmestu sviðum
þjóðlífsins. Benti liann á þá at-
hyglisverðu nýlundu, að stjórn-
in átti í beinum samningavið-
ræðum við fulltrúa frá verkalýðs
samtökunum í heild og auk þess
við fulltrúa bátaútvegsmanna
og bfttasjómanna, togaraútgerð-
armenn og togarasjómenn, svo
og fulltrúa fiskvinnslustöðv-
anna.
Sýndi Lúðvík fram á, að með
lögunum um framleiðslusjóð og
þeim samníngum, sem nú
hefðu fram farið um málefni út-
vegsins, liefði hagur útvegs-
manna verið stórlega bættur og
fiskverð til sjómanna, sem hér í
Lyjum liefur verið kr. 1,25 fyr-
ir hvert kg af þorski, verði nú
kr. 1158, en auk þess hækki orlofs
fé sjómanna og aukist skattfríð-
indi þeirra.
Tekjuöflunin.
I>;i benti ráðherrann á, að í
tekjuöfluninni lil að mæta þessu
hefði þess verið gætt, að verðlag
nauðsynja útvegsins þyrfti ekki
að hækka og ekki heldur liinar
almeiinustu neyzluvörur. Takli
hann því, að þótt engar ráðstaf-
anir gætu óbreyttar staðið um
langa framtíð, væru ])ó líkur
til, að hér væri géngið svo frá
málum útvegsins, að ekki þyrfti
])ar stórra breytinga við um
næstu áramót nema um stærri i
sveifiur yrði að ræða á heims-
markaði en verjð hefur síðustu
árin.
I ræðu sinni drap Lúðvík
Jósefsson einnig á það, að í kjöl-
far þessara ráðstafana rauni
hann brátt leggja fyrir þingið j
Iagafrumvarp um nýja skipan af-
urðasölumála útvegsins, enda
væri núverandi fyrirkomulág
þeirra mála mjög umdeilt.
Héfði kosið sumt á
annan veg.
Ráðherrann kvað alla stjórn-
arflokkana bera sameiginlega á-
hyrgð á þeini ráðstöfunum, sem
gerðar hefðu verið. Benti hann
á, að enginn mundi þó að öllu
ánægður og hcfði óskað að haga
ýmsu á annan veg en gert var.
Til dæmis t.aldi hann sig og ,41-
þýðubandalagið sem slíkt hefðu
Áðalfundur JÖTUNS
var haklinii 7. þ. m. Stjórn félagsins
var sjálfkjörin, J)ar sein ckki komn frain
aðrar tillögur um stjórn
Stjórnina skipa: Sigurður Steíánsson,
foimaðnr; Sigurfinnur Einarsson, varafor
inaður. Jónas Guðinundsson, ritari; J’órð
ur Sveinsson gjaklkeri; Grétar Skaftason,
varagjaldkeri.
kosið, að skattlagning bankanna
til ])essa keriis hefði verið meiri,
en þeini er gert að greiða til þess
10 millj. króna árlega. En hann
benti á, að hér væri þó farið inn
á nýja braut, þótt 1' smáum stíl
\æri miðað við hagnað þessara
aðila. Einnig benti hann á, að
nú væri í fyrs.ta sinn hróflað við
hagsmunum ýmissa gróðaaðila
svo sem tryggingafélagá og skij)a
félaga með skatti á gjaldeyris-
greiðslur þeirra, en þær eru stór
liður í liinum duldu gjaldeyris-
greiðslum.
Guðlaugur þagði
á fundinum.
I-’.ins og áður segir var fundur-
inn mjög fjölsóttur. Ekki tóku
])ó aðrir til máls en Helgi Bene
diktsson atik fundarboðenda.
bess má ])ó geta, að meðal
fundarmánna var Guðlauaur
Gíslason bæjarstjóri, og Iiefði
mátt vænta þess, að hann sem
fulltrúi þess flokks sem svo hart
hefur deilt á ríkisstjórnina fyrír
það málið, sem þarna var helzt
á dagskrá, léti nú Ijós sitt skína
og benti á betri leiðir en þær,
sem íhaldið átelur svo mjög í
öðru orðinu en telur frá sér ætt
aðar í liinu orðinu. En hann var
jafn tillögufátækur og flokks-
rnenn lians á þingi en sínu þög-
ulli.
Fylkir fékk ræðu hans
óflutfra.
I’egar heim kom, mannaði
jriltur sig ])ó upp í að senda
flokksblaði sínu „F'ylki” ræðuna,
sem hann hafði ekki uppburði
í sér til að halda á fundinum,
og skartar hún nú á forsíðu
næst síðasta „I'ylkis".
Er þar gerð svo klaufaleg til-
raun til að rangfæra og afflytja
ræður fundarboðenda, einkum
Lúðvíks Jósefssonar. að vandséð
er, að bögulegar hefði til tekizt
þótt Guðlaugur hefði stigið upp
í ræðustólinn.