Eyjablaðið - 05.07.1957, Blaðsíða 1

18. árgangur

Vestmannaeyjum 5. júlí 1957
3. tölublað
Nýi íþrótfavöilurinn í Löngulág
var vígður á laugardaginn var
Ný vatnsleit er hafi
n
Eitt af þeim málum sem Alþingi afgreiddi
undir þinglokin var 250 þús. kr. fjárveiting
til vatnsleitar hér í Eyjum.
Árið 1947 hófst bygging nýs
íþróttavallar hér og var vellin-
um valinn staður í Löngulág.
Síðan heftir verið unnið að vall-
argerðinni meira og minna á
hverju ári og hefur nú teki/.t
að ná þeim áfanga að knatt-
spyrnuvöllurinn og hlaupa-
brautin eru tilbúin til notkun-
ar.
Laugardaginn 29. júní s.l. af-
henti bæjarstjóri íþróttahreyf-
ingunni hér völlinn til afnota
og hélt ræðu við það tækifæri
við leikvanginn. Formaður í-
þróttabandalags Vestníannaeyja,
Sigurður Finnsson, þakkaði bæj-
arfélaginu fyrir liönd iþrótta-
manna og riljaði í ræðu sinni
að nokkru upp þróun íþrótta-
mála hér á undanförnum árum
og bar fram óskir sínar um nýtt
blómaskeið íþróttahreyfingunni
til handa á komandi árum.
Fór síðan fram fyrsti knatt-
sþyrnukappleikurinn á hinum
nýja velli. Kepptu þar eldri
Fyrirhugað var, þegar vígsla
nýja íþróttavallarins fór fram,
að þá þegar um kvöldið færi
fram fyrsti keppnisleikur í-
þróttabandalags \restmannaeyja
í íslandsmótinu í knattspyrnu,
sem nú stendur yfir, en Vest-
mannaeyingar eru þar þátttak-
endur í IF deild. Svo gat þó
ekki orðið, því flugveður brást
og komust liinir reykvísku kepp-
endur ekki hingað.
Áþriðjudagskvöldið fór þessi
kappleikur svo fram í svo góðu
veðri, sem be/t má verða. Átt-
ust þarna við Víkingur úr
Reykjavík og ÍBV.
Leikurinn var allur hinn
skemmtilegasti. liðin næsta jöfn
og leikurinn oftast hraður og
lifandi. í upphafi virtust Vík-
ingur mega sín öllu meira en
knattspyrnulið úr Þór og Tý,
allt knattspyrnumenn, sem nú
liafa lagt þá íþrótt á hilluna.
Fyrirliðar á leikvelli voru: Jón
Ólafsson bankagjaldkeri hjá Þór
og Skarphéðinn Vilmundarson
flugvallarstjóri hjá Tý. Úrslit
leiksins urðu 3:1 Þór í vil.
í hálfleikshléinu liljóp hinn
góðkunni langhlaupari Karl
Sigurhansson einn hring á
hlaupabrautinni sem er um-
hverfis völlinn, og vígði hana
þar tneð.
Langt er enn í land að í-
jnóttasvæðið þarna sé fullgert, :
jrótt góðum áfanga sé nú náð.
Umhverfi vallarins er,enn mest
upprót og klappir og smærri
vellir fyrir handbolta eða tenn-
is o. fl. er enn eftir. Einnig er
fyrirhugað að íþróttafélögin j
komi sér upp sameiginlegu
félagsheimili í nágrenni vallar-
ins.
Vallargerðin er nú talin kosta
rétt um eina milljón króna.
heiinamenn og fengu fljótt bolt-
ann í net Vestmannaeyinga, en
það var Reykvíkingum fremur
eins og vinningur í happdrætti
en árangur eigin dugnaðar, því
þetta var sjálfsmark.
Þegar líða tók á leikinn kom
greinilega í ljós að Vestmanna-
eyingar áttu meira til í poka-
horninu eii í upphafi virtist og
tóku þeir nú að sækja á og
jöfnuðu leikinn með fallegu
skoti, sem Guðmundur Þórar-
insson sendi af löngu færi ó-
verjandi efst í mark Víkinga.
Þótt Vestmannaeyingar virt-
ust nú eiga fleiri tækifæri um
skeið strandaði frekari sókn á
sterkri vörn Vikinga, einkum
reyndist markvörður þeirra
mjög traustur. Og urðu það
Framhald á 2. síðu.
Eitt af vandamálum okkar
Vestmannaeyinga er öflun
neyzluvatns og er það raunar
ekki ný-tilkomið að vandinn í
þeim efnum rekur til nýrra
framkvæmda.
Þegar búið var
í forfbæjum.
Frá fyrstu tíð hefur það ver-
ið aðal-annmarki þessa byggð-
arlags að rennandi vatn er hér
ekki til svo að til neyzlu verði
haft að neinu ráði.
Það rná nærri geta, að vanda-
mál þetta hefur reynt óspart á
þolrif þeirra íbúa fyrri alda er
hér bjuggu í torfbæjum jtar sem
nær ekkert vatn varð hamið af
húsþekjum. Að sönnti tíðkaðist
þá svo miklum mun minni
vatnsnotkun í hýbýlum manna
en nú, að þar var aðeins um lít-
ið brot af vatnsneyzlu nútíma
fólks að ræða. En allt um það,
vatnslausir gátu hvorki menn
né málleysingjar verið og þrátt
fyrir allan sparnaðinn nægðu
þau útispjót, sem menn höfðu
til vatnsöflunar við bæi sína
ekki og vatnsburður og annar
flutningur vatns frá vatnsbólun-
um í Herjólfsdal og á Póstflöt-
iim hlýtur að hafa kostað mikla
fyrirhöfn og erfiði, þótt slíkar
aðfarir . Iiafi á engan hátt nægt
til þess hreinlætis sem nauðsyn-
legt hefði verið.
Oklcar vafnsskattur
er hár.
Það ráð nútíma Vestmanna-
eyinga og þeirra kynslóða, sem
næst á undan okkur hafa alið
hér aldur sinn, að safna vatni
af húsaþökum í jrar til’ gerða
brunna hefur að vissu leyti leyst
sárasta vandann., .þótt annmarka-
laust sé það-ekki. - —. ... .
Með J>.ví að aJ,Ín -b.úi .1' stórúnr
einbýiisbúsum og að fjölskyldur
séu fremur fámennar, eins og
hér er nú algengast, má með
40—50 tonna vatnsþróm við
hvert hús hafa nægilegt vatn ef
gætt er alls hófs um notkunina.
En jretta er ærið dýrt. Al-
kunna er að einbýlishús hljóta
jafnan að vera nokkru dýrari
en íbúðir í sambyggingum.
Vatnsþróin sjálf og viðhald
hennar ásamt dælukerfi javí senr
henni verður að fylgja svo og
rafmagnsnotkun og annar
kostnaður við allan jrann út-
búnað mundi jrykja ærinn
vatnsskattur ef liann væri færð-
ur til reiknings og innheimtur
af því opinbera.
Allt jretta höfum við Vest-
mannaeyingar þó orðið að
borga til Jressa og ekki haft við
neinn að sakast um það. Og
það er heldur ekki verst að
þurfa að gjalda slíka hluti til-
tölulega háu verði.
Stór vandi óleysfur.
Hitt er alvarlegra, að. með
öllum þessum vatnskostnaði
heimilanna er vatnsþörf byggð-
arlagsins sem slíks alls ekki
bjargað. Heimilin sjálf standa
líka höllum fæti gagnvart Iram-
tíðinni, þótt svo megi máske
teljast að þörfum dagsins / dag
sé bjargað. En stöðugt Jlcygir
tækninni fram og inn á heim-
ilin koma nýjar og nýjar vélar
sem þarfnast vatns — aiikins
vatns, .
Eitt af því sem veldur veru-
legum vankvæðum á góðum
hótelrekstri hér er vatnsskortur-
inn. Engin leið er að fá megi-
legt vatn af þaki einnar hótel-
byggingar til að fullnægja þörf-
um slíkrar stofnunar, allra sízt,
þegar hótelgestir eru óvanir
allri takmörkun á vatnseyðslu
og gæta þess ef til vill ekki að
skrúfa fyrir .vatnsrennsli í baði
eða. við handlaugar að notkun
lokinni.
Framhald á 2. síðu.
Fyrsta keppni IBV
á nýja vellinum
Ví KINGUR - Í.B.V. 2:2