Eyjablaðið - 29.10.1957, Blaðsíða 4

EYJABLADID
Af hverju þögðu þeir?
ÚR BÆNUM |
Oddur ónýtur eftir strand.
Vélskipið Odclur, sem mun
vera stærsta skipið, seni skráð
er frá Vestmannaeyjum, strand-
aði svo seni kunnugt er í haust
austur á Reyðariirði. Varðskip-
ið Þór dró iiann síðan út af
grynningunni, og hefur Oddur
að undanförnu verið í slippn-
urn í Reykjavík tii athugunar.
Nú hefur komið í Ijós, að
skemmdir á skipinu eru það
miklar, að ekki mun teljast
svara kostnaði að gera við það
og hefur trygginafélagið nú aug-
lýst skipið til sölu.
Eigendur Odds munu hafa í
hyggju að kaupa sér annað flutn
ingaskip erlendis frá í hans stað.
Ekki eru aliar ferðir til fjór.
Sjö bátar fóru héðan til
veiða í ísafjarðardjúpi fyrir um
það bil þremur vikum, en þar
hafði þá um skeið fiskazt ágæt-
lega í þorskanet.
Það stóðst á endum, að þegar
Eyjabátarnir komu í Djúpið
var þar orðið aflalaust og mun
enginn bátanna hafa fengið þar
neinn afla.
Nú eru þessir bátar allir konni
ir heim aftur með endurnýjaða
reynslu á gamla spakmælinu, að
ekki eru allar ferðir til fjár.
Flugvélarnar.
Framhald af 2. síðu.
gamlar vélar, sem hér er'um að
ræða hljóta að þurfa að hverfa
lengur og skemur úr umferð
vegna eftirlits og viðgerða, og
vissulega er reynsla okkar Vest-
mannaeyinga af þjónustu Klug-
félagsins enganveginn sú, að
við höfum nein forgangs-afnot
af vélakosti félagsins, og hlýtur
því að óbreyttu fljótt að koma
að því að til frekari tala komi
í Vestmannaeyjaflugihu af véla-
skorti, en slíkt væri með öllu
óþolandi.
Vera má, að Flugfélagið hafi
gert einhverjar ráðstafanir til
tryggingar eða eflingar flugþjón
ustunni við Eyjar, þótt ekki liafi
það heyrzt hér, og væri þá vel.
En lritt er vert að minna á, að
flugþjónustan á innanlandsleið-
unum er í engu ómerkari en
sá þáttur flugsins, sem flugfé-
lögin virðast óneitanlega ein-
beita sér að, og það verður auð-
vitað að gera þá kröfu til for-
ráðamanna í flugmálunum, að
þeir skilji að farþeginn á inn-
anlandsleiðunum á kröfu á hlið
stæðum framförum í öryggi og
þægindum og þeim, sem milli-
landafarþegum er séð fyrir.
Á síðari árum hefur það orð- I
ið föst regla hjá íhaldinu að !
virða að engu þær skyldur, sem
þingmaður eða ráðherra hefur
við hinn almenna kjósanda,
nema hann sé sannanlega
flokksmaður íhaldsins. Aðra
telja þeir ekki verða neinnar
fyrirgreiðslu, andstæðingar
þeirra og vafasamir stuðnings-
menn skulu ekki svo mikið senr
hafa aðgang að því að hlýða á
málflutning íhaldsforingjanna.
Hins vegar sendir ílialdið
fulltrúa á fundi annara aðila,
sem gera fólki kost á að fylgjast
með stjórnaraðgerðum og gera
athugasemdir án allrar flokks-
legrar sundurgreiningar. Erindi
sendimanna íhaldsins er þó ekki
að tala máli íhaldsins, skýra
stefnu þess eða andnræla því
sem þeir telja rangt í málflutn-
ingi íhaldsandstæðinga — til
þess er málstaður Sjállstæðis-
flokksins of veikur. Á alnrenn-
unr fúndum þar senr allir hafa
málfrelsi er málstaður ílralds-
ins ekki lagður franr. Sendi-
inenir þess sitja gneypir og orð-
vana, en reyna að sinna jrví er-
indi sem þeim var sagt að sækja,
en það er að leita lags um að
rangfæra og afflytja nrálflutn
ing andstæðinga sinna í blöðunr
eltir á.
í sambandi við fund jrann,
sem Karl Guðjónsson og Lúð-
\ ík Jósefsson liéldu liér sneninra
í jressum niánuði hefur jrað svo
orðið aðalefni Fylkis í tveim
blöðum að segja rangt frá fund-
inunr.
Það nrætti auðvitað æra óstöð-
ugan, ef leiðrétta ætti liverja
missögn jressara herra, útúr- I
snúning þeirra og rangtúlkan- j
ir, enda verður jrað ekki reynt
hér. En dænri má taka.
Fylkir segir, að Karl liafi lagt
sig franr unr að telja fólki trú
um, að jreir, sem hefðu 40 þús.
kr. árstekjur yrðu í engu vaiir
við þær verðhækkatrir, sem orð-
ið liefðu í tíð núverandi ríkis- |
stjórnar. (Og sönnunin á jrví,
lrvað jretta vferi mikil lygi segir
Fylkir að sé 60—70% verðhækk-
un á stílabókunr. — Barnaskól-
inn leggur sínunr nemendum
þær að vfsu til fyrir sama verð
og í fyrra).
Þetta sagði Karl hins vegar
aldrei. Hann sagði, að fyrir
stjórnaraðgerðirnar hefðu um
80% af neyzlzu venjulegTar fjöl-
skyldu nreð 40 þús. kr. tekjum
ekkert liækkað í verði. Verð-
gildi launa gagrivart þurftar
neyzlu hefðu ekki verið rýrð
með löguirum unr Úflutnings-
sjóð. Hann dró lrinsvegar ekki
dul á, að gagnvart hátollavör-
unr lrefði kaupmáttur rýrnað,
en benti einnig á, að auðvitað
lrefðu orðið ýmsar aðrar verð-
sveiflur bæði tii lrækkunar og
lækkunar á verðlagi en þær,
sem orsökuðust af löggjöf.
En ef satt væri, að þeir fund-
arboðendur á alnrenna lands-
málafundinum 2. október hafa
farið nreð firrur og ósannindi,
af lrverju mótmæltu Sjálfstæðis-
menn þá ekki þegar í stað og
scigðu hið sanna? Og af hverju
leyfðu þeir engunr nema flokks
nrönnuni sínum að hlýða á eða
segja álit sitt á boðskap Ólafs
Thors og Jóhanns Jósefssonar,
Jregar þeir voru hér á ferðinni
á dögunum?
Skattfrelsi
yfirvinnu.
Framhald af 1. síðu.
launaávinning, sem verkafýðs-
lrreyfingin hefur sanrið unr fyr-
ir slíka yfirvinnu, til liömlu-
lausrar skattheimtu, og liggur
þá beinast við að leysa launa-
uppbót fyrir óhjákvæmilega yf-
irvinnu í jrágu útflutningsfram-
leiðslunnar undan skattlagn-
ingu.
í frumvarjnnu er ekki lagt til,
að yfirvinnan verði öll leyst
urrdan skattskyldu, heldur að-
eir.s sá hluti kaupgreiðslunnar,
sem er umfranr venjulegt dag-
vihnukaup. Væri jrá samræmi
fengið milli orlolslaga og skatta-
laga að því er þessa vinnu varð-
ar, því að ekki er skylt að greiða
orlof á yfirvinnuna, nenra senr
dagvinna væri.
Afgreiðsla Aljringis á þessu
máli er sýnu brýnni nú en áður,
þar eð lyrirsjáanlegt er, að til
Jiess lrlýtur að koma, að verka-
lýðssamtökin hætta að leyfa tak-
nrarkalausa yfirvinnu, senr sök-
unr skatts og útsvars aðeins
hafnar lítið gjald fyrir hjá því
fólki, senr leggur nótt nreð degi
í það erfiði, senr þarf lil að gera
verðnræta vöru úr sjávaraflan-
um.
Huggun
íhaldsins
«
Um síðustu nránaðanrót fór
hér fram atvinnuleysisskráning.
Að frásögn Fylkis og útvarps-
ins lét aðeins einn maður skrá
sig atvinulausan og mun það
rétt vera.1 Þessa lélegu þátttöku
telur Fylkir sanna blómlegt at-
vinnulíf í bænum, og að nú
liafi Eyjablaðið og „komnrarn-
ir“ orðið sér rækilega til skamm
ar með öll sin skrif unr atvinnu
leysi.
Það er að sjálfsögðu alger ó-
þarfi að munnhöggvast við
Fylki eða bæjarstjórnarmeiri-
hlutann unr atvinnuástandið í
bænunr, það þekkja lesendur
blaðanna eins vel og þeir, sem
í þau skrifa, en rétt er þó að
benda Fylki á nokkrar staðreynd
ir, senr sanna, að það voru
fleiri en „kommnarnir“, senr
óttuðust, að hér yrði lítið að
gera í haust.
19. sept. sanrjr. bæjarstjórn
að ábyrgjast að liálfu kaup-
tryggingu skipshafnarinnar á
þeim bátum, sem réru með
línu og að greiða niður á inöti
stöðvunum eina krónu livert
beitukíló. Átti þessi aðstoð við
útgerðina ekki að vera til at-
vinnuaukningar í bænunr eða
voru það einhverjar aðrar hvat-
ir, sem stjórnuðu gerðum meiri-
hlutans?
Á fundi bæjarráðs 23. sejrt.
lagði meirihlutinn til að greitt
yrði úr bæjarsjóði hálfur lönd-
unarkosnaður á fiskfarmi b. v.
Ólafs Jóhannessonar og 100
tonn af ís handa skipinu í næsta
túr, samtals nokrkir tugir þús-
unda króna. Því var verið að
bruðla svona með fé bæjarins,
ef allir höfðu nóg að gera?
Á jressum sanra fundi — dag-
inn áður en togarinn kom —
lagði meirihlutin til að fram
yrði látin fara oftnefnd atvinnu
leysisskráning. Ennfrenrur var
þá von á sementsskipi í höfn-
ina.
Þá liefur bæjarstjórnin sótt
unr atvinnubótastyrk.
Allar Jressar ráðstafanir sanna
að íhaldið er hrætt við sín fyrri
verk og vissi að atvinnuleysi
var að lrerja á byggðarlagið.
Bæjarstjórnarmeirihlutinn get
ur svo huggað sig við það, að
einn verkanraður fannst í bæn-
unr, senr bar Jrað traust til nreiri
hlutans, að lrann taldi jrað ekki
ómaksins vert að tilkynna sitt
atvinnuleysi.