Eyjablaðið - 04.05.1961, Page 1

EYJABLA
22. argangur
Vestmannaeyjum, 4. maí 1961
7. tölublað
Að vertíðarlokum
Vertíðin er á enda, ein sú öm-
urlegasta, sem yfir þetta byggð-
arlag hefur gengið. Hún hófst
með verkbanni og verkföllum
eins og öllum er í fersku minni.
Tjón það, sem af þeim aðgerð-
um hlaust er erfitt að meta, en
á það skal minnt, að sá reikn-
ingur færist á kostnað ríkis-
stjórnarinriar og stóratvinnurek
enda eins og hann leggur sig;
skilningsleysi það, sem stjórnin
liefur sýnt launþegum með sí-
endurteknum árásum á lífskjör
þeirra var fyrst og fremst orsök
þeirra átaka og launafólk mun
ekki gleyma því, að stjórnin
stóð eins og veggur með at-
vinnurekendum . . .
Þegar róðrar loks hófust virt
ist vera allmikill fiskur, bæði á
línu og í net. En tíðin var stirð.
En eftir að loðna gekk var eins
og öll mið þornuðu upp kring
um Eyjarnar. Lengi vonuðu
menn, að fiskur mundi gefa sig
til, þegar hann væri búinn að
jafna sig eftir loðnuna, en sú
von brást, hvað heimamið
snerti. Binni í Gröf fór snemma
vestur á Selvogsbankahraun og
hefur ferigið megnið af afla
sínum þar og nokkrir bátar,
sem fóru að dæmi hans hafa
reitt dálítið þar vesturfrá. En
með þeim íburði veiðarfæra
sent nú tíðkast og þeim tækjum,
sem bátarnir hafa til fiskileitar
verður varla annað •sagt en þurr
sjór hafi verið á Eyjamiðum,
enda þótt nokkrir bátar hafi
fengið reitingsafla.
Og hvað er svo framundan?
Síðan í aprílbyrjun hefur
verið mikil síld kringum Eyj-
ar, svo ekki sé talað um vestur
við Reykjanes. En hvernig er
ástandið í þeim málum hér?
Það er ömurlegt að segja það,
hér virðist ekki möguleiki að
nýta síldiria öðruvísi en í
bræðslu, þó öðrum takist það
prýðilega. Síldin er ein dýrmæt
asta vara úr sjó, og sagt er að
síldveiði hafi brugðizt víða í
norðurhöfum, en hér höfum við
liana við landsteinana án þess
að hafast að.
Allmargir munu hugsa sér að
fara á humarveiðar og talið lík-
legt, að leyfi til þeirra fáist
snemma. En þá er það eins og
vant er, enginn veit neitt um
hvað á að gefa fyrir þá vöru,
sem í það veiðarfæri kemur.
Sagt er að humarinn eigi að
verða í svipuðu verði og s. 1.
sumar en allur annar fiskur
muni stórlækka í verði. Kunn-
ugt er, að humarinn selst nú á
mjög góðu verði til Ameríku
og lítil! vafi á því að hægt væri
að örfa þær veiðar með hagstæð
ara verði til sjómanna og mætti
kannske beina því til Útvegs-
bændafélagsins hvort það væri
ekki aðili að þessu máli. Það er
ekki hægt að segja annað en
sleifarlag sé á þessum málum,
meðan ekki liggur hreint fyrir
áður en veiðar hefjast hvað skal
gefa fyrir vöruna.
U m dragnótaveiðarnar er
allt á huldu, bæði hvenær verð-
ur opnað og eins með afsetn-
ingu á fiskinum. Margir smærri
Enn verður bið
Samkvæmt 10-ára rafvæðing-
aráætluninni frá 1953, átti að
bátar Iiugsa sér að stunda þær
veiðar og væri sannarlega full-
komin ástæða til að allt væri
gert til að flýta fyrir þeim og
tryggja sæmilegt verð fyrir afl-
ann svo hroðalega sem minni
bátarnir hafa farið út úr tveim
síðustu vertíðum, svo ekki sé
minnzt á smánina frá s. 1.
sumri.
Yfirleitt ættu allir Eyjabúar
að vera sammála um að gera
allt, sem í þeirra valdi stendur
til þess að sumarveiðarnar gætu
hafizt sem fyrst og tækjust sem
bezt.
á rafstrengnum
tengja Vestmannaeyjar við
orkuveitu Sogsins ekki síðar en
1960.
Ekki var staðið við þá áætl-
un.
í fyrravor var það á fundum
íhaldsmanna boðað sem sérstakt
afrek Ingólfs á Hellu, að þessi
rafstrengur væri rétt að koma.
Þegar sumarið 1960 var liðið
svo að engin hreyfing reyndist á
máli þessu, var Ingólfur raf-
orkunrálaráðherra inntur efnda
í nráli þessu á Alþingi.
Hann svaraði því án þess að
blikna, að strengurinn yrði lagð
ur sumarið 1961 og tiltók mán-
uðinn, senr vökvað yrði í þræð-
inum milli lands og Eyja, og
taldi sig nrikinn velgerðarmann
Vestmannaeyinga fyrir það að
viðurkenna áformið um þennan
streng á áðurnefndri raforkuá-
ætlun og virtist ekki finna til
neinnar bligðunar, þótt þessi
framkvænrd í kjördæmi lians
væri þá þegar orðin ári á eftir
áætlun undir lians yfirstjórn.
Rétt fyrir síðustu áramót
kúgaði Ingólfur svo Guðlaug
bæjarstjóra og allt lrans lið til
að gera sanrning fyrir hönd
Vestmannaeyjabæjar um óhag-
kvæmari raforkukaup af raf-
magnsveitum ríkisins en nokk-
Framhald á 3. síðu.
Sumir Bretar láta sér ekki nægja ytri 6 mílur íslenzku land-
lrelginnar. A myndinni liggur togarinn Starella frá Hull
hér við bryggju. Öðinn færði hann til hafnar 26. apríl
og var liann dæmdur í 175 þús. kr. sekt fyrir ólöglegar
-veiðar hér við Geirfuglasker.