Eyjablaðið - 31.05.1961, Blaðsíða 2

*
EYJABLAÐIÐ
fÍT
Högni Sigurðsson
frá Vatnsdal
MINNINGARORÐ
Hinn 14. þ. m. lézt einn a£
merkustu borgurum þessa bæj-
ar, Högni Sigurðsson, bóti og
útgerðarmaður í Vatnsclal. Hann
liafði flestum öðrum mönnum
fremur sett svip á bæjarlíf Vest
mannaeyinga, þegar hann var í
blóma lífsins.
Hann var mikill að vallar
sýn, þrjár álnir á hæð og gildur,
hraustmenni að burðum, virðu-
legur í fasi og fróðari flestum
mönnurn hér um slóðir.
Högni var af merku fólki
kominn. Hann var 6. maður frá
Högna Sigurðssyni presti á
Breiðabólstað í Fljótshlíð og
bar nafn þessa forföður síns.
Hann var fæddur í Görðum
hér í Eyjum, en það eru ekki
þcir Garðar, scm nú heita svo,
lieldur var þetta grasbýli suð-
austur af Kirkjubæjartorfunni,
nú löngu komið í eyði. Fæðing-
ardagur hans var 23. september,
þjóðhátíðarárið 1874. Foreldrar
Iians voru Þorgerður Gísladótt-
ir, ættuð úr Hvolhreppi í Rang-
árvallasýslu og Sigurður hrepp-
stjóri Sigurfinnsson, bónda í
Yzta-Bæli undir Eyjafjöllum,
Runólfssonar bónda og skálds á
Skaganesi í Mýrnal.
Högni ólst upp hjá foreldrum
sínum, fyrst í Görðum, síðan í
Boston, sem nú heitir Dalbær
við Vestmannabraut og loks á
Vilborgarst. Sigurður hrepp-
stjóri bjóð síðar á Heiði, en þá
mun Högni hafa verið farinn úr
foreldrahúsum.
Sigurður Sigurfinnsson hrepp
stjóri var hér mikill frammá-
maður á sinni tíð og sjósóknari
mikill. Það var t. d. hann, sem
hingað keypti erlendis frá fyrsta
vélbátinn, Knörrinn, 1905.
Högni hóf sjósókn með föður
sínum 15 ára gamall, þá á opnu
skipi og héldu þeir feðgar lengi
saman í sjósókn.
Snemma hneigðist Högni til
mennta. Lærði hann hér latínu
hjá embættismönnum og tók
próf í þeirri fræðigrein. Högni
var tvo vetur í Flensborgar-skóla
og lauk þaðan prófi. Að því
loknu fór hann til Norðfjarðar
og var barnakennari í sex ár.
Þar giftist hann árið 1899,
Sigríði Brynjólfsdóttur, ættaðri
úr Reykjavík. Þau fluttu svo
til Vestmannaeyja og fengu eina
af Vilborgarstaða-jörðunum til
ábúðar og byggði Högni nýtt
íbúðarhús neðst í túni þeirrar
jarðar og nefndi það Vatnsdal,
og við þann stað var hann jafn-
an kenndur síðan.
Fyrst eftir að Högni kom aft-
ur til Eyja var hann kennari í
tvö ár, en stundaði jafnhliða og
lengur sjómennsku með föður
sínum.
Kennari var liann talinn með
Högni Sigurðsson.
afbrigðum góður og í skólavist
sinni í Flensborg reyndist hann
vera afburða námsmaður.
Allt frá aldamótum var
Högni þátttakandi í útgerð föð
ur síns, fyrst í opnu skipi og síð
ar í vélbátunum, Skeiðinni og
Freyju. Hélzt félagsútgerð
þeirra, þar til Sigurður lézt
1916. Þá lét Högni byggja nýj-
an bát, er liann átti einn. Var
það vélbáturinn Esther, er
hanri gerði út allt til 1930.
Jafnhliða útgerðinni stund-
aði Högni búskap í stórum stíl
á þeirrar tíðar mælikvarða.
Bæði sat hann jörð sína með
sóma og braut einnig til ný-
ræktar stórt landsvæði utan
hennar á svonefndri Strembu.
Þegar ísfélag Vestmannaeyja
ákvað að koma upp vélknúðu
frystihúsi, þá vantaði mann með
haldgóða þekkingu til að
stjórna því. Gísli J. Johnsen,
sem var frumkvöðull þeirra
framfara, kom fljótlega auga á
mann tilvalinn til að nema á
skömmum tíma erlendis þau
fræði er til þurfti, það var
Högni Sigurðsson. Hann fór
síðan til Danmerkur og lærði
þar vélstjórn og meðferð frysti-
véla á óvenjulega skömmum
tíma. Þetta var fyrsta vél-frysti-
húsið á íslandi og það tók til
starfa undir stjórn Högna árið
1908.
Þarna var Högni vélstjóri allt
til ársins 1928 og leysti það starf
af hendi af mikilli samvizku-
semi.
Þau Sigríður og Högni eign-
uðust sex börn, sem voru þessi:
1. Sigurður, er bjó hér í Vatns
dal, giftur Ingibjörgu Ólafsdótt-
ur frá Vík í Mýrdal. Sigurður
er látinn fyrir nokkrum árum.
2. Ágústa, gift Sigurði Odd-
geirssyni prests í Vestmannaeyj-
um. Þau bjuggu í Reykjavík.
Ágústa er látin fyrir fáum ár-
um.
3. Hildur, gift Tómasi Jóns-
syni frá Sómastaðagerði í Reyð-
arfirði. Þau bjuggu í Reykja-
vík. Hildur er látin fyrir mörg-
urn árum.
4. Guðmundur, bílstjóri í
Vatnsdal.
Dánarminning r
Högni Sigurðsson, Vatnsdal, Vestmannaeyjum.
Hinzta kalls þú hlýddir tónum,
lirökk í brjósti lífs þíns strengur,
þar með hniginn, horfinn sjónum
höfuðkenmpa, snillidrengur.
Þinn með lestri efldir anda,
orðs að speki líkur Njáli.
Maður stórra sæva og sanda,
sást liið' rétta í hverju máli.
Enda varstu gáfnagarpur
Guðs-af náð, má hiklaust segja,
á allar greinar skilnings skarpur
skjótur beztu ráð að eygja.
Víðlesinn og víða heima
varst þú, livað sem bar á góma,
lézt í hæðir lxugann dreyma
hulda að grunda leyndardóma.
Lærðir sögu landa og þjóða,
last á hverrar tungumáli.
Kunnir grip á gígju-ljóða,
gneistar hrukku af andans stáli.
Samtíð þinni fórstu íramar,
frjóvar græddir töðulendur,
voru þar að verki tamar
vizka þín og traustar hendur.
Vörpulegur varst’u að líta,
víkingsættar lietjumaki,
vildir aldrei lieimsku hlýta,
hugans lyftir grettistaki.
Þökkum Guði göfga drenginn,
gáfumanninn dagfarsprúða,
nú til móðurmoldar genginn
mitt í vorsins blómaskrúða.
Hún þig að sér örmum vefur,
eins og móðir barni vaggar,
þreyttum hvílu góða gefur
glitvef undir blóma og daggar.
Farðu vel til sælusala,
sólarkonungs fjörru stranda,
risnum upp af dáinsdvala
dagur ljómar skyggnum anda.
Sveinbjörn Á. Benónýsson.