Eyjablaðið - 01.05.1969, Page 1

29. árgangur.
Vestmannaeyjum.l. maí 1969
3. tökiblað
1. ma
1. maí er hátíðisdagur verkalýðsins. Þann dag
heldur alþýðan hátíðlegan til að minnast liðinnar
baráttu og áfanga á leiðinni frá kúgun til jafnréttis
og bjargálna, gegn kúgun og arðráni hins siðspillta
kapitalisma.
En 1. maí er fyrst og fremst baráttadagur verka
lýðsins. Eins og nú horfir með þjóðinni, þegar ríkis-
stjórn hins cfnahagslega stjórnleysis ræðst svo heift
rrlega á kjör hins vinnandi fólks sem raun ber
vitni með 20% kauplækkun, liljóta menn í vaxandi
mæli að gera sér ljóst, aö fagleg samstaða í verka-
lýðsfélögunum, sem því miður er ekki nógu góð, er
ckki fullnægjandi, lieldur verði pólitísk samstaiða
að aukast aö mun. Valdhafarnir hafa margsinnis tek-
ið aftur með cinu pcnnastriki ávinning langrar og
crfiðrar baráttu verkalýðsins. Þetta vald verður að
taka af forystusauðum auðstéttarinnar, en það er
aðeins kleift með pólitízkri samstöðu hins vinnandi
lýðs, sem verðmætin skapar.
Sjómcnn, verkamenn og aðrir þeir, sem þetta lesið.
Leiðið í dag hugann að því, hverjir eru með ykkur,
hvcrjar berjast á móti ykkur og Iátið siðan faglega
og pólitíska afstöðu ykkar mótast af því. Sá, sem
ekki er mcð yður, er á móti yður.
TIL HAMINGJU MEÐ DAGINN, BARÁTTUDAGINN.
.ij»

Verkakvennaiélagið Snól
Vestmannaeyjum
sendir félögum sínum og öðrum
launþegum baráttukveðjur í til-
efni 1. maí.
1. maí
Á baráttudeyi verka-
lýðsins, 1. maí, sendum við
okkar beztu kveðjur til allra
launþega, með von um skjót
an sigur í þeirri kjarabar-
áttu, sem nú stendur yfir.
VERZLUN ARMANN A FÉLAC
VESTMANNAEYJA
LEIKFÉLAG VESTMANNAEYJA:
„Afbrýðiiðii eFginkona"
SÝNING f DAG KLUKKAN 2 E.H.

Hifl filíío bdrdtta
Þegar þetta er ritað, standa
yfir mjög yíðtæk keðjuverk
föll, og nú standa yfir verk-
föll í öllum fiskiðnaði allt
frá Vestmannaeyjum til Snæ
fellsness að báðum stöðum
meðtöldum. Hvað er það, er
veldur þessum framleiðslu
truflunum, eru það óbilgjarn
ar kröfur vcrkafólksins, sem
gerir of háar kröfur á hend-
ur atvinnuvegunum eða er
það einhver dularfull öfl,
sem koma slíkum ófarnaði á
stað?
Nú eru allir sammála um
það, að slík framleiðslustöðv
un kostar þjóðina sem skipt
ir milljörðum kr. ekki ein-
ungis í öflun gjaldeyris í
þjóðarbúið, heldur er verka-
fólk svipt þeim tekjum, sem
það gæti unnið sér þá daga,
sem verkföllin standa.
Það þarf yarla að skýra
fyrir fólki hér hver orsök
þeirra verkfalla, sem nú eru
háð. En þær eru í stuttu
máli barátta um vísitölubind
ingu á laun.
Árið 1968 náðust samning-
ar um visitölugreiðslu á laun
þó þannig að það fer stig
j lækkandi eftir því, sem tekj-
| urnar verða hærri. Að vísu
j fékkst þetta ekki fram, fyrr
i en verkafólk var búið að
standa í langvarandi verk-
falli. Þessir samningar voru
undirritaðir bæði af atvinnu
rekendum og ríkisstjórninni,
svo að þeir virtust vera full-
komlega pottþéttir eins og
sagt er. Það hefur alla tíð
þótt ómerkilegir menn, sem
ekki stæðu við gerða samn-
inga, jafnvel þótt þeir væru
aðeins munnlegir.
En ríkisstjórnin og atvinnu
rekendur hafa nú skipað sér
á bekk með þeim mönnum,
sem allir heiðarlegir menn
líta niður á fyrir óorðheldni
og sviksemi við samkomulag,
og atvinnurekendur hér hafa
gengið feti lengra en nokkr-
ir aðrir atvinnurekendur í
þessu landi, hafa leyft sér
að neita að hlíta landslögum,
eða beygja sig undir dóm
hæstaréttar, er þar átt við
greiðslur til verkafólks í
veikindaforföllum. Og er það
í fullu samræmi við einræðis
brölt fjármálaráðherra er
hann neitar að greiða opin-
berum starfsmönnum vísi-
Jómaniiafélagið Jöfunn
V estmannaey jum
sendir öllum sjómönnum og öðr-
um launþegum kveðjur á bar-
áttudegi verkalýðsins, 1. maí.
Vélstjórafélag Veitmannaeyja
V estmannaey jum
sendir öllum sjómönnum og öðr-
um launþegum kveðjur á bar-
áttudegi verkalýðsins, 1. maí.
töiu á laun. Og þegar opin-
berir starfsmenn skjóta ákær
unni á hendur fjármálaráð-
herra, þá fyrirskipar ráðherr
ann, að visa málinu frá, eða
með öðrum orðum er stjórn
inni ekki nóg að afnema allt
samningsfrelsi heldur er
gerð tilraun til að afnema
dómsvaldið lika, og er þá
ekki orðið skammt til ein-
ræðis.
Nú kyrja atvinnurekendur
sinn alkunna söng, atvinnu-
vegirnir þola ekki að það sé
greidd visitala á laun, eða
neinar aðrar kjarabætur
?;erkafólki til handa, til
lianda því fólki til sjós og
j lands, sem stendur undir
allri þeirri verðmætasköpun,
sem þjóðarbúið byggir sina
afkomu á.
Það eru ekki margir í dag
sem trúa á þennan söng at-
vinnurekenda og ríkisstjórn
arinnar, þegar þeir hinir
sömu telja þjóðarbúið og at
vinnuvegina hafa efni á því
að stöðva allt athafnalíf í
landinu um lengri eða
skemmri tíma, sem kostar
þjóðarbúið miklu meira en
þó staðið hefði verið við
hina gerðu samninga og þeg
ar tekið er tillit til þess að
það mun óvíða í heiminum
vera greitt jafn lágt kaup og
á íslandi miðað við verðlag,
þrátt fyrir að við erum
þriðja þjóð í heiminum með
hæsta framleiðslu á einstak’. •
ing, þar af le:ðandi ætti
hvergi að vera hægara að
greiða hátt kaup en einmitt
hér. Nei, það er ekki kaupið
þess fólks, sem stendur und-
ir allri verðmætasköpun þjóð
arinnar að kenna, það er
fjármálaöngþveitið, sem rík
ir i landinu.
Og þcim ætti að fara að
skiljast það, þessum berg-
þursum, sem kalla sig at-
vinnurekendur, að það er
hvorki hagur fyrir þá eða
þjóðina í heild, að verai allt-
af í striði við verkafólkið i
landinu, það fólk, sem þrot-
lausri vinnu sinni hefur
byggt upp þau atvinnufyrir-
tæki, sem starfandi eru í
landinu þótt nokkrir fjár-
gráðugir einstaklingar hafi
sölsað þessi fyrirtæki undir
sig.
FRAMALD SÍÐAR.
H. J.