Eyjablaðið - 01.03.1984, Blaðsíða 1

EYJABLA
Útgefandi:
Alþýðubandalagið
í Vesímannaeyjum
3. tölublað
Vestmannaeyjum, 1. mars 1984
44. árgangur
Á nýafstöðnum aðalfundi Sparisjóðs Vestmannaeyja var
samþykkt að styrkja knattspyrnuráð ÍBV um kr. 100.000,-, vegna
slæmrar fjárhagsstöðu ráðsins.
Aðalfundur
Sparisjóðs Vestmannaeyja
Hinn 24. feb. s.l. var aðal-
fundur Sparisjóðs Vestmanna-
eyja fyrir árið 1983 haldinn. Á
fundinum kom fram að í árslok
námu heildarinnistæður 85,9
milljónum og er það liðlega 80%
aukning á milli ára. Útlán námu
í árslok 59,2 milljónum og er
það liðlega 88% aukning á milli
ára. Þá nam eigið fé í árslok
rúmlega 8 milljónum króna og
hafði það aukist um 90% á milli
ára.
Á síðasta ári hóf Spari-
sjóðurinn samstarf við Visa-
Island urn útgáfu á greiðslu-
kortum og er sú þjónusta vel
metin af viðskiptavinum. Þess
má og geta að innan tíðar mun
Sparisjóðurinn hefja gjald-
eyrisviðskipti. Fyrst um sinn
verða þau gjaldeyrisviðskipti
tengd útgáfu ferðatékka og
innleggi á gjaldeyrisreikninga
en seinna meir standa vonir til
þess að unnt verði að hefja al-
hliða gjaldeyrisviðskipti.
Stjórn Sparisjóðsins er
skipuð 5 mönnum og hana
skipa nú Sigurgeir Kristjáns-
son, Arnar Sigurmundsson,
Jóhann Björnsson, Þorbjörn
Pálsson og Ragnar Óskarsson.
Sparisjóðsstjóri er Benedikt
Ragnarsson og skrifstofustjóri
Guðjón Hjörleifsson. Starfs-
menn í árslok voru 11. Þor-
varður Gunnarsson hefur á
höndum löggilta endurskoðun
sjóðsins en kjörnir endurskoð-
endur eru þeir Magnús Krist-
insson og Hermann Jónsson.
Á aðalfundinum var sam-
þykkt svohljóðandi tillaga frá
stjórn sjóðsins: Aðalfundur
Sparisjóðs Vestmannaeyja
haldinn hinn 24. feb. 1984
samþykkir að styrkja knatt-
spyrnuráð ÍBV með fjárhæð
allt að kr. 100.000. Aðal-
fundurinn felur stjórn Spari-
sjóðsins að ákveða nánar um
fyrirkomulag styrkveitingar-
mnar.
Með samþykkt þessarar til-
lögu vill Sparisjóður Vest-
mannaeyja leggja sitt af mörk-
um til þess að styrkja knatt-
spyrnuráð ÍBV sem býr nú við
þröngan fjárhag.
Vindhögg Sigurðar
Ráðhúskarlinn Sigurður Á bæjarsljórnarfundinum
Jónsson er iðinn við kolann þar sem þetta mál var af-
samanbcr greín hans í greitt, var þctta mál sam-
síðastu Fylki. Par býsnast þykkt með 8 atkvæðum og I
hann einhver ósköp yfir sat hjá, sem sagt Gísli G.
orðatiltæki því sem ég Guölaugsson. Með öðrum
notaði í síöasta Evjablaði: orðum." Siguróur Jónsson
...la. hvxlfk tíóindi", og gerir samþykkti þessa hækkunar-
orðatiltækið að fyrirsögn beiðni, og er æði brosieat að
greínar sinnar. Sigurður skuli álasa mér
Mér finnst nú aðaitíðind- fyrir að samþykkja þessa
in þau að í stjórn Veitu- hækkunarbciðni þegar liann
stofnana var 41,5% samþykkti Itana sjálfur. Þú
hækkunarbeíönin 1. apríl hefur þar með slegiö vind-
1980 samþykkt af öllum högg Sigurður, eins og fyrri
nefndarmönnum nema daginn og hitt sjálfan þig í
Gísla Geir Guðlaugssyni staðinn, og vertu vel að því
sem setti fyrirvara. kominn. —S.T.
Um samningana
Unglingar bjarga atvinnurekstri
MEÐ OPINN MUNNINN
Það hefur víst áreiðanlega
ekki farið framhjá neinum, að
allt frá því að samninga-
umleitanir hófust, hafa a.m.k.
þrír ráðherrar verið með alls
kyns yfirlýsingar á víxl, og yfir-
lýsingar hvers og eins hafa
meira að segja stefnt hver gegn
annarri.
Það hefur hingað til þótt
skynsamlegast að hafa
munninn lokaðan meðan
áþreifingar hafa átt sér stað í
samningum, en nú bregður svo
við að sjálfur forsætisráð-
herrann má ekki vatni halda og
gengur á undan í yfirlýsinga-
gleði; iðnaðarráðherra lætur
sig síðan hafa það, að æpa fram
grófar hótanir í garð þeirra, sem
leita samninga við sína við-
semjendur, með þeim hætti að
allt hljóp í hnút sem áður hafði
sigið í áttina eftir gamal-
kunnum leiðum.
Á sama tíma kynnir fjár-
málaráðherra landsins nýja og
nýja „ramma” milli þess sem
hann étur ofan í sig fyrri
rammagerð.
HINIR VERST SETTU
Stjórnmálamenn úr öllum
flokkum hafa fyrir margt löngu
komið sér upp sameiginlegu
orðfæri og föstum orðasam-
böndum um hvaðeina, ekkert
síður í launamálum en öðrum.
Flestir þeirra hafa tekið sér í
munn orðin að „bæta fyrst og
fremst hag hinna lægst laun-
uðu” og „verst settu” í þjóð-
félaginu. Alltaf eru þó þeir
sömu verst settir og lægst
launaðir.
í þeim samningum senx
gerðir voru um daginn milli
VSI og ASÍ var þó gerð nokkur
tilraun til að bæta einmitt hag
þeirra sem allra minnst hafa, að
vísu með allt öðrum hætti en
oftast fyrr, með tekjutryggingu,
sem atvinnureksturinn á ekki
að greiða heldur hið opinbera.
Slík aðferð er auðvitað gölluð,
en þó betri en engin til úr-
lausnar þeim sem minnsta
tekjumöguleika hafa.
Það furðulega skeður, að
þeir sem hæst hafa haft um kjör
þessa lægst launaða hóps, þykir
greinilega skíturinn til koma.
MÁLFLUTNINGURINN
Ekki ætla ég að gera samn-
inga þessa að umtalsefni efnis-
lega og allra síst að taka þátt í
margreyndum prósentureikn-
ingi í tilefni þeirra; væri það þá
ekkert betra en hjá opin-
mynntum ráðherrum lands-
manna.
En málflutningur þeirra sem
um þessa samninga hafa fjallað,
hefur verið sama marki
brenndur og allt of títt er í
íslenskri umræðu: Þeir sem
mæla með samþykkt þeirra
gera ekkert annað en flytja þau
rök, sem hugsanlega gætu sætt
menn við þá, en nefna varla
önnur, en hinir sem mæla gegn
samningunum flytja einungis
gagnstæðar röksemdir, og túlka
þá þannig, að næstum er beitt
blekkingum. Þetta eru gamal-
kunnar aðferðir í málflutningi
fyrir dómstólum og eru afar
hvimleiðar og sæma varla í
alvarlegri umræðu.
Framhald á 3. síðu
/X I • w w W T
Raðleggingar L.I.U.
Nýlega sendi L.Í.Ú. útvegsinöimiim umburðar-
bréf þar sem þeim er m.a. ráðlagt á hver hátt þeim
sé best að segja upp ráðningarsamningi skipverja.
Eyjablaðið telur rétt að fólk, einkanlega sjónienn,
kynni sér ráðleggingar L.Í.Ú. og í því skyni birtir
blaðið þær hér.
UM RÁÐNINGARSAMNINGA SKIPVER.IA
Eins og alkunna er, þá hefur sú ákvörðun verið tekin, að
atlamarksleiöin verður fyrir valinu varðandi veiðitak-
markanir á árinu 1984, þótt uudantekningar séu þar á, eins
og nánar greinir í reglugerð imi stjórn hotnfiskveiða nr.
44/1984.
Það er mönnum Ijóst, að uflumarksleiöin gerir það að
verkum. aö skipuin verður ekki haldið úti til veiða, nema
einhvern hluta ársins, sem leiðir til þess á hinn hóginn að
huga þarf sérstaklega að ráöningarmálum áhafna fiski-
skipanna.
Þótt það sé að sjálfsögðu á valdi hvers og eins útgerðar-
manns, hvernig hann hagar ináluni sínuin varðandi veiðar á
leyföu aflamarki og hvernig hann jafnframt tekur ráðn-
ingarmálum áhafnar sinnar, þá þvkir rétt að benda á
el’tirfarandi, sem útgerðarmenn ættu að hafa í huga.
Samkvæmt ákvæðum kjarasamninga og sjómannalaga er
uppsagnarfrcstur undirmanna 7 dagar, en iindirmenn eru
hásetar, netamenn, bátsmenn og matsveinar. Yfirincnn hafa
þriggja mánaða uppsagnarfrest, en vfirmenn eru vélstjórar,
stýrimenn og skipstjórar. Það skal tekið fram, að upp-
sagnarfresturinn þarf ekki aö miðast við mánaðamót.
í langflestum tilvikum hafa skipverjar verið ráðnir til
óákveðins tíma, en heimilt er í upphafi ráðningarsamnings
að ráða skipverja til ákveðins tíma, ákveðinna ferða eöa til
, tíma, að skip hefur veitt þann aflakvóta, sem því er
heiinilt að veiða. Þeim aðilum, sem ráða nýja menn til staría
skal hent á þennan möguleika, enda ekkiséð að hægt verði
að ráða nýja yfirmenn á annan ináta meöan afli er tak-
markaður. Þar sem uppsagnarfrestur undirmanna er ekki
nema 7 dagar ætti ekki að vera þörf á sérstökum ráðningar-
samningi.
Þeir yfirmenn, sem í starfi eru og haía verið ráðnir til
óákveðins tíma, halda því lögákveðnum uppsagnarlresti.
Vilji útgerðarinenn vera óhundnir af launagreiðsluin til
sjómanna, segja þeir þeim upp störfum og ráða þá að nýju til
þess að veiða úthlutaðan aflakvóta.
í 2. mgr. 18. gr. sjómannalaga nr. 67/1963, sbr. lög nr.
49/1980, segir að skipverji taki kaup til þess dags er
ráðningu hans lýkur samkvæmt ráðningar- eða kjara-
sainningi og skiptir þá ekki máli, þótt hann hafi áöur verið
afskráður.
Þetta leiðir til þess, eins og áður sagði, að útgerðar-
mönnum her skylda til að greiða skipverjum kaup á ráðii-
ingartínianuin. Til þess að útgerðarmenn geti Ieyst sig undan
greiðsluskyldu, er þeim því nauðugur einn kostur, að segja
yfirmönnum sínum NÚ ÞEGAR upp störfum, og ráða þá að
nýju til veiða á aflakvóta viðkomandi skips sé eitthvað óveitt
af honum þegar uppsagnarfresturinn er liöinn.
Þrátt fyrir það, sem að framan greindi, telja samtökiu, að í
raun sé ráðningu áhafna lokið án uppsagnar, þegar stjórn-
völd ákvarða stöðvun veiða, eftir að skip hefur náð ákveðnu
aflamarki. Styðst þessi skoðun við almcnnar rcglur vinnu-
réttar, sbr. 41 gr. sjómannalaganna.
Eftir sem áður telja samtökin, að útgerðarmenn ættu að
hafa þann hátt á, er fyrr greindi í umburðarbréfi þessu.
Að endingu skal útgerðarmönnuin bent á að hafa sam-
band við skrifstoíuna, ef óskaö er frekari upplýsinga eða
aðstoöar. Með kveðju,
LANDSSAMBAND ÍSL. ÚTVEGSMANNA.