Eyjablaðið - 01.05.1984, Blaðsíða 1

EYJABLA
i
Útgefandi:
Alþýðubandalagið
í Vestmannaeyjum
7. tölublað
Vestmannaeyjum, 1. maí 1984
44. árgangur
1. MAÍ ÁVARP
VERKALYÐSFELAGANNA
í VESTMANNAEYJUM 1984
Á baráttudegi verkalýðsins í ár hefur
launafólk ekki ástæðu til að fagnu unnum
sigrum, því að leita þarf marga áratugi
aftur í tímann til að finna jafn óhagstæðan
kaupmátt launa verkafólks.
Núverandi ríkisstjórn hóf feril sinn á að
svipta verkafólk samningsrétti, nam
samninga þess úr gildi, afnam vísitölu-
bætur á laun og hefur látið launafólk
greiða niður verðbólguna.
Það er að vísu engin nýlunda að ráðist er
á kjör launafólks þegar efnahagsvandi
steðjar að þjóðinni, en sjaldan hafa á
íslandi verið við völd ríkisstjórnir, sem
gengið hafa jafn hatrammlega á rétt
verkafólks og þessi ríkisstjórn, enda nýtur
hún stuðnings mestu afturhaldsafla
landsins.
Um leið og atvinnurekendavaldið hefur
skipulagt sig og stóreflt stöðu sína til átaka
við launafólk, hefur verkalýðshreyfingin í
heild sofið á verðinum. Við síðustu samn-
inga gekk hún sundruð að samninga-
borðinu og samningamenn ASÍ neyddust
til að gera þá nauðungarsamninga, sem
flest stéttarfélög í landinu gengu að
möglunarlítið. Aðeins verkalýðsfélögin í
Vestmannaeyjum og Dagsbrún höfðu
einurð til að fella þá samninga.
Ástæðan fyrir því að samningarnir voru
felldir hér í Eyjum var sú að fiskvinnslu-
fólk vildi ekki lengur þola að hagsmunir
þess væru sífellt fyrir borð bornir í kjara-
samningum. Þótt ekki hafi náðst mikill
árangur í samningunum hér í Eyjum að
þessu sinni, þá hafa viðbrögð fiskvinnslu-
fólks orðið til þess að opna augu forystu-
manna verkalýðshreyfingarinnar fyrir því
að verkafólk í fiskiðnaði unir því ekki
lengur að framhjá því verði gengið.
Atvinnurekendum er það ljóst Iíka. Því má
heldur ekki gleyma að barátta verkafólks í
Eyjum kom öllu verkafólki í landinu til
góða.
Aðal rök stjórnvalda fyrir skerðingu
lífskjara launafólks voru þau að koma í
veg fyrir atvinnuleysi. En nú blasir hins
vegar við að stefna ríkisstjórnarinnar í
sjávarútvegsmálum mun að óbreyttu leiða
stórfellt atvinnuleysi yfir sjómenn og
fiskverkafólk, þar sem nú er í undir-
búningi að Ieggja hluta fiskiskipaflotans.
Það mátti öllum Ijóst vera að hverju
stefndi, þegar kvótaskipting var ákveðin á
nær allar tegundir sjávarafla.
Stefna verkalýðsfélaganna í Vest-
mannaeyjum hlýtur því að vera sú að
krefjast þess fyrir hönd umbjóðenda
sinna, að heildarsamtök launafólks í
landinu gangi sameinuð til átaka fyrir
bættum kjörum íslenskrar alþýðu. Látum
ekki íslenska ráðherra guma af því á er-
lendri grund, að ísland verði um ókomna
framtíð eitt mesta láglaunasvæði á norður-
hveli jarðar!
En þótt margar blikur séu á lofti í
atvinnu- og kjaramálum á íslandi, er þó
önnur og meiri ógn, sem steðjar að jarðar-
búum. Kjarnorkurisarnir tveir keppast við
að auka tortímingarmátt gereyðingar-
vopna sinna og hættan á kjarnorku-
styrjöld, sem eyða mun öllu lífi á jörðinni
eykst með hverjum degi sem líður. Við
tökum því undir kröfur friðarsinna um
allan heim, um stöðvun kjarnorku-
kapphlaupsins og segjum: Atvinnu en
ekki helsprengjur! Sjúkrahús og skóla, en
ekki eldflaugar! Við krefjumst framtíðar
fyrir okkur og börn okkar!
Verkalýðsfélögin í Vestmannaeyjum.
FÉLAGSLEG ÞJÓNUSTA
Á UNDANHALDI
I síðasta Fylki gerir Sigur-
björg Axelsdóttir skrif mín um
félagslega þjónustu að umtals-
efni. Þar sem við erum ekki
sammála urn félagslega þjón-
ustu bregður hún á það ráð að
kalla skrif mín óábyrg án þess
að skilgreina nánar hvað við er
átt.
Hérætla égekki að svaraöllu
því sem fram kentur í grein
Sigurbjargar og allra síst þeirri
fáfræði sem birtist í umfjöllun
hennar um Alþýðubandalagið
því ég tel rétt að Sigurbjörg fái
að hafa þær hugmyndir sínar í
friði. Eg vil á hinn bóginn gera
athugasemdir við tvö atriði sem
fram koma í greininni.
Sigurbjörg bendir réttilega á
það að dagvistargjöld hafa
hækkað reglulega undanfarin
ár án teljandi athugasemda.
Hins vegar er grundvallar-
ntunur á hækkunum fyrri ára og
þeim sent nú hafa dunið vfir.
Þessi nniniir t'elst í því að
lilutfall dagvistunargjalda af
laununi er nú orðið svo hátt að
við svo búið niá ei lengur
standa. Á þetta hef ég oft bent,
bæði í skrifum mínum og í
félagsmálaráði. Þessar stað-
reyndir neitar Sigurbjörg að
viðurkenna eða leyfir sér í.þ.m.
að horfa fram hjá þeim þegar
hún ræðir um hækkanir dag-
vistargjalda. Og það var einmitt
þetta háa hlutfall launa sem fer
í dagvistargjöld sem for-
eldrarnir 12cS voru að mótmæla
á dögunum.
Seinna atriðið í grein Sigur-
bjargar sem ég vil gera at-
hugasemd við varðar þá skoð-
un mína að stigið hafi verið
spor aftur á bak er ekki var
ráðinn félagsráðgjafi þegar
Sigrún Karlsdóttir hætti hér
störfum. Þessi skoðun mín er
óhagganleg og byggi ég hana
nt.a. á viðtölum við mikinn
tjölda fólks sem er mér sam-
mála og einnig af fenginni
reynslu við að starfa í félags-
málaráði sem ekki nvtur
starfskrafta félagsráðgjafa.
Sigurbjörg segir í grein sinni að
sálfræðingur sá sem hér starfar
hafi verið ráðinn f stað félags-
ráðgjafa. Þetta eru vísvitandi
ósannindi því hann var ráðinn á
allt öðrum forsendum og hygg
ég að bæði hann og formaður
skólanefndar grunnskóla geti
staðfest það.
Ég hef haldið því fram að
Sjálfstæðisflokkurinn sé í eðli
sínu á móti félagslegri þjónustu
og við þá fullyrðingu stend ég.
Ef grannt er skoðað staðfestir
grein Sigurbjargar einmitt
þessa skoðun mína. Félagsleg
þjónusta er á undanhaldi.
—R.Ó.