Eyjablaðið - 15.11.1984, Síða 1

EYJABLA
L
Útyefandi:
Alþyðubandalagið
í \ estmannaeyjum
11. tölublað Vestmannaeyjum, 15. nóvember 1984 44. árgangur
Stefnir ríkisstjórnin
í frekari átök?
Það verður munur þegar höfnín verður orðin hrein og tær. —Ljósm: Eyjablaðið
Mengunarvarnir í
V estmannaeyjum
í dagblaði var fyrir skömmu
viðtal við vegfarendur vegna
nýgerðra kjarasamninga og
þeir spurðir hvort þessir samn-
ingar færðu launafólki varan-
legar kjarabætur. Einn við-
mælenda svaraði því til að þar
sem ríkisvaldið hefði ekki verið
til viðtals um nein verðtrygg-
ingarákvæði í kjarasamningi
BSRB og ríkisins þá væri aug-
ljóst að ríkisstjórnin stefndi að
því að láta verðbólgubálið éta
upp þann kaupmáttarauka sem
fælist í samningnum.
Þetta er rökrétt ályktun ef
skoðuð er í Ijósi þeirra yfir-
lýsinga Þorsteins Pálssonar og
Steingríms Hermannssonar að
þessir samningar séu í raun
verðbólgusamningar. Þeir
virðast trúa því að helsta orsök
verðbólgu séu launin, því þau
eru það eina sem þeir hafa skert
til þess að ná niður verðbólg-
unni. Samkvæmt því væri í raun
eina leiðin til að losna við verð-
bólguna að hætta með öllu að
greiða laun.
Sú staðreynd verður því
allrar athygli verð að á sama
tíma og umtalsvert launskrið
átti sér stað á Stór-Reykja-
víkursvæðinu fullyrtu þessir
menn aftur og aftur að verð-
bólgan væri á niðurleið. Með
öðrum orðum þær launa-
hækkanir sem urðu í verslun,
þjónustu og í byggingar-
iðnaðinum á suðvestur horni
landsins höfðu ekki áhrif á
verðbólguna. Hvers vegna
þurfa þá aðrar launahækkanir í
landinu að leiða til óðaverð-
bólgu?
Ekki eru allir hagfræðingar
sammála um hvað orsaki verð-
bólgu. Peir eru sammála um (sé
til lengri tíma litið en eins árs)
að aðrar aðgerðir en launa-
skerðing, svo sem aðgerðir í
peningamálum, gengismálum
og fjármálum ríkisins, séu lík-
legri til að draga úr verðbólgu
sérstaklega ef þessar aðgerðir
eru gerðar í samvinnu við
atvinnurekendur og samtök
launafólks. Þessu virðist höf-
undur Reykjavíkurbréfs (Mbl.
04.1E84) vera búinn að átta sig
á, því hann segir að verðbólgu-
vandinn sé ekki síður pólitískur
en efnahagslegur. Vissulega á
útgerðin í vök að verjast þegar
henni er ætlað að greiða 10-
15% vexti umfram verðbólgu.
Slík vaxtastefna ofbýður undir-
stöðuatvinnuvegum þjóðar-
innar þótt verslunin þrífist vel
við slík skilyrði með sín af-
borgunarkjör og kreditkorta-
viðskipti.
I stað þess að hleypa verð-
bólgunni á skrið aftur til þess að
„bjarga” undirstöðuatvinnu-
vegunum ætti ríkisstjómin að
ganga í vasa milliliðanna sem
búnir eru að maka krókinn í tíð
hennar og flytja þaðan fjár-
magn til sjávarútvegsins, svo
hægt sé að standa við gerða
kjarasamninga og þá samninga
sem framundan eru. Þar með
þarf þessi ríkisstjórn að breyta
um stefnu. Stefnan hingað til
hefur einkennst af því að launa-
fólkið í landinu eigi bæði að
greiða niður verðbólguna og
standa undir samneyslunni,
með því að vera þeir einu sem
greiða skatta til hins opinbera.
Ég tel að verkfall Bókagerðar-
manna og verkfall BSRB hafi
meðal annars snúist um þetta.
Því í byrjun september boðuðu
þeir Þorsteinn og Steingrímur
að það væri stefna ríkis-
stjórnarinnar í efnahagsmálum
að lækka launin á árinu 1985.
Verkföllin brutu þessa stefnu á
bak aftur. Ætli ríkisstjómin sér
að eyðileggja þann árangur sem
launafólk náði með kjara-
samningunum er hún aðeins að
æsa til óeirða á vinnumarkað-
inum eins og hún reyndar gerði
aftur og aftur á meðan á verk-
falli BSRB stóð. Slíkt á ekki að
vera hlutverk hennar. Hlutverk
ríkisstjórnar landsins á að vera
að vinna að friði á vinnu-
markaðinum og samhentu
átaki til að leysa efnahags-
vandann.
Sú þjóðarsátt sem Þorsteini
Pálssyni er svo tíðrætt um
byggist ekki í því að launafólk
landsins umberi það endalaust
að ríkisstjórnin taki peninga úr
vösum þess til að afhenda
atvinnurekendum svo þeir geti
aukið gróða sinn. Slík þjóðar-
sátt byggir á því að allir fórni
einhverju þ.e.a.s. launafólk
(sem nú þegar er búið að leggja
sinn skerf að mörkum), at-
vinnurekendur og ríkisvaldið.
—Björn Bergsson.
Þá er búið að tengja nýju
dælustöðina við skolpkerfi
bæjarins. Það er ánægjulegt að
eiga nú von á því að höfnin
okkar verði hrein sem fyrr.
Þá eigum við von á að ufsinn
og síldin fari að sjást innan
hafnar og hver veit nema að
Costa del Langa verði aftur
opnuð, sólbaðsdýrkendum og
syndurum til ánægju, Costa del
Langa yrði gjaldeyrissparandi
mjög því ekki þyrftum við
Nú á dögunum var tíðinda-
mönnum blaða í Eyjum boðið
að skoða nýbyggingu Kaup-
félags Vestmannaeyja sem nú
er að rísa í vesturbænum.
Húsið er steinsteypt og á
einni hæð. Flatarmál þess er
608,8 ferm. og verður því í
framtíðinni skipt í lager,
sjoppu, bensínsölu og almennt
verslunarrými. Húsið er teikn-
að á teiknistofu Sambandsins.
Framkvæmdir við jarðvinnu
og undirstöður hófust haustið
1982 og sá Valgeir Jónasson
Eyjaskeggjar að fara til Spánar
á sólarströnd. Á fögrum
sumarkvöldum myndi hin ný
viðreista hljómsveit „Logar”
leika létt lög í fjörunni og
mannlífið verða allt hið
ánægjulegasta. Að sjálfsögðu
myndum við leggja veg fyrir
Löngunef, sem lítið vantar á að
nái þangað. Skipstjórnarmenn
yrðu að virða hina hreinu höfn
sína með sérstakri aðgæslu við
lensingu, einnig slipparnir að
um þann verkþátt. Við nú-
verandi áfanga eru verktakar
tveir, Erlendur Pétursson og
Geisli hf.
Með byggingu kaupfélags í
vesturbænum skapast án efa
mjög aukin þjónusta við hverf-
in á vesturhluta Heimaeyjar en
fyrirhugað er að opna markað í
Kaupfélaginu hinu nýja í
byrjun desember.
Éyjablaðið óskar Kaupfélagi
Vestmannaeyja og Vest-
mannaeyingum til hamingju
með nýja húsið.
gæta þess að engin þau efni
færu í sjó, sem myndu spilla
honum.
Þá er það næsta mál á dag-
skrá fyrir Eyjaskeggja að ráðast
gegn hinni hrikalegu mengun,
sem stafar af reyknum úr
bræðslunum. Það er ekki
vansalaust að við erum langt á
eftir frændum okkar Færey-
ingum í því máli, enda allir
hættir að hafa þá á milli tann-
anna. Er nú kominn tími til að
við förum til Færeyja til að læra
hvernig hægt er að framleiða
fiskimjöl án þess að kæfa
þorpsbúa úr reyk.
Mig minnir að það hafi verið
fréttamaður útvarpsins hér sem
kallaði reykinn „Loðnuilm”.
Við sem höfum orðið að þola
þessa pest á vinnusvæði okkar
dag eftir dag, höfum engan ilm í
huga, heldur minningar um
daga þar sem manni hélt við
klígju allan daginn vegna þess-
arar mengunar. Það þekkja líka
húsmæður hér í Eyjum hvernig
„Loðnuilmurinn” festist í þvott
á snúrum, þannig að þvotturinn
verður að fara aftur í þvotta-
vélina.
Þá er það eitt enn, sem við í
þessum bæ ættum að fram-
kvæma í vor, en það er að sam-
einast allir sem einn í því að
hreinsa Eyjuna af járnaruslinu
á einum degi. Bærinn myndi að
sjálfsögðu leggja til vinnuvélar,
síðan yrði ákveðinn staður til
samansöfnunar á brotajárninu
og það selt til Reykjavíkur og
ágóðinn gefinn til líknarmála
hér í bæ. Ef viðbrögó Eyja-
skeggja í máli þessu yrðu góð,
sem ég efa ekki, þá erum við
Alþýðubandalagsmenn hér í
bæ til í þetta þarfaverk, sem
myndi vera til álitsauka á okkar
ágæta bæjarfélagi, þá þyrftum
við öll að gæta þess að umhverfi
húsa okkar, og vinnustaða yrði
okkur til sóma.
Mér er efst í huga, sem ég
hugsa þessi orð, að einn er sá
stóri vinnustaður hér í bæ, sem
ber af öllum öðrum. Herjólfs-
húsið á Básaskersbryggju
gnæfir þar upp úr allri meðal-
mennsku. Það væri okkur
öllum Eyjaskeggjum leiðarljós
að gera umhverfi okkar slíkt
sem þar.
—Sigurður Sigurðarson.
VELHEPPNAÐUR FUNDUR
Laugardaginn 27. okt. sl. gekkst Alþýðubandalagið í Vm. fyrir almennum stjórnmálafundi í
Alþýðuhúsinu. Fundarefnið var: Hvað er að gerast í þjóðfélaginu?
Frummælendur á fundinum voru Svavar Gestsson, formaður Alþýðubandalagsins og Margrét
Frímannsdóttir sem nú situr á Alþingi í veikindaforföllum Garðars Sigurðssonar.
Þau Svavar og Margrét ræddu í ræðum sínum þá atburði sem eru efst á baugi í þjóðfélaginu og
kynntu þau þingmál sem nú eru til umræðu og undirbúnings á Alþingi.
Fundurinn var vel sóttur og báru fundarmenn fram fjölda fyrirspuma og tóku þátt í umræðum.
—Ljósm.: G.G.
Kaupfélagið í vesturbæinn