Eyjablaðið - 17.10.1985, Qupperneq 1

EYJABLA
Útgefandi:
Alþýðubandalagið
í Vestmannaeyjum
9. tölublað
Vestmarmaeyjum, 17. október 1985
45. árgangur
Sóun í stað sparnaðar
*
Oáran í
landsstjórninni
Þaö blæs ekki byrlega í lands-
stjórninni fremur en fyrri
daginn; allt ku vera í hers
höndum, „ráðstafanir” yfir-
gengnar, gangandi yfir og fyrir-
hugaðar. „Viðnám gegn verð-
bólgu” er enn á döfinni; menn
taka varla eftir slíku, svo
kunnuglega lætur það augum
og eyrum. Þrátt fyrir allar þær
heitstrengingar í gegnum tíðina
er árangurinn ekki beisnari en
það að krónan frá 1973 er orðin
Eins og flestum er kunnugt
þá ákvað meirihluti bæjar-
stjórnar af sínum alkunna
rausnarskap s.l. sumar að
byggja og kaupa 18 íbúðir á
vegum verkamannabústaða, á
árunum 1986 til 1990, en mitt í
þessari erfiðu fæðingu gerist
það að tveir fulltrúar meiri-
hlutans í bæjarstjórn lögðu
fram tillögu um að leita eftir
samstarfi við stéttarfélögin í
Vestmannaeyjum um byggingu
íbúðarhúsnæðis fyrir aldraða.
Nú er það svo að þessir sömu
fulltrúar meirihlutans hafa
margsinnis lýst sig andvíga
byggingu íbúaðrhúsnæðis á
félagslegum grundvelli, þess
vegna fær maður lítið samhengi
í þennan tillöguflutning. Stjóm
Verkamannabústaða í Vest-
mannaeyjum hefur marg ítrek-
að á þessu kjörtímabili sex-
menninganna þörfina fyrir
byggingu íbúðarhúsnæðis á
félagslegum grundvelli, en því
miður þá virðist sem meirihluti
bæjarstjórnar beri ekki gæfu til
að samþykkja tillögur frá stjóm
Verkamannabústaða sem
minnihluti bæjarstjórnar hefur
tekið heils hugar undir. í lögum
um Byggingarsjóð verkamanna
og félagslegar íbúðarbyggingar
segir orðrétt:
að einum eyri. Alvarlegast er
þó, að dýrtíðin er spenntasti
strengurinn í hörpu efnahags-
kerfisins; maturinn dýrastur af
öllu — nema kannski pening-
arnir, sem kosta nú svo mikið
að enginn venjulegur rekstur
getur staðið undir þeim ofur-
kjörum — og einstaklingamir
sem skulda venjulega í íbúðar-
húsnæði, eru í raun komnir í
skuldafangelsi.
Fjórði hver fisktittur sem
slitinn er upp úr kvótanum fer í
afborganir og vexti af erlendum
lánum, sem tekin hafa verið til
Hlutverk Byggingarsjóðs
verkamanna er að annast lán-
veitingar til félagslegra íbúða-
bygginga með það að markmiði
að bæta úr húsnæðisþörf lág-
Iaunafólks.
Félagslegar íbúðir teljast skv.
lögum þessum:
a. Ibúðir í verkamannabústöð-
um sem byggðar eru eða keypt-
ar á vegum stjórna verka-
mannabústaða og ætlaðar eru
til sölu handa láglaunafólki sem
fullnægir skilyrðum þeim sem
sett eru í þessum kafla laganna.
b. Leiguíbúðir sem byggðar eru
eða keyptar af sveitarfélögum
og ætlaðar eru til útleigu við
hóflegum kjörum handa lág-
launafólki eða öðrum þeim sem
þarfnast af félagslegum ástæð-
um aðstoðar við húsnæðis-
öflun.
c. Leiguíbúðir sem byggðar eru
eða keyptar af sveitarfélögum,
stofnunum á þeirra vegum og/
eða ríkisins eða af félags-
samtökum og ætlaðar eru tíl
útleigu við hóflegum kjörum
fyrir námsfólk, aldraða og ör-
yrkja.
Bæjarstjórn Vestmannaeyja
væri það opin leið ef áhugi væri
fyrir hendi, að leysa húsnæðis-
þörf aldraðra með því að sam-
þykkja að byggja íbúðar-
eyðslu, og raunar einnig til
hvers kyns fjárfestinga. Þær
hafa hins vegar ekki allar verið
af skynsamlegra tæinu; óhemju
fjármunir liggja í yfirstandandi
virkjunarframkvæmdum, sem
engin þörf er á rafmagninu frá.
Hönnunarkostnaðurinn einn
við svokallaða Fljótsdalsvirkj-
un er meira en 600 millj. króna.
Sú virkjun, ef gerð verður,
kæmist kannski í brúk upp úr
aldamótum. Menn hafa verið
að smíða hús í þjónustu-
greinum, sem meira en nóg er
af fyrir; fjárfest er í Iandbúnaði,
húsnæði fyrir aldraða, sölu- og/
eða leiguíbúðir eftir lögum um
Byggingarsjóð verkamanna og
félagslegar íbúaðrbyggingar.
Benda má á til áréttingar að
aldraðir eiga sama rétt og aðrir
til að kaupa eða leigja sér íbúðir
sem byggðar eru á vegum
Verkamannabústaða í Vest-
mannaeyjum.
—Elías Björnsson.
sem á að dragast saman; skip
eru smíðuð sem enginn getur
keypt né rekið, hlaða á sig
hundruðum milljóna á ári.
Fragtskipaflotinn a.m.k. þriðj-
ungi of stór. Er von að vel fari?
*
Ut úr ógöngum
Það er augljóst að við svo
búið má ekki standa og gefur
auga leið, að meira verður að
afla raunverulegra verðmæta
svo úr megi rekja þeim vanda
sem við er að glíma. Og það er
hægt. Er nokkur hemja, að
meir en helmingur vertíðar-
aflans er annars flokks og neðar
— allt oní óæti?
Kæmi mest allur afli 1. flokks
í gegnum vinnslu og í mest arð-
gefandi vöru, ykist söluverðið
um milljarða. Að því verður að
stefna og beita til þess þeim
aðferðum sem til þarf. Hvers
kyns nýting á því sem nú er
hent, getur orðið fóður fyrir
hinar nýju greinar, fiskeldi og
loðdýra; ef allt fer þar sem
vonir standa til eru þar mikil
verðmæti til viðbótar. Svo
mætti lengur telja.
Það er alkunna, að rétta má
vog með öðrum hætti en bæta í
þá skálina, sem léttari er; það
má nefnilega líka létta á hinum
megin: Það má og á að spara.
Það er talið, að selur, einkum
útselur eigi mestan þátt í orma-
fjölda í fiski. Ef við losnuðum
við meginhluta ormanna,
gætum við hagnast um til að
mynda 800 milljónir á ári. Það
svarar til 100 þúsunda króna á
hvern mann í fiskvinnslu. Það
munar um minna. Ekki hefur
enn verið unnt að koma í gegn-
um þingið frumvarpi um sel-
veiðar, sem gæti dregið úr
þessum ósköpum. Selurinn
þarf líka að éta. 30.000 tonn af
sel éta hálfa milljón tonna á ári.
Raunsæi
Það er á miklu fleiri sviðum
hægt að benda á möguleika til
að auka tekjur þjóðarbúsins og
draga úr þeirri sóun sem við-
gengist hefur. En menn skyldu
gera sér grein fyrir því að
árangur nýrrar og markvissrar
atvinnustefnu skilar sér ekki
daginn eftir að menn hafa
fundið hinn rétta kúrs. Öll slík
viðleitni tekur tíma; við
verðum að gera okkur grein
fyrir því að þetta er Iangtíma
verkefni; hver sem segir fólk-
inu að lausn og árangur bíði
bak við næsta leyti, gefur gylli-
vonir. f þessum efnum sem
öðrum verðum við að beita ís-
köldu raunsæi — loftkastala-
smíð hefur sjaldan gefið mikið
af sér. —G.S.
Um félagslegar íbúöir
— Getraunin —
• Hver skyldi hafa rítað þessi orð í Fylki fyrir
bæjarstjórnarkosningarnar 1982?
a) „Meirihlutinn flýtur sofandi að feigðarósi á
mjúkum svæflum afskiptaleysis og sjálfumgleði”
b) „Stefnt er að stórkostlegri hækkun hitaveitu-
gjalda”
(Það skal tekið fram að sami maðurinn ritaðr
báðar klausurnar).
# Hve mikið skyldi bæjarsjóður Vestmannaeyja
hafa greitt í dráttarvexti það sem af er þessu
ári? (Merkið X í viðeigandi reit)
■ 9.000 ■ 90.000 ■ 900.000 ■ 9.000.000 kc
— Rétt svör sendist Eyjablaðinu sem fyrst,
pósthólf 83. —
Oskammfeilni
Sigurður Jónsson forseti
bæjarstjórnar stingur niður
penna í síðasta Fylki og skrifar
þar heljar mikinn leiðara undir
fyrirsögninni „Margt hefur vel
tekist á kjörtímabilinu”. Ég
nenni ekki að tíunda allt það
sem forsetinn gumar af í
þessum leiðara, en þar tínir
hann fram ýmsar framkvæmdir
sem hafnar voru á síðasta kjör-
tímabili, og eignar þær hinum
„sterka” núverandi meirihluta
Sjálfstæðisflokksins.
Heldur S.J. virkilega að
bæjarbúar séu búnir að gleyma
hverjir hófust handa um að
koma skolpinu út fyrir Eiði?
Heldur S.J. að bæjarbúar séu
búnir að gleyma hverjir hófu
framkvæmdir við hinn nýja
Hamarsskóla?
Heldur S.J. að bæjarbúar séu
búnir að gleyma hverjir hófu
framkvæmdir við íbúðir aldr-
aðra?
Nei, aldeilis ekki Sigurður
Jónsson. Bæjarbúar vita að
hafist var handa um allar þessar
þörfu framkvæmdir á árunum
1978-1982. það eina sem í
upptalningu Sigurðar Jóns-
sonar er nýtt af nálinni eru
starfsmannaíbúðir fyrir starfs-
fólk Sjúkrahúss og heilsugæslu-
stöðvar. Og hvaðan skyldi nú
sú tillaga hafa komið? Jú, hún
kom frá okkur þremur full-
trúum minnihlutaflokkanna í
bæjarstjórn.
Sigurði Jónssyni hefði verið
nær að láta niðurlagsorðin í
leiðaranum hljóða á þá leið að
þeir (sjálfstæðismenn) hafi
borið gæfu til að halda áfram
þeim framkvæmdum sem hann
minnist á, heldur en að tala um
að sjálfstæðismenn hafi haft
frumkvæði, því það hafa þeir
alls ekki haft.
Það má því heita furðuleg
óskammfeilni af forseta bæjar-
stjórnar að bera svona á borð
fyrir bæjarbúa og honum vart
sæmandi.
—S.T.