Morgunblaðið - 23.02.2011, Blaðsíða 18
18 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. FEBRÚAR 2011
–– Meira fyrir lesendur
.
Morgunblaðið gefur út ÍMARK
fimmtudaginn 3. mars og er tileinkað
íslenska markaðsdeginum sem ÍMARK
stendur fyrir en hann verður haldinn
hátíðlegur 4. mars.
PÖNTUNARTÍMI AUGLÝSINGA:
Fyrir kl. 16, fimmtudaginn 24. febrúar.
Katrín Theódórsdóttir
Sími: 569 1105
kata@mbl.is
NÁNARI UPPLÝSINGAR GEFUR:
ÍMARK íslenski
markaðsdagurinn
S
É
R
B
L
A
Ð
MEÐAL EFNIS:
Viðtöl við fyrirlesara ráðstefnunnar
Viðtal við formann Ímark
Saga og þróun auglýsinga
hér á landi
Neytendur og auglýsingar
Nám í markaðsfræði
Góð ráð fyrir markaðsfólk
Tilnefningar til verðlauna
Hverjir keppa um
Lúðurinn
Viðtöl við fólkið á bak
við tjöldin
Ásamt fullt af öðru
spennandi efni
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson| norir@mbl.is
Sveit Önnu Ívarsdóttur
Íslandsmeistari
Sveit Önnu Ívarsdóttur sigraði af
öryggi í Íslandsmóti kvenna sem
fram fór um helgina. Með Önnu
spiluðu Guðrún Óskarsdóttir,
Ljósbrá Baldursdóttir og Hjördís
Sigurjónsdóttir. Alls spiluðu 11
sveitir um titilinn.
Lokastaða efstu sveita:
Anna Ívarsdóttir 234
Vorboðar 203
Plastprent 175
Svala K. Pálsdóttir 172
Næsta Íslandsmót Bridssam-
bands Íslands er Íslandsmótið í tví-
menningi sem haldið verður helgina
5. og 6. mars nk. og byrjar kl. 11
báða dagana.
Bridsdeild
Breiðfirðingafélagsins
Sunnudaginn 20/2 hófst þriggja
kvölda hraðsveitakeppni. 13 sveitir
mættu til leiks.
Röð efstu sveita er þessi.
Ingibjörg Guðmundsd./Solveig Jakobsd/
Unnar A. Guðmss./ Garðar V. Jónsson 493
Ragnar Haraldsson/Ólöf Ólafsd./Sveinn
Ragnarsson/Bernhard Linn 475
Sveinn Sveinss./Gunnar Guðmundss/Sigur-
jóna Björgvinsd./Karólína Sveinsd. 457
Snorri Markússon/Ari Gunnarsson/Örn Ein-
arsson/Björn Árnason 455
Spilað er í Breiðfirðingabúð,
Faxafeni 14, á sunnudögum kl. 19.
Eitthvert ábyrgð-
armesta starf þjóð-
félagsins – þingmanns-
starfið – krefst hvorki
menntunar, samvisku,
hugsjóna, hæfni, mann-
úðar, réttsýni, sjálfs-
gagnrýni – aðeins
þrælslundar.
Við fáum ekki að
velja fólk, heldur flokka.
Atvinnulaust fréttafólk
slæst um þingsæti svo og þekkt andlit
– semsé fólk sem við vitum ekkert
um. Ef þetta fólk veltur á þing sofnar
samviska a.m.k. 50% þess. Ljóst er að
það nýtur ekki náðar nema með sauð-
hlýðni við yfirboðarana; hvort sem
samviskan er með eða móti.
Þingmenn okkar eru því flestir
hlýðnar strengjabrúður á sirkusnum
við Austurvöll – tómar tunnur glymja
hæst.
Síðan er þingmannsslagurinn um
að komast í launaðar nefndir. Þeir fá
að fara í meira og minna gagnslausar
skemmtiferðir til útlanda. Allt greitt,
hótel, uppihald og þar ofan á dágóðir
dagpeningar – og full laun á meðan.
Er furða þótt öllu sé fórnað til að lafa
á pólitískum spena og vera þar með
borgið fyrir lífstíð?
Taki stjórnarþingmenn ákvörðun
eftir samvisku sinni eru þeir úthróp-
aðir svikarar. Lilja Mósesdóttir og
tveir aðrir ollu uppþoti með sam-
viskuatkvæði sínu. Hverju hótaði for-
ystan þeim til að fá já við Icesave?
Opinber störf eru alltof mörg mið-
að við hversu fáir borga þau – launin
eru alltof há. Fólkið sem skipar þau
samtryggingarstörf hugsar bara um
að hygla að sjálfu sér.
Hér ríkir ekki póli-
tískt siðgæði. Ómæld
afglöp, vinapólitík,
botnlaus sóun á al-
mannafé o.fl. o.fl., sem
myndi þýða tafarlausa
brottvikningu viðkom-
andi þingmanna/
ráðherra/ erlendis, er
aðalsmerki íslenskrar
stjórnsýslu.
Hin handónýta rík-
isstjórn er aumk-
unarverð. Jóhanna Sig-
urðardóttir og
Steingrímur J. lofuðu langþráðri vel-
ferð á norræna vísu. Hvað gerðu þau?
Þau saumuðu mest að almennu
launafólki, elli- og örorkulífeyr-
isþegum. Verst hefur stjórnin farið
með eldri borgara, sjúkt fólk og líf-
eyrisþega. Laun þessa fólks fyrir
stuðninginn við SF og VG afturvirk
launaskerðing – eitt allra hópa. Jó-
hanna og SJ eru útbrunnin og ber að
víkja.
Ríkisstjórnin og undirlægjuþing-
liðið beita linnulausum skattahækk-
unum. Skattaálögur launafólks eru
fátæktargildra en skiptir þá auðugu
engu máli.
Hóflegur fjármagnstekjuskattur
Sjálfstæðisflokks er nú orðinn 20%.
Bráðabirgðaskattar útsjónarsamra
pólitíkusa eru aldrei aflagðir né upp-
hafleg prósenta sú sama.
Ríkisbáknið tútnar út, enda af-
dönkuð flokksþý og uppgjafamann-
skapur í náðinni. 1. janúar 2011 urðu
sex flokksþægir, rígfullorðnir,
tekjuháir eftirlaunaaðilar að elli-
ráðuneytisstjórum. Hvað þetta lýsir
vel séríslensku ógeðfelldu vinapólitík-
inni.
Eftirlaunaþegar almennt geta ekki
eytt í að bjóða stórum barnahópi,
mökum þeirra og barnabörnum í
langt frí til Flórída. Það gerði nýorðin
eftirlaunaþingkona Samfylking-
arinnar léttilega.
Stjórnmálaspillingin hér á landi er
á við Afríkuríkin. Erum við stolt af
lítilmennskubragnum á „lýðveld-
istökunni 1944“? Þá sýndum við fá-
dæma lágkúru – Danir óvígir og her-
setnir. En þannig hafa Íslendingar
alltaf komið fram, með ribbaldahætti
og svikum.
Við værum ekki gjaldþrota ef Dan-
ir hefðu átt þátt í stjórn landsins. Frá
1944 (raunar frá upphafi) hefur póli-
tíkin á Íslandi verið gerspillt. Pen-
ingavaldið og skipting lífsgæða í
höndum fárra útvaldra fjölskyldna.
Danir skynjuðu dauðadans Davíðs
og Halldórs sem fóru á allan hátt
rangt að þegar þeir gáfu vinum sín-
um ríkisbankana. Þeir verða þar með
alla tíð upphafsmenn mestu ógæfu Ís-
landssögunnar. Í öðrum löndum hefði
engin fyrning náð yfir glæpi tvíeyk-
isins og sætu báðir bak við lás og slá.
En hér ríkir jú „skrípalýðræði“. Þjóð-
in hefur réttláta fyrirlitningu á
stjórnvöldum og hinu handónýta ís-
lenska „réttarkerfi“ hvað varðar úr-
slit dómsmála landráðaliðsins. Skv.
ísl. lögum fær það fólk enga dóma.
Hér slær um sig stórglæpalið og
hlær að yfirvöldum og þjóðinni, lifir
flott en lýsir sig gjaldþrota, sbr. hinn
klökka Don með gula bindið. Ætli
hann lifi á matargjöfum, risavilla
hans og bílar gangi fyrir vatni?
Skyldu hjónin gjaldþrota þeysast um
heiminn og versla fyrir milljarða fyrir
fé hjálparstofnana?
Nú óttast þjóðin að sleikjuskapur
hins vanhæfa Alþingis við alþjóða-
samfélagið greiði Icesave fyrir bank-
aræningjana. Þá erum við á vonarvöl.
Það má ekki gerast.
Eldra fólk mun aldrei vinna upp
þjófnað „landráðamannanna“ á
sparnaði sínum. Greiðum Íslend-
ingum Landsbankaþrotabúið.
Borgum ekki löglausar kröfur.
Fyrrv. seðlabankastjóri og flokkur
hans, Sjálfstæðisflokkurinn, gerði í
sinni stjórnmálatíð allt til að eyði-
leggja lífskjör eldri borgara og ellilíf-
eyrisþega. Lítum á fjármálaráðher-
ratíð dýralæknisins Árna. Sá alvitri,
miskunnarlausi læknir áleit hung-
urkjör til handa ellilífeyrisþegum,
eldri borgurum og eldri öryrkjum hið
eina rétta meðal. Kjör þessara hópa
eru óravegu frá kjörum sambæri-
legra hópa annars staðar á Norð-
urlöndum. Ráðning hans til Rómar er
þjóðarskömm.
Í öllum flokkum er gerspillt fólk –
nýir þingmenn ekki síður.
Skerum ríkisbáknið niður. Hag-
ræðum, fækkum embættum. Það er
svívirða hversu fáir greiða fyrir silki-
húfurnar og svikastörfin, sem eru
sömu blekkingastörfin og störf klæð-
skeranna frægu í „Nýju fötum keis-
arans“.
Íslenskt skrípalýðræði
Eftir Arndísi H.
Björnsdóttur
Arndís H. Björnsdóttir.
» Stjórnmálaspillingin
hérlendis er fyrirlit-
leg. Stjórn Samfylk-
ingar og VG er jafnspillt
og stjórnir forvera
hennar. Sirkusinn við
Austurvöll er skömm.
Höfundur er kennari.
Það að æfa íþrótt,
koma saman á
ákveðnum stað á
ákveðnum tíma og
gera sama hlutinn í
ákveðinn tíma getur
gefið barni svo ótrú-
lega mikið. Það að
tilheyra hópnum get-
ur skipt höfuðmáli
fyrir félagsþroska
barnsins, og svo ekki
sé talað um sjálfs-
myndina. En mín tilfinning er að
allt of mikil áhersla sé lögð á af-
reksbörn. Þó að ég sé alls ekki að
tala um að þeim eigi að halda
niðri eða ýta út í horn, þvert á
móti eiga afreksbörn í íþróttum
að fá allan þann stuðning sem völ
er á, svo þau geti áhyggjulaus
stundað sína íþrótt, og náð langt
ef þau vilja og geta.
En það eru hin börnin sem ég
hef áhyggjur af. Börnin sem vilja
bara stunda íþróttir af áhuga.
Vilja mæta á ákveðnum tíma,
hitta félagana, stunda sportið og
fara svo bara heim. Vilja ekkert
endilega ná langt eða keppa, eða
hreinlega hafa ekki burði til þess.
Þau börn megum við ekki hrekja
úr íþróttum með of mikilli
pressu. Því ég get ekki lagt
nægilega áherslu á mikilvægi
þess fyrir börn að stunda ein-
hverjar íþróttir á uppvaxtarár-
unum og þess vegna íþyngir
þetta mér.
Ég hef fylgt barninu mínu á
íþróttakeppnir þar sem það hefur
skarað fram úr og gengið rosa-
lega vel og það er ólýsanleg
ánægja sem fylgir því, bæði fyrir
barnið og mig sem foreldri. Ég
hef líka fylgt barninu mínu á
íþróttamót þar sem því gekk bara
svona sæmilega en það barn var
alveg jafn ánægt með sína
frammistöðu og afreksbarnið mitt
og þar með var ég sem móðir líka
jafnánægð. Það sem skiptir máli í
þessu sambandi er barnið og
upplifun þess, ekki frammistaðan
sem slík.
Því jú, auðvitað verðum við að
eiga afreksfólk líka, þegar fram
líða stundir er það fólkið sem býr
til peningana fyrir íþróttirnar, og
til þess að einhver geti átt þess
kost að stunda íþróttir verða jú
að vera til peningar.
En ef afreksbörnin
hafa enga til að
keppa við verður ekk-
ert afreksfólk til. Því,
enn og aftur verðum
við að passa okkur á
því að hrekja ekki
„meðalbörnin“ úr
íþróttunum, því það
verða að vera til stað-
ar líka.
Íþróttaþjálfari
barnsins míns orðaði
þetta ágætlega þegar
hann sagði: „Þegar öllu er á
botninn hvolft snýst þetta um eitt
og það er að búa til afreksfólk í
íþróttum.“ Þá var verið að ræða
áhuga barnanna og hversu dug-
leg þau væru að mæta á æfing-
arnar. Hann sagði jafnframt að
það auðveldaði þjálfurunum vinn-
una að sumir væru latir að mæta,
þá sæju þeir bara fyrr hverjir
væru efni í afreksfólk og hverjir
ekki. Ég er ekki sátt við þennan
hugsunarhátt hjá þjálfara þar
sem athöfnin sjálf á að skipta
meira máli í mínum huga. Því at-
höfnin sem slík skilar svo miklu,
eins og ég hef komið inn á. Barn-
ið er hluti af hóp, sjálfsmyndin
eflist, það lærir að mæta á réttan
stað á réttum tíma, taka tillit til
annarra, leika sér og fleira og
fleira.
Ég held að íþróttaþjálfarar séu
sem betur fer nokkuð meðvitaðir
um þetta og sníði íþróttaþjálfun
sína þannig að hún henti sem
flestum. En við verðum að passa
okkur á því, bæði sem foreldrar
og þjálfarar, að setja ekki of
mikla pressu á þessi blessuðu
börn, svo þau hreinlega hrekist
ekki úr íþróttunum. Því, enn og
aftur, þetta er svo gott og nauð-
synlegt fyrir þau á allan hátt.
Íþróttaiðkun
barnanna okkar
Eftir Hafrúnu
Pálsdóttur
Hafrún
Pálsdóttir
»Hugleiðing um
íþróttaiðkun
barnanna. Eru börnin
okkar að hrekjast úr
íþróttum vegna of mik-
illar pressu?
Höfundur er í stuðningsfulltrúa- ,
leikskólaliða- , og skólaliðanámi. Er
leiðbeinandi og móðir.
Stórhöfða 21, við Gullinbrú, s. 545 5500
www.flis.is • netfang: flis@flis.is
lím og fúguefni
Sími 551 3010
Hárgreiðslustofan
Frá eldri borgurum
í Hafnarfirði
Föstudaginn 18. febrúar var spilað
á 19 borðum. Úrslitin í N/S
Jón Lárusson – Bjarni Þórarinss. 389
Bragi Björnss. – Bjarnar Ingimars 359
Örn Ingólfsson – Örn Isebarn 345
Albert Þorsteinss. – Björn Árnason 337
Nanna Eiríksd. – Jón Sigvaldas. 337
A/V
Stefán Ólafsson – Jón Ól. Bjarnason 386
Hulda Mogensen – Birgir Sigurðsson 370
Friðrik Jónss. – Jóhannes Guðmannss. 359
Kristján Þorlákss. – Haukur Guðmss. 357