Morgunblaðið - 23.02.2011, Síða 21
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. FEBRÚAR 2011
✝ VilhelmínaMaría Magn-
úsdóttir fæddist í
Neskaupstað 8.
október 1917. Hún
lést á Hjúkrunar-
og dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 9.
febrúar 2011. For-
eldrar hennar voru
Magnús Guð-
mundsson frá
Fannardal og
Anna Guðrún Aradóttir frá Nes-
kaupstað. Systkini Maríu voru
Guðmundur, f. 1916, d. 1962,
Guðjón, f. 1919, d. 1986, Lukka,
f. 1920, d. 2008, Hjalti, f. 1923,
d. 2001, Fanney, f. 1924, d.
2009, Ari, f. 1927, d. 2005, Al-
bert, f. 1928, d. 1928, og Albert,
f. 1929, d. 1993. Eiginmaður
Maríu var Guðmundur Hall-
dórsson, bifvélavirki á Ak-
ureyri, f. 1913, d. 1976. Börn
þeirra eru a) Svala Guðmunds-
dóttir, f. 1937. Fyrrv. eig-
inmaður var Gunnar Bald-
ursson, f. 1935, d. 2004. Börn
þeirra eru Margrét, f. 1957,
Guðmundur, f. 1958, Arna
María, f. 1962, og Edda Hrönn,
f. 1965. Barnabörn Svölu eru
Þórunn Guðmundsdóttir, f.
1950. Börn þeirra eru Tryggvi
Þór, f. 1974, Hulda Björk, f.
1977, og Harpa Dögg, f. 1980.
Börn Jósefs úr fyrri sam-
böndum eru Kristján Már, f.
1966, d. 1991, og Siggeir Ragn-
ar, f. 1970. Barnabörn Jósefs
eru níu. f) Stúlka Guðmunds-
dóttir, f. 1947, d. 1947. g)
Haukur Smári Guðmundsson, f.
1949, d. 2004. Eiginkona hans
var Pálmey Hjálmarsdóttir, f.
1952. Börn þeirra eru Hjálmar,
f. 1970, Lilja Björg, f. 1973, og
Birgir, f. 1974. Dóttir úr fyrra
sambandi er Hólmfríður María,
f. 1969. Barnabörn Hauks eru
níu. h) Hrafnkell Guðmundsson,
f. 1951. Eiginkona hans er
Steinunn Kristinsdóttir, f. 1949.
Börn þeirra eru Arnar Már, f.
1974, Þröstur, f. 1978, og
Hrafnkell, f. 1984, d. 1984.
Barnabörn Hrafnkels eru fjög-
ur. Seinni maður Maríu var
Friðfinnur Svarfdal Árnason, f.
1915, d. 1999. Eftir að María
hitti Guðmund eiginmann sinn
fluttist hún til Akureyrar og
bjó þar alla tíð. Hún var hús-
móðir þar til börnin komust á
legg en fór eftir það út á vinnu-
markaðinn þar sem hún vann
ýmis störf. Afkomendur Maríu
á lífi í dag eru 86.
Útför Maríu verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag, 23.
febrúar 2011, og hefst athöfnin
kl. 13.30.
sjö. b) Halldór Guð-
mundsson, f. 1939,
d. 2009. Fyrrv. eig-
inkona er Gunn-
hildur Bragadóttir,
f. 1941. Börn
þeirra eru Bragi, f.
1960, og Kristján,
f. 1964. Barnabörn
Halldórs eru tvö. c)
Bergþór Njáll Guð-
mundsson, f. 1941,
d. 2007. Fyrri eig-
inkona hans var Guðrún Helga-
dóttir, f. 1939, d. 1997. Börn
þeirra eru María, f. 1960,
Helgi, f. 1963, Kristín, f. 1964,
Ingibjörg Halldóra, f. 1966,
Guðmundur Örvar, f. 1970, og
Rúnar Þór, f. 1971. Seinni eig-
inkona Bergþórs var Guðbjörg
Jónsdóttir, f. 1940. Sonur
þeirra er Brynjar, f. 1978.
Barnabörn Bergþórs eru átján.
d) Guðmundur Magnús Guð-
mundsson, f. 1942. Eiginkona
hans er Jónína Guðríður Dav-
íðsdóttir, f. 1943. Börn þeirra
eru Anna María, f. 1967, og
Brynja, f. 1969. Barnabörn
Guðmundar eru fjögur. e) Jósef
Kristján Guðmundsson, f. 1946.
Eiginkona hans er Kolbrún
Elsku amma mín er fallin frá.
Þegar tíðindin komu þá varð
mér þungt fyrir hjarta, sem kom
mér svolítið á óvart því samskipti
okkar geta ekki talist mikil í
gegnum árin. Hún bjó á Akur-
eyri alla tíð en ég ólst upp í
Grindavík og bý enn fyrir sunn-
an. Oftast voru hundruð kíló-
metra á milli okkar en stöku
sinnum hittumst við, eða töluð-
um saman í síma, og það var allt-
af hlýtt á milli okkar.
Sem barn fórum við systkinin
oft norður til ömmu og dvöld-
umst þar í sól og sumri. Það er
ein af bestu minningum barn-
æsku minnar að leika mér niðri í
fjöru rétt við Aðalstrætið, eða
með pabba að veiða á sama stað.
Pabbi hefur í gegnum árin
sagt okkur systkinunum frá dá-
læti sínu á móður sinni. Hann
talaði um hvað hún var alltaf
glæsileg og sérstaklega dugleg,
enda þurfti hún þess með þennan
barnaskara. Þegar ég kom norð-
ur síðust tvö sumur skildi ég bet-
ur hvað hann var að meina, því
ekki er íbúðin í Aðalstrætinu
stór. Að vera með 7 börn í heimili
í þessu litla rými hefur ekki verið
auðvelt, en pabbi lagði áherslu á
að amma hefði alltaf haldið gott
heimili og aldrei hefði neinn liðið
skort á neinn hátt. Það eitt og sér
er afrek. Ég fann líka sjálfur
þegar ég dvaldist þessar tvær
helgar í Aðalstrætinu síðustu tvö
sumur að þar er góður andi og
gott að vera. Ég skil því vel af
hverju amma María bjó þar í
meira en hálfa öld.
Þegar síga fór á seinni hlutann
hjá ömmu fluttist hún á Hjúkr-
unarheimilið Hlíð. Það voru ekki
auðveld umskipti fyrir þessa
kjarnakonu sem alltaf hafði
hugsað um sig sjálf. Það stoppaði
hana ekkert, hvorki veikindi né
áföll, hún vildi halda í sjálfstæðið
til síðasta dags. Það var ekki fyrr
en hún varð níræð að hún fór
loksins upp eftir en þó ekki for-
tölulaust. Ég heimsótti hana
bæði skiptin sem ég fór norður
þessi síðustu sumur og ég er of-
boðslega glaður að hafa gert það.
Við endurnýjuðum kynni okkar,
hún fékk fréttir af fjölskyldunum
fyrir sunnan og ég af fólkinu
okkar fyrir norðan. Mér fannst
ég kynnast henni alveg upp á
nýtt og þrátt fyrir háa elli var
krafturinn ennþá til staðar.
Römm er sú taug, segir ein-
hvers staðar. Það á vel við hér
þegar ég hugsa til ömmu Maríu.
Því þó að samgangurinn hafi
ekki alltaf verið mikill í gegnum
árin hef ég ætíð geymt hana í
hjarta mínu, og geri það sem eft-
ir er. Hún var fyrirmynd; glæsi-
leg, dugleg og hlý kona. Ég man
að það sem hún sagði hvað oftast
við mig var að ég ætti að mennta
mig, næstum í hverju einasta
samtali okkar í gegnum árin. Ég
fór og gerði það, amma mín, og
sé ekki eftir því.
Elsku amma María, ég ber
þér því hinstu kveðju mína,
systra minna, pabba og mömmu.
Ég veit að ég tala fyrir okkur öll
þegar ég segi að minning þín
mun ávallt lifa með okkur. Hvíl í
friði.
Tryggvi Þór Kristjánsson.
Nú er ástkær amma mín
María Magnúsdóttir fallin frá og
mér er ljúft og skylt að minnast
hennar í nokkrum orðum. Amma
fæddist árið 1917 og var því þá á
nítugasta og fjórða aldursári
þegar hún lést og hafði því sann-
arlega lifað tímana tvenna. Hún
missti eiginmann sinn Guðmund
langt fyrir aldur fram, þau eign-
uðust átta börn. Amma hafði
misst fjögur þeirra þegar hún
lést. Síðar eignaðist hún annan
sambýlismann sem nú er látinn.
Þannig að lífið fór ekki alltaf um
hana blíðum höndum. Þrátt fyrir
það hélt hún ætíð einstakri reisn
sinn og glæsileika og kvartaði
ekki yfir áföllum lífsins.
Frá því að ég man eftir mér
bjó amma í Aðalstræti 13. Þar
tókst henni ætíð að halda fallegt
heimili þó að örugglega hafi
stundum verið þröngt í búi. Hún
var á margan hátt á undan sinni
samtíð, hugsaði markvisst um
heilsu og lífsstíl, hollt mataræði
og hreyfingu. Hún hafði næmt
auga fyrir fallegum hlutum og
var framsækin og nútímaleg.
Amma lagði ríka áherslu á, við
okkur unga fólkið, að við sæktum
okkur menntun. Hún þreyttist
ekki á því að ræða um það við
okkur og hefur sumum ef til vill
fundist nóg um. En auðvitað lýsti
þetta fyrst og fremst umhyggju
ömmu fyrir velferð okkar. Hún
var því bæði stolt og glöð þegar
ég hóf aftur nám og aflaði mér
menntunar. Það var því gleði-
dagur þegar við nöfnurnar skál-
uðum fyrir útskrift minni sem
ljósmóður í Ásabyggðinni vorið
2005.
Amma var ekkja um árabil
eftir að Guðmundur afi minn féll
frá langt fyrir aldur fram. Svo
steig hún inn í nýjan kafla í lífinu
um sjötugt þegar hún kynntist
Friðfinni sem varð síðari maður
hennar. Þau áttu nokkur ástrík
ár saman og það var yndislegt að
fá tækifæri til að fylgjast með
samveru þeirra.
Minningarnar um ömmu í Að-
alstræti eru óteljandi, mér er til
dæmis minnisstætt þegar hún
gaf mér fyrstu skautana mína
enda var skautasvellið í fjörunni
bak við húsið. Amma sleppti
aldrei hendinni af mér og studdi
mig jafnvel þegar ég var fjarri.
Þannig skrifaðist hún á við mig
sumarið sem ég var í sveit ung
að árum og langaði meira að
vera heima á Akureyri. Þegar ég
hóf sambúð með eiginmanni
mínum Guðmundi áttum við
skjól hjá henni fyrstu vikurnar.
Hún studdi mig og Munda alltaf
heilshugar og var stolt og glöð
yfir að fá hann inn í fjölskylduna.
Þau náðu vel saman og það var
alltaf glatt á hjalla þegar hann
færði henni rjúpurnar fyrir jólin
eftir einhverja veiðiferðina.
Amma Mæja var alltaf hluti af
fjölskyldunni og minnast börnin
okkar hennar með hlýhug.
Amma var einstaklega falleg
kona, nett, hugguleg, vel til höfð
og alltaf stórglæsileg, sannar-
lega hetja hvunndagsins. Hún
var mér fyrirmynd og hvatning í
því að móta mitt eigið líf og ég er
glöð og þakklát yfir því að hafa
fengið að njóta þess að eiga sam-
leið með henni í öll þessi ár.
Veganesti hennar er mér ómet-
anlegt. Guð geymi þig, elsku
amma Mæja.
María Bergþórsdóttir.
María
Magnúsdóttir
✝ Þuríður Hall-dórsdóttir
fæddist á Halls-
stöðum, Fells-
strönd, 29. maí
1920. Hún lést á
heimili sínu 6.
febrúar 2011. For-
eldrar hennar
voru Guðlaug
Ingibjörg Jóns-
dóttir, f. 29. jan.
1891, d. 10. júlí
1926, og Halldór Guðbrands-
son, f. 18. maí 1889, d. 9. júní
1939.
20. júlí 1940 gekk hún í
hjónaband með Árna Bjarn-
mundi Árnasyni, f. 4. maí
1919, d. 11. janúar 1972, for-
eldrar hans voru Bjarnhildur
Helga Halldórsdóttir, f. 25.
ágúst 1885, d. 29. mars 1950,
og Árni Vigfús Magnússon, f.
arsdóttur, þau eiga tvö börn.
c) Árni Jakob, látinn, kona
hans Geirþrúður Ósk Geirs-
dóttir, þau eiga einn son. 3)
Magnús, f. 23. maí 1947, hann
á þrjú börn. a) Sesselja. b)
Guðrún, í sambúð með Guð-
mundi Hauki Jóhannssyni. c)
Árni Vigfús. Magnús er í sam-
búð með Zhang Tong. 4) Birg-
ir, f. 23. júlí 1956, kvæntur
Auði Lóu Magnúsdóttur, þau
eiga tvær dætur. a) Svafa
Mjöll, í sambúð með Axeli Þór
Valdemarssyni. b) Árdís Drífa,
í sambandi með Jóhanni Helga
Stefánssyni. 5) Bjarnhildur
Helga, f. 19. mars 1958, gift
Halldóri Heiðari Agnarssyni, f.
31. maí 1958. Þau eiga tvo
syni. a) Árni Bjarnmundur,
hann á þrjú börn. b) Atli Már,
í sambandi með Þóru Björgu
Jóhannsdóttur.
1980 kynntist Þuríður Agli
Júlíussyni f. 11. mars 1908 og
bjuggu þau saman þar til Egill
lést 21. desember 1993.
Útför Þuru fór fram frá
Keflavíkurkirkju í kyrrþey 15.
febrúar 2011.
27. júlí 1884, d. 7.
maí 1959. Þau
eignuðust fimm
börn, 1) Árni Vig-
fús, f. 19. janúar
1942, d. 16. októ-
ber 1991, kona
hans Matthildur I.
Óskarsdóttir, f. 24.
september 1943.
Þau eiga fjórar
dætur. a) Anna
Pálína, gift Karli
Einari Óskarssyni, þau eiga
þrjú börn. b) Þuríður, gift
Rúnari Helgasyni, þau eiga
þrjú börn. c) Kolbrún, gift Jó-
hanni Bjarka Ragnarssyni, þau
eiga tvær dætur. d) Árný Hild-
ur, látin. 2) Sigríður, f. 28. júní
1943, hún á þrjú börn. a) Arna
Björk, gift Högna Sturlusyni,
þau eiga tvo syni. b) Ingvi Þór,
kvæntur Aðalheiði Ósk Gunn-
Jæja mamma mín þá ertu far-
in frá okkur eftir snarpa bar-
áttu. Á þessum tímamótum fer
maður að sjálfsögðu að hugsa til
baka og upp kemur mynd af
duglegri, sjálfstæðri og stoltri
konu. Konu sem kynntist bæði
gleði og sorg, en aðeins 6 ára
missti hún móður sína, seinna
missti hún tvo menn, elsta son-
inn í bílslysi og tvö barnabörn.
Það lýsir mömmu kannski
hvað best að þegar Árni bróðir
dó var það hennar fyrsta hugsun
að komast til hins aðilans sem
lenti í slysinu og taka utan um
hann og hugga, þ.e. hugsa fyrst
um aðra svo um sjálfa sig. Ann-
að sem lýsir mömmu vel er þeg-
ar ég kom með hana Svöfu Mjöll
í fjölskylduna 7 ára gamla, þá
tók hún henni af öllu hjarta sem
sínu eigin barnabarni og var
jafn annt um hennar hag og
frama sem annarra afkomenda.
En eins og segir í bréfi henn-
ar til okkar systkinanna hófst
hamingja hennar 1939. Hún
sagðist hafa verið hamingjusöm
síðan. Það ár kynntist mamma
pabba, honum Adda Fúsa. Þau
giftust ári seinna og upp frá því
fóru börnin fimm að koma í
heiminn, við Bjarnhildur síðust
fædd ’56 og ’58 í minningunni oft
kynnt sem elliafglöpin, takk fyr-
ir þau afglöp.
Þessi rúmlega 50 ár sem við
áttum saman eru ekkert nema
góðar minningar, tjaldferðalög-
in þegar við vorum ung, oft farið
á Laugarvatn og alltaf verið í
gamla hvíta tjaldinu. Salta síld
með mömmu í Litlu Milljón, rífa
upp og umsalta fiski. Það væri
endalaust hægt að halda áfram
að telja upp en flest myndi
tengjast gamni eða þá að taka
þátt í og aðstoða við vinnu, þó
síst heimilisstörfum en við þau
slapp maður algjörlega.
Vorið 1972 dó pabbi og við
litlu örverpin tvö eftir í kotinu,
þá tók mamma upp á því að taka
bílpróf. Það haust fórum við á
Laugarvatn, mamma að vinna
en við krakkarnir tveir í Héraðs-
skólann. Þessi útilega endaði og
mamma fór að vinna í „Messan-
um“ og vann þar út sinn starfs-
feril. Jafnframt því fór hún að
fara til útlanda, m.a. Írlands,
Kanada, Grikklands, Júgóslavíu
og Þýskalands. Einhvern tíma á
þessu tímabili kynntist hún hon-
um Agli Júlíussyni. Þau áttu
saman 12 góð ár áður en hann
féll frá. Egill kynnti mömmu
fyrir veiði og sumarbústaðalífi
við Þingvallavatn.
Það þarf ekki að orðlengja
það að hún varð algjörlega veiði-
sjúk, lét ekki duga að veiða við
bústaðinn sem varð með tíman-
um helgur staður í huga hennar,
heldur fóru þau um víðan völl að
leita að bráð, t.d. í Hlíðarvatnið,
Hnausatjörnina, Hópið og Úlf-
kelsvatn. Fyrsta laxinn veiddi
mamma í Grímsá, en þangað fór-
um við tvö þrisvar í góðum hópi.
Það var gaman þegar hún setti í
laxinn, þá bauð ég fram aðstoð
mína við löndun, en hún afþakk-
aði pent með þeim orðum: „Þú
kannt ekkert á svona veiði.“ Ég
er viss um að túrbaninn var á
höfðinu allar þessar veiðiferðir.
Einhvers staðar verður að
hætta að hugsa en mikið var
skrítið að fara suður nú þegar þú
varst fallin, það var aldrei hringt
og athugað hvernig gengi og
hvort væri hálka og enn skrítn-
ara verður að fá ekki rokviðvör-
un og ósk um að loka gluggum
þegar illa spáir.
Mamma mín, takk fyrir allt og
allt.
Birgir og Auður Lóa.
Það mun aldrei úr mínu minni
líða, hversu vel hún Þuríður
tengdamamma tók mér þegar ég
fór að birtast á hennar heimili
fyrir hartnær 35 árum. Ég
þakka Guði fyrir öll þessi ár sem
ég fékk að njóta samvistum með
henni. Hún var ein sú heil-
steyptasta og réttsýnasta mann-
eskja sem ég hef kynnst. Ég
kveð hana með sárum söknuði
en veit jafnframt að hún er núna
á þeim stað sem hún þráði. Hún
er örugglega í öruggum höndum
allra þeirra sem farnir eru héð-
an og þóttu vænt um hana í lif-
andi lífi.
Hún Þura mín bar alltaf svo
mikið traust til mín sem mér
fannst oftast að ég ætti alls ekki
skilið en af því lærði ég mikið.
Þetta skilyrðislausa traust
hennar til mín kenndi mér svo
margt. Kenndi mér að axla
ábyrgð. Vinátta hennar og
væntumþykja gerði mig að betri
manni en ég hefði annars orðið.
Það má segja að hún hafi að
mörgu leyti alið mig upp.
Þura var sílesandi meðan hún
hafði sjón til og blessunarlega
þá gaf Guð henni þá sjón sem til
þurfti, nánast allt til enda. Þessi
áhugi hennar opnaði nýjar vídd-
ir fyrir mér og hún var óþreyt-
andi við að segja mér frá og
benda mér á rithöfunda og bæk-
ur sem henni fannst að ég ætti
að lesa. Hún hafði mest gaman
af sígildum bókmenntum eins og
Þórbergi og Halldóri Laxness,
en einnig fannst henni gaman að
allskonar ævi- og skemmtisög-
um. Húmorinn og kímnin voru
sjaldan langt undan hjá henni
Þuru minni.
Ég á í minni mínu margar
skemmtisögur sem hún sagði
mér og minni hennar var við-
brugðið allt til enda. Hún sagði
okkur hjónunum margar sögur
af sér ungri og það eru reynslu-
sögur sem við bæði munum allt-
af muna og geyma í brjósti okk-
ar.
Hún átti bæði góða og erfiða
ævi. Erfiðleikar sem hún gekk í
gegnum hefðu bugað marga.
Hún átti erfiða æsku, missti
mömmu sína barnung. Hún
missti mann sinn á besta aldri.
Hún missti elsta son sinn í
hörmulegu slysi, þurfti að sjá
eftir barnabörnum sem Guð tók
til sín öllum að óvörum. En það
var ekki allt, því einnig sá hún á
eftir sambýlismanni sínum kær-
um þegar Egill Júlíusson lést
árið 1993. En þrátt fyrir allt
þetta stóð hún alltaf upprétt og
örugg. Missti aldrei trúna og var
öðrum sú stoð sem þau aldrei
gleyma.
Það eru margir sem syrgja
hana því öllum sem henni kynnt-
ust hlaut að þykja vænt um
hana. Ég votta þeim öllum
dýpstu samúð mína af heilum
hug en segi jafnframt að við öll
sem þekktum Þuru, við vorum
heppin og eigum að þakka Guði
fyrir þann tíma sem við fengum
að vera með henni í þessu lífi.
Mig langar til að enda þetta á
séra Hallgrími Péturssyni, sem
hún dáði mjög. Þetta er jafn-
framt það sem Þura hafði í huga
á sínum síðustu stundum. Þetta
er „Um dauðans óvissan tíma“.
Síðasta erindið sem flestir
þekkja:
Ég lifi’ í Jesú nafni,
í Jesú nafni’ eg dey,
þó heilsa’ og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið gilt,
í Kristí krafti’ eg segi:
Kom þú sæll, þá þú vilt.
Halldór Heiðar.
Það er sárt að kveðja þig,
amma mín. Þú varst alltaf svo
góð og hugsaðir svo vel um alla í
kringum þig. Ég hugsa núna um
allar minningarnar okkar saman
sem eru allar góðar. Ég man eft-
ir afmælinu mínu á Vesturgöt-
unni sem ég hélt hjá þér. Þá
gerði Bjarnhildur prinsess-
uköku handa mér og allir komu í
veislu. Ég á eftir að sakna þess
rosalega að koma til þín á Þing-
velli og veiða í vatninu eins og ég
gerði svo oft með þér. Það var
með því skemmtilegasta sem ég
gerði að fara til þín á Þingvelli í
bústaðinn, alveg toppurinn á
sumrinu. Mér þykir svo rosalega
vænt um þig.
Ég gaf þér einu sinni ísskápa-
segul sem á stóð „Besta amma í
heimi“, það er sko alveg satt.
Árdís Drífa Birgisdóttir.
Þuríður
Halldórsdóttir
✝
Móðir okkar,
INGIBJÖRG EINARSDÓTTIR
frá Mýrum í Skriðdal,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Austurlands,
Egilsstöðum, þriðjudaginn 15. febrúar.
Útförin fer fram frá Egilsstaðakirkju laugar-
daginn 26. febrúar kl. 14.00.
Jarðsett verður í heimagrafreit.
Börnin.