Siglfirðingur - 10.01.1924, Blaðsíða 4

26
SIGLFIRÐINGUR
E.s. „GOÐAFOSS“
sem á að vera hjer 24. þ. m. á vesturleið, snýr við á ísafirði, en vörur
sem sendast eiga til vestur- og suðurlands með Goðafoss, umskipast í
Gullfoss á ísafirði. Sömuleiðis tekur Goðafoss vörur úr Gullfoss á ísa-
firði til norður og austurlandsins og á að vera hjer 1. febr. n. k.
E.s. Esja kemur hjer við á suðurleið kringum 4. febr.
Afgreiðsla eimskipafjelags Islands
Þormóður Eyólfsson.
/
Skrá yflr bækur
sem fást í bókaverzlun Friðb. Níelssonar.
G.
Glímubók, með myndum, í bandi 5,50
Góðar stundir, eftir S. A. Gíslason, í bandi 5,00
Gosi, barnasaga með myndum, í bandi 4,00
Glataði sonurinn, eftir P. Heise, í kápu 0,75
Gull og Æra, saga eftir Reinfelds, í kápu 5,60
Góða stúlkan, eftir Carles Dickens, í kápu 2,00
Grimms æfintýri I, með myndum, í bandi 3,00
Qæt hreinleikans, gullvæg ráð til unga fólksins 0,50
Satt og' log'íð.
»Jeg þarf ekki að láta mörg orð
fylgja minni kæru, hún er svo
glögg og skír og hvert einasta orð
satt, eins og best má sjá á ná-
kvæmu »statestik« sem kærunni
fylgir — en sem enginn má sjá, af
vissum ástæðum. Er hreinn gróði
þar akkúrat 548,19 lægri en útsvar-
ið, og er þó alt meðtalið og upp-
talið nema vöruleiíar fyrir eitthvað
um 200 þúsund, og standmynda
og reiðhjólaforretningin hennar
mömmu. — Rað sjer hver heilvita
maður, að það er hreinasta »Van-
vid« að leggja svona hátt útsvar á
mig, annan eins mann, sem á ekk-
ert nema bankaskuldir og sem
hætti árlega a 1 e i g u minni í vafa-
söm fyrirtæki; enda hefi jeg altaf
verið að tapa þangað til í ár, en
þá var ágætisár fyrir mig, það skal
jeg viðurkenna — enda þurfti jeg
ekkert að borga bönkunum, nema
renturnar. Og ekki veit jeg hvar
jeg ætti að taka peninga til að
borga svona hátt útsvar og fái jeg
ekki lækkun, vitið þið hvað jeg
geri þá? Jeg bara segi »Veskú,
takið þið það!« Jaá, það geri jeg.
Pað væri nær að hækka á honum
Matthíasi, því jeg skil nú bara ekk-
ert í því, hvað nefndin hefur hugs-
að, að leggja ekki meira á hann,
sem er stórefnaður, vel launaður,
lifir eins og kóngur og byggir
lystigarð og belrekt fjós á einu ári,
— þó jeg hafi nú reyndar mínar
beljur í gamalli baðstofu — betrektri,
En það er eins og Hannes segir,
að þegar síldin hefur fengið sinn
,hlut af útsvari hans, þá eru ekki
eftir nema 35 krónur, og það er
ansi lítið á manninn sjálfan. — En
að síðustu vildi jeg benda .honum
Steina á, að það var ekki rjett vel
»Diplomatiskt« af h o n u m að bera
sig saman við sjálft yfirvald-
ið--------€
O v i d u s.
B Y TTA
stór og góð til sölu. Uppl. gefur
Sig. Kristjánsson.
Magnús Jóhannsson,
hjeraðslæknir í Hofsós.
Á Porláksdag síðastl. andaðist
Magnús læknir Jóhannsson á
sjúkrahúsinu á Sauðárkrók úr heila
og mænubólgu.
Magnús var fæddur 27. júlí 1874
í Arabæ í Reykjavík, og við þann
bæ var hann lengstum kendur af
skólabræðrum sínum. Faðir hans
var Jóhann Runólfsson, og bjó
Runólfur sá faðir hans einnig í
Arabæ í fjölda mörg ár. Nú er sá
bær horfinn. Jóhann faðir Magnús-
ar var mörgum kunnur víða um
land á sínum tíma; hann var að-
stoðarmaður Coghills við hesta-
markaði og hrossakaup. Var um
það skeið drjúgum sáldrað ensku
gulli um íslandsbygðir.
Magnús heitinn útskrifaðist úr
latínuskólanum 1894, og 1898 tók
hann embættispróf í læknisfræði.
Var síðan um tíma settur læknir á
Sauðárkrók. Veturinn 1899—1900
var Magnús við spítalanám í Kaup-
mannahöfn. Skömmu þai’ á eptir
varð hann læknir í Hofsós og þar
var hann síðan til danðadags.
Magnús var vel greindur maður,
lipur læknir, hefði líklega orðið
ágætis skurðlæknir ef hann hefði
átt nokkurn kost til þess að iðka
þá list. Magnús læknir var prúð-
nienni kurteis og glaðvær í viðmóti
og yfirleitt bezti drengur.
Hann var giptur Rannveigu dótt-
ir séra Tómasar Hallgrímssonar á
völlum, og lifir hún mann sinn
ásaint stórum barnahóp.
G. T. H.
Ljótur ritháttur.
sBurgeisarnir notuðu í þessari
baráttu (kosningabaráttunni) óvenju-
lega svívirðileg meðöl, peninga,
lygi, svik og hótanir, þessi meðul,
sem burgeisarnir eru svo auðugir
af.«
(Alþýðublaðið 11. des. 1923.)