Siglfirðingur - 28.03.1924, Blaðsíða 3

(t. d. Skeið) upp úr niðurníðslunni
og láta þær gefa bænum arð í
stað útgjalda.
þess er getið í upphafi þessarar
greinar hvernig sumir bæir í Nor-
egi fara med sína þurfalinga. Hug-
myndin er að Siglufjörður taki upp
sama sið: Bygði hús t. d. inn á
Skeiði sem væri nægilegt handa
20—30 manns. Húsinu yrði t. d.
skift í 6 svefnskála (3 fyrir konur
og 3 fyrir karla) 1 stóra borðstofu
1 stórt eldhús. Borðstofuna mætti
líka nota til vinnustofu á vetrum
eða þegar unnin væri innivinna
(»heimilisiðr.aður«). Ráðsmaður
hefði að sjálfsögðu sína íbúð. Sam-
eiginleg matreiðsla væri sjálfsögð
og sameiginlegt borðhald, og alt
fæði legði bærinn til eftir tillögum
ráðsmanns. Regar þetta hús væri
komið upp, sendi bærinn þangað
þá menn og þær konur er hann
þarf að ala önn fyrir hvort sem er.
Ráðsmaður tæki við þeim, hjeldi
þeim tfl vinnu, sem í því væri
fólgin að rækta og bæta þessa
jörð á allan hugsanlegan og mögu-
legan hátt. Vinnan yrði þá einung-
is algeng sveitavinna: heyskapur
og túnvinnsla, sljettur, skurðgröft-
ur, girðingar o. fl. o. fl. vor, sum-
ar og haust, en tóvinna og annar
heimilisiðnaður um vetur.
Með þessu ætti fólk þetta við
miklu betri kjör að búa en áður
og við þetta sparaði bæiinn stór-
íje á beinum framlögum auk þess
hagnaðar sem hann hefði af við-
haldi og bótum jarðarinnar. Retta
gæti auk þess orðið til þess að
einhverjir af þessum mönnum
reyndu að bjarga sjer sjálfir til þess
að þurfa ekki að láta flytja sig »inn
að Skeiði« t. d. Rað þykist jeg vita
að þess mundi fljótt verða vart
hjer og kveikt í mönnum sú trú,
að þetta væri sama sem að láta
setja fólkið í betrunarhús og taka
af því alt frelsi. En þeir hinir sömu
verða að muna það, að ekki er til
neins fyrir þá að vera að berja
höfði sínu við steininn og troða
þessu inn í vitund almennings að-
eins til þess að spilla góðum mál-
stað, Rað vita hvort sem er allir,
að lögin mæla svo fyrir, að þessir
menn eru ekki fullkomlega frjálsir.
Reim er skamtaður hver biti og
sopi, jafnt þeim sem þess eru
verðugir og hinum sem ekki eru
SIGLFIR-ÐINGUR
það, en það er ekki siður við
frjálsa menn, sem eru sjálfum sjer
ráðandi. Ressi uppástunga er gerð
í góðum tilgangi, til þess að reyna
að Ijetta ögn á bæjarfjelaginu og
til þess eigi síður að Ijetta undir
byrði þeirra auðnuleysingja sem í
þetta lenda. Reim mundi ekki
þyngra að sitja þarna á góðu heim-
ili í áhyggjulausu næði heldur en
að þjarka hjerna um göturnar með
ávísunarbók fátækranefndarinnar í
höndunum milli kaupmannanna.
Retta er heldur ekki skrifað til þess
að særa þá er sökum heilsuleysis
eða af öðrum óviðráðanlegum or-
sökuin hafa orðið að leita á náðir
hins opinbera. Nei. Reirra byrði er
kappþung áður, og það eru þeir
sem eiga heimtingu á samúðinni
og kristilega kærleikanum og til
þeirra telur enginn góður maður
eftir sjer að borga. Rað er sjálí-
sagt. En þetta er skrifað vegna
hinna sem geta unnið og gera það
ekki, þykjast vera menn og eru
það ekki, þykjast vera fátækir en
eru það ekki að öðru en manndáð
og sjálfsbjargarviðleitni. Rað þarf
eitthvað að gera í þessu rnáli og
gamla aðferðin er þaulreynd og til
einskis nýt. Ressvegna verður að
taka til nýrra ráða og þetta á að
vera bending um eitt slikt ráð og
kemur það uú tii almennings að
athuga hvort það er nýtilegt.
A x f j ö r ð.
Alþingi.
Nýja stjórnin.
Eins og s>Sglf« gat sjer til 7.
þ. m., varð það Jón Magnússon
sem að lokum tókst að fá nægilegt
fylgi til stjórnarmyndunar. Verður
að vísu tæplega sagt, að hjer sje
um mikið fylgi að ræða, því íhalds-
flokkurinn hefir ekki nenia 20 atkv.
á móti 22, ef hinir sameinuðu sig
á móti. En Jóni Magnússyni tókst
það sem engum hinna tókst. Hann
fjekk 2 úr Miðflokknum til að lofa
að greiða ekki atkv. með vantrausti
á sig þó fram kæmi á þessu þingi.
Mundi því slík tillaga, þó fram
kæmi, verða feld með 20 á móti
20. — Þannig er þá fylgi hinnar
nýju stjórnar, og má það sannar-
n
lega ekki minna vera. í henni eiga
sæti:
Jón Magnússon, foÆætis-
ráðh. og dóms- óg kirkjumálaráðh.
Magnús Guðmundsson,
fjármálaráðherra.
Jón Rorláksson, atvinnu-
og samgöngumálaráðherra.
F* i n g s á I y k t u n a r t i 11 ö g u r.
1. Um skipun viðskiftamálanefnd-
ar í efrid. Flm. Einar, Guðm, Ing-
var, Jónas og Sig. Jónsson.
2. Um skipun viðskiítamálanefnd-
ar í neðrid, Flm. Tryggvi, Asgeir,
Bernhard, Halldór, Ingólfur, Jör-
undur, Pjetur Pórðarson, Sveinn
og Porleifur.
3. Um takmörkun á tölu nem-
enda í lærdómsdeild hins almenna
mentaskóla. Flm. Jónas Jónsson.—
Um að framvegis verði nemendur
ekki yfir 25 í hverjum af 3 efri
bekkjum mentaskólans.
4. Um frestun á framkvæind laga
nr. 48, 20. júní 1923, um eftirlits-
mann með bönkum og sparisjóð-
um. Flm. Agúst Flygenring. (Sama
dag og þessi tillaga kom fram var
staðan veitt).
5. Um prófessorsembættið í ís-
lenskri bókmentasögu við háskól-
ann. Flra. Jakob og Ásgeir, — Um
að s'jórnin reyni með samningi
(launahækkun) að fá prófessor Nor-
dal til að halda embætti sínu áfram.
(Honum hefir boðist betur launað
embætti í Noregi).
6. Um skipun sparnaðarnefndar
í efrid. Flm. Jónas og Guðmundur.
7. Um skrifstofur landsins í Rvík.
Flm. Jónas og Ingvar. — Að sem
flestar skrifstofur landsins í Rvík
verði fluttar í Landsbankann, Póst-
húsið eða húseign landsins við
Bröttugötu.
8. Um ábyrgð ríkissjóðs fyrii lán-
töku til skipakaupa. Flm. Sjávarút-
vegsnefnd neðrid. — Um að stjórn-
in megi fyrir hönd ríkissjóðs á-
byrgjast alt að Vss miljón kr. lán
til botnvörpuskipakaupa f Hafnar-
firði.
9. Um kenslu heyrnar- og mál-
leysingja. Flm. Fjárhagsnefnd neðri-
deiidar. — Um flutning heyrnar-
og málleysingjakennslunnar í sveit
aftur.
A f g r e i 11 s e m I ö g.
1. Um breyting á 182. gr. hinna