Siglfirðingur - 09.05.1924, Blaðsíða 3

SIGLFIRÐINGUR
«7
hann er í skapi svo skratti forn;
hann reiðir mánann um höfuð hátt
og hlær í myrkrið svo djöfuls flátt;
en í hækinu bak við hann
er flötum beinum fordæðan.«
Ekki minka heldur blóðliírarnar
og blóðkenningarnar við óráðið
eins og ekki er við að búast. Það
meira að segja >herpist saman hans
hjartablóð« í æðum og einhver
»þú« »sáldrar eitri í hans æsku-
blóð.« Örlagadrykkjan á líka að
vera ógnarháfleigt kvæði, en varð
til guðslukku fyrir höfundinn ekki
nema »brot« — einar tólf Ijóðlínur
— ■ og var kappnóg! Þá finnur
hann sig knúðan til að yrkja bæði
um jóla- og nýársnótt eins og
»hinir,« en ekki verður sagt að sú
tegund Ijóðagerðar auðgist við
kvæði höfundarins. Eina vísu er að
finna í bókinni sem er laglega
kveðin og er svona:
»SóIin upp læðingnum lyftir
ljómar ið gullna hlið,
þokunnar rúmtjöldum riftir
röðlana gyllir á snið.«
En til allra óhamingju fyrir höf-
undinn, var annað skáld á undan
honum búið að finna upp þessa
sniðgyllingu á náttúrunni.
Pað mun nú flestum finnast nóg
komið af svo góðu. Það þarf eng-
inn að ætla að þessi sýnishorn
sjeu valin af verri endanum eða af
neinni illgirni til |_að kasta rýrð á
skáldið — það er ekki gustuk
frain yfir það er það gerir sjálft; —
um það geta allir samfærst er
nenna að lesa bókina og vilja eyða
4 krónum til þess að kaupa hana.
það er nú orðinn álitlegur hóp-
ur af leirskáidum sem hafa »pres-
enterað« sig fyrir Islendingum alt
frá Símoni — og hann er ekki
þeirra verstur — og til þessa herr-
ans árs. t*að væri laglegur bunki,
ef allar leirljóða bækur væru komn-
ar í einn haug, þær er vitlausastar
hafa verið kveðnar á þessu tíma-
bili er jeg nefndi áðan, og þó ekki
yrði um þann bunka sagt að hann
væri girnilegur til fróðleiks, þá væri
nógu gaman að eiga hann til vitn-
is um anðlegan þroska þjóðarinnar.
það væri eins og dálítill skálda-
Kleppur. það ætti að vera skylda
blað^ og tímarita að geta þessara
bóka til að vara alþýðu og ung-
linga við að kaupa þær og lesa.
Pó kannske eigi að þegja þær í
hel, þá tel jeg hitt rjettara að vara
fólk við þeim í tíma áður en marg-
ir glæpast á að eyða fje til að
kaupa þær og tíma til að lesa þær,
því sennilega er hvorugu ver varið
á annan hátt. S Bj.
Lenín og starf hans.
Úr norsku blaði.
Niðurl.
Eitt er einkennilegt við rúss-
nesku stjórnarbyltinguna: Hún hef-
ur engan Norðurálfusvip á sjer.
F*að kemur fram bæði í orði og
verki. Fæstir forustumenn hennar
voru Norðurálfumenn. Reventlow
greifi hefur í „Der Reichswart"
sýnt fram á, að rúmlega 4|5 af hin-
um helztu starfsmönnum Sovjet-
stjórnarinnar voru Gyðingar. Allir
hinir ,.miklu“ frumherjar voru líka
Gyðingar nema Zenúr og Krasín
og er nóg að nefna þá Bronstein-
Trotzky, Rósenfeld-Kamenev, Ap-
felbaum-Sínóvjef, Sóbelsóhn-Radek
og Fínkelstein-Litvínóv. Kenning
þeirra sver sig í ættina, því að
Marx var líka Gyðingur. Retta hef-
ur vafalaust haft sín áhrif á þróun
Bolsjevismans, á hina fávíslegu
árás hans á eignarjettinn, sem alla
tíð hefur verið meginstoð og stytta
þjóðfjelagsskipunar Norðurálfu og
er rótgróinn í hugum og hjörtum
Norðurálfumanna. Hin bjargfasta
trú Bolsjevismans á »kerfið,« sem
leiða á til frelsis, ber ótvíræðan
Austurlandasvip og hefði slíkt al-
drei getað komið nokkrum sönn-
um Norðurálfumanni til hugar.
Hann mun jafnan treysta meira á
mátt sinn og megin en fyrirbænir
Búddha og loddarabrögð Fakíranna.
En einkum er hin taumlausa grimd
Bolsjevikka við andstæðinga sína
með öllu ólfk hugsunarhætti
Norðurálfumanna. Rað var rödd
Austmianda, sem talaði fyrir munn
Leníns og það var tortímingarandi
annarlega þjóðflokka, sem knúði
Lenín og fylgismenn hans fram til
áhlaups á þúsund ára þjóðmenn-
ingu Vesturlanda.
Pess vegna hlutu þeir líka að
lúta í lægra haldi þegar til lengdar
ljet. Regar Vestur-Evrópuþjóðirnar
fengu tóm til uinhugsunar, þá
kusu þær heldur sína eigin marg-
Zinkkvíta
Blíkvíta
Fernis
Purkefni
Terpentína
Blackfernis
Paklakk
Gólflakk
Mublulakk
Ahornlakk
Slibelakk
fæst hjá
Friðb. Níelssyní.
reyndu þjóðfjelagsskipun, en hið
austræna »kerfi,« sem þeim stóð
til boða og þess vegna er saga
Leníns raunasaga í sjálfu sjer,
enda var hún í raun og veru til
þess kjörin. Ætlunarverk hans kom
í bága við staðreyndir þær, sem
felast í hlutunum sjálfum — við
hlutarins eðli og það má mann-
kynið vera þakklátt fyrir. . Hefði
honum hepnast, þegar alt var á
tjá og tundri, að ryðja byltingunni
braut um meginpart Evrópu, þá
hefði það getað kostað líf miljóna
manna og þjáningar um tugi ára,
þangað til heilbrigð skynsemi gæti
aftur látið til sín taka.
Nú er Lenín dauður, en vald
það, sem hann háði lífsbaráttu
sína við, stendur enn óhaggað,
sem sje hin borgaralega þjóðfjel-
agsskipun. Og á komandi öldum,
þegar rússneska stjórnarbyltingin
aðeins varpar blóðugum skugga á
hin gulnuðu blöð mannkynsögunn-
ar og þegar andi Leníns svífur
yfir vötnunum eins og einhver
máttlaus grýla á borð viðRobespierre
eða Marat — þá mun þessi borg-
aralega þjóðfjelagsskipun enn standa
föstum fótum. Henni verður í raun
og veru ekki haggað, því að hún
byggist á frumgögnum sjálfrar til-
verunnar.
Alþingi
var slitið í fyrradag.