Siglfirðingur - 17.05.1924, Side 2

90
SIGLFIRÐINGUR
túnin talin 22031 ha., sem samsvar-
ar 0,23 ha. á mann. Af þeim bletti
má fá t|5 af ársfóðri fyrir eina kú.
1920 voru garðarnir 453 ha. Á
mann verða þá um 50 fermetrar.
Af því má vænta x/2 tn. uppskeru
af jarðeplum eða rófum.
Retta er vort rækíunarstarf í
meira en 1000 ár. Meira en 1 milj.
hektara af auðunnu landi bíða þess
að mannshöndin breyti þeim í tún
og garða. Alstaðar í sveitum, í
kringum þorp og bæi, er óræktað
!and. En fólkið flýr sveitirnar en
er atvinnulaust í þorpum og bæj-
um. Rannig eru ástæðurnar hjá
oss, sem fram að síðustu áratug-
um höfum átt lífsuppeldi vort að
þakka jarðargróðri og þeim afurð-
um, sem hann gefur.
Vjer höfum notfært oss það, sem
fyrir hendi var, en minna hugsað
um það, að byggja upp fyrir óborn-
ar kynslóðir. Land vort er enn lítt
ræktað, en á ræktun þess byggist
sjálfstæði vort, menning og þroski
jajóðar vorrar.
Vjer viljum því hefja nýtt land-
nám, rækta landið og byggja það,
svo að það gefi niðjum vorum betri
lífsskilyrði en nú. Og þá munu
menn læra að meta sína fósturjörð
meira, elska hana og vera fúsir til
stærri fórna. Vjer, sem nú lifum.
teljum það hlutverk vort, að vinna
að þessu markmiði. Vjer viljum
stofna öflugan fjelagsskap, þar
sem vjer í sameiningu, jafnt ríkir
sem fátækir, styðja að því að rækta
landið og stofná nýbýli, með við-
unandi húsakynnum og nægu landi
til ræktunar eftir staðháttum. Ressi
nýbýli eiga að standa bæði til
sveita og í kring um kauptún vor.
í sveitunum eiga þau að gefa við-
unandi lífsviðurværi handa einni
fjölskyldu. Við bæina geta þau
verið bæði svo stór, að ein fjöl-
skylda geti bjargast á þeim, og
eigi stærra en það, að þau gefi
garðávexti, egg, mjólk og kjöt til
þarfa einnar fjölskyldu, sem einnig
aflar sjer tekna á annan hátt. Það
geta verið sjómenn, verkamenn,
skrifstofumenn, kaupmenn eða aðr-
ir. Af óræktuðu landi er nóg fyrst
um sinn. Aðeins að allir leggi hönd
á plóginn. Tökum dæmi Dana oss
til fyrirmyndar á jótsku heiðunum.
Til þessa hefir það verið erfitt
fyrir einstaklinga að stofna nýbýli.
Land hefir og eigi ætíð Iegið á
lausum kjala. Lán til þess næstum
ófáanlegt. Leiðbeiningar um bygg-
ingar og ræktun af skornum skamti.
Að byggja og rækta eitt nýbýli,
svo viðunandi sje, útheimtir mikið
starf og langan tíma. En sje nýbýl-
ið reist og vel ræktað, eru þar
möguleikar til þess, að framfleyta
einni fjölskyldu á komandi öldum.
Og að tryggja sæmilega afkomu
sem flestra fjölskyldna, er til ómet-
anlegs gagns fyrir þjóðfjelagið. —
Fjelagsskapur sá, sem hjer er um
að ræða, verður að byggjast á því,
að fjelagarnir vilji eitthvað af mörk-
um láta. Vjer væntum að einstakl-
ingar vilji greiða lífstíðar- eða árs-
tillög. Vjer væntum að ríkið og
bankarnir, bæirnir og sveitarfjelög-
in vilji styðja fjelagsskap vorn.
Vjer væntum, að ungmennafjelögin
vilji styðja hann með frjálsri þegn-
skyldu vinnu. Vjer væntum að þeir,
sem hafa efni á, vilji styðja hann
með frjálsum fjárframlögum o.fl.o.fl.
Vjer vonum að allir skiiji, að
hjer er um það að ræða að byggja
og rækta landið — þann veg, sem
liggur til menningar og sjálfstæðis.
Verkefni þessa fjelagsskapar ætti
að vera:
1. Að útvega land til ræktunar
og nýbýla með sem bestum kjörum.
2. Að undirbúa þetta land til
ræktunar með framræslu og vinslu
jarðvegsins.
3. Að útvega þeim, sem byggja
þetta Iand, sem hagfeldust lánskjör.
4. Að veita nýbyggjunum alla
aðstoð og leiðbeiningar sem kost-
ur er á.
Erl. símfrjettir.
Nýafstaðnar kosningar í Frakk-
landi fóru þannig, að Poincere mun
verða að segja af sjer.
Samningur hefur verið gerður
við »Dansk Radio« um byggingu
fjögurra Ioftskeytastöfða í Græn-
landi.
Frjettapistill
frá Langanesi.
Niðurl
Um stjórnmál tala menn lítið
hjer, þó hafa menn all ákveðnar
skoðanir á þeim og eru flokkarnir
á því sviði tveir eins og annarstað-
ar; fjöldinn hugsar sem svo að ekk-
ert eigi að gera til að rjetta við
efnahag þjóðarinnar annað enn að
banna stranglega innflutning á
öllu því er ónauðsynlegt getur kall-
ast. Pað verður að taka voðann
frá óvitánum. Siglfirðingur segir
að eftir 5 ár eigi starfsmenn kaup-
staðarins að verða fyrirmynd stjett-
arbræðra sinna útum land. Fyrst
þið á Siglufirði hafið svona fagurt
takmark á stefnuskrá ykkar, ættuð
þið að bæta því við að þið kaup-
menn þar skylduð láta Siglufjörð
verða fyrsta kaupstaðinn til að
hætta við að flytja inn ónauðsyn-
legan varning, þá myndi ykkar
verða getið í sögu landsins sem
mestu velgerðarmanna þjóðarinnar
á hennar erfiðustu tímum. Hinir
svokölluðu samkeppnismenn segja
að eina rjetta leiðin sje að hafa
verslunina frjálsa og auka fram-
leiðslu í landinu, enn jeg spyr:
Hvernig á að auka framleiðslu, og
hvar á að taka peninga til þess
þegar fjöldi manna, sem eitt og
annað vill gera, geta þaó ei vegna
fjárskorts? Samkepnismenn eru
ósköp kánkvísir yfir því að þeir
hafi unnið frægan sigur við síðustu
Alþingiskosningar, þjóðin hafi sínt
það að hún vilji frjálsa verslun,
en þegar betur er aðgætt mun
sigurinn liggja í öðru. Líklega versti
óvinur samkeppnismanna, Jónas frá
Hriflu, hefur að mínum og annara
dómi orðið til þess við síðustu
kosningar, að hjálpa samkeppnis-
mönnum til að ná meiri hluta á
þann hátt, að undanfarið hefur
hann farið sem versti flugumaður
milli Samvinnustefnunnar og hinnar
svokölluðu Bolsjevikkastefnu, enn
samvinnumenn eða bændur vilja
hana ekki. Jeg hef nýverið átt kost
á því að fara nokkuð langt yfir og
tala við ýmsa mæta menn, sem eru
ákveðnir samvinnumenn, enn sögð-
ust illa trúa Jónasi. Ef hann hefði
borið gæfu til þess að berjast með