Siglfirðingur - 29.08.1924, Blaðsíða 2
126
Síld.........................157 kg.
Síldarmjöl..................... 37 —
Maís........................... 53 —
Mysa ..................... 222 —'
Annað fóður en hey kostaði kr.
88,20 þegar maísinn er m'etinn á kr.
0,40 pr. kg., síldarmjölið á kr. 0.45
pr. kg., síld á kr. 0,25 pr. kg., mysa
á kr. 0,05 pr. kg.
Þess má geta að 1923 er tæplega
ineðalár hvað nythæð snertif,einmitt
vegna þess hve heyið var trjenað
og úr sjer sprottið. Munurinn er
samt mikill, og er vafalaust því að
þakka, að kýrnar hafa kynbatnað
töluvert á þessum tíma, en hitt mun
ekki hafa minna að segja að nú er
fóðurblöndunin orðin miklu betri en
áður var.
Þau eru mörg árin í búskapnum
hjer á landi, sem lík eru og 1913.
1914 fjell hjer víða sauðpeningur,
ekki beint vegna þess að heyið
vantaði, lieldur vegna þess, hve
þau voru h r a k i n og v o n d. Auk
eggjahvítunnar hefir þá vafalaust
lika vantað steinefni. Pykir mjer
sennilegast, að skepnur hafi þá
drepist úr.s.t e i n e f n a h u n g r i.
Nú í vetur mjólka kýr illa. A-
stæðan sú sama og ofl áður. Tað-
an vaxin í bleytu og kulda. Næringa-
efnalítil. — Auk þess töluvert hrak-
in. Oflítið af eggjahvítu og stein-
efnum. Par við mætti ef til vill bæta
vitaminefnum, þó sjaldnara muni
vanta í fóðrið en hin fyrnefndu.
I3að er þá »B« flokkurinn, sem upp-
leysanlfgur er í vatni og »C« flokk-
urinn, sem illa þolir þurk.
Petta þrent; eggjahvíta, steinefni
og vitaminefni — auk heildarorku
fóðursins —; er ómissandi höfuðat-
riði í fóðri skepnanna.
Engin ein fóðurtegund bætir jafn-
vel úr vöntun á tveimur fyrstu höf-
uðliðunum og g o 11 s í I d a rm j ö I
(fiskimjöl). þar fáum við góða eggja-
hvítu og steinefni s. s. klornatríum
og fosforsúrt kalk. Einmitt þauefn-
in sem oftast vanta.
Síldarmjöl ætti því að vera til og
notast á hverju heimili, þar sem
skepnur eru fóðraðar.
1. Það má heita ómissandi
handa u n g v i ð u m ö 11 u m,
strax og þau eru vanin af
mjólkinni.
2. Handa hámjólka kúm, yfir
14 kg. á dag.
3. Handa geldum kúm, fái þær
SIOLFIRÐINGUR
ekki því betra hey, góða, vel-
verkaða töðu. — Munið, að
ekkert er of gott
handageldu kúnni. Pá
á hún að ala fóstur sitt. sem
þarf jafnmikla eggjahvftu og
steinefni og er í 200 kg. af
mjólk (7 kg. eggjahvítu ogl.4
kg. steinefni) — og safna
forða í líkama sinn, sem hún
aftur getur miðlað af, eða bætt
upp ýmsar vantanir í fóðriö á
næsta mjólkurári.
4. Handa skepnum sem
fá Ijelegt heyfóður og
b e i t.
í venjulega góðu heyi, töðu, er
nóg af vitaminefnum. Pað mun því
sjaldan vanta þau í fóðrið, nema
þegar heyið — taðan — er skenid,
hrakin og brend. Gott vothey mun
alment bæta úr vitamin vöntun. í
lifur, þorska- og hákarlalýsi er mjög
mikið af »A« efni, í rófum, kartöfl-
um og korni er allmikið af »B«
flokknum, í síld er töluvert bæði af
»A« og »B« efni, en verst er með
»C< fl., sem illa þolir hitaogþurk.
í sambandi við »C« efnið er talað
um efni, sem hjálpi • líkainanum að
til þess að hagnýta kalkefni fóðurs-
ins, það er því afar þýðingarmikið,
ekki síður en hin efnin. í mysu og
kartöflum er töluvert af »C« efni.
(sbr. skólaskýrslu 1922).
Veiðum mikla síld lmnda okkur
sjálfum fyrst og fremst.
a. vinnum síldarmjöl og gefum
með góðu votheyi, eins og
áður er sagt. (Lýsi — mysa.)
b. Jetuin öll síld, nýja saltaða,
súra, reykta með innlendum
kartöflum og drekkum mysu
og mjólk með.
Köstum ekki frá okkur stórkost-
Iegum auðæfum, en lærum að nota
þau á sem víðtækastan hátt. Látum
kjöttoll Norðnianna verða okkur til
blessunar. Tökum mannlega á móti.
Saltkjötsverkunin er úrelt og óhæf.
Finnum nýjar og betri markaðs-
leiðir og flutningatæki — kæli —
skip — fyrir kjöt okkar og fisk sem
við ekki getum torgað.
Sýnum riágrönnum okkar, að við
kunnum og viljum lifa og spara.
Pá mun gengið sem nú er málið
málanna lagast af sjálfu sjer. Forð-
umst atvinnuleysi, því þá er alt um
þverbak. Ekkert upp í skuldirnar.
Vinnum, spörum og hagnýtum
landsins gæði og eigin afurðir. Pað
þarf ekki nema dálítið samtaka alls-
herjarátak, þjóðai vakningu. Allir eitt.
Lofífarar.
Pað mega kallast stórtíðindi, að
núna síðustu dagana höfum vjer ís-
lendingar kent arnsúg, líklega hins
stórfenglegasta s!gurs sem vísindin
og andi mannsins hafa unnið yíir
hindrunum náttúrunnar, þar sem
land vort gista nú í einu þrjárflug-
vélar á ferð sinni umhverfis jörðina.
Dag þann, fyrir tæpum 16 árnm
síðan, þegar Wrigth-bræðurnir í
fyrsta sinni, hófu sig til flugs, ó-
stöðugs og titrandi, á hinni litlu og
ófullkomnu flugvjel sinni, upp í
heiðbláins veldið sem fuglarnir ein-
ir höfðu áður alt vald yfir, þá —
þann dag minkaði móðir vor jörð
mörgum sinnum. En það voru víst
fáir sem skyldu það; — fáir, sem
í anda sáu hvað hin litlu veikbygðá
flugvjel var vísir að. Og jafnvel
þessa fáu dreymdi ekki um það þá
að þessi liðnu 16 ár, sem varla
geta reiknast naeira en augnablik í
framfararsögu heimsins, mundu ger-
samlega kollvarpa þeim skilningi
seni mannkynið áður hafði myndað
sjer um samgöngutæki framtíðar-
innar. Rað var heimsstyrjöldin sem
hratt fluglistinni áfram. Fyrir stríð-
ið var það nær allra álit, að Zeppe-
lin hefði numið lönd loftsins eða
fundið meðalið til skjótari sam-
gangna milli fjærliggjandi landa,
með hinu stýranlega loftskipi sínu.
Hin tvö fyrstu stríðsár, voru skoð-
anirnar enn mjög skiftar, en á þeim
vann flugvjelin förgöngurjettinn
sem hún síðan hefur haldið, og
sem hún eykur og margfaldar með
hverjum degi.
Vítt um hinn mentaða heim, fljúga
ílugvjelar í reglubundnum ferðum,
og hver sem vill, getur gegn vægri
borgun þotið »um loftvegu blá« á
tveim —- þrem tímum þá sömu leið
sem fyrir fáum árum, og jafnvel
enn, þurfti tvo — þrjá' daga til að
komast, og fyrir tæpum 100 árum
vikur eða mánuði. Dagfrá degi eru
þessar flugferðir bættar og þrátt
fyrir það, þótt mikið skorti til að