Siglfirðingur - 05.09.1924, Page 2

130
SIQLFiRÐlNOUR
SIGLFIRÐINGUR
kemur út fyrst um sinn á hverjum föstu-
degi. Fyrsti árgangur, minst 40 blöð
kostar 4 krónur er greiðist fyrirfram. í lausa-
sölu 15 aura blaðið. Erlendis kostarblað-
ið 5 krónur.
Auglýsingar kosta 1 kr. hver centimeter
dálksbreiddar og greiðast við afhendingu
nema öðruvísi sje umsamið. Þeir sem
auglýsa mikið geta komist að samningi
um lægra verð. — Auglýsingum sje skil-
að á prentsmiðjuna eða til útgefanda fyr-
ir miðvikudagskvöld.
Ritstjórn og afgreiðslu annast útgef.
nýjuð og hrein í traustinu og trúnni
á guð.
Sem sýnishorn ritsnildar Papinis
vil jeg þýða nokkrar línur úr kaflan-
um um syndugu konuna, sem
smurði fætur Frelsarans í húsi Sím-
onar líkþráa:
»Hún kemur hljóð inn í lnís Símonar
með alabastkrukku sína. Hún hefur sjeð
Jesús áður og heyrt hanntala. Hin synd-
uga kona hefur komist að raun um að
til cr kærleikur, sein er fegurri, sem ekk-
ert á skylt við munað eða girnd, og að
fátækt er til, sem er auðugri en gull og
silfur. Hendur hennar og líkami eru nú
hrein og augun geta grátið. Hún er nú
reiðubúin til að ganga inn í ríkið eftir
boði konungsins. Hún vill á einhvern hátt
sína Frelsaranum þakkl. sitt, og fyrir allra
augum, vill þakka lionum sem hefur frels-
að sál hennar og hrifið hana burt frá sví-
virðingu og skömm, honum sem gefur
henni þar að auki von, sem er svo ó-
endanlega dýrðleg, að öll jarðnesk á-
nægja hverfur. Hún gengur feimin og
bljúg með lokaða krukkuna, eins og
lítil skólastúlka, án þess að mæla eitt
orð, lítur aðeins kringum sig eitt augna-
blik, til þess að sjá hvar Frelsarinn sit-
ur, og hún finnur að allra augu mæna
á sig í undrun yfir hvað hún ætli að gera.
Hún brýtur svo hálsinn á krukkunni,
og fer að smyrja Jesú með auðmjúkum
ástúíugum höndum með ilmandi, dýr-
mætum smyrslum en allra augu stara á
liana undrandi. Eftir að hún hefur smurt
hárlokka Friðaiboðans, legst hún á knje
og fer að stnyrja fætur hans með blíðri
umhyggjtt, eins og ung ntóðir, sem í
fyrsta skifti þvær nýfædda barnið sitt.
En svo eru kraftar hennar þrotnir. Hún
getur ekki lengur stjórnað tllf'nningum
sínum, blíðtt og auðmýkt, sem kremur
hjartað, reyrir hálsinn saman og gerir
attgun þrútin, Hún vill svo gjarnan segja
eitthvað, aðeins þökk, hreina og hjart-
fólgna þökk fyrir hið góða, setn Frels-
arinn hefur gert fyrir hana, og fyrirhið
nýja, bjarta ljós, sem hann hefurkastað
yfir tilveru henttar. En hvernig á lnin
að geta mælt nokkurt orð, sem santsvar-
að geti þeirri óútinálanlegu náð, er hann
hefur auðsýnt henni, orð, sem honum
sjeu samboðin. Auk þess skjálfa varir
hennar svo mikið, að hún ntundi ekki
geta stunið upp neinu orði, En úr því
að hún getur ekki talað með inunninum,
verður hún að láta augun tala, og hin
brennheitu tár detta hvert á fætur öðru
niður á fætur Frelsarans setn þögul
þakklætisfórn«.
Öll bókin er þessu lík, brennandi
af aðdáun og kærleika til Frelsar-
ans, sem er hin einasta lífsvon vor
og leiðarstjarna í heiminum«.
Eftlrlitsleysi
með slátrun sauðfjár.
Jeg mætti nýlega hundi á götunni
og var hann að burðast með eitt-
hvað, sem honum veittist mjög
erfitt.
Pegar jeg fór að gá betur að var
þetta hvorki meira nje minna en
vinstur og laki úr kind, sem hann
var að reyna að draga á afvikinn
stað til þess að geta setiðaðþess-
ari krás í næði.
Pjer finnst þetta lesari, ef til vill
hlægilegt að jeg skuli færa þetta í
frásögur, en nú skulum við segja
að sullur hafi verið í hráæti þessu,
hundurinn jetið hann, og þar af-
leiðandi fengið bandorma í garnir
sínar, og egg ormanna á síðan
borist í fjölda manna og þeir orðið
sullaveikir og þurft að leggjast á
skurðarborðið undir hníf læknisins
og orðið að þola kvalir í lengri eða
skemri tíma að eins fyrir vanrækslu
slátrarans, að láta hundinn ná í
sullinn.
þessi atburður varð til þess að
jegfór upp á »blóðvöll« þar sem
slátrað er nú daglega, og lítur þar
alt annað en þrifalega út.
Par er alt löðrandi í görnum og
allskonar hráæti úr kindunum bæði
fyrir innari og utan girðinguna, og
þarna geta hungraðir hundar satt
hungur sitt!
Hjer í þessum bæ er fjöldi hunda
sem bæði börn og iullorðið fólk
hefir mikil mök við, og væri því
ekkert óeðlilegt þótt sullaveiki gerði
hjer einhverntíma vart við sig, ef að
þessu eftiriitsleysi með slátrun sauð-
fján heldur áfram. Sullaveiki í mönn-
um væri ekki til ef að hundar næðu
ekki í sulli úr sauðkindinni.
Hundarnir eru niilliliður — sauð-
kindarinnar og mannsins. —
Sullaveikin er því miður svo al-
geng enn hjer á landi, að 2 skurð-
læknar, sem nú starfa í Rvík, hafa
gert sullaskurði á nærri 400 sjúk-
lingum, eftir því sem Gunnlaugur
Claessen læknir skýrir frá í Pjóð-
vinafjelagsalmanakinu 1925, í rit-
gerðinni »Betur má ef duga skal«.
Par segir m. a. svo:
---------Ef íslenskir hundar ná
ekki upp frá þessum degi að jeta
snll — sem er einn þráðurinn f æfi-
skeiði ormsins, verður enginn hund-
ur framar ormaveikur og bandorm-
urinn því útdauður með þeirri
hundakynslóð, sem nú lifir. Afleið-
ingin af því yrði aftur sú, að menn
sýktust ekki framar af sullaveiki á
íslandi og bændur hættu að missa
fje silt úr höfuðsótt; [en höfuðsótt
eða vanki er sullaveiki í heila sauð-
kindarinnar. ---------
Sullaveiki orsakast af kæruleysi
og menningarleysi.
Læknirinn segir ennfreniur, að
engu hráæti megi fleýgja í hundana,
því í því geti hæglega verið sullir
sem menn ekki verða varir við, og
telur hann besta ráðið að brenna
eða grafa djúpt í jörð niður. —
Jeg hefi vakið hjer máls á þessu
af því að jeg álít að hjer sje um
hættu að ræða, ef ekki verður nú
þegar ráðin bót á þessu.
Peim mönnum, sem slátra, má
ekki líðast það lengur að hundar
nái í hráæti úr kindunum og fari á
»skemtigöngu« með það út um all-
an bæinn!
S. B. K.
Útfluttar ísl. afurðir.
Samkvæmt uppgjöf hinnar nýju
gjaldeyrisnefndar nam útflutningur
íslenskra afurða í júlímánuði um 18
miljón og 600 þúsund kr. af öllu
landinu. Par af saltfiskur, bæði verk-
aður og óverkaður, um 6 miljónir,
síld rúmar 600 þús., Iýsi tæp 800
þús., ull rúm 780 þús., hross um
110 þús., sundmagar um eitt þús.,
fiskimjel um 59 þús. og lax um
45 þús. kr.
i