Siglfirðingur - 18.10.1924, Síða 1
SIGLFIRÐINGUR
I. árg.
Siglufirði 18. okt. 1924.
38. blað
Bæjarstjórnarkosningin.
Vantraust á bæjarstjórn samþykt í annað sinn.
Eins og skýit var frá í síðasta
blaði, varð sú afleiðing af vantraust-
yfirlýsingu þeirri, sem samþykt var
á borgarafundinum 27. f. m., að
tveir bæjarfulltrúar lögðu niður
störf. Kosning á fulltrúum í þeirra
stað fór svo fram 15. þ. m.
Þessir listar komu fram:
Til ársloka 1Q24:
A-listi Ounnl. Sigurðsson.
B-listi Ouðm. Skarphjeðinsson.
Til ársloka 1926:
A-listi Otto Jörgensen
B-listi Sig. J. S. Fanndal
C-listi Sig. Kristjánsson
Það hefur venjulega verið svo
hjer, þegar um kosningu til bæjar-
stjórnar hefur verið að ræða,
að tvö fjelög bæjarins, Verka-
mannafjelagið og Verslunarmanna-
fjelagið, hafa tilnefnt fulltrúaefnj og
aðallega beitt sér fyrir kosningun-
um. Fað hafa því aldrei verið nema
um A- og B-lista að ræða, að
þessu.
Nú horfði málið dálítið ö^ruvísi
við, að því leyti, að í þetta sinn
snjerust kosningarnar nær eingöngu
um traust eða vantraust til bæjar-
stjórnar, en ekki um venjuleg á-
greiningsefni milli þessara fjelaga.
Ástæðan til kosninganna nú var
vantraustyfiilýsingin, ogekkert ann-
að.
Pað hefði því verið eðlilegt, að
þessu sinni, að ekki hefðu aðrir
tekið þátt í að tilnefna fulltrúaefn-
in, en hreinir meðmælendur og and-
stæðingar vantraustsins, og að áð-
urnefnd fjelög hefðu dregið sig til
baka um tilnefninguna. Annað fje-
lagið, Verkamannafélagið, sat þó
ekki hjá, og mun það aðallega hafa
verið fyrir þá sök, að mikill meiri-
hluti þess hafi verið eindregið fylgj-
andi vantraustinu. í tilnefningunni
tóku því þessir þátt: aðstandendur
hafnar- og bæjarstjórnar, Verka-
mannafjelagið og aðstandendur van-
traustsins.
A-listarnir voru studdir af hinum
fyrstnefndu, þeim fáu, sem fylgdu
bæjarstjórn og hafnarnefnd í þeim
málum, sem ágreiningi hafði valdið
og mest hefur verið rætt um og
ritað að undanförnu. Búast hefði
mátt við því, að þessir menn hefðu
tilnefnt andstæðinga vantraustsins
í bæði sætin. Það gerðu þeir líka
að því er lengra timabilið snerti,
með því að tilnefna Otto Jörgen-
sen, póstafgreiðslumann og sím-
stöðvarstjóra. Hann mun vera, heill
og óskif'ur, fylgjandi þeim kaup-
sýslu- og útgerðarmönnum hafnar-
nefndar og bæjarstjórnar um þau
mál, sem deilunum hafa valdið,
sem taldir eru að vera vantrausts-
ins verðugir, enda þótt liann, af
sumum að minsta kosti, sje álitinn
töluverður »bolsi« í aðra röndina.
Fetta val þeirra sýnir því glögt, að
pólitískar stefnur og skoðanir hafa
ekki verið látnar ráða, heldur virð-
ist um það eitt hafa verið hugsað,
að tilnefna í þetta tveggja áratíma-
bil nægilega tryggan andstæðing
vantraustsins og þeirra andmæla,
sem fram hafa komið gegn ýmsum
hinum siðari gerðum bæjarstjórnar.
Og eins og á stóð, verður að telja
þetta eðlilegt og rjett, frá þeirra
sjónarmiði sjeð.
Sömu ástæður hefðu einnig átt
að geta ráðið við tilnefningu í
styttra timabilið. En það ernúeitt-
hvað annað, en að svo hafi verið,
því að í þaó sæti tilnefndu þeir sjálf-
an formann Verkamannafjelagsins
Ounnlaug Sigurðsson, einhvern
allra tryggasta og einlægasta með-
lim fjelagsins.
í stjórnmáltim mun Ounnl. vera
ákveðinn jafnaðarmaður og um
skoðun hans á bæjarstjórn og hafn-
arnefnd er það að segja, að hann
var einn af þeim sem boðuðu til
boigarafundarins og greiddi þar at-
kvæði með vantraustsyfirlýsingunni.
Það var því tvöföld ástæða til þess
fyrir fylgjendur bæjarstjórnar og
hafnarnefndar, ekki aðeins aó ganga
fram hjá honum við tilnefninguna,
heldur einnig að vinna á móti hon-
utn ef aðrir hefðu tilnefnt hann.
Fað hlýtur því eitthvað annað og
meira að hafa legið ábakviðþessa
tilnefningu, heldur en virðist hafa
ráðið tilnefningu stöðvarstjórans,
og heyrst hefur að þetta »annað
og meira« hafi verið það, að I o s n a
við Gunnlaug úr niður-
jöfnunarnefndinni.
Eins og kunnugt er hefur Gunn-
laugur átt sæti í niðurjöfnunarnefnd-
inni nú um nokkurra ára skeið og
hefur hann fengið orð fyriraðvera
gætinn og gjörhugull við starfið.
En hann hefur ekki þótt að santa
skapi auðsveipur og eftirlátur þeim,
sem finst að þeir sjálfir sjeu öðr-
um færari unr ^að ráða bæði fyrir
sig og aðra. Þetta heftir flestum
þótt kostur á Ounnlaugi, en ein-
staka manni ókostur. Og frá
sjónarmiði þessara örfáu manna
gat hjer verið um hugsanlegt tæki-
færi að ræða til þess, að losna við
hann úr niðurjöfnunarnefnd með
því, að konra honum inn í bæjar-
stjórn í 2V2 mánuð. Pað var altaf
hægt að losna við hann aftur um
nýjárið, þegar búið væri að fá auð-
sveipnari mann í niðurjöfnunarirefnd-
na.
Pað skal látið ósagt, hvort þessi
hefur verið tilgangurinn með til-
nefningu Gunnlaugs, eða hann hef-