Siglfirðingur - 10.01.1931, Blaðsíða 3

SIGLFIRÐINGÖR
3
tunnur veiddar og saltaðar fyrir ut-
an landhelgi íslands. Premur árum
síðar, 1930, er þessi sama veiði
komin uppí 170 þús tunnur. I staðinn
fyrir einn keppinaut 1927 höfðum
við fjóra 1930. (Norðmenn, Svía,
Dani og Finna). liver hefði trúað
því fyrir 4 árum, aðFinnar myndu
koma til íslands til síidveiða? Pað
hefði þótt eins trúlegt að Svertingj-
ar gerðu það. — En þessu £at
Einkasalan komið til leiðar. Finn-
ar rjettu okkur hendina til vinsam-
legra viðskifta, en í staðinn fyrir að
svara þeim með vinsamlegu hand-
taki, sló Einkasalijn á útrjetta hönd
þeirra, gaf þeim spark í endann í
stað þess að taka þeim sem nýjum
viðskiftavin. —Afleiðingarnar þekkj-
um við öll.
Hefur íslenska þjóðin ráð á þ'í
að ein af bestu atvinnugreinum
hennar sje á þennan hátt upp aft-
ur og aftur troðin undir fótum og
höfð fyrir póltískan blóðmörskepp?
Og hvernig færi fyrir þessu bæjar-
fjelagi ef útlendingar eiga eítir að
gleypa alla síldarsöltun og síldar-
verslun, eins og þeir virðast vera á
góðri leið með? Ætli það verði
ekki þröngt í búi hjá mörgum mann-
inum í bæ, sem segja má að bygð-
ur sje úr síldarbeinum?
En hvað á að gera til þess að
bjarga leyfum þessarar atvinnu-
greinar? Við verðum fyrst og fremst
að spara. Og við verðum öll að
vera samhuga um að lyfta því
Grettistaki, sem til þarf til endur-
reisnar þessari auðsuppsprettu okk-
ur til handa. — Hin mikla pen-
ingahit, þelta Gynnungagap, sem
kölluð er Einkasala, verður að viðr-
ast ræk i, sótthreinsast og endur-
skapast, koma fram í nýrri og mik-
ið fullkomnari mynd, Eins og hún
hefir verið að þessu, er gjörsamlega
óhugsanlegt að hún geti komið að
gagni. Hún hefir sannað okkur á-
takanlega að hún á engan tilveru-
rjett.
Enn má geta þess, að fyrir utan
alla aðra erfiðleika, sem íslenskur
sjáfarútvegur á við að stríða, þá er
ekkert land til í öllum heiminum,
þar sem slík atvinna er eins þraut-
pýnd með tollum og öðrum opin-
berum gjöldum, eins og hjer. Til
dæmis nema opinber gjöld og toll-
ur af síld nálega 3. kr. á tunnu
hverja og svipað mun hvíla á hverju
skippundi af fiski. Og þetta er kostn-
aður sem keppinautar vorir eru
lausir við. — Samt verðum við að
selja jafn ódýrt og þeir.
En meðal annara orða, — þegar
farið er að tala urn gjöld og. skatla,
er ekki úr vegi að geta þess, að
Siglufjörður hefir fengið það orð á
sig gagnvart öllu er að útgerð lítur
og öllum er við útgerð fást, að vcra
lsngversti staðurinn sem til er á
landinu. Út í þetta verður þó ekki
laiið i'rekar að þessu sinni, en óhætt
er að fullyrða það, að svo hefir
stundum litið út, eins og sumirþeir
menn sem hafa verið svo óheppnir
að fást eitthvað við fisk- ’eða sílda'-
viðskifti, 'nafi verið eltir á röndum
hvað útgjöld snertir. F’etta mun
meðal annars vera orsökin fyrirþví
að úrgerð bæjarins öll, sem ætti að
vera aðailíftaug hans, er nú í svo
fjárhagslega bágbornu ástandi að
hún stendur magnlaus þegar á móti
blæs. Gegn þeim erfiðleikum, sem
nú eru framundan og steðja að okk-
ur með hraðri ferð, hefðum víð
þurft að eiga hjer sterka og rót-
gróna útgerð, sefrt ekki hefði fokið
um koll við fyfrsta aðkast.
Nú eru ekki nema tvær leiðir
fyrir hendi. Annaðhvort verðum
við að söðla um og vera .samhuga
um að skapa útgerðinni þá aðstöðu,
að hún geti haldið áfram að vera
.Aaliíftaug bæjarmanna, eða þá að
halda áfram sömu stefnu og verið
hefir og sigla öllu í svarta kaf. Með
því væri þó uppfylt eitt af aðal
stefnumálum Kommúnista. —
Max.
Pegar Einar fór
Pegar Einar Olgeirsson var í Rvík
í haust, ljet hann hafa það eftir
sjer að hann yrði ekki lengur við
Einkasöluna en til vorsins. Þöttu
þetta mikil og góð tíðindi, því al-
ment var litið svo á, að enda þótt
mistök kynnu að verða á raii eftir-
manns hans, þá mundi þó breyt-
ingin altaf verða til batnaðar.
Og svo kom Einar heim og ekki
kom uppsögnin. Svo leið og beið
og Einar sat sem fastast. IJá var
það á fundi' Einkasölustjórninnar,
20. f. m. að Björn Líndal lagði á-
kveðna spurningu fyrir Einar um
það, hvort hann ætlaði að segja af
sjer eða ekki. Svar Einars var á
þá Ieið, að áður en hann gæti sagt
af sjer, þyrfti Verklýðssamband
Norðurl.tnds aðsamþykkja að breyta
pólitískri afstöðu sinni gagnvart
Einkasölunni. Eftir svona Ioðið svar
og lítilsvert lagði Björn Lindal fram
tillögu um að segja Einari upp
stöðunni nú þegar. Var hún s.;mþ.
með 3 atkv. gegn 2. (Erl. Steinþ.)
Að lokinni atkvæðagreiðslu um
tillöguna Ijetu nefndarmenn bóka
rök sín og ástæður í þessu máli. Er
sjerstaklega athyglisvert það, sem
Eint.r lætur sjálfur bóka, oger á þessa
leið: Viðvíkjandi bókun Böðvars
Bjarkan skal þess getið, að þar sem
hann talar um að jeg kjósi í raun-
inni heldur að mjer verði sagt upp
stöðunni, þá hefir það í rauninni
verið svo síðustu tvö árin, þar sem
rnjer er Ijóst, að Síldareinkasalan
með slíkri uppsögn afhjúpaði sig
fyliilega frammi fyrir verkalýð, sem
beinn fulltrúi og verkfæri útgerðar-
manna stjettarinnar o.' s. frv. Mcð
þessu játar Einar, ao í 2 ár hafi
hann eiginlega viljað fara frá Einka-
sölunni, en hangt allan þennan tíma
bara til þess að bíða eftir burtrckstri
— sem hann svo á eftir gæti notað
sem vopn í pólitískri þaráttu sinni
fyrir Kommúnismanum og — það
sem merkilegra er — gegn Einka-
sölunni sjálfri. Pað er sem sje sann-
anlegt, að Einar hefir verið versti
óvinur Einkasölunnar eins og hún
er og með athöfnum sínum ýnisum
skaðað hana — þ. e. síldareigendur
— meira en nokkur annar. Eftir
frávikninguna þykist hann nú hafa
meiri ástæðu til þess en áður, að
krefjast algjörðrar þjóðnýtingar á
síldarútveginum, auk >ess sem frá-
vikningin óefað verð i.ðugt vopn
í höndum hans, til ófriðaræsinga
milli þeirra stjetta, sein mikið er
komið undir að fái að vinna sam-
an í sátt og samlyndi, án íhlutunar
ábyrgðarlausra strák-hvolpa. — IJað
er meiri skömmin hvað sumum tekst
að fara illa með góðar gáfur.
A heimleið frá Moskva.
Landsamband norskra vérka-
manna hjelt nýlega fund í Oslo. A
þeim fundi var rneðal annars rætt '
um hin pólitísku sambönd Sam-
bandsins. Samþykti fundurinn áskor-
un til Sambandsstjórnarinnar um að
segja þegar í stað upp allri sam-
vinnu við Samband rússneskra
Kommúnista, en leggja í þess stað
meiri áherslu á vinsamlega sam-
vinnu við „Det Skandinaviske Brod-
erforbund” í þeím tilgangi að koma
á þann hátt betur fram sósíalistisk-
um áhugantálum sínum.
Er með samþykt þessari stígið eitt
sporíð enn í áttina til algjörðrar at'-
neitunar rússnesku skrílræði og munu
fleiri slík á eftir fara.