Siglfirðingur - 18.04.1931, Blaðsíða 3

SIGLFIRÐINGUR
3
Mjög fjölbreytt úrval j|
ks
af barnasvuntum, skriðfötum, ban£safötum, dömusvunt- H
um, sumarfrökkum og peysufatakápum, nýkomið. ^
FERMÍNGARFÖT á drengi og stúlkur, og efni í ^
fermingarkjóla, væntanlegt með næstu ferð.
Verslun Sig. Kristjánssonar.
B
N
M
m
w
N
p
I
gr. stjórnarskrárinnar, en biði nú
eftir nánari skýringum málsins frá
forsætisráðherra.
Lengra var þessum málum ekki
komið þegar blaðið fór í prentun.
Enn er því ósjeð hverig endirinn
verður. Pó mun meiga ganga úr
frá því, að algjörð stjórnarskifti verði
næstu daga og að langt verði þang-
að til Framsóknarstjórn tekur aftur
við völdum.
Eins og nú standa sakir, liggur
flokkur Framsóknar fársjúkur í rúmi
sínu og mun aldrei jafngóður af þeim
krankleik verða — ef hann þá ekki
sálast alveg.
Mótrnælafundur.
Almennur fundur alþingiskjós-
enda krefst þess, að ríkisstjórn-
in verði dregin fyrir landsdóm.
Enginn Siglfirðingur mælir
stjórninni bót.
Pingrof! —
Sú hörmungarfregn barst hingað
með útvarpinu kl. að ganga tvö á
þriðjudaginn, að ríkisstjórnin hefði
með konungsbrjefi rofið Alþingi.
Pingrof nú! —
Menn setti hljóða. — Hvað var
að gerast? Hverskonar einræði var
hjer á ferðinni? Hvað var það eig-
inlega sem knúði stjórnina til þess
að framkvæma annað eins gerræði
gegn þingræðinu og þjóðinni? —
Menn spurðu hver annan, en eng-
inn gat svarað.
Ottasleginn alvörusvípur var á
hvers manns ásjónu hvert sem litið
var þennan örlag:iríka dag. Sjálfstæð-
ismenn, Socialistar og meira að
segja Kommúnistar. sem annars
meta ekki þingrdeðið mikils, urðu
sem steini lostnir og virtust allir
taka atburðinn jafn alvarlega. Allir
virtust þair sammála um að betta
væri „byngra en svo að tárum tæki“.
Aðeins einstaka Framsóknarmaður
virtist taka atburðinuní með jafnað-
argeði, og mátti jafnvel sjá votta
fyrir ánægjubrosi á vörum þeirra
yfir þessu argasta nýðingsbragði í
íslenskum stjórnmálum, sem enn
hefir framið verið af innlendum
mönnum.
Pegar bæjarmönnum var orðið
það fyllilega ljóst, hvað það í raun
og veru var sem hjer var að gerast,
varð að samkomulagi að boða til
almenns fundar meðal alþingiskjós-
enda, til þess að taka þar afstöðu
til málsins. Og enda þótt þá væri
nokkuð orðið áliðið dagsins, var
fundurinn þó ákveðina i Bíó kl. 9
um kvöldið. Að þessari fundarboð-
un stóðu 3 stjórnmálaflokkar — all-
ir nema Framsókn.
Húsið var troðfult.
Fundinn setti Jón Jóhannesson
formaður Sjálfstæðisfjelags Siglfirð-
inga, og tilnefndi hann sem fundar-
stjóra O. J. Hertervig bæjarfulltrúa.
Umræður hóf Jón Jóhannesson.
Lagði hann fram svohljóðandi til-
lögu, er samin hafði verið af fund-
arboðendum, og var hún að lokn-
um umræðum samþykt með öllum
greiddum atkvæðum gegn fjórum.
„Almennur fundur Alþingiskjós-
enda á Siglufirði lýsir yfir því, að
hann telur konungsbrjef það um
þingrof og nýjar kosningar, sem for-
sælisráðherra las upp í sameinuðu
þingi í dag, ótvírætf brot á 18 gr.
stjórnarskrárinnar, sem skýrum orð-
um mælir svo fyrir, að þingi megi
ekki slíta fyr en fjárlög hafa verið
afgreidd. Auk þess telur fundurinn
að ríkisstjórnin hafi fengið konungs-
brjefið með ósönnum forsendum
með því að fullyrða að myndun
nýrrar stjórnar væri ókleyf. Vald-
rán það, sem stjórnin með þessu
hefir framið, telur fundurinn beina
árás á þingræði og sjáifstæði þjóðar-
innar. Fundurinn neitar þessvegna
að viðurkenna núverandi ríkisstj. sem
löglega stjórn landsins og krefst þess
að hún leggi niður völd þegar í stað
og verði látin bera ábyrgð umræddra
gerða sinna fyrir landsdómi“.
Auk framsögumanns töluðu nokkr-
ir bæjarmenn á fundinum, allir með
tillögunni. Strax í fundarbyrjun var
fasllega skorað á Framsóknarmenn
að gefa sig fram til varnar ríkis-
stjórninni, ef nokkur væri sá mætt-
ur, er slíkt þættist geta. — En eng-
inn gaf sig fram af bæjarmanna
hálfu. Aftur á móti stóð upp Pjetur
framsóknarbóndi Jónsson á Brúna-
stöðum í Fljótum, sá er símann
fjekk hjá Jónasi, og byrjaði hann
mál sitt með því að votta ríkis-
stjórninni virðingu sína ogþakklæti
(fyrir símann?). Reyndi hann siðan
af veikum mætti að verja stjórnina
— eða öllu heldur hæla henni —
en varð þó skrafdrýgst. um þá
dyrfsku og þann barnaskap Sigl-
firðinga, að láta sjer detta í hug að
hafa sjálfstæða skoðun um orsök
þeirra atburða, sem til umræðu voru.
Hjer verður ekki farið frekar út
í vandræðafálm Pjeturs á fundinum.
Ekki verður heldur farið frekar út
í rök ræðumanna fyrir tillögunni,
þar eð þau eru gerð að umtalsefni
á öðrum stað í blaðinu. En það
verður ekki komist hjá því að votta
F'ramsóknarmönnum bæjarins verð-
ugt þakklæti fyrir afstöðu þá, sem
þeir tóku til fundatins.
Ekki snerust þeir í lið með and-
■stæðingum stjórnarinnar, sem þó
hefði verið lang rjettast. Ekki reyndu
þeir heldur með einu orði að bera
hönd fyrir höfuð sjer eða verja
gerðir stjórnarinnar, sem búast hefði
þó mátt við, ef dálæti þeirra á for-
ingjunum væri nokkuð annað en
■orðin tóm. — Hvað gerðu þeirþá?
— Peir þorðu ekki að fylgja tillög-
unni, gátu ekki varið stjórnina, og
tóku þessvegna þann kostinn, sem
minsta hafði ábyrgðina: Peir . sátu
hjá. Peir höfðu vit á að skammast
sin fyrir athafnir leiðtoganna og að
láta afleiðingarnar afskiftalausar.
Pessi framkoma þeirra, þótt skamm-
leg sje, er þó óneitanlega þakklæt-
isverð og ber vott um einskonar
sómatilfinningu. Og óvíst er að
Framsóknarmenn annara hjeraða
hafi tekið þessu eindæma stjórn-
málahneyksli með meiri hyggindum.
/