Siglfirðingur - 22.08.1931, Blaðsíða 3

SIGLFIRÐINGUR
3
iðgræn grasrjóður eða úlfgráar apal-
grýtisbreiður, þar sem hver steinn
og hella rís öndverð gegn annari,
eins og frambjóðendur á þingmála-
fundi. Eru þessir flákar þvi*nær al-
gjörlega ófærir yfirferðar. Víða eru
djúpar holur og sprungur í hraunið
og enn á öðrum stöðum ryðrauðir
vikurhólar, strýtumyndaðir, og eru
sumir gamlir vikurgigir.
Pví miður byrgði þokusúldin alt
útsýni, en einhverntíma ættu Sigl-
firðingar að fara til Húsavíkur þeg-
ar bjart væri veður og sólskin, og
gista í skóginum í Hrauninu, því
víða er hann fegurri og tilkomu-
meiri en sjest frá veginum.
Er fram kom að Breiðumýri, var
áð og gengið til samkomuhússins.
Tóku þar flestir upp nesti sitt og
fengu sjer bita. Kaffi var þar ekki
hægt að fá, því heimilisfólkið hafði
sótt tíðir að Einarsstöðum, sem þar
er örskamt frá, að undanteknu einu
gamalmenni og einu ungbarni.
Nokkrir gestanna komu sjer þó svo
vel við gamla manninn, að þeir
fengu aðgang að eldhúsinu og öllu
sem í því var, og færa þeir honum
kærar þakkir fyrir góðvildina og
greiðann. Var svo haldið að Ein-
arstöðúm af allflestum, þar á meðal
kórinn. Var þá messa úti, er. söng-
mær ein frá hlúsavík söng í kirkj-
unni. Er hún hafði lokið söngnum,
söng „Vísir“ nokkur lög fyrir kirkju-
gestina ókeypis. Kirkjan var alveg
troðfull, er þó allstór. Var gerður ágæt
urrómur að söng „ Vísis“ enda tókst
söngurinn ágætlega. Að söngnum
loknum stóð upp Stefán Jónsson frá
Ondólfstöðum í Reykjadal, bróðir
Jóns sál. frá Múla, og hjelt snjaila
ræðu. Pakkaði hann „Vísi“ kom-
una og bað hann skjótt aftur koma
og fylla hugi þeirra Reykdæla söng
og fögrum ljóðum.
Meðan þessu fór fram höfðu
margir af ferðamönnum skotist inn
að Laugum og skoðað hið stór-
myndarlega skólahús. Voru enda
margirsem stungu sjer ískólalaugina
til að skola af sjer ferðarykið, enda
þótt þeim fyndist laugin í heitasta
lagi, því vatnið var yfir 30 gráður.
Skoðuðu menn skólann og þótti
vera myndarbragur á öllu, nema
veginum heim að honum. Má
heita að fullkominn lífsháski sje að
fara hann á bílum, og stór furða
að ekki skuli aðgert, jafn fjölfarið
og þarna er. Enn fóru nokkrir aust-
ur að Goðafossi, en ekki naut foss-
inn nje umhverfið sín sakir veð-
ursins.
Kl. 4—5 var aftur lagt af stað til
Húsavikur. Var þá veður öllu bjart-
ara og ljettara yfir öllu svo betur
sá til, þó eigi. væri fjallabjart.
Og kl. 7 hófst söngur karlakórs-
in? í samkomuhúsi Húsvíkinga.
Verður að segja það, að jeg hefi
aldrei heyrt „Vísir“ syngja sum
lögin jafn ljómandi vel. Fannst það
og á Húsvikingum, sem höfðu troð-
fylt húsið, að þeim voru söngruenn-
irnir aufúsugestir, enda var hvert
lagið. af óðru klappað upp. Mega
Vísis-menn vel við una þessar við-
tökur og þann „dóm'‘, er þarna var
þeim uppkveðinn, því Húsvíking-
ar, eins og ífingeyingar yfirleitt, eru
betur mentaðir og dómbærari á
fagrar listir, en aðrir landsmenn yfir-
leitt. Erþað Pingeyingum mikillsóm’i
hve ötullega þeir hafa haldið við og
glætt þrá hinnar yngri kynslóðar til
menningar og mennta. Verður þeim
það seint fullþakkað.
Að söngnum loknum fóru menn
að hyggja til heimferðar. „Pór“
beið fánum prýddur úti á höfn og
gestirnir hópuðust nú niður á bryggj-
una, þar sem bátur skipsins lá. Er
söngmenn ljetu frá landi, gekk fram
sýslumaður Pingeyinga, Júlíus Hav-
steen, og þakkaði söngmönnunum
komuna með fögrum orðum og bað
þá skjótt aftur koma. Bað hann
Húsvíkinga hrópa ferfalt húrra
fyrir „Vísir“ í kveðjuskyni. Svaraði
söngflokkurinn og gestir hans þess-
ari hlýlegu kveðju með húrrahróp*
um.
Klukkan hálftíu lagði „Pór“ út af
Húsavík. Veður var nú lygnara en
fyr og undanhald. Enda bar nú
minna á sjóveiki. Kvenfólkið lagð-
ist strax fyrir, því óbreytt var gest-
risni og alúð skipverja.
Fjöldi af yngra fólki hjelt sig uppi
á þiljum alla leið og söng. Mátti
heita að aldrei linnti söngnum frá
því að lagt var af stað frá Húsa-
vik, þar til lagst var að bryggju hjer,
en það var kl. um háftvö um nótt-
ina.
A heimleiðinni var gleðskapurinn
mikill, og mun meíri en um morg-
uninn. Bar það þess ljósan vott hve
allir voru hjartanlega ánægðir með
ferðina, enda mátti segja það með
sanni, að þetta var ósvikin skemti-
ferð frá upphafi til enda.
Veit jeg það fyrir víst að þessarar
farar muni margur minnast með á-
nægju og þakklæti.
Að síðustu þykist jeg meiga færa
Karlakórnum „Vísir“ alúðar þakkir
allra hinna mörgu gesta, sem hann
veitti þennan ógleymanlega ánægju-
dag.
Sjálfsagt á „Vísir“ eftir að fara
margar ferðir þessari líkar, og vona
jeg að þær verði honum og Siglu-
firði til jafnmikillar ánægju og sóma
og þessi för, og þeim mun meiri,
sem kórinn þroskast betur í list
sinni.
Einn úr hópnum.
Kirkjubyggingin
Hornsteinninn lagður.
Um kl. 4 e. h. síðastliðinn laug-
arnag fór fram hátíðleg athöfn hjer
í bænum ofanverðum, þar sem
biskup landsins, hr, Jón Helgason,
lagði hornstein að hinni nýju kirkju
bæjarbúa, sem nú er í byggingu á
svokölluðu Jónstúni, rjett norðan
við kirkjugarðinn.
Athöfnin hófst með því að S. A.
Blöndal las upp skjal, sem sett var
í blýhylki í hornsteininn. Er i skjali
þessu í íáum orðum sögð saga kirkju-
byggingarmálsins, hvaðan komið
hafi fje til hennar, hvenær byrjað
var að grafa fyrir grunninum, hve-
nær byrjað var að steypa o. s. frv.
Pá er þar og getið hverjir nú
stjórni landinu og kaupstaðnum og
hverjir sjeu í sóknarnefnd, hverjir
stæðu fyrir byggingunni o. fl.
Pá söng blandaður kór undir
stjórn Tryggva Kristinssonar, sálm-
inn „Guð hæst í hæð“. Pá flutti
biskupinn snjalla ræðu og lagði að
því búnu blýhyikið í hornsteininn
og lýsti blessun drottins yfir húsið
og söfnuðinn. Að því loknu söng
„Vísir“ ljóð, sem Hannes Jónasson
hafði ort við þetta tækifæri. Pá
töluði Bjarni prófessor Porsteinsson
og Guðm. bæjarfógeti Hannesson,
og að lokum söng „Vísir“ „O,
guð vors lands“.
Athöfn þessi fór hið besta fram.
Veður var ágætt og margt manna
samankomið við athöfnina.
Jarðatför
frú Bjargar Sæby fór fram í dag.
Síldveiðin
Kl. 12 í gærkveldi var búið að
salta hjer á Siglufirði41657 tn., og
krydda og sjerverka 64300 tn. og
leggja uppí Ríkisverksmiðjuna
89400 mál.
Dansleik fyrir börti
ætlar Bernburg að halda í Brúar-
foss n. k. miðvikudag frá kl. 4—7.
Aðg. 1 kr.