Siglfirðingur - 05.09.1931, Blaðsíða 1

o
IV. árg.
Siglufirði, Laugardaginn 5. sept. 1931
41. tbl.
Dýpra og dýpra.
Hljómleikar.
Eftir áskorun verða hljómleikar hr. P. O. Bernburgs end-
urteknir, með breyttri skemtiskrá, sunnudaginn 6. sept., kl. 4
e. m., í Bíó.
Aðgöngumiðar á kr. 2,00 seldir frá kl. 1.
Alt, sem inn kemur fyrir þessa hljómleika, rennur til
kirkjubyggingarinnar.
Framsóknar-ósannindi hrakin.
Pað eralveg áreiðanlegt, að ekkert
blað á öllu landinu að „Tímanum"
undanteknum; ekki einu sinni „Verk-
Iýðsblaðið“ eða „Verkamaðurinn“
sem þó allir vita að ekki kunna að
segja satt, — er eins djúpt sokkið í
fen ósanninda, útúrsnúninga og
rangra ályktana, eins og „bænda-
blaðið" „Dagur“ á Akureyri. „Sigl-
firðingur“ hefir áður bent á dæmi
af þessu tagi, örsjaldan þó, vegna
óþverrans sem því fylgir.
Pegar nýja stjórnin loks kom í
dagsins ljós, urðu aðstandendur
„Dags“ svo útblásnir af mikilmensku-
gorgeir og monti, að þeir ljetu blað-
ið, 27. ágúst s. 1., flytja slíkan end-
emisvaðal í því tilefni, að fáheyrt
mun vera í ísl. baðamennsku.
Greinin byrjar svona:
„Urslit kosninganna 12. júní í
sumar og hinn mikli kosningasigur
Fratnsóknarflokksins, sem í þeim
fólst, var fyrst og fremst stórfeld
traustsyfirlýsing þjóðarinnar til
þeirrar landsstjórnar, sem farið haíði
með völdin síðasta kjörtímabil.“
Er nú hægt að ljúga öllu róttækara
en hjer er gjört? Pað, að Framsókn
fjekk meiri hluta þingmanna, má
hver sem vill hælast yfir og kalla
„kosningasigur". En eins og þessi
meirihluti er til hominn, ættu Fram-
sóknarmenn að hafa vit á að minn-
ast sem allra sjaldnast á það mál.
En að kosningarnar hafi verið Irausts
yfirlýsitig fijóðariuuar til landsstjórn-
arinnar, er svo mikil ósannindi, að
ekki verður gengið öllu lengra á
„lýginnar braut“. Allir íslendingar
vita það vel, að et kosningarnar hafa
verið atkvæðagreiðsla þjóðarinnar
um traust á landstjórninni, þá var
sú traustsyfirlýsing feld með tveim
þriðju atkvæða gegn einum þriðja.
Allir vita það, að aðeins rúmlega
þriðji hver kjósandi, sem atkvæði
greiddi, lýsti fylgi sínu við Fram-
sókn. Sannleikurinn er því sá, að
ef „Dagur“ vill láta kosningarnar
heita alkvæðagreiðslu um traust eða
vantraust þjóðarinnar á Framsókn-
arstjórninni, þá hefir þjóðin samþ.
vantraust á stjórnina rneð tvcim
þriðju greiddra atkvæða.
Pá segir svo í sömu grein:
„Breytingin á skipun landsstjórn-
arinnar, frá því sem hún hefir ver-
ið á síðasta kjörtímabili, er í því
einu innifalin, að Asgeir Ásgeírsson
hefir tekið við fjármálaráðherraem-
bættinu af Einari Árnasyni. Mun
hinn síðarnefndi hafa reynst ófáan-
legur til þess að gegna þvi
starfi áfram. Sest hann nú að búi
sínu heima á Eyrarlandi, og munu
allir þeir, sem kunna að meta vel
unnin störf, unna honum þess sann-
mælis, að hann hafi setið sjálfum
sjer og bændastjettinni til sóma í
ráðherradómi."
Hvað skyldu margir landsmenn
trúa síðari hluta þessarar málsgrein-
ar? Enginn, sem fylgst hefir með
störfum stjórnarinnar undanfarin ár.
Alls enginn!
Pað er öllum Ijóst, að Einar Árna-
son hefir reynst svo langsamiega
iiðljettastur þeirra ráðherranna, að
jafnvel Framsóknarmenn sjálfirhafa
viðurkent, að ekki gæti komið til
mála að hann tæki við starfinu aft-
ur. Pað er hægt að benda á svo ó-
endanlega margt í ráðherrasögu
þessa hægláta bónda, sem sannar
óhæfni hans sem ráðherra, og að
hann aldrei var neir.n ráðherra í
eiginlegum skilningi, heldur sat hann
Ljóma-Smjörliki
Ljóma-Jurtafeiti
er það besta sem framleitt er
nú hjer á landi.
Fæst í flestum stærri verslun-
■um bæjarins. —
Umboðsmaður fyrir Siglufjörð:
Páll S. Dalraar.
í því sæti aðeins til þess að sýnast;
en Jónas rjeði öllu. Er ljósast hjer
um það dæmið, að þegar útvarpið
á síðastliðnu hausti, flutti þær fregn-
ir að boðið hefði verið út í Eng-
landi lán handa íslandi, þá lýsti
Einar því yfir opinberlega, «ð þetta
væri tilhœfulaust. Pá var Jónas í
Englandi að taka lánið, en fjármála-
ráðherrann sat heima og vissi ékkert
um það. En daginn eftir varð svo
þessi sami Einar, sem nú á að hafa
verið ráðherra „sjálfum sjer og
bændastjettinni til sóma“ að lýsa
því aftur yfir, að þetta lán hefði
ekki aðeins verið boðið út, heldur
væri það þegar fengið.
Pað er ennfremur opinbert leynd-
armál, að Einar hafði ekkert á móti
því að verða ráðherra áfram, ef
nokkur hefði viljað nota hann til,
þess. Og svo mikið er víst, að Fram-
sókn tók það ráð, til þess að hafa
Einar „góðan“, að stinga að hon-
um 2500 til 3500 kr. starfi í útflutn-
ingsnefnd Einkasölunnar, vitandi
þó það, að á þeim málum hafði