Siglfirðingur - 05.09.1931, Blaðsíða 2

2
SIGLFIRÐINGUR
P E R U R, allar stærðir.
Asgeír Bjarnason.
hann ennþá minni þekkingu, heldur
en á fjármálum þjóðarinnar.
Pá kemur langur kafli í þessari
„Dags“-grein, sem er eintómt lof-
gerðarvæl um Jónas og Tryggva.
Er þar m. a. komist svo að orði:
„Peir hafa báðir verið í farar-
broddi á franisóknarleið þjóðarinn-
ar nú um skeið og markað mörg
og djúp spor á þeim vegum. Pau
spor vísa framsæknum mönnum
meðal þjóðarinnar leið á ókomnum
tímum. —“
Jú, sporin má sjá. En hvort þau
verða framsæknum mönnum til veg-
vísunar í framtíðinni, um það mun
víst margur efast — nema ef blað-
ið á við málsháttinn gamla: „Til
þess eru vítin að varast þau,“ og
að sporin eigi að verða landsmönn-
um eilíf aðvörun um það, hve
illa er hægt að fara með æðsta vald
þjóðarinnar — þá hefir „Degi“ einu
sinni á æfinni auðnast aðsegjasatt.
I lok greinarinnar segir „Dagur“
að Jón Porláksson hafi kallað nýju
stjórnina minni hluta stjórn, og
hneykslast mjög á því að Jón með
þessu hafi sagt, að 23 þingmenn
sjeu minni hlutinn af 42. — Pað
gegnir hinni mestu furðu, að nokk-
ur ritstjóri skuli vera svo heimskur
að vita ekki það, að Jón átti ekki
við þingmennina heldur kjósend-
urna, eða hafa svo lágar hugmynd-
ir um dómgreind lesendanna, að á-
líta að j5eir viti ekki betur. Pað er
áreiðanlega víst. að enginn maður,
sem les þessa grein, er svo illa að
sjer í stjórnmálum og stjórnarfari, að
hann ekki viti það, að ríkisstjórnin
er ekki stjórn þingmannanna held-
ur stjórn hinnar islensku hjóðar. Og
sú landsstjórn, sem ekki hefir nema
þriðja hvern kjósanda með sjer, hlýt-
ur að hafa tvo þriðju á móti sjer.
Sú stjórn, sem þannig er ástatt um,
er þessvegna minnihluta-stjórn svo
sannarlega sem einn þriðji er minna
en tveir þriðju. Petta var auðvitað
það, sem Jón Porlákson átti við, en
ekki þingmannatalan. — Og víst er
um það, að það þarf meira en strák-
skap, meira en illvilja, meira en
heimsku til þess að birta opinber-
lega aðra eins fjarstæðu, eins og
þessi „Dags“-grein er. — Pað þarf
auk þess rótgróð sjálfstraust og bjarg-
fasta trú á einfeldni Iesendann.
En alt þetta eru kostir (eða lest-
ir) sem enginn ritstjóri ætti að hafa.
Kaupmenn og kaupfjelö;
Hefi fyrirliggjandi í heildsölu:
Sætsaft (kirsuberja) Soyu, Fœgilög, allskonar Kryddvörur svo
sem Gerduft, Kanel, Pipar, Kardimommur, Engifær, Eggjaduft, Musk-
at, Karry. Negul og Allrahanda.
Allar pantanir afgreiddar um hæl.
Friðgeir Skúlason.
Aðalstræti 10 Akureyri.
Lög frá síðasta þin^i
Enda þótt flestra mála þeirra,
sem lágu fyrir síðasta þingi, hafi
verið getið að nokkru hjer í blað-
inu áður, þá þykir þó rjett að birta
ágrip af innihaldi þeirra laga og
samþykta, sem þingið afgreiddi, svo
menn eigi hægra um vik að fylgj-
ast með í nýjum lagasetningum og
breytingum á eldri lögum. Og þótt
sumir menn sjeu að vísu ekki spent-
ir fyrir slíku', þá er þess þó í raun-
inni krafist af hverjum manni, að
hann viti hvaða athafnir eru öll-
um frjálsar og hverjar komi i bága
við lögin, og hverjar skyldur lögin
leggja sjerhverjum landsmanni á
herðar.
V.erður þá fyrst getið lagasetninga
í sömu röð og þau voru afgreidd.
1. Lög um heimild handa rikis-
stjórninni til fiess að ábyrgjast lán
fyrir Byggingarsjóð verkamanna i
Reykjavik.
1 lögum um verkamannabústaði
er svo fyrir mælt, að þar sem bygg-
ingarfjelag verði stofnað og bygg-
ingarsjóður myndaður, megi ríkis-
stjórnin ábyrgjast lán, er slík fjelög
taki, að hálfu á móti viðkomandi
bæjarfjelagi. Nú stóð svo á að Bygg-
ingarfjelag Rvíkur gat fengið 200
þúsund ísl. kr. lán, með því skil-
yrði að ríkissjóður ábyrgðist alt lán-
ið. Með þessum lögum var stjórn-
inni veitt leyfi til að gera það.
2. Lög am löggilding verslunar-
staðar við Siíðavik við Alftafjörð i
N-ísá/jarðarsýslu.
Pessi lög þurfa ekki skýringar við.
Peim er ætlað að öðlast gildi þegnr
atvinnumálaráðherra hefir ákveðið
takmörk verslunarlóðarinnar, og þau
birt í Stjórnartíðindunum.
3. Lög um breytíngu á lögum nr.
1S, 20. okt. 1905, um /ögreglusam•
þyktir utan kaupstaðanna.
Samkv. lögum frá 1890 er kaup-
stöðum landsins veitt heimild til
að setja hjá sjer lögreglusamþyktir.
Með lögum frá 1905 og 1920 er
Rafljósaperur
íást hjá Guðbirni,
þessi heimild einnig veitt kauptún-
um. En með þessum lögum er heim-
ildin veitt öllum hreppum á land-
inu. Nú getur því hvert hreppsfje-
lag fyrir sig, hvert kauptún og hver
kaupstaður, sett hjá sjer lögreglu-
samþykt, sem hefir fullkomið laga-
gildi fyrir íbúa þess hjeraðs og um-
ferendur, þá er samþyktin hefir öðl-
ast staðfestingu, stjórnarráðsins.
4. Lög er heimila rikistjórninni að
flytja inn sauðfje til sláturfjárbóta.
1. gr. „Með lögum þessum er
ríkisstjórninni heimilað að láta flytja
inn sauðfje af bresku holdafjár-
kyni og karakulafje frá Pýskalandi
til einblendingsræktar og hreinrækt-
ar hjer á landi. Kaupverð fjárins
og annar kostnaður við framkvæmd
laga þe^sara greiðist úr ríkissjóði."
Aðalefni laganna er í þessari
grein. Aðrar greinar gera ráð fyrir
því, hverjar varúðarráðstafanir skuli
hafðar við innflutninginn og hvern-
ig með fjeð skuli farið hjer á landi.
10. gr. er þannig: „Meðan hið
innflutta fje er í sóttkví, skal það
látið æxlast og öll lömb látin lifa,
sem lífvænleg þykja. Jafnframt skal
kaupa nokkrar ær íslenskar, setja
þær saman við hið útlenda fje og
láta þær fá lömb við hinum inn-
fluttu hrútum. Lömbum þeirra skal
öllum lóga, og hrútlömbum eigi síð-
ar en 15. október, nema gelt sjeu.
__u
Pegar sýnt þykir, að ekki komi
tram nein veiki í innflutta fjenu,
gera lögin ráð fyrir að selja megi
hrúta einstökum mönnum og fje-
lögum, til einblendingsræktar, en
jafnan skal öllum kynblendingslömb-
um lóga að hausti, nema geldingum.
Tilgangurinn með þessum lögum
er sá, að gera tilraun til að fram-
leiða vænni dilka með blönduninni,
heldur en ísl. dilkar eru nú. Má
því telja lögin allmerkan viðburð á
/