Siglfirðingur - 12.01.1935, Side 1

VIII. árg.
Siglufirði, Laugardaginn 12. jan. 1935
1. tbl.
*
Aramótin enn.
Stjórnarblöðunum hérna henr orð-
ið felmt við að heyra sannleikan er
sagður var í áramótagrein Siglfirð-
ings í 40. tbl, f. á.
Neisti kemur í raun og veru út
„i tilefni“ af greininni og er ákaf-
lega hátíðlegur og hneykslaður eins
og hans var von og vísa, enda skrif-
ar móralinn leiðtogi lýðsins—innsti
koppur í kratabúrinu hérna.
Reyndar er grein þessi svo smá-
skítlega skrifuð, að hún er ekki
svaraverð, og skýtur þessvegna af-
gjörlega framhjá marki. Höf. læzt
ekkt skilja þungamiðju greinarinnar,
en snýr útúr hverju orði og fer að
skíta i „íhaldið“ eins og vant er.
Hann telur Sjálfstæðismenn ó-
hæfa til að gera sér grein fyrir því
hverskonar alburður það sé ef skíp
farast, óbæra til að geta sér nærri
um sorgir ekknanna og munaðar-
leysingjanna o. s. frv.
Petta hefði nú einhverntíma ver-
ið kallað „pólitískt ofstæki“, og
tæplega trúlegt, að svona hugsanir
rynni úr penna bæjarfulltrúa og
„stands“ persónu lýðsins og alþýð-
unnar.
Hann hefir litla samúð með því,
er trúarbrögð snertir. og ályktar, að
Sjálfstæðismenn séu nú orðnir alls
um sneyddir og ein — líklega í
stærra lagi — „skuldug fjölskyldá"
sem ákalli nú „almáttugan guð1"
til þess að koma sér úr skuldun-
um, gera byltingu og stofna Naz-
istaríki 1935.
Hann fullyrðir það líka að guðs«
trúin hafi áður verið notuð fyrir
hnútasvipu á „alþýðuna". En það
er nú víst „búið að vera“, því nú
eru Kratar og Co. komnir á þing
við 25. mann og „hann sjálfur"
orðinn þæjarfulltrúi „hér á staðn-
um". Takk! Pað ter því úr þessu
að verða lítið brúk fyrir „forsjón-
ina“ að því er manni skilst — að
minnsta kosti hér á landi svona í
bráðina, því nú er komin blessun
einokunarinnar yfir lýðinn. Alþýð-
an baðar sig í geislum þeirrar mátt-
ugu Kratasólar og ætti það svo sem
að vera skiljanlegt hverju alþýðunn-
barni, að menn hafa lítið við „guðs-
blessun" að gera úr því!
Allar þessar „göfgu“ hugsanir
hljóta menn að lesa milli línanna
í grein fulitrúans. Petta er grunn-
tónninn í grein hans. Eram hjá
honum verður ekki komizt, og fer
því vel á því, að hann er að sneiða
að „barnakennaranum" fyrir miður
göfugl innræti.
Minnir þetta dálítið á asnann í
ljónshúðinni.
Það er liklega um að kenna ein-
hverri kaldhæðni örlaganna, að æðsti
prestur stjórnarliðsins skrifar svo í
barnakennslubók sína í Islendinga-
sögu:
1602 „lögleiddi Danakonungur
einokunarverzlun á Islandi og hélzt
það skipulag í því nær tvær aldir
til hins mesta tjóns fyrir land og
lýð. Er það álit margra manna, er
vel ber skyn á, að einokunarverzlun
sé f>að fióðarböl, sem mest hafi dreg-
ið afl og kjark tir íslendingum.“
Mér þykir hér veratekið alldjúpt
í árinni, og mun dýpra en í Siglf.
því ýmislegt hefir nú á dagana drif-
ið fyrir þjóðinni.
Er svo að sjá, að sagnaritari barn-
anna telji t. d. Svartadauða, stóru-
bólu og slíkar hörmungar „smá-
muni“ hjá „einokuninni".
En það var nú einmitt einokunin
nýja sem höf. Siglf.greinarinnar hafði
í huga er hann reit orðin, er J. F.
G. hneykslast á.
Nú er vel á veg komið að inn-
leiða samskonar þrælaöld á landi
hér og frá segir í Islendingasögunni
og það er þeim mun verra, 'að nú
eru það íslendingar sjálfir, er hrópa
á eymdina yfir sig og börn sín, en
þá voru það erlend stjórnarvöld er
seldu oss á leigu.
Eg hygg, að jafnvel J. F. G. játi
það, að enda þótt böl einstaklings-
ins sé illt, þá sé þó alfijóðarbölið
sýnu verra og þeim mun sárast ef
íbuðarhús
fyrir litla fjölskyldu á góðum
stað í bænum er til sölu.
Upplýsingar hjá
Sveini Jónssyni
frá Steinaflötum.
það er sjálfskaparvíti.
Einherji er hinsvegar mun léttari
í vöfunum, enda er sá, er þar hef-
ir upp sína raust, ekki nema „vara-
fulltrúi", og finnur því til minni á-
byrgðarþunga gagnvart „lýðnum".
Hann sezt bara klofvega á Pega-
sus og lemur fótastokkinn. Ensýni-
lega hefir klárínn illa kunnað taum-
haldi Framsóknarríðarans og lagt
kollhúfur. Enda má segja um pró-
duktið hið fornkveðna. ”Petta er
ekkí skáldskapur, Kolbeinn."
Höf. segir, að vísan hafi komizt „á
loft“ eftir útkomu síðasta Siglf.
En það hyggjum vér, að hún muni
hafa fallið fljótt til foldar aftur, og
verði aldrei „alþýðleg", og hefir
höf. oft ort betur.
Kunnum vér ýmsar betri alþýðu-
vísur er ortar hafa veriðjafnvel um
háttstandandi Framsóknarmenn; t.
d. mun þessi á margra vörum:
Hér skal hvorki háð né spé
haft um mannsins æru,
þó ýmsir haldi að hann sé
úlfur í sauðargæru.
(K. F.)
En það er nú svo um skáldskap-
inn eins og fleira, að sínum augum
litur hver á silfrið.
Ritstjóri Einherja skilur ekkert í
Tímanum og spyr: ’Timans hjól
snýst —-------en hvað erTíminn?"
Petta er vitanlega mjög skiljan-
legt, en hitt er tæplega jafnljóst, að
hvernig sem Tímans hjól snýst breyt-
ist ekki skáldskapurinn í Einherja-.