Siglfirðingur - 23.02.1935, Page 1

VIII. árg.
Siglufirði, Laugardaginn 23. febrúar 1935
4. tbl.
Bókasafnið.
i.
Eitt af því er bráðast kallar að í
þessumbæogþarf skjótra og röggsam-
legra umbóta og gagngerðrar skipu-
lagningar er bókasafn bæjarins. Eg
býst við, að ekki sé nauðsynlegt
að útskýra það hér, hvílíkur
menniogarauki og menningarnauð-
syn gott bókasafn væri bænum,
bókasafn, sem dálítill veigur væri í
og stjórnað væri með dugnaði og
áhuga.
Bókasafnsmálið er ekki og virðist
aldrei hafa verið flokksmál, svo eigi
þarf um að saka neinn flokkinn
öðrum fremur um tómlæti það, er
því hefir sýnt verið. Það virðist
nokkurnveginn víst, að allir flokk-
arnir hafa sýnt í því alveg óvenju
góð samtök og samvinnu, annað
tveggja, að láta málið algerlega af-
skiftalaust-, eða þá að sletta tilsafns-
ins svo lítilfjörlegnm styrkjum, að
litlu hefir numið. Og „bókasafns-
nefndirnar" hafa sýnt það og sann-
að með áhugaleysi sínu og trassa-
skap, að þetta mál hafi verið þeim
og bæjarstjórn algjörlega utangarna.
Buð þarf ekki annað en að líta í
gerðabók bókasafnsnefndar til þess
að sannfærast um þessi mál. Stund-
um hafa liðið heil ár svo að engir
fundir hafa verið haldnir, ellegar
þá, og oftast, einn fundur á ári til
þess að samþykkja bókakaup. All-
ur vandinn hefir legið á bókaverð-
inum og hið litla, er gert hefir verið
fyrir safnið hefir hann gert, og oft
lagt á sig allmikið erfiði fyrir lítil
og engin laun. Mest mun hafa ver-
ið lagt til safnsins eitt þúsund krón-
ur á ári og sjá allir, hve slíkt fjir
framlag er algjörlega ónógt,, er um
er að ræða slíka stofnun. Fyrirþetta
fé hefir átt að kaupa bækur, ís-
lenzkar bækur, sem hafa verið og
eru mjög dýrar; fyrir þetta fé hefir
átt að binda bækurnar, gera við
eldri bækur og halda þeim við og
kaupa í skörðin, fyrir þetta fé hefir
orðið að greiða húsaleigu fyrir safn-'
ið, ljós og hita, og greiða bókaverði
fyrir vinnu sina o. fl. Allt hefir
þetta því orðið kák eitt, og ber
safnið þess glöggan vott, ?ð til þess
hefir algjörlega verið kastað hönd-
unum. Safnið má heita algjörlega
ósamstætt rusl, og svo lítíð að vöxt-
um að furðu gegnir, eftir að hafa
verið undir handarjarðri bæjarstjórn-
ar og bókasafnsnefnda hennar í 16
ár. Er þetta þeim mun einkenni-
legra þegar tillit er tekið til alls þess
fjármagns, er bærinn hefir ráðið yfir,
því sannarlega hefir Siglufjörður
verið „ríkur bær“, og gæti svo enn
verið. En það yrði of langt mál að
fara nánar útí þá sálma að þessu
sinni. í safninu mun nú vera um
(eða tæp) 1000 bindi. Og sé litið
yfir bókaskrána kemur fljótt í ljós
hve fátæklegt safnið er og ósam-
stætt. T. d. má heita, að safnið sé
algjörlega handbókalaust. Ekki er
þar til nema ein og ein bók af bók-
um Bókmenntafélagsins, né annara
merkra útgáfufélaga. Allt að þessum
tíma hefir þó verið hægt að fá þess-
ar bækur við vægu verði. Engin
ritsöfn merkra rithöfunda eru til.
Aldrei hefir verið haldið saman ísl.
btöðum og aldrei hafa þau keypt
verið. Hér á Siglufirði hafa mörg
blöð verið gefin út. Sum þeirra
eru nú hvergi til í heiminum, sam-
stæð. Oll siglfirzku blöðin hefði ver-
ið hægðarleikur fyrir safnið að
eignast fyrir ekkert, ef nokkur
fyrirhyggja hefði verið þar um af
hálfu bókasafnsnefnda. I þessum
blöðum öllum er þó að finna á-
byggilegustu heimildir, sem fengizt
geta um þroskasögu bæjarins frá
því hann fékk bæjarréttindi og fyr.
Og óneitanlega er það lélegur vitn-
isburður um menningarþroska bæj-
arstjórna og bókasafnasnefnda þessa
tímabils, að framvegis skuli þurfa
að leita útfyrir kaupstaðínn til þess
að fá að líta í þessi gömlu blöð og
hagnýta þær heimildir er þau hafa
að geyma um sögu bæjarins.
Pað var eftirtektarvert, að þegar
Takið eftir.
Eg undirskrifuð tek að mér að
sauma karlmannaföt, upphluti og
peysuföt.
Guðbjörg Hjálmar sdóttir
Túngötu 10 (uppi).
lesið var upp í útvarpinu á mið-
vikudagskvöld s.l. áætluð tjárfram-
lög ríkissjóðs til bókasafna, voru þar
tilnefnd bókasöfn allra kaupstaða
landsins nema S igluufjarðar.
Bókasafninu hérna er enginn styrk-
ur ætlaður fram yfir það, er það
kann að fá af því fé, er áællað er
til sveitabókasafna! Undanfarin ár
hefir ríkisstyrkur til bókasafnsins
hérna verið 250 krónur og má ef
til vi 11 búast við að svo verði nú,
þó hreint ekki sé víst um það, þar
eð síðastliðið ár mun ekki einusinni
áætlað framlag úr bæjarsjóði hafa
verið notað.
Til þess að sanna og sýna hve
lítilfjörlegnr styrkurinn til safnsins
frá bæ og ríki er í framkvæmd-
inni, skal settur hér síðasti (og lík-
lega eini og fyrsti) ársreikningur
bókasafnsins er birtur hefir verið
opinberlega, Bessi reikningur er líka
að því leyti merkilegur, að hann
sýnir glögglega þau kjör er bóka-
safnið hefir haft við að búa mörg
undanfarin ár:
Tekjur:
Árstillög frá bæjarsjóði kr. 1000,00
— — ríkissjóði — 250,00
Samtals kr. 1250,00
Gjöld:
Húsaleiga kr- 300,00
Hreingerning og eldsneyti — 100,00
Ýmiskonar (pappír í skrár
og fleira — 50,00
Póknun til bókavarðar — 250,00
Eftir til bókakaupa, bók-
bands og viðhalds á eldri
bókum — 550,00
Samtals kr. 1250,00
Það skal þó tekið fram, að ríkis-