Siglfirðingur - 13.04.1935, Blaðsíða 1

VIII. árg.
Siglufirði, Laugardaginn 13. apríl 1935
8. tbl.
Kjötbúð Siglufj arða r
Sími 74.
Til páskanna:
Nautakjöt í buff og steik.
Dilkakjöt
Svínakjöt
Hangikjöt
Rjúpur
Svið
Vinarpylsur
Miðdagspylsur
Kjötfars
Hakkabuff.
Alegg
Pylsur
allskonar
Egg
Smjör
Tólg
Ostar
Hviikál
Rauðkái
Gulrætur
Kartöflur
Rauðbeður
Laukur
Asíur
S e n t h e i m !
Kjötbúð Siglufjarðar.

Útgerðar- og málningarvörur
Firma, sem getur tekiö að sér (am síldveiðitímann og
í sumar og framvegis) umboðssöiu á útgerðar- og
málningarvörum á Siglufirði fyrir wiig — erfis^og firma
Sören Goos að undanförnu — snúi sér góðfúslega
til mín hið fyrsta.
ATH. Gótt búðarpláss við aðalgötu fbæjarins eða sem næst
henni og fagkunnátta nauðsynleg.
O. ELLINGSEN.
Símnefni: Ellingsen, Reykjavík.
Reykjavík.
Sý kin g.
Niðurl.
Jafnótt. eða pó óðara en þessir
skuggar vaxa, gerast æ háværari
kröfurnar um hærra kaup, styttri
vinnutíma og meiri lífsþægindi
„hinna vinnandi stétta“. — Hafa
menn íhugað hið napra háð, sem
felst í bví, þegar verið er að hampa
því orði? Eins og vér íslendingar
séuirj annað en ein vinnar.di stétt
allir saman, nema ef undan væru
teknar gorkúlurnar, sem vaxið hafa
á sorphaugum þjóðarinnar, þeim,
sem ekki voru til fyrir mannsaldri,
og sem nú hreykja sér þar hátt og
gala, eða telja sig vera að gala,
fyrir „hinar vinnandi stéttir", sem
I eir ekki tilheyra og hafa aldrei
tilheyrt, sökum leti og ómennsku.
Væri það ekki dálítið skoplegt,
ef hásetarnir á bátnum sem marir
i hálfu kafi eftir áfall, færu að
heimta sérstakt kaup, fyrir að ausa
hani'? Eg held að oss beri öllum
skylda til, að ausa hina sökkvandi
þjóðarskútu, eftír áfallið, ,ekki til að
bjarga formanninum, heldur til að
bjarga lífi sjálfra vor.
Sannleikurinn er sá, að þjóð vor
er orðin sýkt. — Listasmekkur þjóð-
arinnar í bókmenntum er sjáanlega
óheilbrigður, þegar alþýða manna
kýs heldur að lesa bækur eins og
Úrskurð hjartans og Miljónaþjófinn
Pétur Voss, heldur en íslendinga-
sögurnar eða fræðibækur, Og þó
játa eg það skárra að lesa fyriöldu
bækurnar, en að veriá tímanum tii
annars enn verra. Og sýkingin
kemur enn glöggar fram í því,
hvernig allur þoiri þjóðarinnarlæt-
ur sig fljóta sofandi að feigðarósi,
á hinu sökkvandi þjóðarfleyi, án
þess að renna huganum til hætt-
unnar sem við blasir.
Rennum húganum til ástandsins,
sem hér ríkir á Siglufirði. — ^Hér
er — og ekki um skör fram, kvart-
að um atvinnuleysi og erfiðleika,
en samtímis er mér sagt, að yfir
fyrsta mánuðinn, eftir að hin þráðu
sterlcu vín héldu hér innreið sína,
hafa hér selzt vín fyrir nær 30 þús.
krónur og ailir vita að Siglufjörður
setti metið í sölu sterku vínanna
fyrsta daginn sem þau voru seld.
— Hér eru d.msleikir, Bíósýningar,
sjónleikir og allskonar skemmtanir
svo að segja á hverju kvöldi; —
hingað safnast trúðar og daðurdrós-
ir frá öllum hornum landslns til að
afla hér fjár. Allt kostar þetta
bæjarbúa offjár. — tugþúsundr, en
menningarleg eftirtekja af því er
engin. — Og svona er allsstaðar. —
Ungir menn, hraustir og fullfærir,
sem höfðu góða sumaratvinnu,
liggja nú í vetur upp á fátækum
foreldrum, eftir að hafa eylt sumar-
atvinnunni í vín, dans og dufl,
klæðast þá fyrst, er iðjusamir menn
eru um það bil að Ijúka dagsverki
sínu og hátta kl. 5—6 að morgni.
Pjóðin er orðin nautnasjúk, og
það á að mjög miklu leyti rót sina í
kommúnista glamrinu. Hér er al-
varleg hælta á ferðum. Fyr en
varir, úrlcynjast þjóðstofn vor og þá