Siglfirðingur - 04.05.1935, Page 1

VIII. árg.
S I
Siglufirði, laugardaginn 4. raaí 1935
9. tbl.
Allskonar
málnináavörur
■ Svar
til nafnleysingja í „Neista“.
Af tiiviljun barst mér í hendur
6. tbl. Neista núna s.U miðvikudag.
Pað var skitið og ótótlegt, enda
hafði það verið notað til umbúða.
Eg gat bd stautað mig gegnum
skammagrein til min, c.em prentuð
er þar nafnlaus, og er því á ábyrgö
ábyrgðarmannsins, Kr. Dýrfjörð,
þótt eg raunar þykist vita, að hann
hafi ekki skrifað greinina. — Paö
eru óskráð lög meðal þeirra, sem
við blaðamennsku fást, að senda
það blað, sem flytur skammargrein
um einhvern, til mannsins sem
greinin er uni, svo hann hafi tæki-
færi til þess að bera hönd fyrir
höfuð sér. Pessu hefir vinur minn
Dýrfjörð gleymt í þetta sinn, og
fyrirgef eg þetta honum og Síldar-
verksmiðju rikisins, sem mér er
tjáð að kosti að miklu leyti ritstjórn
og ábyrgð blaðsins, en vona aö
þessnm aðilum gleymist ekki að
senda mér blaðið næst, þegar það
flytur níðgrein um mig.
Grein þessi í Neista er nafnlaus
og fyrirsagnarlaus. Er því sjáan-
lega gert talsvert ti! þess, að dylja
bæði faðernið og mig hennar. Slíkt
er venja bleyðimenna. — En eg
sé at' henni, að grein mín í tveimur
síðustu tbl. Siglfirðings hefir verið
markvissari er. eg raunar hafði bú-
izt við. Sú grein ber það sjálf
með sér, að hún er ópólitísk. Eg
deili þar á iðkendur lasta þeirra,
sem eg víti, án nokkurs tillits til
þess, hvaða stjórnmálaskoðun þeir
hafa. Það er því alveg útilokað,
að póiitískar hvatir liggi að baki
hjá höf. Neista-greinarinnar, og
verður þá ekki annað til, en að
grein mín hafi snert óþægilega við-
kvæman blett á persónu hanssjálfs,
eða þeirra, sem lionum eru per-
sónulega kærir, og að hann taki
upp þykkjuna fyrir iðkendur last-
anna þeirra, sem eg er að víta.
Hann um það. — Ef hnnn viil
gerast málsvari þessara þjóðarfasta,
þá getur hann það óátalið af mér,
og ef hann viil endilega tiieinka
sínum flokki þá, þá fær hann það-
líka í friði fyrir mér, eu það breyt-
ir ekkert skoðun minni, að þessir
menn séu alvarlegt böi fyrir þjóð-
arheildjna, og fyrir þá sem iðka
þessa lesti séu þeir skaðlegir, iivort
sem iðkendurnir eru Jafnáðar- Fram-
sóknar eða Sjálístæðismenn.
Greinarhöf. gerir ofboð klaufalega
tilraun til þess, að sneiða að mér
fyrir afskifti míri af bannmálum og
nefnir mig „þefara". Hann missir
nú þarna alveg marks. Pví miður
studdi eg ekkert að því þegar
verksljóri ríkisverksm. varð uppvís
að bannlágabroti, og því, að hafa
notað verkamenn ríkisverksm. sem
hjálparmerm við það. núna fyrir
nokkrum árum, Mér hefði verið
einkar Ijúft að leg^ja, mína iitlu
kra'ta fram til þess, að koma þessu
upp, en eg var fjarverandi, en það
var alit um garð gengið þegar eg
kom heim, og má verkstjórinn vera
forsjóninni þakklátur fyrir þá tilvilj-
un, því hún hefir sparað honum
þá hugraun, að verða að gefast
upp við að kaupa upp skuldir mín-
ar til að gera mig gjaldþrota, en
eg hygg, að það hefði orðið honum
langt um megn, því af þeim hefði
sennilega ekki fengizt neinn afslátt-
ur, og þær voru miklnr.
Annars veit greinarhöf. og senni-
leg-a flestir lesendur Neista það vel,
að eg hefi aldrei verið neinn at-
vinnu-„þefari“. ‘ Afskifti mín af
bannmálum hafa verið sprottin af
allt öðrum hvötum, og ber eg engan
kinnroða fyrir þær né þau. — En
hins ætti greinarhöf. að vera roinn-
ugur, að „þefara“stéttinni er ungað
út í Hrifluhreiðrinu, —- flatsæng-
ínni í fyrra hjónabandi Framsókn-
ar og Krata.
Greinarhöf. minnist á stórgróða
eins atvinnurekenda hér s.l. ár, —
50—60 þús. kr. M'un þar vera átt
við Steindór Hjaltalín. — En einn-
korau með s.s. Lagarfoss.
Einar Jóhannsson & Co.
ig þarna skýtur hann yfir markið.
Pað mun nú orka nokkurs tvímæl-
is, h’vort gróði þessa skattgreiðanda
ei í raun og veru svona roikill,
þóít tekjur hans séu taldar þetta.
Hann greiðir í skatt hartnær 13
þús. kr. og útsvar hans verður
senniiega uppundir 20. Fessar
upphæðir Icoma báðar til frádrátt-
ar og skerða gróðann allmikið. —
Og er það þá óhagur þjóðinni að
einn aí þegnunum græði? Eg segi
nei? Milii 30—40 þús, af gróða
þessa manns ganga til þarfa þess
opínbera, sumpnrt ríkisins, sumpart
Sifjufjarðarbæjar og afgangurinn
gcngur til atvinnuaukningar í land-
inu.
Pað er af umhyggju fyrir hag
lands míns og þjóðar, en ekki
greinarhöf. i Neista, að eg nú óska
þess, að hann, og sem flestir, hefði
verið þess megnugur, að Ieggja fram
jafn rítlegt tillag til þarfa þjóðar-
innar eins og Std. Hjaltalin, en
„það veldur hver á heldur“. Hjalta-
iín reyndist rnaður til að fram-
kvæma sínar gróða-hugsjónir, —
gróðaloftkastalar hins hafa sennilega
hrunið i rústir, og nú nagar öfund-
in hjartarætur hans, því hann flnn-
ur og skilur að menn eins og
Hjaltalín eru aflgjafar „hinna vinn-
andi stétta“ í iandi sínu.
Eg verð að telja það óvarlærið
af Neista-höf. að sveigja að „litla
manninum við stóra húsið" í sam-
bandi við skattskrána. Öðrum eru
þau mál óefað viðkvæmari en mér,
og þeirra vegna kýs eg að Iáta þau
iiggja í þagnargildi, — enumsmæð
mína er það að segja, að eg unni
henni allvel og betur en þóti eg