Siglfirðingur - 18.05.1935, Qupperneq 1

Strandvarnirnar.
Síldveiðisvæðið frá Horni ti! Langaness krefst öflugr-
ar gæzlu, svo fiskiveiðalöágjöfinni sé fullnægt og útlend
veiðiskip gangi eigi á rétt Islendinga í skjóli trassaskapar
og eftirlitsleysis stjórnarvaldanna.
í talivert eftirtektarverðum bækl-
ingi, er Sigurjón Olafsson, skipstjóri
hefir gefið út um síldveiðina og ör-
yggi (eða ö!lu heldur öryggifleysi)
hennar, er bent á hve herfilega út-
lendingar, er síldveiði stunda hér
norðanlands, brjóti fiskiveiðalöggjöf-
ina, og að aflasæld utanl.nuskip-
anna — að minnsta kosti þeirra, er
engin móðurskip hafa — sé að
mestu komin undir því, að þau fái
í skjóli eftirlitsleysis að vinna að
hagnýtingu afla síns hvar sem land-
var er og skýli á afskekktum vog-
um, víkum og fjörðum.
Pó margt orki nokkurs tvímælis
í bæklingi þessum, verður aldrei
fram hjá því komizt, aðsíldveiðum
vorum stafar stór hætta af ágangi
veiðiskipa annarra þjóða, og full þörf
erá, eigi sízt á þessum tíma —-þegar'
svo getur farið, að síldveiðin, og af-
koma hennar á þessu sumri, ráði
miklu meira um afkomu þjóðarbús-
ins en nokkru sinni fyr, — að hins
ítrasta öryggis sé gætt.
Pað hefði því máít vænta þess,
að „stjórn hinna v'nnandi stétta“
hetði komið ,auga á nauðsyn' þessa
máls, og aukið að mun gæzlu á
síldveiðasvæðinu nú í sumar. En
allt annað virðist nú eiga að verða
ofan á. — Nú á að spara. En vara-
samur er sá sparnaður fyrir þann,
sem er að kaffærast í skuldum og
basli, að spara eyrinn en fleygja
krónunni.
Með verfólki, sem nú er nýkom-
ið úr verstöðvum sunnaulands, ber-
ast þær fregnir, að nú eigi að spara
svo rækilega á útgerð varðskipanna,
að eitt af þremur eigi að vera á
verði í sumar. Síðari hluta vertíðar
hefir eftirlitið verið samaog ekkert.
Ægir hefir haft það vafasama
fjáraflaplan með höndum núáann-
an mánuð að káka við að draga
hálfónýtan togaraskrokk af einu
skeri Skerjafjarðar og segja kunnug-
ir, að við þetta skerjaskak, sé botn
varðskipsins orðinn stórskemmdur.
Oðinn hefir legið bundinn í vetr-
arlægi suður í Skerjafirði og Eór
verið við fiskirannsóknir. Eina eft-
irlitið á þessu tímabiii með fisKÍ-
miðunum- frá Hala til Hvalbaks hefir
verið það, að einn rnótorbitur hef-
ir verið til þess hafður.
Nú er búið að leigja „Pór” til
síidveiða og viðbúið að Ægir þurfi
viðgerðar.
Eftir er þá Óðinn einn til gæzl-
unnar.
Sigurjón bendir á í riti sínu, að
á síldveiðisvæðinu þurfi, auk tveggja
varðskipa, tíu mótorbáta, ef vei eigi
að takast og að gagni að koma.
Pað verður aldrei framhjá þeirri
staðreynd gengið, að hafi nokkurn-
tíma verið þörf öflugrar gæzlu og
varnar gegn yfirgangi og íögbrotum
erlendra veiðiskipa, þá er þessa
hvorttveggja brýnust nauðsyn nú.
A þeirri gæzlu gelur oltið afkoma
síldveiðanna og sala síldarinnar á
þessu sumri frekar en nokkru sinni
fyr.
það á því að vera ákveðin, ský-
laus krafa, að landhelgiseftirlitið sé
aukið hér norðanlands í sumarsvo
sem frekast álízt þörf að dómi þeirra
er þar hafa bezt vit á.
Utlitið um afkomu sjáfarútvegs-
ins hefir aldrei verið jafn ægilega
ískyggilegt og nú. Hiáipast nú að
hvorttveggja, náttúran og stjóinar-
völdin til þess að auka átvísýnuna.
Stjórnin verður að skilja nauðsyn
þessa máls. Hún verður að skilja
það, að nú hefir hún í höndum
Timburfarm
fáum við um 25. þ. m.
Einnig steypujárn.
Einar Jóhannsson & Co.
sér brothætt fjöregg sjálfrar sín —
og afkomu þjóðarinnar.
Senn hvað líður verður að minnsta
kosti afkonia allra Norðlendinga,
undir því kornin að vel takist með
síldveiðarnar. Útgerð landsmanna
og afkoma hennar veltur einnig á
þessu og afkoma ríkisins eigi hvað
sízt.
Pað er því eigi ósanngjörn krafa
þó rnælzt cé til þess að stjórnin
breyti nú um stefnu í strandgæzlu-
málunum.
Við sjáum nú hvað setur.
r
Ipróttir.
Kafli úr ræðu Björns Jónssonar,.
íþróttakennara K. S.
á íþróttasýningu félagsins.
Framh.
Við íþróttamenn snúum okkur
til allra þeirra manna, sem hingað
til hafa ekki haft tækifæri, einhverra
ástæöna vegna ekki töldu það nauð-
synlegt að iðka líkamsæfingar, og
spyrjum: — Er haegt að verjatóm-
stúndum sínum til nokkurs hollara
og betra, en að stunda íþróttir? —
Frá sjónarmiði íþróttamannsins,
sem vill náunga sínum og þjóð
sinni vel, ætti það að vera sjálfsögð
skylda hvers einasta manns (eink-
anlega þeirra yngriý, að stunda og
hirða líkama sinn þannig, að hann
verði ekki sálinni hreint og beint
farg að búa í. * Pað ætti að vera
sómatilfinning og síðferðisleg skylda
hvers einstaks, ekki eingöngu fyrir