Siglfirðingur - 01.06.1935, Síða 1

Bjarni Porsteinsson, prófessor,
R. af ísl. Fálkaorðunni,
prestur að Hvanneyri í Siglufirði.
Minnin^ar urn 47 ára starf í þá£u Siglufjarðar og allrar þjóðarinnar.
Um þessi mánaðamót
lætur sóknarprestur Hvann-
eyrarprestakalls, séra Bjarni
Porsteinsson, prófessor, af
embætti, eftir 47 ára starf.
I tilefni af þessu hefir
„Siglfirðingur" viljað minn-
ast að nokkru þessa merka
og mikilhæfa manns, en
vegna þess hve blaðið er
lítið og prentsmiðjan léleg,
hefir orðið að takmarka
þessar minningar meira en
skyldugt og vert var. bjölda
margir mundu hat’a viljað
minnast prófessors Bjarna
Porsteinssonar, fleiri en hér
gera, og gera vissulega marg-
ir það annarstaðar.
Siglufjörður hefir allt til
þessa verið nokkurskonar
olnbogabarn almenningsálits
ins og mjög að óærðugu
orðið fyrir lasti og illkvittni
langt um fram allar aðrar
veistöðvar. En jafnan var
þó til eins vitnað, er varp-
aði miklum ljóma á þenna
ófrægða útkjálkabæ, og
varð eins og hrópandi
mótmæli gegu lastmælginni
um staðinn. Pað voru fyrst
og fremst hin þjóðkæru lög tónskáldsins á Hvann-
ayr, og önnur þjóðfræg bókmenntastörf hins stór-
menntaða manns.
^ Hér skal í örfáum dráttum minnzt lielztu æfiatriða
séra Bjarna prófessors, en um æfi hans og störf hefir
víða verið ritað, utanlands og innan.
Hann er fæddur að Mel í Hraunhreppi í Mýra-
sýslu 14. okt. 1861, af bændafólki kominn í báðar
ættir. Foreldrar hans voru Porsteinn Helgason og
Guðný Bjarnadóttir, sem var alsystir séra Jóns
Straumfjörðs.
Foreldrar séra Bjarna flutt-
ust til Reykjavíkur skömmu
fyrir aldamót, því börn
þeirra voru menntafús og
Hkleg til mikils þroska, en
þar var hægara um að svala
menntaþrá þeirra.
Mikil fátækt var á beim-
ili þeirra hjóna, en enda þótt
oft væri þröngt í búi og
jafnvel skortur, döfnuðu
börnin vel og urðu t. d.
þeirbræðurnir fjórir, Bjaini,
Porsteinn, Halldór, og Kol-
beinn afburðamenn um lík-
amlegt og andlegt atgjörfi.
Séra Bjarni kom í lærða-
skóiann 1877 og varð upp
frá því að sjá sér mest far-
borða sjálfur, og nota tóm-
stundir frá náminu til þess
að vinna sér fyrir fötum og
fæði. Nám sitt stundaði
hann af mesta kappiogbar
af öðrum umlatínunám, og
urn allt, er laut að söng-
t'ræðum; fimleikamaður var
hann hinn mesti, ramur að
afli, gleðimaður mikill, og
vinsæll. Stúdent varð hann
1883 með bezta vitnisburði.
Hugði hann þá til háskóla-
náms. Einkum þráði hann að leggja stund á latínu-
nám, söngfræði og músik. En fátæktin kyrkti allar
þær vonir hans. Eina úrræðið var að fara í presta-
skólann. Lauk hann þar prórt 1888 og varð jafnskjótt,
sama haust, prestur á Siglufirði. Var það brauð þá eitt
af rírustu brauðum landsins, allerfitt til yfirsóknar og
langt úr allri þjóðbraut. Prjú fyrstu árin þjór.aði hann
einnig Kvíabekk í Ólafsfirði (1888 —1891).
1892 gekk bann að eiga Sigríði Blöndal, dóttur Lár-
usar Blöndal, sýslumanns Húnvetninga. Var hún mjög
sönghneigð og söng kvenna bezt, enda var margt
Bjor/ii Þorsteinsson, prófessor, 70 a'ra.