Siglfirðingur - 21.06.1935, Qupperneq 1

Arfurinn.
Eitt af meginviðfangsefnum allra
þjóða nú er það, að koma skipu-
lagi á atvinnumál sín, Tekst þetta
vitanlega misjafnlega, sérstaklega af
því, að enn er eigi fundinn sá
allsherjargrundvöllur, er traustlega
mætti byggja á endurreisnarstarfið.
Vinnumiðlun og atvinnubótavinna
eru hin sósíalistisku meðul er allt
eiga að lækna — Brama-Iífselexír,
sem sósíalistarnir hafa fengið á al-
þjóðapatent. En þessi krosstré vilja
bregðast hrapallega eins og vonlegt
er.
Nú eru atvinnuvegir þessa lands
komnir í það öngþveiti, að ekki
er fyrirsjáanlegt að þeir rétti við á
næstunni — að minnsta kosti ekki
á meðan þau völd ráða hér sem
nú fara með stjórnina og sem eiga
mesta og stærsta sökina á því,
hvernig komið er. Síðastliðinn
tæpan tug ára hafa verið veltiár
til lands og sjávar og tekjur lands-
ins farið gífurlega fram úr allri
skynsamlegri áætlun. En enda þótt
náttúran og árgæzkan til lands og
sjávar hafi tekið höndum saman,
svo að segja má, að smjör hafi
dropið af hverju strái og gull af
hverri fleytu, þá er buskap ríkisins
nú svo komið, að það skuldar um
800 kr. á hvert mannsbarn í land-
inu eða um 2800 kr. á hvern skatt-
greiðanda og atvinnuvegirnir svo
sligaðir af sköttum, höftum og alls-
konar stjórnskipuðum höinlum, að
öllu liggur við hruni.
Allstaðar kveður við sama neyð-
arópið: Atvinnuleysi! og eina úr-
ræði stjórnarvaldanna er: Atvinnu-
bótavinna! Sósialistiskt „skiþulag" !
Ný Ián verður að taka, nýjar
skattabyrðar verður að leggja á
þegnana til þess að standast kostn-
aðinn. Eldri kynslóðin er að gefast
upp í baráttunni.
Eina vonin er að æskulýður
landsins taki málin í sínar hendur
og bjargi atvinnuvegunum út úr
öngþveitinu. Eina vonin er, að hér
alist upp í landinu svo máttug og
sterk kynslóð, að hún megni að
rísa undir byrðunum sem skamm-
sýnir feðurnir hafa lagt á herðar
henni. Og hætt er við, að enn
sannist hið fornkveðna: aS syndir
feðranna koma niður d börnunum
i í>riðja og fjórða lið.
Á síðustu árum hefir sí og æ
verið að færast hér í aukana
„skipulag“ í atvinnumálum, sem í
raun og veru verður ekki skilgreint
né lýst öðruvísi en að það sé
hvorki fugl ne fiskur. Pað er ein-
hver ógeðslegur hrærigrautur úr
hagsmunaklíku-prinsipum sósíalista
og júðiskum marxisma og leninisk-
um kommúnisma, sem vantað hefir
allan fastan grundvöll annan en
þann, að ganga í skrokk á ein-
staklingsframtakinu, íordæma það,
og rægja og níða beztu athafna-
menn landsins, sem hafa bókstaf-
lega skapað alla tækni og menn-
ingu þjóðarinnar — endurreist hana
á þrem áratugum.
„Skipulag" fjandmanna einstakl-
ingsframtaksins er nú af sjálfu sér
að hrynja og hefir í stað bjargar og
viðreisnar, á mestu veltiárum síð«
ustu alda, skapað volæði, atvinnu-
leysi og hrun.
Og enn hefir þetta „skipulag" fært
þfóðinni heim sanninn um það, að
meðan einstaklingsframtakið er heft
og einstaklingseðlið kúgað og pínt
til undirgefni með fáránlegum öfg-
um marxisma, kommúnisma eða
öðrum sósíalistiskum stéttahagsmuna-
heimspekikerfum, er engrar lagfær-
ingar að vænta á sviðum atvinuu-
lífsins.
Pað er svívirðing að það skuli
eiga ser stað á 4. tug tuttugustu
aldar, að verkamenn séu kúgaðir
af þeim, er þeir leita öryggis hjá
í erfiðleikum sínum, til þess að
selja sannfæringu sína, ef þeir eiga
að fá inngöngu í félagsskap stéttar
sinnar. Par heggur sá er hlíta skyldi.
Einstaklingur er telur sér styrk að
því að vera í félagsskap sinnar eig-
H á r li 9 u n.
Legg hár og járnkrulla.
Kamilla Kristjánsd,
Eyrargötu 5 (inng. í búðina.)
Sími 108.
in stéttar, verður oft að láta stimpla
sig eins og kjðtskrokk með póli-
tískum flokkstimpli, ef harin á að
öðlast þau réttindi, er honum ber
að lögum. Slíkt er pólitísk þræla-
kaupmennska.
Pað er dálítið annað atvinnuþörf
eða pólitísk sannfæring.
Verkalýðsstarfsemin verður fyrst
og fremst að vera ópólitísk.
íslenzkur æskulýður verður að
vinna að því að svo verði, þegar
hann tekur forystuna í atvinnumál-
unum.
Atvinnumálum þjóðarinnar og
hag hennar yfirleitt verður aldrei
komið í viðunandi horf fyr en ein-
staklingseðlið fær til fulls að njóta
sín og ríkisvaldið gerir allt, sem
það má, til þess að styrkja ein-
staklingana í baráttunni fyrir full-
komnu skoðana- og athafnafrelsi.
Á síðustu árum hefir þeirri kenn-
ingu verið haldið fast að múgnum,
að eina lausnin á öllum vandanum
væri sú, að ryðjast inn í félög
kommúnista og sósíalista, ofurselja
sig skoðunum þeirra og ljá þeim
atkvæðafylgi, og nú á síðasta ári
bættist Framsóknarflokkurinn við í
þenna pólitíska verzlunarhring.
Pessi pólitíski samvinnuhringur
veldur svo vitanlega því, að at-
vinnuþörfin knýr fleiri og fleiri
einstaklinga í nauðum sínum til
þess að ganga hringnum á hönd,
og að sama skapi fækkar þeim, er
hafa persónulegt bolmagn til þess
að bjóða þessum volduga hring
byrginn.
Sjálfstæðum atvinnurekendum er
gert sífellt þyngra fyrir. Allt er
keyrt og reyrt í dróma „skipu-