Siglfirðingur - 29.06.1935, Blaðsíða 1
Stjórnmálafundurinn.
Laugardaginn 22. þ. m. boðaði
Sjálfstæðisfl. til opinbers htjórnmála-
fundar hér í Siglufirði.
Pað er nú reyndar nýlunda hér
á seinni árum, að boðað skuli vera
til slíks fundar — nema þá fyrir
kosningar og önnur hátíðleg tæki-
færi. Og víst er um það, að eini
stjórnmálaflokkurinn, sem hugrekk-
is — og umfram allt fylgis vegna
— g a t boðað til fundarins hér nú
var Sjálfstæðisflokkurinn.
Hvers vegna?
Vegna þess, að hann hefir nú
langsamlega mesta fylgi allra stjórn-
málaflokka hér. Og það sem betra
er: Honum vex stöðugt fylgi eftir
því sem hinum flokkunum fer hnign-
nndi.
Fyrir Sjálfst.fl. mætti hér Ólafur
Thors formaður flokksins.
Fyrir stjórnarliðið voru tilkvadd-
ir, Bernharð Stefánsson, alþingism.,
Barði Guðmundsson og Jón Sig-
urðsson. Fyrir Bændaflokkinn mætti
Stefán Stefánsson úr Fragraskógi,
en fyrir Komma þeir F*óroddur og
Aðalbjörn.
Ólafur hóf umræðurnar og rakti
í stuttu máli tildrög núverandi fjár-
hagsástand og afleiðingar þess fyrir
nútíð og framtíð. Benti ræðumaður
á fað réttilega, og með miklum al-
vöruþunga, hversu atvinnuvegirnir
væru að lenda í öngþveiti og kalda-
kol, sakir þess hve núverandi stjórn-
arflokkar brygðust skyldu sinni, og
gerðum þeirra væri stjórnað fyrst
og fremst af óheyrilegri og ósvífinni
valdagræðgi og þar næst bláberu
stéttahatri og rógi stétta á milli og
brennandi fjandskap til andstæð-
inganna,
Einnig flutti Stefán úr Fagraskógi
sannfærandi og kröftuga ræðu til
sönnunar því, að Framsókn væri
nú orðin undirlægja Sósíalista og
svívirt af þeim, en hefði allstaðar
brugðizt áhugamálum bændanna,
bæði í kaupgjaldsmálum og flestum
öðrum hagsmunamálum, t. d. af-
urðasölunni, og þá sérstaklega í
mjólkurmálinu.
Færði hann djúpar sönnur á það,
að Framsókn væri nú svo gott sem
horfin innyfir landamæri sósíalismans
Bernharð Stefánsson reyndi af hand-
járnaaga að halda uppi vörn fyrir
Framsókn, en sakir sanngirni og
sannleiksástar mannsins varð vörn-
in hégómi. — Bernharð fann, að
samvizkan og drenglundin bönnuðu
alla málsvörn á Tímavísu og það
höfum vér fyrir satt, að seint munu
Framsóknarmenn fá Bernharð til
þess að tilbiðja skurgoðið frá Hriflu.
Er hitt sönnu nær, að hann fjar-
Iægist nú æ meir og meir óheilind-
in í þeirri pólitík sem þar gnæfir
hæst, en hneigist að sama skapi til
þess að aðhyllast staðreyndirnar sem
allstaðar hrópa í himininn gegn ó-
stjórninni.
Réttilega minnti Ol. Th. á þá
staðreynd, að Bernharð væri Iéleg-
ur talsmaður síns flokks sakir þess,
að hann kynni ekki við að segja
mikið ósatt, En ef segja ætti sann-
leikann um flokkinn frammi fyrir
þjóðinni, þá væri hann dauðadæmd-
ur. Talsmenn flokksins mega aldrei
segja satt frá staðreyndum, því þá
eru atkvæðin glötuð, traustið horfið
og bitlingaliðið á vonarvöl. En hitt
skal játað, að Bernharð reyndi held-
ur ekki mikið til þess að beita
Hrifluvopnunum. Pau eru, að þvi
er sagt er, orðin honum næsta
hvimleið og nú reynist hann sá
manndómsmaður að fága stjórnar-
blettina af skildi sínum. Og senni-
lega tekst Bernharði það, því hann
er talinn drengur góður og batn-
andi.
Verstu hrakfarir fóru þó Kratarn-
irn, því mjög var hlífzt við Bern-
harð sakir drengskapar hans. Ætti
sérstaklega Jóni Sigurðssyni að verða
minnisstæð útreiðin og ekki mun
hann hafa vaxið í augum Siglfirð-
inga við frammistöðuna. Og allir
kenndu í brjósti um veslings Barða,
sem barðist þarna á tréskóm unz
hann Iagði á flótta; mun hann hafa
heitið því, að láta ekki oftar ginn-
ast út í þann fíflskap að verða
málsvari Kratanna. Endamunhon-
um vera slíkt hlutverk mjög utan-
garna. Var veslings Barði svo guðs-
volaður að hörmung var á að sjá.
Enda rann mörgum til rifja eymd
Tilkynning
Sóknarnefndin hefir meðtek-
ið skeyti frá biskupi, svohljóð-
andi:
„ Síra
Jön Thorarensen
hefir afturkallað umsókn sína
um Hvanr.eyrarprestakall og
verður því ekki í kjöri, látið
berast til kjósenda, biskup“.
Petta tilkynnist hér með.
Siglufirði 30. júní 1935.
Kjörstjórn
sóknarnefndar.
Riklingurog
íreðfiskur
f æst í
Kjötbúð
Siglufjarðar.