Siglfirðingur - 20.07.1935, Blaðsíða 2

2
SIGLFIRÐINGUR
unni og einnig vegna þess að síld-
veiði var frekar treg, fékk vesksm.
langsamlega of fítið af sild til að
vinna úr.
Ásgeir Ásgeirsson, þingmaður
Vestur-ísfirðinga haíði á þinginu ’33
fengið samþ. heimild harida ríkisstj.
til þess að kaupa verksmiðjuna.
Mjög erfiðlega gekk að ná sam-
komulagi um kaupverðið á verk-
smiðjunni, I miðjum maímánuði
s.l. náðist þó að lokum samkomu-
lag um að ríkið keypti verksmiðj*
una fyrir kr. 350 þús. og var leig-
an á verksmiðjunni síðastliðið sum-
ar innifalinn í kaupverðinu.
Fyrir tiu árum síðan voru
allar síldarverksmiðjurnar, er þá
störfuðu hér á landi, nema ein, eign
útlendinga. Nú eru allar verksmiðj-
urnar, nema ein, eign Islendinga.
Fyrir tíu árum var afkastageta
verksmiðjanna um 4 þús. mál á
sólarhring. Nú er afkastageta verk-
smiðjanna um 17,500 mál á sólar-
hring. Verksmiðjureksturinn á þó
enn fyrir sér að aukast að mjög
miklum mun, haldist sildveiði í
svipuðu horfi og sé vel á málum
haldið.
Sveinn Benediktsson.
Leiðrétting.
í greininni „Fleiri síldarverk-
smiðjur" eftir Sv. Ben. í síðasta
tbl. átti síðasta málsgrein í I. dálki
á 2. siðu að vera svohljóðandi:
Sé fyrsta leiðin farin verða eig-
endur verksmiðjunnar að greiða
svo hátt verð fyrir hráefnið, að
hún fái nægilegt af því í samkeppni
viðinnlendu verksmiðjurnar eða selja
verksmiðjuna að öðrum kosti.
Einnig féll nafn Skagastrandar
úr, þar sem taldir voru upp þeir
staðir, er myndu hafa mest fylgi,
er að þvi kæmi að ákveða stað
fyrir nýja verksmiðju.
Baejarstjóm
hefir nú samþykkt að bjóða út
til erlendra firma byggingu og starf-
rækslu fyrst um sinn á raforkuveri
við Skeiðsfoss, Er mál þetta mikið
alvörumál og verður um það ritað
af merkum manni hér i blaðið á
næstunni.
Eitt af því sem stjórnarliðið
hrósar sér af er skipulagshæfileikar.
Allt á nú að skipuleggja og er
skipulagt, en venjulega á þann hátt
sem miður má og ver gegnir fyrir
þjóðina. Er mikill fjöldi stofnana
og embætta skapað í þessum til-
gangi, eða, öllu heldur, meiri hluti
skipulagsins er skipulagður til þess
að skipuleggja embætti handa kosn-
ingasmölum stjórnarinnar, föllnum
þingmönnum og ýmsum lýð, sem
fara mundi á hreppinn, ef eigi væri
þannig að þeim búið, því fátt eitt
þessarra fugla hefir manndóm í sér
til þess að takast á hendur erfiðis-
störf. Er óhætt að fullyrða að í
engu landi er þessi atvinnubóta-
vinna jafnvel skipulögð og hér.
Eitt af fyrirskipuðum skipulags-
málum stjórnarliðsinsins er að kosta
til þess menn að sitja við að „ut-
spekulera" einhverjar árásir, helzt
svívirðingar, um Sjálfstæðisflokkinn.
Er mesti fjöldi manna „upptekinn"
við þessa iðju, og er árangur iðj-
unnar sýnilegur í þvínær hverju
blaði stjórnarinnar og strangar fyr-
irskipanir eru látnar útganga til
forráðamanna blaðanna um að taka
upp sögurnar og má hver lagaþær
til í hendi sér eítir geðþótta og eftir
því sem bezt á við á bverjum
stað.
Pessir „framleiðendur" stjórnar-
flokkanna eru býsna ýtnir og orðn-
ir þessari iðju svo vanir, að sagt er
að hver þeirra framleiði að minnsta
kosti eina sögu á mánuði og sé
þetta orðið á mörgum þeirra nokk-
urskonar tunglkomusjúkdómur, sem
sé að verða króniskur.
Þannig er til kominn rógurinn
um Vestmannaeyjar, en þar hefir
sjúkdótnurinn verið kominn á svo
hátt stig að höf. hafa gengið feti
framar en skipulagið heimilaði. En
trúmennskan við iðjuna er svo ein-
dæma mikil, að smærri blöðin út
um land hika ekki við að birta
róginn og smjatta á honum mánuði
eftir að sýslumaður Vestm.eyja er
búinn að afturkalla auglýsingar sín-
ar og iðrast nú frumhlaupsins.
En hvað gerir það til? Er ekki
rógurinn alltaf rógur, enda þótt
löngu sé búið að hnekkja honum.
Og er rógurinn ekki alltaf jafnoit-
urt vopn meðan einhver sál er svo
fáfróð eða spillt að hún trúi honum.
En eitt er þó gott við þessa
iðju: Hún er að verða svo opinber
og mögnuð, að þjóðin er búin að
fá andstyggð á henni, — hún er
nefnilega ekki eins vil dulin eins
og áður — umbúðirnar ekki nógu
vandaðar, og stundum er rógnum
fleygt berstrípuðum út meðal fjöld-
ans og er þessi V estm.eyjarógur
gott sýnishorn þar um.
Menn hrökkva ósjálfrátt við og
blygðast sín, er þeir sjá og heyra
andstyggðina afhjúpaða.
Petta eru nú orðin aðalvopn
stjórnarliðsins á Sjálfstæðisflokkinn.
Pegar ekkert dugar til að hindra
fylgisaukningu hans, sem samboðið
er heiðarlegri stjórnmálabarátta, þá
er gripið til eiturbirlana rógs og
ályga. Fólkinu er svo gefið þetta
inn í smáum eða stórum skömmtum
eftir ástæðum.
En það verða alltaf fleiri og fleiri
sem hrækja út úr sér óþverranum
áður en hann vinnur þeim varan-
legt mein.
Og eitt er víst. Sljórnarliðið
verður enn að skipuleggja.ný vinnu-
brögð til höfuðs Sjálfstæðisflokknum
ef duga skal. Pað verður gaman
að sjá hvaða framleiðsla kemur
næst úr iðjuverinu.
Nazisma-
œðið.
Einherji svarar, sem vænta mátti,
grein í síðasta Siglf. um Framsókn-
ar-nazismann. Greinin snýst reynd-
ar ekki um málsins merg, þann,
að brekja það er staðhæft er í
Siglf., heldur er aðaláherzlan lögð
á það, að tilfæra kafla úr gamalli
Einherjagrein, er núverandi ritstj.
Siglf. skrifaði er Pjóðernishreyfingin
fyrst brauzt hér út. Ritstj. var þá
hrifinn af bersögli hinna ungu
manna, og er það enn enda
þótt eg við nánari athugun sé frá-
hverfur ýmsum tiktúrum flokks
þessa, svo sem apaspil þeirra og
eftirhermur eftir þýzkum nazistum.
að ekki sé talað umþannsið þeirra