Siglfirðingur - 17.08.1935, Blaðsíða 2

2
SIGLFIRÐINGUR
Skemmtanir og
atvinnuleysi.
Grein þessi sem tekin var úr
síðasta blaði Siglfirðings til að rýma
fyrir auglýsingum er blaðinu bárust,
hefir vakið mikið umtal hér í bæn-
um vegna árásar Neista á ritstjóra
þessa blaðs og Thorarensen, lækni,
og hefir Neisti gert greinina frægari
en efni stóðu til í upphafi. Er bæj-
arbúum mál þetta kunnugt orðið.
Pað stóð mikið til fyrir ritstj.
Neista síðastlinn þriðjudag. Hann
stóð á gatnamótum og tilkynnti
lýðnum að nú værí Neisti svo
magnaður, að ríða mundi „íhaldinu"
í þessum bæ að fullu. Vikaliðugir
kratar hlupu og hjóiuðu heim í
húsin að tilkynna gleðiboðskapinn,
svo kaupendurnir væru betur und-
irbúnir er þeim bærist hið magn-
aða blað. Sjómaður einn kom þar
er ritstj. stóð.
„Sæll vert þú Jón íélagi", segir
hann. „Sæll vinur“ sagði Jón.
„Eg heyri að þú sért orðinn hér
ritstjóri og hafir skrifað stóra
skammagrein um „íhaldið“ hérna.
„Já, eg er nú heldur á því,“ sagði
hor.um er kunnugt um að ísafjarðar-
Bíó hefir verið með tapi, er að
minnsta kosti ekki heppileg frá hans
pólitíika sjónarhól séð, því hér er
hann ósjálfrátt að mæla með einstak-
lingsframtaki. Nei, Siglufjaröarbíó er
ekki stór iekjulind, eins og J. S. gefur
i skyn, og ef rekstri þess væri ekki
hagað þannig, að hægt er að sam-
eina mannahald við bíóið og annan
ve zlunarrekstur er eg hefi með höud-
um. myndi útkoman verða lítið skárri
en á ísafirði,
Fá talar J. S. um að verð aðgöngu-
miða sé of hátt. Ef til vill er hon-
um ekki kunnugt um, að skemmtana-
skattur er 18 prc. af brutto umsetn-
ingu. Og sömuleiðis veit hann máske
ekki, að aðgöngumiðarnir kosta eins
mikið á ísafirði og hér, og þar er
veið þeirra þó ekki of hátt þar sem
kvikmyndahúsið ekki ber sig með
því verði.
H. Thorarerseti.
Jón. „Pað verður að láta fólkið
vita að íhaldsritstj. hérna hefir selt
sannfæringuna fyrir sextíu kiónur“.
„Auminginn", sagði inaðurinn. „Pér
hefir þótt það lítið. Pú ert víst ekki
vanur að selja hana svo vægu
verði".
Jón varð hvumsa við og stakk
báðum höndum í rassvasana, rétt
eins og hann geymdi þar sem enn
væri eftir ólátið af sannfæringu upp
í bein og bitlinga Alþýðusambands
og ríkisstjórnar.
Má segja að það sé sprenghættu-
legur staður fyrir svo arðsaman
hlut, því talsverður „vindur“ er í
manninum.
Pað er ekki gott fyrir Jón eða
aðra stórkrata að vera að bríxla
öðrum um sannfæringarverzlun,
því fáir munu vera hálsliðamýkri
en þeir og örlátari á sannfæringu
ef bein eru í boði og er það frægt
orð ð með endemum.
Pað er ekki til neins fyrir Jón
að telja Siglfirðingum trú um að
ritstj. Siglf. selji sannfæringu sína.
Pað trúir honum enginn. En Sigl-
firðingi veitir ekki af auglýsingun-
um, hann er sem sé hvorki gefinn
út af almannafé, og ekki skuldar
hann 300 þús. í Útvegsbankanum
og ennþá síður að fátæk alþýða
sé pressuð til að halda honum uppi
með skatti af þurftarlaunum sínum.
Pað er ekki rúm til þess að
kvitta frekar fyrir greiðann er
Neisti gerði ritstjóra Siglfirðings
með greininni, énda gerist þess
ekki þörf.
Fer greinin hér á eftir:
Paðhefir víst vakið athygli flestra,
hve óvenju mikið hefir verið hér
um kaffihúsalíf, dansleiki opinbera
og „klúbba", og ýmsar aðrar aura-
frekar lystisemdir fólksins. Pær eru
alltaf að fjölga stofnanirnar hérna
í bænum, sem gera sér atvinnu úr
dansfíkn fólksins. Pað vekur ein-
kennilegar og margskonar hugsanir
að ganga hér um göturnar stutt
fyrir miðnættið (um Jl til 11-J-) og
gægjast inn á d'ansbúlurnarog kaffi-
húsin.
Fólkið rennur i þungum straum-
um eftir götunni. Bíó er að tæmast
þetta kvöld.
í þetta sinn erum við stödd hérna
upp hjá Ráðhústorginu þar sem
í óljósri hylling gnæfir hið „tilkom
andi“ ráðhús 4 — 5 — 6 hæðir
með turni og óllu tilheyrandi. Við
sjáum fyrir oss rétthyrntan, sléttan
funkisturninn eða þá gulrófuturn
eins og þeir tíðkast á Akureyri. En
þetta hverfur fljótt. Veruleikinn blas-
ir við: Fjósin gömlu, skökk og skæld,
og risavaxinn hálfgróinn haugurinn
suðurundan. Sumar fjósbyggingarn-
ar eru nú að hrynja í rúst — hafa
að því er sagt er, sligast af hinu
sífellda, beljandi mannlega vatns-
magni, er á þeim hefir dunið ára-
tugum saman. Músik og söngur
ríður á hlustunum úr 4 stöðum.
Píanósnillingurinn í Brúarfossi trakt-
erar hljómborð slaghörpunnar svo
undir tekur, hljómsveitin á Bíókaffi
hamast, daufur ómur berst útaf
Bíó úr hljómvélum kvikmynda-
hússins og norskur sálmasöngur og
organsláttur ómar innan úr Fisker-
hjemmet. Úr öllu þessu verður
undarlega disharmonisk Symfonía,
sem minnir á útvarpsklassik. Undir
drynur, eins og brimsog, fótadrátt-
ur unga fólksins á Bíókaffi og
Brúarfossi. sem er að kiða sér og
aka með dýfum og fettum innan
um borðin, sem hlaðin eru venju-
legum kaffihúsavislum og sígarettu-
stúfum úr Tóbakseinkasölu ríkis-
ins. Við göngum lengra og ber-
umst með straumnum. Við mæt-
um tjölda ungra meyja og eldri
með yndislega blóðrauðar varir,
sem óvart hafa orðið í stærra lagi,
og ilmandi púðurlyktin blandast
saman við forarlyktina upp úr göt-
unni og fúlu stækjuna sunnan af
sandinum.
Allar eru ungu meyjarnar með
leðurtuðrur sínar, sennilega með
nauðsynlegustu áhöldum: púðri,
varalit, naglalakk', augnabrúnalit og
fleiri nauðsynjum. Pað er áreiðan-
lega ekki hörgull á innflutningi né
gjaldeyri fyrir þessar nauðsynjar.
Hjá Maju eru ungfrúrnar að láta
snyrta lokka sína. — Maja á að
setja kórónuna á sköpunarverkið,
og tekst það prýðilega. Nú fer að
berast að eyrum gjallandi músik úr
austurátt. Hún berst frá Dettifossí,
sem er fjölsóttasta kaffihúsið, enda
eru þar kunnáttumenn að verki,
sem draga að sér „kúnnana" eins
og segullinn stálið. Bezta hljómsveit
bæjarins. Parna er Sigluf jarðar
„Chat noire“. Vér lítum inn. Hvert
sæti er þéttskipað í báðum sölum.