Siglfirðingur - 14.09.1935, Qupperneq 2

2
SIGLFIRÐINGUR
stutt leið og greið þangað frá kaup-
staðnum.
Magnús Edvaldsson hefiráþessu
vorí og sumri brotið allstórt land í
norðanverðum ásnum niður við
veginn og ræktað þar jarðepli á
allstórum bletti og gefizt ágætlegs.
Á hann þakkir skilið fyrir þá til-
raun, eigi sízt fyrir það, að með
henni heíir hann sýnt og sannað,
hvað þarna er hægt að gera og
hefir hann þó ekki haft aðstæður
né tíma til að stunda svo garð sinn
eins og þurft hefði, og hann hefði
viljað.
Petta mái er eitf hið mesta nauð-
synja og bjargræðismál, og um leið
metnaðarmál fyrir bæjarbúa. Er
þess að vænta, að bæjarstjórn sjái
sér fært að fylkja sér óskift um það.
en láti þar eigi smásmuglegt póli-
tískt nagg og gorgeir verða því til
hnekkis.
Eigi er enn svo áliðið hausts, áð
mikið má vinna þarna ef tíð leyfir.
Ráðgert er að fá hingað Olaf
Jónsson, forstjóra Ræktunarfélags
Norðurlands til þess að leiðbeina
um þctta mál, og mun fjárhags-
nefnd hafa lofað að greiða kostnað
þann er koma hans hingað hefði í
för með sér. Mun Ólafur væntan-
legur hingað bráðlega i þessum er-
indum.
Ræktun Saurbæjaráss er vafalaust
eitt af merkilegustu og þýðingar-
mestu málum. er bæjarstjórn hefir
fengið til úrlausnar á seinni árum,
og vonandi að henni takist vel og
giftusamlega.
Pað er varla vanzalaust fyrir ís-
lendinga, sem vel gætu ræktað öll
þaujarðepli, er þeir þurfa til neyzlu,
að inn skuli hafa verið ílutt til lands-
ins fyrir meira en fjórðung miljón-
ar árlega, (t. d. 1933 fyrir 258,591
krónu. Par af komu 10 prc, á Siglu-
fjörð). Eitthvað minna mun ef til
vill hafa verið flutt inn á síðastliðnu
ári, og það sem af er þessu ári, en
það mun fremur vera að þakka eða
kenna afleiðingum gjaldeyristak-
markana og viðskiftahafta en því,
að nreira sé ræktað í landinu en
áður. En þetta verður að breyt-
ast og breytist vafalaust á næstu ár-
um alvég haftalaust — þegar þjóð
in er búin almennt að öðlast skiln-
ing og vilja þess að bjarga sér sjálf
á þessu sviði.
Við skulum nú hugsa okkur, Sigl-
firðingar, að við yrðum svo ólán-
samir, að samgöngur allar tepptust
af hafísum á komandi vetri. Pað
eru sjálfsagt ekki margir, sem geta
gert sér ljóst í flýti, hver voði þá
steðjaði að. En Siglfirðingur vill gefa
öllum það ráð, að hugsa þetta
mál vandlega og gera sér það
vel ljóst, að þeirri athugun lok-
inni, hvernig hag bæjarbúa — og
Norðlendinga yfir höfuð — yrði
þá komið, eftir ef til vill margra
mánaða iskreppu. Blaðið vill ekki
rifja upp neitt af því eymdarástandi,
er þá mundi blasa við. Pað er
bezt að hver geri að í einrúmi útaf
fyrir sig. En á eitt skal þó lögð
megináherzla. Grænmetisskortur (og
þá sérstaklega skortur jarðepla)
mundi valda mestum vandræðum
og hörmungum t. d. skyrbjúg o. fl.
I sambandi við kálmetis- og jarð
eplarækt bæjarbúa, verður eigi bjá
því komizt að minna á, að margir
— og líklega flest — hafa engin
tök á að geyma vetrarforða af græn-
meti svo vel sé.
Um leið og garðrækt ykist til
mikilla muna, væri óumflýjanlegt,
að eitthvað yrði gert til þess að
fólkið gæti geymt vetrarforða þess-
arar nauðsynlegu fæðutegundar. Skal
eigi farið nánar úti það mál að
þessu sinni, en skorað á bæjarstjórn
og bæjarbúa yfirleitt, að fylkja sér
einhuga um garðræktarmálið.
Karfavinslan.
Rúmar 300 smálestir af karfa
hafa borizt hingað til vinnslu og
unnu um 70 manns, bæði konur
og karlar, á miðvikudagiun að
lifrartökunni, en karfalifrin var
fryst hjá Ásgeiri Péturssyni & Co.
Mestallur karfinn kom frá Hala-
miðum og var því lifrin orðin lé-
legri en æskilegt var.
Verksmiðjustjórnin hafði boðið
kr. 1.45 um tímann, nótt sem dag,
við lifrartökuna. en treystist hins-
vegar ekki tll að greiða 2 kr. um
tímann í eftirvinnunni.
Nokkrir menn innan verka-
mannafélagsins fengu því þó ráð-
ið, að hætt var vinnu kl. 6, en þá
var tæplega hálfnuð löndun, og
varð því ekki meira úr Iifrartök-
unni í þetta sinn, en karfanum
Nýkomið:
rvottariillur
Pvottavindur
rvottabalar
Einar Jóhannss.
& Co.
dembt i þróna með lifrinni í, en
fólkið missti tækifærið til að vinna
sér inn peninga, og munu þó
vissulega margir hafa verið i sárri
þörf fyrir þá aura, er þarna hefðu
fengizt.
Mun almenningur lítið þakklátur
þeim, er að því unnu, að hafa af
fólkinu vinnuna, og þykir það dá-
lítið einkennileg „atvinnubót" hjá
þessum forsjónum verkalýðsins er
þarna réði.
Von mun vera á fleiri togurum
með karfa, og mun unnið þá að
lifrartöku á daginn. En við það að
ekki næst samkomulag um nætur-
vinnuna, tapast helmingur þeirrar
vinnu er bæjarbúar gætu haft við
þetta starf.
Er vonandi, að þeir, er þver-
astir eru í þessu máli, láti sér
skiljast, að þarna er ekki um neina
venjulega kaupdeilu áð ræða, held-
ur hitt, að verksmiðjustjórnin og
þeir, er að þessum málum hafa
mest unnið, eru að útvega fólkinu
lífsbjörg sem það er í sárri þörf
fyrir og greiðir fyrir þessa vinnu
sennilega meira en svo, að lifrar
takan borgi sig.
Menn verða vel að athuga þetta
mál og gæta þess, að nú er svo
litið um atvinnu, að menn hafa
ekki ráð á þvi að fleygja frá sér
því litla sem býðst. Parna er ekki
um neina kaupkúgun að ræða og
fjöldi fólks mundi guðsfegið taka
feginshendi við vinnu þessarri, ef
það fengi hana og það jafnvel fyrir
minna kaup.
Bœjarbúi.