Siglfirðingur - 27.10.1935, Síða 1

OFRIÐURINN.
9 500 1000 K"'

Kort af Abessiníu. (Örfarnar sýna stefnu ítölsku hersveitanna
Pað má nú kalla afráðið að Þjóða-
bandalagið hafi ákveðið að beita skuli
refsiaðgerðum gegn Ítalíu. En ekki
er hitt jafn-afráðið í hverju þær skuli
vera fólgnar. Ákveðið er þó í orði
kveðnu einhverskonar viðskiftabann.
Eru nú hinar ýmsu þjóðir Banda-
lagsins að skeggraaða þetta hver heima
hjá sér, sumar eru farnar að breyta
löggjöf sinni í samræmi við út- og
innflutningsbann til og frá Ítalíu.
Önnur fara sér dræmt um þessi á-
kvæði og þar á meðal stærstu þjóð-
irnar, Bretar, Frakkar og Bandaríkja-
menn, enda þótt Roosevelt sé búinn
að gefa einhverjar fyrirskipanir um
sölubann á hráefnum til Ítalíu er not-
uð verði til hergagnaframleiðslu, svo
og sölubann á vopnuum þangað.
Eitthvað eru Englendingar farnir að
tala um þetta sama, en þar stendur
nú yfir þingrof, og nýjar kosningar
fyrir dyrum.
Frakkar, með Laval í broddi fylk-
ingar, Iáta sér títt um að tala um
fyrir MussDlini og fá hann til frið-
samlegra umþenkinga, en hann er
tregur til, og líklegt að hann finni
vel að friðarhjal Frakkans muni ekki
standa djúpt, en sé eins og olfubrá á
yfirborði vatns. Virðast Frakkar nú í
allmiklum vanda. Peir þora ekki að
gera Bretum agnarögn á móti skapi,
en hinsvegar illa við að styggja Musso-
lint, og vita ekki til hvers draga kann,
ef iila tekst til um vináttuna öðru
hvoru megin.
Leika þeir því mjög tveim skjöld-
um og erbágt að átta sigá, hvað þeir
í raun og veru ætlast fyrir. En útúr
öllu þeirra fálmi verður það ráðið, að
hiklaust ætli þeir sér þann hlut, að
lenda ekki þeim megin er ósigurvæn-
Iegri verði.
Annars hafa Bretar haft alla forystu
um ákvarðanir Bandalagsins.
f*eir hafa færzt undan því, að draga
saman eða minka flota sinn á Mið-
jarðarhafi, en alltaf Ieyfist þó ftölum
takmarkalaus vopna- og hergagna-
flutningur suðaustur til vígstöðvanna.
Engar stórorustur hafa orðið, en
smáskærur og loftárásir og loftnjósnir
frá hálfu ítala, einkum á suðurvíg-
stöðvunum.
Eru nú voðaleglr hitar um þessar
slóðir, sem jefnvel sjálfir Abessiníu-
menn láta bugast undan, en mennog
skepnur, er frá Evrópu koma þangað,
örmagnast og verður að viðhafa ítr-
ustu nærgætni og varúð í öllum
atriðum. Hermenn og húsdýr er flutt
í Iand um nætur og dýrunum komið
að næturlagi upp í fjöll þar sem
svalara er. Einnig er ítölum mjög
erfitt um öftun drykkjarvatns, en það
er allra hluta nauðsynlegast á þessum
brunaslóðum.
Fregnir frá vígstöðvum Abessíníu
eru mjög ósamhljóða og oft borið til
baka i einni fréttinni það sem fullyrt
er i hinni. Pó hafa nú ítalir á valdi
sínu héröðin kringum Adua og all-
stórt svæði í suðurhluta landsins stuttu
norðan við landamæri ítalska Somali-
lands.
Kort það er hér fylgir af Abess-
iníu gefur skýra hugmynd um stefnu
og hreyfingar ítölsku herjanna. Hafa
ítalir eins og kunnugt er ráðizt á
þrem stöðum inn í Abessiníu: suður
beint úr Eritreu og stefnt á Adua,
þá suðvestur inn yfir Danakileyði1