Siglfirðingur - 31.10.1935, Blaðsíða 1

IV. árg.
Sigluíirði, fimmtudaginn 31. okt. 1935.
35. tbl.
ÓFRIÐURINN.
Myndbtiar sýna: 1. Jdrnbrautalestina milli Addis Abeba og Djibúti. 2. Frá Tanavatni.
3. Fjallveg i Abessiniu.
Ekki er ennþá útkljáð um refsiað-
gerðírnar gegn ítölum annað en það,
að flestöll ríki Þjóðabandalagsins lát-
ast vera eindregið með því, að við-
skiftalegar refsingar komi til, en ekki
mun þeim beitt verða næstu daga að
minnsta kosti. Eru rfkin ekki sammála
um aðgerðirnar: 50 ríki kvað hafa
fallizt á bæði verziunariegt og fjár-
málalegt bann, 47 ríki fjármálaviðsk,-
bann eingöngu en 46 ríki á innflutn-
ingsbann á ítölskum vörum og út-
flutningsbann til Ítalíu.
Frá vigstöðvunum*berast þær féttir,
að ftalir búist við árás Abessiníu-
manna á norðurvígstöðvunum. Kveð-
ast þeir vera fullviðbúnir árásinni og
muni mæta henni með suarpri vél-
byssna og stórskotahríð. — Fréltir
koma um það, að herlið frá Abessi-
níumðnnum sé að því komið að af-
króa her ítala, þann er sótt hefir fram
til Adua, og séu herdeildir frá þeim
komnar norður f Eritreu.
Laval heldur áfram sáttaumleitunum
enda þótt þær beri ennþá Htinn ár-
angur. Eru þeir af og til að ráða ráð-
um sínum, Laval og Eden. Kalla þeir
Aloisi baron á sinn fund við og við,
og þegar Laval hefir mest við talar
hann við Mussolini, en Mussolini læt-
ur sér fátt um finnast friðarhjal þeirra
fálaga. Hann hefir minnst á það, hve
lítinn friðarhug og friðarvilja þeir hafi
sýnt og Pjóðabandblagið yfirleitt, þeg-
Japanir voru að brytja niður Mansjúr-
íumenn og ryðjast þar til valda, ekki
hafi þeir heldur mikið kippzt við, er
nágrannaþjóðirnar í Suður-Amerfku
voru að drepa hvor aðra, né heldur
hafi verið orð á því haft, er Frakkar
ruddust með báli og brandi um alla
Marokko, drápu þar fólk í hrönnum
og lögðu undir sig íbúana. Ekki hafi
heiminum stórum brugið, er Bandarík-
in börðust við Spán og brutust til
valda f Filippseyjum eða þegar gull-
þorsti Breta leiddi þá útí ljótustu styrj-
öld er sögur fara af og þrælslegustu,
er þeir réðust á Búana, friðsama
bændaþjóð og rændu þá löndum.
Pað, sem Laval stingur uppá til
samkomulags, er það, að ítalir fái þær
landspildur, er þeir þegar hafa náð,
%