Siglfirðingur - 31.10.1935, Blaðsíða 3

SIGLFIRÐINGUR
3
Pað er aðeins eitt
íslenzkt
líftryggingarfélag,
Líftryggingardeild. og það býður betri kjör en nokkuð
annað líftryggingarfélag starfandi hér
á landi.
Líftryggingardeild
Sjóvátryggingarfél. Islands h.f.
Umboð á Siglufirði hefir
Þormóður Eyólfsson, konsúll.
nema 7 kr. á ári fyrir heimilis-
menn kaupstaða og 6 kr. utan
kaupstaða. Auk þess greiðist 1 prc.
af skattskyldum tekjum, miðað við
500 kr. persónufrádrátt.
Er ráðgert að heildariðgjöld nemi
800 þús. kr. álega og legst sú fúlga
algerlega í sjóðinn fyrst um sinn til
ávöxtunar þar til hinar almennu
ellilífeyrisgreiðslur byrja. Er gert
ráð fyrir að sjóðurinn verði orðinn
57 milj. kr. er greiðslur hefjast fyr-
ir alvöru.
Avinnuleysistryggwgar.
Stéttafélögum eða öðrum flokk-
um manna er heimilað að stofna
atvinnuleysissjóði innan sinna fé-
laga til tryggingar félagsmönnum.
Er slíkur sjóður hefir verið stofn-
aður, fær hann styrk frá ríki og
bæjarfélagi í beinu hlutfalli við þau
framlög er félagsmenn leggja á sig
sjálfir í þessu skyni og skulu þau
nema 50 prc. greiddra iðgjalda frá
hvorum aðila, að því er snertir
sjóði ófaglærðra daglaunamanna og
sjómanna.
Til annarra atvinnuleysissjóða
miðast framlög ríkis og bæja við
þann styrk, er úthlutast af framlög*
um sjóðsfélaga.
Bannað er að veita atvinnuleys-
isstyrk:
1. Til manna, sem verkfall eða
verkbann nær til,
2. til þeirra, er njóts slysa-,
sjúkra- eða örorkustyrks eða eru á
opinberu framfæri vegna langvar-
andi veikinda,
3. til þeirra, er misst hafa at-
vinnu af ástæðum, er þeir eiga
sjálfir sök á.
4. til þeirra, er sviftir eru frelsi
að opinberri tilhlutun og
5. til þeirra, er neita vinnu, er
þeim býðst, að tilhlutun vinnu-
miðlunarskrifstofu.
Er þetta frumvarp mikið bákn
og eitt hið stærsta og umfangs-
mesta er ennþá liefir komið fram
í Alþingi í þetta sinn.
Aðalbreytingarnar á framfærslu-
löggjöfinni samkv. þessu nýja frum-
varpi eru þær, að sveitfestitíminn
er afnuminn. Dvalarsveit sé fram-
færslusveit. Landinu er skipt í tvö
framfærslusvæði: Sveitir annarsveg-
ar og kaupstaðír og kauptún hins-
vegar. Skal á hvoru framfærslu-
svæði um sig reikna út framfærslu-
kostnaðinn, og miða við að einum
þriðja víð tölu verkfærra manna.
að einum þriðja við skattskyldar
tekjur, að einum sjötta við skuld-
lausar eignir og að einum sjötta
við fasteignamat, eftir þar um sett-
um reglum, ef eitthvert sveitarfé-
lag hefir orðið að greiða meira en
meðal framfærlsukostnað á sínu
framfærslusvæði. Áður þurfti fram-
færzlukostnaður að vera 15 prc.
fram yfir meðallag á öllu landinu
til þess, að endurgreiðsla kæmi til.
Pá hafa verið lögð fyrir þingið
fjáraukalög fyrir 1934. Eru þau að
upphæð 2,017,211,76 kr. Hefir
stærsti liðurinn verið til dómgæzlu
og lögreglnmála 722 þús, kr. 387
þús. kr. haja farið til brúagerða, 316
þús. til síma, pósts7og útvarps, og
109 þús, t> 1 heilbrigðismála.
Má af þessu sjá að um engar
smáræðis umframgreiðslur er að
ræða.
Þá hefir þetta þing komið sér
upp sínu prívat geldingafrumvarpi
eins og næstu þing á undan, og
er það í salti sem stendur. Er von-
andi að það endist þingmönnum til
þingloka, Peir hafa það svona til
þess að gæða sér á „mellem slag-
ene“. Sérstaklega kvað Pétur Zóf.
verða óvenju mælskur, er það er á
dagskrá, og þykja það gómsætt um-
ræðuefni.
Annars er það eftirtektarvert hve
vinnubrögð þingsins eru slæleg.
Fundir standa sjaldan yfir lengur
en frá 10 mínútum uppí 2 kl.st.
lengst og oft ekki nema eitt og tvö
mál á dagskrá deíldanna. Annað
er eftirtektarvert að langsamlega
mestur hluti þeirra frumv. er tekin
hafa verið til meðferðar hafa kom-
ið of seint fram og orðið að vcita
þeim viðtöku með afbrigðum frá
þingsköpum. Sýnir þetta forsjárleysi
og trassaskap þeirra er málin bera
fram og ábyrgðarleysi stjórnarinnar
og hirðuleysi um að flýtasem mest
þíngstörfunum og losa þannig þjóð-
ina við að þurfa að ala þingherinn
að nauðsynjalausu vikum og mán-
uðum lengur en þörf væri.
Má í því 'sambandi benda á, að
deilan um Doríu-Manga hefir kost-
að þjóðina milli 12 og 15 þúsund
krónur. Er slíkt óafsakanleg léttúð
um meðferð ríkisfjársins þegar þús-
undum manna í landinu liggur við
hungri af fjárskorti.
En þetta er „stjórn hinna vinn-
andi stétta“ er þannig notar ríkis-
féð, á sama tíma og hinar vinnandi
stéttir stynja undan skattakúgun og
beinum skorti.
Er þetta ekkí dásumleg stjórn!
Hvað óttast
mennirnir?
Nú í síáasta Einherja skrifa þeir
báðir, bæjarfógetinn og ritstjórinn,
um það, að Siglfirðingur hafi, með
því að vekja athygli á grein bæj-
arfógeta, gert málið að flokksmáli.
Petta er hin mesta firra. meðal
annars af því, að þetta skattstofna-
mál hefir verið eindregið flokks-
mál og prinsipmál núverandi flokka,