Siglfirðingur - 11.04.1936, Blaðsíða 2

2
SIGLFIRÐINGUR
náinni frarntíð verður án efa að
koma í veg fyrir þessa þjóðfélags-
meinsemd.
í skjóli hagsmunasamtaka verka-
lýðsins, sem allir flokkar viður-
kenna réttmæt, laumast hræsnarar
sociaiistanna aftan að atvinnuleys-
ingjunum og hvísla úr skjóli sínu:
„Pú skalt fá atvinnu, brauð og
bitlinga ef þú fylgir okkur og okk-
ar pólitík. Hún ein getur frelsað
þig frá oki vinnuveitandans. Hann
er þinn höfuðfjandi. Hann skalt þú
svíkja hvenær sem þú sér þérfæri.
Við hjálpum þér til þess. Lestu
okkar blöð og okkar rit og ekkert
annað. Hitt allt er blekking“. Petta
er mórallinn. Pessu eitri er óspart
daclt inn í hugi lýðsins. Lýðurinn
trúir i svipinn að þetta sé þeirra
endurlausnarar- Menn láta tælasí í
5vip af hræsninni, fagurgalanum,
róginum.
Nú eru komin tímamótin, sem
lýðurinn fer að ljúka upp augunum
og spyrja foringjana : „Hvar er at-
vinnan sem þið lofuðuð okkur?
Hvar er brauðið handa börnum
okkar? f*ið hafið setið við völdin
óáreittir í tvö löng ár, en i stað
þess að bæta ástandið, versnar það
stöðugt. Hvar er atvinnan? Til
hvers notið þið 15—16 miljónir á
ári ? Ekki fer það til að auka at-
vinnuna! Hversvegna látið þið
okkur ekki fá atvinnu við sjáfarút-
veginn, sem þið ætluðuð að endur-
reisa, eða landbúnaðinn, sem þið
ætluðuð að skipuleggja, eða iðnað-
inn, sem þið ætluðuð að skapa ?“
Við öllum þessum spurningum er
þögnin eina svarið. Eina bjargráðið
undir næstu kosningar er að smala
bjargþrota lýðnum í fjárrétt social-
ismans og soramarka þar sem flest-
ar sálirnar — gera þær skuldbundn-
ar — þó ekki sé nema í ímyndun
fjöldans.
Pað fer nú að líða að úrslitabar-
áttunni. Lýðurinn er þegar farinn
að sjá gegnum svikin. Hann sér,
að hann hefir alið snákana við
brjóst sér. Látið ræna sig réttinum
og ginna sig 9ig til þjóðfélagslegra
heimskupara. Herópið verður þá:
Burt með falsforingjana! Viðgetum
sjálf ráðið kjörum okkar. Við vilj-
um ekki selja ykkur sannfæringu
okkar og skoðanarétt fyrir sviknar
atvinnuvonir!
Við höfum sett ykkur upp á
stallinn og tilbeðið ykkur og rétt
ykkur gull og völd. Nú hrindum
við goðunum af stöllunum og stjórn-
um okkar málum sjálf, án tillits til
okkar privat lifsskoðana".
Svona endar allt ykkar brölt,
socialistar góðir!
Þeir sem með svikum sigra,
verður með réttlæti refsað.
Því lögmáli hafa meiri menn orð-
ið að hlíta en lyddurnar, sem nú
hampa völdunum framan í verka-
lýðinn og ógna honum með at-
vinnukúgun. ef hann ekki vill af-
henda þeim sína pólitísku sann-
færingu.
VI.
Hinn nýi atvinnuvegur.
Aldrei fór það svo, að hinir soci-
alistisku stjórnarflokkar létu ekki
eitthvað í móti koma niðurdrepi
hinna fyrri atvinnuvega. Ekki þó at-
vinnuveg, sem skapar lífsbjörg og
verðmæti, heldur atvinnuveg sem
eyðir lífsbjörg þeirri og verðmæt-
um, er aðrir atvinnuvegir reyna að
skapa. Og þ'að sem verra er: Hinn
nýi atvinnuvegur er í því fólginn,
að þar sameinast þessir „vinnuveit-
endur" og „vinnuþiggjendur" til
þess að eyðileggja arðbæru atvinnu-
vegina. „Verkamenn“ hins nýja at-
vinnuvegar vinna í Beinaverksmiðj-
um stjórnarflokkanna. Sumir vinna
að skipulagðri eyðingu og hruni
þjóðskipulagsins, en aðrir vinna
sama hlutverk og vefararnir í
„Nýju fötin keisarans" og stinga
gullinu, sem pressað er út úr skatt-
þegnunum, í poka sína. Ressi at‘
vinna er stunduð af fjölda manna.
Slangurmenni stjórnarliðsins eru
gráðug eftir að hreppa inntöku i
þessa stjórnar-svikamyllu. Embætti
eru stofnuð árlega fleiri en dagarn-
ir eru í árinu og flestum þannig
hagað, að hægt er að vikka þau
út og stinga þar inn í nýjum em-
bættismönnum. Nú skifta þessi
embætti orðið þúsundum- Og þau
kosta miljónir árlega. Vínútsalan i
Reykjavík hefir nú tekið við milli
40 og 50 bitlingaþrælum. Síldarút-
vegsnefndin hefir kostað ríkið sið*
asta ár á annað hundrað þúsund
krónur, og svona er það á ótal
sviðum. Hér er ekki rúm til að
birta þá skrá, en má vera að það
verði síðar gert að nokkru.
Einu sinni fyrir skömmu var
einn háttsettur bitlingafrömuður
spurður að því, hvort þetta borg-
aði sig nú fyrir stjórnarliðið. „Já,
eg er nú hræddur um það“, svar-
aði hann. „Þessir menn eru tvennt
í senn, lifvörður okkar og valda-
assurans. Við reiknum með því,
að hver þessara manna hafi til
jafnaðar yfir 10 atkvæðum að ráða,
sem auðvitað eru á okkar bandi
við kosningar. Parna „sikkrum“ við
okkur þúsundir atkvæða. Og við
gerum meira. Hver embættismaður
greiðir vissan hundraðshluta af Iaun-
um sinum í flokkssjóð okkar og
með þeim peningum getum við
haldið uppi vel launaðri “agitation"
og kostað útgáfu blaða okkar." Af
þessu sézt, að bitlingaherinn er
sannefndyr lífvörður stjórnarinna r
og afkoma þeirra tryggir henni
þæga og auðsveipa þjóna. Ef þeir
svíkja. missa þeir embættin og at-
vinnuleysið og atvinnurógurinn blas«
ir við þeira. Pað væri synd að
segja, að mikil störf séu eftir skilin
handa sjálfum stórnarherrunum.
Og þó eru þeir alltaf önnum kafnir
við að stjórna svikkamyllunni,
smyrja ganghjólin og skrifa undir
greiðslukröfurnar.
Pessi nýi atvinnuvegur er áhættu-
laus, fyrirhafnarlítill og krefst lítill-
ar ábyrgðar og engrar þekkingar.
Embættisprófið er að hafa tileink-
að sér ofaná og að yfirskini aðal-
boðorð socialismans. Hvað æltar
landslýðurinn, fátækur og kúgaður,
að ala þessa atvinnuhjörð lengi ?
Er ekki kominn tími til að fara að
rumska og hrista af sér sníkjudýr-
in?
Framh,
AUGLÝSINGAR.
Undanfarið hafa byrzt 3 allstórar
auglýsingar í »Neista» frá Áfengis-
verzlun ríkisins og Tóbakseinkasöl-
unni. „Siglfirðingur" sneri sér til
þessara rfkisstofnana og bað um að
fá auglýsingar þessar til birtingar. en
fékk þvert nei.
Margt bendir til þess, að auglýs-
ingar þessar séu að nokkru leyti út-
vegaðar á kostnað Síldarverksmiðja
ríkisins, en hvað um það, slík fram-
koma, cð ríkisstofnanir, sem haldið er
uppi með almanuafé, sé iátnar halda
uppi hápólitiskum níðritum um menn
og málefni, er í hæsta máta hneyksl-
anlegt. í landi, sem á að heita lýð-
frjálst mundi valdhöfum hvergi hald-
ast slíkt uppi, nema hér á íslandi.