Ný saga - 01.01.2000, Side 48

Ný saga - 01.01.2000, Side 48
Steinunn Jóhannesdóttir Mynd 5. í Gamla virkinu. Kona við glugga. Alsíringar af íslenskum ættum Það eru til Alsíringar af íslenskum ættum. Því alveg eins og Guðríður Símonardóttir á niðja til okkar daga á Islandi getur hún ált þá í Al- sír. Sonur hennar og Eyjólfs, sem hún gat um í bréfinu, varð eftir í Alsír þegar hún fór heim. Söntu sögu er að segja um börn síra Ólafs Eg- ilssonar og Ástu. Anna Jasparsdóttir giftist þeim höfðingja sem keypti hana og eignaðisl fljótt nokkur börn. Ólalið er allt það fólk sem heimildir þegja um, nokkur nöfn sem engin saga tengist og nafnleysingjar sem þó hafa eignast afkomendur. Hvað varð um Grindvík- inginn ritfæra, Jón Jónsson, og bróður hans Héðin, smið í Salé, og telpuna Guðrúnu Rafnsdóttur? Hvað varð unt smalann Jón Ásbjarnarson, sem komst í álnir? Hvað varð um Vestmannaeyingana Halldór Guðmunds- son, Pétur Hafliðason, Orm Jónsson, Brand Einarsson, Þorlák Þorsteinsson, Jón Björns- son, Jón Stullason og Stulla Jónsson? Hvað varð um Sigurð Gíslason, Ólaf Gunnarsson, Jón Árnason, Þorstein Sveinsson og Hall Þorsteinsson? Hvað varð um Björgu Einars- dóttur, Þóru Jónsdóttur, Sesselju Valgarðs- dóttur, Ástríði Fúsadótlur, Geirlaugu Brynj- ólfsdóttur, aðra Þóru Jónsdóltur, Guðrúnu Andrésdóttur, Heigu Sigurðardóttur, Hall- dóru Björnsdóttur, Ástu Einarsdóttur? Hvað varð um Austfirðingana Guðmund Jónsson, Tómas Jónsson, Árna Hallsson, Jón Hallsson, Guðntund Snorrason, Stara Brandsson, Jón Jónsson, Kolbein Valtýsson, Stefán Jónsson, Magnús Jónsson? Hvað varö um austfirsku konurnar Ólöfu Jónsdóttur, Þóreyju Hall- dórsdótlur, Guðrúnu Fúsadóllur, Rönku Jónsdóttur, Guðrúnu Hallsdóttur, Guðrúnu Árnadóttur, Steinunni Þórðardóttur, Ingi- björgu Jónsdóttur og Ingibjörgu Egilsdóttur? Nafnalistinn er fenginn úr skrá um þá her- tekna íslenska menn sem enn þá Iifðu í „Tyrkeríinu“ árið 1635 og drottinn varðveitti við trú og góða samvisku. Skráin fylgdi löngu og harðorðu klögunarbréfi til Danakonungs, Kristjáns IV, eins konar neyðarópi þar sem fólkið spurði hvort það væri öllum gleymt og hrópaði á útlausn úr sinni „Iangvarandi her- leiðingarplágu“ „Hvort er nú engin miskunn, enginn kærleiki, engin samviska sem vaknar? Hvorl er nú enginn guðhræddur? Eða höfum vér engan náðugan kóng? Erum vér án rétt- látra herra og forsvarsmanna ellegar án guð- hræddra kennimanna - án foreldra, vina, bræðra?“ Á þessum 70 manna lista var einnig nafn Guðríðar Símonadóttur auk nokkurra þcirra kvenna og karla sem leystir voru tæpu ári síðar og héldu heint á leið 22. júní 1636. En nokkrir hinna leystu eru ekki á nafnalist- anum með bænaskjalinu og þannig er ljóst að milli 80 og 90 manns hafa sýnt áhuga á því að komast heim um þetta leyti. Fleiri konur en karlar leystar Leysingjahópurinn taldi 28 konur og 8 karl- menn, og sú spurning hlýtur að vakna, hvers vegna konurnar sem leystar voru hafi verið svo miklu fleiri en karlarnir. Var það einhvers konar „riddaramennska“ af hálfu sendimanns Danakonungs að leysa frekar konur en karla? Voru karlarnir taldir eiga meiri möguleika á því að losna upp á eigin spýtur síðar? Fjórir lögðu sjálfir fram umtsalsverðan hluta lausn- argjaldsins, þar af einn mjög háa upphæð. Aðeins jorjár konur áttu andvirði nokkurra ríkisdala í handraðanum. Guðríður var ein þeirra, hún lagði fram 20 rd. upp í lausnar- gjald sem nam alls 262 rd. með hafnartolli. Gátu fangarnir sjálfir hafl eitthvað um út- lausn sína að segja? Var spurt um vilja þeirra? Voru þá fleiri konur en karlar sem vildu l'ara heim? Var tryggð þeirra meiri við ættlandið eða töldu konur á 17. öld kristnina sér hlið- hollari en islam? Þannig má lengi spyrja. Heimsmenningarminjar Eg fékk ekki óyggjandi svör við öllum spurn- ingum mínum þann stutta tíma sem ég dvaldi í borginni, enda átti ég sannarlega ekki von á því. Eg sannfærðist hins vegar um að til þess að fá fyllri mynd en viö höfum al' því mikla sögudrama og stóra harmleik sent Trykjarán- ið var er nauðsynlegt að skoða vettvang. Sá vellvangur er enn fyrir hendi að miklu leyti. Gamla borgin er heillegri en ég átli von á, Alsír er öðru vísi borg. Og það sem kom mér mest á óvart var að hún skyldi vera 46
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108

x

Ný saga

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ný saga
https://timarit.is/publication/806

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.