Siglfirðingur - 15.01.1955, Page 1
Laugardagur 15. janúar 1955.
Stutt svar vid vinsam-
legri jólakvedju
í jólablaði „Mjölnis" er mér
send jólakveðja. Er þar af vel-
vild rætt um mig og gerðir mínar,
svo ekki sé minnzt á hina vönd-
uðu meðferð á sannleikanum, sem
í greinarkorni þessu birtist, enda
er blað þetta viðurkennt fyrir
sannleiksást sína og heiðarleik í
málflutningi, að minnsta kosti
hvað mig og mínar gerðir á Al-
þingi snertir.
Tilefni þessarar jólakveðju
blaðsins til mín er í stuttu máli
það, að í októbermánuði s.l. barst
mér samþykkt bæjarstjórnarinn-
ar hér, þar sem óskað var eftir
því, að við Gunnar Jóhannsson
flyttum á Alþingi tillögu þess
efnis, að Siglufjörður fengi á
næsta ári 4 milljónir króna af at-
vinnubótafé til uppbyggingar at-
vinnulífsins á staðnurn. Þessu er-
indi bæjarstjórnar svaraði ég
fyrst í síðastliðnum mánuði, þar
sem ég tjáði bæjarstjórninni, að
að athuguðu máli teldi ég von-
laust um að slík tillaga yrði sam-
þykkt á Alþingi, meðal annars
vegna þess, að samkvæmt fjár-
lagafrumvarpinu væru aðeins ætl-
aðar 5 milljónir króna til atvinnu-
bóta á öllu landinu, og væri því
farið fram á % hluta alls fjárins
til eins og sama staðarins. Lýsti
ég þeirri skoðun minni í svari
mínu til bæjarstjórnar, að ég teldi
vænlegra til árangurs að vinna
að þessu máli við ríkisstjórnina,
og einnig gat ég þess, að slík til-
laga, ef fram væri borin, kynni
að hafa öfug áhrif við það, sem
til væri ætlazt meðal annars
vegna þess, að um þessar mundir
er til athugunar hjá ríkisstjórn-
inni að veita Siglufirði í vand-
ræðum byggðarlagsins margvís-
legri og meiri aðstoð en nokkru
sinni áður hefir verið veitt einum
og sama stað. Er sízt vanþörf á
slíkri aðstoð, enda hefi ég eftir
mætti reynt að túlka það á þeim
stöðum, sem ég hefi talið réttan
vettvang til þess, að aldrei áður
hefði Siglufirði verið meiri nauð-
syn á aðstoð, sem um munaði en
einmitt nú.
Þess kafla úr bréfi mínu, þar
sem um þetta er rætt getur
„Mjölnir" ekki í jólakveðju sinni,
af einhverjum ástæðum.
Þegar ég var að semja fyrr-
nefnt svar mitt til bæjarstjórn-
arinnar, barst mér símskeyti frá
þæjarstjórn, þar sem lýst var
samþykkt hennar um að óska
eftir, að við Gunnar Jóhannsson
flyttum tillögu við afgreiðslu fjár-
laganna um að tekið yrði upp í
fjárlög fjögurra milljóna króna
framlag til uppbyggingar atvinnu-
lífsins á Siglufirði.
Þann kafla úr bréfi mínu, sem
fjallar um líkur fyrir því, að slík
tillaga næði samþykki Alþingis
birtir „Mjöinir“ orðrétt í jóla-
kveðjunni og staðhæfir, að ég
hafi N EIT A Ð að flytja slíka
tillögu. Þetta hlýtur „Mjölnir“ að
vita, að eru hrein og bein ósann-
indi. Eg neitaði ALDREI að
flytja tillögu þá, sem hér um
ræðir og munu margir geta um
það borið, meðal annarra Gunnar
Jóhannsson, að ég var þess albú-
inn að flytja tillöguna með hon-
um, ef bæjarstjórn héldi fast við
fyrri samþykkt sína um, að óska
eftir, að tillaga þessi yrði flutt.
Hitt skal ég játa hreinskilnislega,
að mér tókst ekki að afla nægi-
legs fylgis á Alþingi við þessa
tillögu, sem ætlun mín var að
bera fram, að óbreyttri samþykkt
bæjarstjórnar, enda er það gagn-
stætt öllum venjum, að Alþingi
úthluti fé til atvinnuaukningar,
heldur heyrir slík úthlutun undir
ríkisstjórnina. Eg skj>rði því bæj-
arstjórn frá því, að ég teldi von-
laust um að margnefnd tillaga
yrði samþykkt á Alþingi og taldi
að því leyti þýðingarlaust að
flytja hana.
I svari mínu fólst engin neitun
á að flytja tillöguna, heldur ein-
ungis einföld lýsing á málavöxt-
um, en á þessu hneykslast
„Mjölnir" í jólakveðjunni.
Annars virðast kommúnistar
leggja mikið upp úr því að flytja
tillögur og frumvörp á Alþingi,
sem þeir vita, að ekki verða sam-
þykkt, því að þeim er það áreið-
anlega vel ljóst, að minnsta kosti
nú orðið, að þeir eru ekki teknir
alvarlega á Alþingi, né það, sem
þeir láta þar frá sér fara.
Það kemur áreiðanlega ekki til
neinnar deilu milli mín annars-
vegar og „Mjölnis“-manna hins-
vegar um nauðsyn þess, að Siglu-
fjörður fái 4 milljónir króna —
og vel það — til uppbyggingar
(Framhald á 4. síðu)
3ólabodskapur „Mjölnis"
Sú mun vera venja flestra blaða
að helgja jólin með því að láta
deilur niður falla og slíðra hin
pólitísku sverð. „Mjölnir“ hefur
hinsvegar annan hátt á. Hann
bítur í skjaldarrendur og eys sví-
virðingum yfir andstæðinga sína,
bæði búsetta hér og annars
staðar.
Þessi jólaboðskapur „Mjölnis"
ber yfirskriftina:
„Ríkisstjórnarflokkarnir á Al-
þingi f jandskapast við Sigluf jörð“
0g undirfyrirsögn:
„Forsvarsmemi Sigluf jarðar:
Þingmaður kjördæmisins og bæj-
arstjórnarmeirihlutinn sýna mann
dóm sinn á sérstakan hátt“.
Þessar stórorðu fyrirsagnir á
jólaboðskap „Mjölnis“ sýna þegar
í stað, að hann er í vígahug — og
engu jólaskapi. Fyrirsagnirnar
sýna einnig, að „Mjölnir“ hugsar
sér að hæfa margar „flugur“ (og
stórar) í einu höggi. Og vafa-
laust hefur þessi mikli jólaboð-
skapur legið „Mjölni“ talsvert
þungt á hjarta, því ella hefði
„Mjölnir" reynt að melta hann
yfir jólin, — og það hefði „Sigl-
firðingur" talið miklu réttara, því
þá hefði „Mjölnir" sennilega kom-
izt að þeirri niðurstöðu, að það
borgaði sig eigi að birta þennan
boðskap. Það er búið, sem búið
er, og of seint fyrir „Mjölni“ að
iðrast.
Við skulum jþá athuga sgalft
innihald boðskaparins ofurlítið
nánar. Það virðist aðallega hafa
verið tveinnt, sem fyrir „Mjölni“
hefur vakað;
1. Að hæla Gunnari Jóhannssyni
fyrir dugnað og skörungsskap
á þingi.
2. Að hrakyrða:
a) Einar Ingimundarson, al-
þingismann.
b) Meirihluta bæjarstjórnar
hér.
c) Meirihluta Alþingis.
„Siglfirðingur“ er ákveðið
þeirrar skoðunar, að „Mjölnir“ sé
að vaða reik. Frásögn jólaboð-
skaparins sýnir, að Gunnar Jó-
hannsson hefur farið óviturlega
að ráði sínu. Þegar Gunnar sá,
að vonlaust var að afla 4 milljón
króna tillögu bæjarstjórnarinnar
nægilegs fylgis á Alþingi, þá átti
hann að hætta við að flytja til-
löguna og leita annarra úrræða.
Það er hygginna manna háttur,
ef þeir sjá, að þeir geta ekki
fengið heitustu óskir sínar upp-
fylltar, þá að leita annarra úr-
ræða og taka því, sem völ er á
— eða með öðrum orðum — fái
þeir eigi hið bezta, þá taka þeir
því næst bezta. Þetta virðist
Gunnar Jóhannsson eigi hafa gert,
samkvæmt frásögn „Mjölnis" —
heidur lætur hann Alþingi koifella
tillögu sína og bæjarstjórnar —.
og síðan leggur hann árar í bát,
Guanar Jóha.nnsson á jþví
ekkert lof skilið fyrir frammi-
stöðu sína — þvert á móti — og
skörungsskapinn minnumst við
eigi á.
Viðbrögð Einars Ingimundar-
sonar eru allt önnur og viturlegri
en Gunnars. Þegar hann hefur
gengið úr skugga um, að það
muni vera „gjörsamlega von-
laust“ að fá 4 milljón króna til-
löguna samþykkta á þinginu, þá
telur hann tilgangslaust að flytja
hana með Gunnari Jóhannssyni,
en greiðir atkvæði sitt með tillög-
unni, þegar hún er borin upp. En
áður en tillaga G.J. var felld,
skrifar Einar Ingimundarson bæj-
arstjórninni bréf, skýrir henni frá
hverra úrræða hann hyggzt að
leita. í jólahugleiðingu sinni birt-
ir „Mjölnir“ ofurlítinn kafla úr
þessu bréfi, en sleppir mjög
miklu, sem máli skiptir, og sem
skýrir afstöðu E. I. í máli þessu.
Svo lesendur sjái, hversu óráð-
vandlega „Mjölnir" fer með heim-
ildir, þegar honum bíður svo við
að horfa, þá birtir „Siglfirðingur“
hér meginhluta bréfsins, og er
hann svohljóðandi:
„Reykjavík 7. des. 1954.
Með bréfi dagsettu 4. okt. s.l.
lýstuð þér samþykkt bæjarstjórn-
ar, þar sem þess var óskað, að
við Gunnar Jóhannsson beittum
okkur fyrir því að afla samþykk-
is Alþingis fyrir því, að 4 millj.
kr. af atvinnubótafé næsta árs
rynni til áframhaldandi uppbygg-
ingar atvinnulífsins á Siglufirði.
tít af þessu erindi vil ég taka
þetta frarn. — Á fjárlögum næsta
árs er gjört ráð fyrir 5 milljón
króna . . atvinnubótaf járframlagi
fyrir allt landið. Er því farið
fram á, að % hl. af heiidarat-
vinnubótafjárframlagi verði látn-
ir renna til Siglufjarðar eins. —
Þrátt fyrir það, að vandalaust er
frá mínu sjónarmiði að lýsa þörf
Siglufjarðar fyrir þá f járhæð, sem
um er beðið, er það þó svo, eftir
því sem ég hefi kynnt mér, að
gjörsamlega er vonlaust um, að
erindi, sem færi fyrir Alþingi og
hnigi að þessu, næði fram að
ganga. Er jafnan mikil ásókn
fulltrúa flestra kjördæma í land-
inu í fé þetta, og er mjög við-
kvæmt mál, er gerð er krafa um
það opinberlega, að einn staður
sé algjörlega tekin fram yfir alla
aðra, og að til hans renni meginn
hluti f járins.
Að öllu atlxuguðu og m.a. því,
að nærri fullákveðið mun nú vera
af hálfu ríkisstjórnarinnar, að
hærri upphæð af atvinnubótafó
renni til Sigluf jarðar á næsta ári
en nokkru sinni hefur verið orðað
að rynni til eins og sama byggð-
arlags áður, tel ég mjög vafa-
samt, að það myndi verða þess-
um málstað til framdráttar, að
gera slíka kröfu opinberlega, og
öruggt er um, eins og ég áður
lýsti, að slíkt erindi myndi ekki
ná samþykki Alþingis, ef það yrði
borið fram. í samræmi við fram-
XFrívmhald á i, síðuX