Siglfirðingur - 11.02.1955, Blaðsíða 4

'4
SIGLFIRÐINGUR
GUÐRUN TÖMASDðTTIR
FRÁ MIÐHÓLI — MINNINGARORÐ
Þann 31. janúar síðastl. lézt að
heimili sínu Miðhóli í Sléttuhlíð
merkiskonan Guðrún Tómasdóttir
93 ára að aldri.
Foreldrar hennar voru Anna
Bjarnadóttir bónda að Mann-
skaðahóli á Höfðaströnd, en
Bjarni var albróðir Sigríðar Jóns-
dóttur móður Sigmundar Pálsson-
ar frá Ljótsstöðum. Er sú ætt
fjölmenn og merk — og Tómas
Jónsson bónda að Miðhóli. Var
Tómas einn margra afkomenda
Sveins Fljótaráðsmanns, sem
þótti mætur og merkur maður á
sinni tíð.
Guðrún var einkabarn foreldra
sinna. Föður sinn missti hún 3ja
ára gömul. Hann drukknaði í há-
karlalegu. Anna, móðir hennar,
giftist aftur Guðmundi Jónssyni
hreppstjóra að Yztahóli í Sléttu-
hlíð, og átti með honum einn son,
Guðmund Anton Guðmundsson,
er bjó lengi myndarbúi á Bræðrá
í Sléttuhlíð og var hreppsnefndar-
oddviti og sýslunefndarmaður
Slétthlíðinga um langt skeið. —
Hann er látinn fyrir allmörgum
árum.
; Guðrún ólst upp á heimili móð-
Úr sinnar og stjúpa. Þótti það
heimili mjög til fyrirmyndar að
þeirra tíma hætti.
I Sem gjafvaxta mær kynntist
Guðrún ungum og efnilegum
manni Jónasi Arnasyni frá Þverá
í Blönduhlíð. Var Árni faðir Jón-
asar albróðir Magnúsar bónda í
Utanverðunesi í Hegranesi. Voru
því hin mörgu og mannvænlegu
Utanverðuness-systkyni og Jónas
bræðrabörn.
Guðrún og Jónas eignuðust
einn son, Tómas, er síðar var vel
þekktur brautryðjandi á sviði
verzlunar- og viðskiptamála aust-
anmegin Skagaf jarðar. Þótti Tóm-
as mætur maður, greindur vel og
drengskaparmaður mikill. Ein-
hverjar ástæður, sem núlifandi
mönnum eru ókunnar, hafa legið
til þess ,að sambandið milh þeirra
Guðrúnar og Jónasar rofnaði, og
þau slitu frekari kynningu.
Anna, móðir Guðrúnar, varð
ekkja í annáð sinn. Brá Anna þá
búi og voru þær mæðgur jafnan
eftir það í húsmennsku og höfðu
litla soninn, Tómas, hjá sér. —
Skildu þær mæðgur ekki fyrr en
Anna lézt í hárri elli. Guðrún
sýndi móður sinni dótturlega
blíðu og umhyggju til hins síð-
asta. Var það oft erfitt og vanda-
samt að framkvæma þá þjónustu,
sem gamalt fólk, sem komið er í
kör og bíður hinztu stundar þarfn
ast. En með mikilli hugkvæmni og
meðfæddri þjónustulund tókst
Guðrúnu að ynna þessa þjónustu
af hendi með sóma og mikilli
prýði.
Eftir lát móður sinnar flutti
Guðrún til sonar síns, sem var
nú kvæntur og byrjaður búskap
á Miðhóli. Síðar fluttist hún
ásamt fjölskyldunni til Hofsóss.
Þegar Tómas varð kaupfélags-
stjóri þar.
Nú undi Guðrún sér vel. Hún
var nú setzt að hjá syni sínum,
sem hún hafði búið, eftir því sem
þáverandi ástæður leyfðu, undir
lífið, og löngum var það hennar
heitasta ósk að sonurinn yrði nýt-
ur og góður þjóðfélagsþegn. Nú
var hann kominn í starfið og
reyndist duglegur, framsýnn og
djarfhuga. Hann stofnaði Kaup-
félag Fellshrepps, sem síðar hlaut
nafnið Kaupfélag Fells- og Hofs-
hrepps og var fyrsti kaupfélags-
stjóri þess. Ánægjan var mikil
hjá Guðrúnu. Hún undi sér vel í
blessuðum barnahópnum sonar
síns og tengdadóttur.
En á skammri stund skipast
veður í lofti. Allt í einu dró ský
fyrir sólu á heimilinu, þegar ást-
kæra syninum og góða heimilis-
föðurnum var svipt burtu, en
hann drukknaði á leið til Siglu-
fjarðar veturinn 1938 á bezta
aldursskeiði. Þetta var mikið
reiðarslag — óskaplegt áfall, sem
kom, svo sem oft vill verða,
óvænt, miskunnarlaust, fyrir eig-
inkonu, börn og aldurhnigna móð-
Hún lézt að heimili sínu hér í
bæ 7. febr. síðastl. af heilablóð-
falli.
Hún var fædd að Barði í Fljót-
um 24. september 1884 og því á
sjötugasta og fyrsta aldursári.
Foreldar hennar voru hin
merku prestshjón frú Ingibjörg
Jafetsdóttir og sr. Tómas Björns-
son er fyrst var prestur hér í
Hvanneyrarsókn og síðar að Barði
í Fljótum. Yoru þau prestshjónin
af góðu bergi brotin, t.d. var Jafet
faðir frú Ingibjargar albróðir frú
Ingibjargar konu Jóns Sigurðs-
sonar forseta. En þau voru börn
Einars stúdents og kaupmanns í
Re^kjavík.
Sigurlaug var yngst 10 styst-
kyna. Hún ólst upp með foreldr-
um sínum í glaðværum systkina-
hóp. Að Barði var oft gestkvæmt
á þeim árum. Voru prestshjónin
mjög gestrisin og veittu gestum
og gangandi með mikilli rausn.
ur. Vonbrigðin voru mikil. Hún
hafði búizt við, að sonur hennar
ætti hér lengri starfstíma og talið
víst, að hann stæði yfir moldum
sínum. Hún gróf upp úr fylgsnum
hugans minningar liðinna ára, er
sonurinn tritlaði við hlið hennar
— óx og dafnaði og varð að góð-
um starfsmanni. Þau áttu saman
fjölmarga yndæla stund — en
þetta var allt liðið, „æskan á
braut, blómin dauð, borgirnar
hrundar og löndin auð“.
Vonirnar björtu, óskirnar heitu,
fyrirbænir hjartanlegar, sem alla
tíð voru bundnar við soninn ást-
kæra og dyggðumríka drenginn,
voru nú á svipstundu að engu
orðnar.
Guðrún sál. var sterkbyggð
andlega, skýr og athugul. Hún
fékk að erfðum og af góðu upp-
eldi óbifanlegt traust á forsjón
Guðs. Hún fól Guði allt, sætti sig
við hans ráðstöfun og var þeirrar
trúar, að það væri öllum fyrir
beztu.
Hún leit yfir mannvænlega
barnahópinn sonar síns. Það
stillti tárin og græddi sárin að
hlynna að börnunum og hugsun
hennar og starf snerist um þau,
meðan kraftar entust.
Það hverfur af sjónarsviðinu
smátt og smátt, góða, gamla fólk-
ið, sem bjó í haginn og bætti lífs-
skilyrðin fyrir okkur, sem nú er-
um um og yfir sextug. Því ber
okkur að minnast þess með vinar-
og virðingarhug. iStarf þess var
mikið, margþætt og merkilegt.
Meðal þessa góða fólks má telja
Guðrúnu sál. Tómasdóttur.
Blessuð sé minning hennar.
P. E.
Var heimilisbragur þar allur til
fyrirmyndar. í því umhverfi
myndaðist og mótaðist iSigurlaug
ung að árum.
Árið 1902 flutti hún til Siglu-
fjarðar með foreldrum sínum. Lét
faðir hennar þá af prestsskap
eftir 35 ára prestsþjónustu. Móðir
hennar frú Ingibjörg lézt árið
1918. Tók þá Sigurlaug við stjórn
heimilisins fyrir föður sinn og
bræður, og að síðustu bjó hún í
sama húsi við Norðurgötu, ásamt
eina bróðurnum, sem eftir lifir,
Kristjáni, til dánardægurs.
Saugurlaug var sérlega geðþekk
kona, og kom allsstaðar fram til
góðs. Þjónustulund átti hún í
ríkum mæli. Kom það fram við
ágæta aðhlynningu og umsjón á
föður hennar háöldruðum og syst-
kinum hennar þegar þau þurftu
þess með.
Sigurlaug telst til þeirra heið-
urskvenna, sem í friði og ró vann
sín líknarstörf. Þar fékk hún að
fullnægja þrá sinni að vera öðr-
um að liði og veita yl og birtu
inn í daglegt líf meðal vanda-
manna sem annarra.
Harmur er nú kveðinn að heim-
ili bróðursins, sem eftir lifir og
systranna tveggja, en minningin
um samverustundir með góðu
systurinni og endurfundir síðar,
er huggun harmi gegn.
Jarðarför fröken Sigurlaugar
fór fram laugardaginn 19. þ.m.
Hófst hún með húskveðju á heim-
ili hennar.
Athöfnin í kirkjunni var hin
virðulegasta. Veður var gott og
fjöldi fólks viðstatt.
Blessuð sé minning hennar.
P. E.
Fréttir í stirttu máli
Fiskafli
hefur verið ágætur, þegar gefið
hefur á sjó. Hafa bátarnir aflað
frá 4000—9000 pund í róðri.
Miklar frosthörkur
hafa verið hér síðan með Þorra-
komu. Hefur bátahöfnin lagt, og
hefur verið erfitt fyrir róðrarbáta
að komast að bryggju. Isalög
mikil hafa verið inn á leirum. —
Hefur sá ís reynzt traustur. Sótti
þangað fjöldi unghnga á skauta.
Með því að óttast var, að til
slysa gæti komið þar innra, lét
bæjarstjórn ryðja burt snjónum
af allstóru svæði á lóð h.f. Sunnu,
og veita vatni á. Varð þarna til
ágætt skautasvell. Þar leikur
unga fólkið sér á skautum dag-
lega.
Andlát
Þann 12. þ.m. lézt á heimili sínu
Hlíðarvegi 22 hér í bæ, Jón Gísla-
son, fyrrv. íshússtjóri. Verður
þessa mæta manns nánar getið í
næsta blaði.
Tilkynning frá raf-
veitunni
TIL ÞEIRRA, SEM NOTA
RAFMAGN
Sökum yfirvofandi vatnsskorts
við Skeiðsfoss neyðist rafveitan til
að hætta í bili sölu rafmagns til
upphitunar, að minnsta kosti til
þeirra notenda, sem eiga þess
kost að hita íbúðir sínar á annan
hátt en með rafmagni.
Mega því slíkir liitanotendur
búast við, að hitastraumur verði
rofinn hjá þeim eftir 7 daga, og
er þeim hér með bent á að útvega
sér eldsneyti fyrir þann tíma.
Siglufirði, 24, febr. 1955.
RAFVEITAN
• n|*
SIGURLAOG TÖMASDÖTTIR
NOKKUR MINNINGARORÐ