Siglfirðingur - 26.02.1955, Blaðsíða 4

4
SIGLFIEÐINGUK
„blekkingasvari'7
Svar við
Enda þótt mér sé harla vel
ljóst, að til lítils sé að rökræða
við kommúnista og málgagn
þeirra „Mjölni“, jafn óskamm-
feilnir og óprúttnir þeir eru í mál-
flutningi sínum, get ég þó ekki
með öllu látið ósvarað þeim firr-
nm og ósannindum, sem birtast
í síðustu grein „Mjölnis", þar
sem vikið er að mér og bæjar-
stjórnarmeirihlutanum á fremur
kuldalegan hátt. Greinarkornið
heitir: „Blekkingum svarað“ og
mætti vel segja mér, að höfundur
hennar væri hinn skólagengni
áróðursfræðingur kommúnista
hér. Kommúnistar tíðka það
annars lítt að skrifa undir nafni
— af skiljanlegum ástæðum.
Það sérstæða við þetta greinar-
korn er annars það, af því að
það heitir þessu nafni, að þar er
engu svarað, sem áður hefur birzt
úr annarra herbúðum viðkomandi
því máh, sem um er rætt. Aðeins
eru endurteknar þær fullyrðingar
og dylgjur, sem þegar er búið að
vísa heim til föðurhúsanna, með
dálítið breyttu orðalagi frá því,
sem áður var. Er „Mjölnis“-grein-
in mjög einkennandi fyrir mál-
flutning áróðursmanna kommún-
ista, er þeir hafa verið kveðnir í
kútinn í rökræðum. Þá er það
siður þessara manna, sem þeir
eru orðnir frægir fyrir um allan
heim að setja aðeins upp sak-
leysissvip og endurtaka með köldu
blóði allt, sem ofan í þá hefir
verið rekið, eins og ekkert hafi í
skorizt.
Greinarhöfundurinn lýsir mik-
illi undrun sinni og hneykslan yfir
því, að bæjarstjórnarmeirihlutinn
breyti samþykkt sinni frá 6. des.
s.l., þar sem okkur Gunnari Jó-
hannssyni var falið að flytja til-
lögu um það á Alþingi, að Siglu-
fjörður fengi 4 milljónir króna á
fjárlögum þessa árs til atvinnu-
aukningar — í það horf með
samþykkt sinni 14. eða 15. sama
mánaðar, að sömu þingmönnum
yrði fahð að vinna að framgangi
þessa máls eftir þeim leiðum, sem
þeir teldu sigurvænlegastar. Ekki
getur þó „Mjölnis“-skriffinninn
þess nema að hálfu leyti fremur
en fyrri daginn í umræðum um
þetta mál, af hvaða ástæðum
bæjarstjórnarmeirihlutinn breytti
þeirri samþykkt sinni. Læðist því
greinarhöfundurinn í kring um
kjarna málsins, eins og köttur í
kring um heitan graut, eins og
hans var von og vísa. Bæjar-
stjórnarmeirihlutinn breytti fyrri
samþykkt sinni vegna þess:
1) að vonlaust var um, að til-
laga þess efnis, sem hér
ræðir um yrði samþykkt á
Alþingi, ef hún yrði borin
, þar fram, — og
2) að líkur væru fyrir, að slík
tillaga, ef fram yrði borin
á Alþingi, yrði fremur til
þess eins og á stóð, að
spilla fyrir framgangi máls
ins en greiða fyrir því.
Eg skil vel, að Gunnar Jó-
hannsson teldi sig ekki eiga auð-
velt með að taka tillögu sína um
4 milljón króna framlag til Siglu-
fjarðar, aftur, eftir að bæjar-
stjórn breytti samþykkt sinni,
eins og áður er lýst — úr því
hann var á annað borð búinn að
flytja hana, en hitt á ég ómögu-
legt með að skilja, hversvegna
minnihluti bæjarstjórnar (komm-
únistar og Alþýðuflokksmenn)
gerði það að tillögu sinni á bæj-
arstjórnarfundi, að ég yrði skyld-
aður til þess að flytja erindi inn
í Alþingi, sem vitað var um að
hvorki myndi verða samþykkt, né
myndi verða málstað Sigluf jarðar
til framdráttar, ef flutt yrði,
nema síður væri. Um bæði þessi
atriði var minnihlutamönnum
kunnugt, er þeir fluttu tillögu
sína. Hvað eiga slík vinnubrögð
sem þessi að þýða? Spyr sá, sem
ekki veit, en gæta verða minni-
hlutamennirnir í þessu tilfelli að
því, að umstang þeirra verði ekki
málstað Siglufjarðar til beins
ógagns og eru þessi orð mælt í
fyllstu alvöru.
I lok „Mjölnis“-greinarinnar
kemst höfundurinn og áróðurs-
maðurinn fyrst í essið sitt, er
hann endurtekur ósannindi, sem
búið er að reka ofan í kommún-
istamálgagnið. í feitletraðri setn-
ingu segir höfundurinn, að ég hafi
færzt undan að flytja umrædda
tillögu á Alþingi, þar til bæjar-
stjórn hafði breytt samþykkt
sinni um flutning tillögunnar, en
þá hafi ég skotið mér á bak við
bæjarstjórnarsamþykktina og neit
að endanlega að flytja tillöguna.
Það má að vísu til sanns vegar
færa, að ég hafi færzt undan að
flytja margumrædda tillögu, áður
en ég vissi hver viðbrögð bæjar-
stjórnar yrðu út af bréfi mínu til
hennar, þar sem ég gat þess, að
hvorttveggja væri, að tillagan
myndi ekki ná fram að ganga og
að ekki væri óhugsandi, að hún
myndi fremur spilla fyrir málinu,
en greiða fyrir því, ef hún kæmi
fram á Alþingi í því formi, sem
bæjarstjórn hafði upphaflega
hugsað sér. Hitt er hinsvegar
ósatt og verður alltaf jafn ósatt,
hvað sem „Mjölnir" og áróðurs-
sérfræðingar hans endurtaka það
oft, að ég hafi haft í huga að
neita að flytja 4 milljón króna
tillöguna, ef bæjarstjórn héldi
fast við fyrri samþykkt sína, varð
andi flutning tillögunnar. — Hafi
„Mjölnir“ heimildarmenn eða
menn að því, að ég hafi ætlað mér
að þverskallast við að flytja
margnefnda tillögu, að óbreyttri
samþykkt bæjarstjórnar, vildi ég
gjarnan fá vitneskju um hver eða
hverjir það væru.
I lok „Mjölnis“-greinarinnar
lætur áróðurssérfræðingurinn
einnig liggja að því, að mestar
líkur séu fyrir, að 4 milljón króna
tillagan hefði verið samþykkt, ef
ég hefði flutt hana, mcð því að
sennilega hefðu nægilega margir
þingmenn úr stjórnarfiokkunum
og þá einkum Sjálfstæðisflokkn-
um stutt hana, þegar á hólminn
kom. Ég get ekki látið hjá líða
að lýsa undrun minni og um leið
vanþóknun á því háttalagi grein-
arhöfundar að gera mér ekki að-
vart um þennan grun sinn eða
vitneskju áður en allt var um
seinan, úr því að hann er eða
virðist vera svo kunnugur í her-
búðum stjórnarflokkanna. Það er
áreiðanlegt, að ekki hefði ég látið
undir höfuð leggjast að flytja
margnefnda tillögu, ef ég hefði
talið hinar minnstu líkur fyrir,
að hún yrði samþykkt.
Þó held ég, þegar öllu er á
botninn hvolft, að ég viti betur
um, a.m.k. afstöðu flokksmanna
minna til þessa máls, en greinar-
höfundur, þótt margfróður sé
hann sjálfsagt og hafi líklega
numið áróðurslist og loddarabrögð
utan landssteinanna. Þingmenn
Sjálfstæðisflokksins, aðrir en ég,
treystu sér ekki til að fylgja um-
ræddri tillögu, þótt ég flytti hana
í því formi, sem til var ætlazt,
og stafaði sú afstaða þeirra ekki
af því, að þeir væru eða séu
f jandsamlegir Siglufirði, heldur af
því, að þeir eru því mótfallnir, að
úthlutun fjár til atvinnuaukn-
ingar verði flutt úr höndum ríkis-
stjórnarinnar inn á Alþingi við
afgreiðslu fjárlaga. Veit ég ekki
annað en að hið sama gildi um
þingmenn Framsóknarflokksins.
Ég trúi því ekki, að höfundur
„Mjölnis“-greinarinnar sé svo
skyni skroppinn, að hann geri sér
ekki ljóst, að hefðu horfur verið
á, að nægilegt þingfylgi ynnizt
við 4ra milljón króna framlag á
fjárlögum til atvinnuaukingar á
Siglufirði, sé öldungis víst, að
fulltrúar annarra staða, sem telja
sín byggðarlög litlu eða engu
betur á vegi stödd fjárhagslega
og atvinnulega en Siglufjörð, —
hefðu gripið tækifærið og gert
tilraunir til þess að koma inn í
fjárlögin framlögum til þeirra
staða, sem þeir báru fyrir brjósti,
engu lægri en gert var ráð fyrir í
tillögunni viðkomandi Siglufirði.
Ef slíkar tillögur hefðu hrúgazt
inn í þingið við afgreiðslu fjár-
laganna, en það hefðu þær áreið-
anlega gert, ef ég eða aðrinr
þingmenn stjórnarflokkanna, sem
ábyrgð bera á afgreiðslu fjárlaga
hefðu borið fram eina slíka til-
lögu, hefði naumast orðið um
nema tvennt að ræða: Annaðhvort
hefðu allar atvinnuaukningartil-
lögurnar verið felldar af stjórnar-
flokkunum sjálfum eða allar eða
flestar samþykktar og fjárlögin
þá verið afgreidd með stórkost-
legum greiðsluhalla.
Það er af þessum sökum, sem
ákveðin upphæð, sem ríkisstjórn-
in úthlutar, er ætluð á fjárlögum
til atvinnuaukningar á hinum
ýmsu stöðum á landinu, en ekki
sá háttur á hafður að láta það
ráðast við afgreiðslu fjárlaganna,
hversu mikið hver einstakur
staður ber úr býtum til atvinnu-
aukningar.
Til þess að breyta þessu fyrir-
komulagi og vinna því fylgi, að
einum stað á landinu, þótt illa sé
stæður, sé úthlutað fé til atvinnu-
aukningar á fjárlögum en öðrum
ekki, held ég að til þurfi meiri
áhrifamenn eða ,,áhrifamenn“ en
t.d. Þórodd Guðmundsson, Gunn-
ar Jóhannsson, Jón Kjartansson
og mig, alla til samans.
Aðdróttanir áróðurssérfræðings
„Mjölnis“ um störf mín á Al-
þingi læt ég mér í léttu rúmi
liggja. Ég hefi aldrei verið
hlynntur kommúnismanum og
vona, að ég hverfi svo í gröfina,
að að mér hafi aldrei hvarflað að
aðhyllast villukenningar hans. —
Ekki hefi ég heldur hvorki fyrr
né síðar farið dult með afstöðu
mína til þessarar helstefnu, en
því fer líka fjarri, að ég geri mér
ekki ljóst, að sú afstaða mín er
ein nægileg til þess, að um mig
sem þingmann og mann verður
aldrei kveðinn upp hlutlaus dóm-
ur í herbúðum kommúrJsta. Það
verður að hafa það. Ég óttast
ekki svo mjög, að sá dómur verði
lagður til grundvallar, þegar það
verður metið, hvort ég hefi unnið
mér til sáluhjálpar í lífinu eða
ekki.
Einar Ingimundarson
Settur í embætti
S.l. sunnudag var hinn nýskip-
aði sóknarprestur, séra Ragnar
Fjalar Lárusson, settur inn í em-
bætti af séra Sigurði Stefánssyni
prófasti Eyjafjarðarpróffastsdæm
is. Þjónaði prófastur fyrir altari
og ávarpaði þaðan sóknarprest-
inn og söfunðinn. Séra (Ragnar
flutti predikun í stól og þjónaði
síðan fyrir altari.
Var athöfn þessi hin virðuleg-
asta. Hvert sæti var skipað í kirkj
unni.
Siglfirðingur býður prestinn og
fjölskyldu hans innilega velkom-
inn, óskar honum til hamingju
með þetta virðulega embætti og
auðnist velgengni í lífi og starfit