Siglfirðingur - 13.09.1955, Síða 1

SjáSfstæðisfðlk!
Athugið að trygg.ja ykkur að-
göngumiða í tíma að héraðsmót-
inu og dansleiknum að Hótel
Hvanneyrri.
verður haldið að öllu forfallalausu föstudaginn 16. sept. kl. 8,30 í Bíó
RÆÐUMENN:
Ölafur Thors, forsœtisráðherra
og Einar Ingimundarson, alþingismaður
/Dessit Histamann koma fitam:
Frú Erla Þorsteinsdóttir, söngkona
Daníel Þórhallsson, söngvari
Valur Gíslason, leikari
c Klemenz Jónsson, leikari
DANSLEIKUR
verður svo um kvöldið að Hótel Hvanneyri. Hljóm-
sveit Aljiýðuhússins. Einnig mun frú Erla syngja
með hljómsveitinni. — Nánar auglýst síðar.
§
Hugleiðingar um togarakaup
i.
í síðasta tbl. Mjölnis er birt rit-
smíð með allrisstórri fyrirsögn
eins og tíðkast hjá kommúnistum.
Ritsmíð þessi er fremur fátækleg
og ber fyrirsögnin hana ofurliði.
Fyrirsögnin er þessi: Ihaldsfl. fell
ir að keyptur verði togari til bæj-
arins í haust. — Sagt er svo frá
tillögu, sem kommúnistar og krat-
ar báru fram á bæjarstjórnar-
fundi um að keyptur væri nú
þegar þriðji togarinn og þar átt
við b.v. Keflvíking, — ríkisstjórn-
in útvegi fé til kaupanna og við-
gerðarkostnaðar, svo að togarinn
verði í 1. flokks ástandi, og svo
til reksturs. Þá sé og einnig unnið
að því að eignarhald náist á
dieseltogara. Þessa tillögu felldi
Íhaldsflokkurinn. Um þetta er svo
rausað heilmikið, og komizt að
þeirri niðurstöðu að síðustu, að
íhaldið vilji ekkert gera til þess
að tryggja fólkinu atvinnu.
H.
,,Að fortíð skal hyggja“. Þetta
gamla máltæki má gjarnan hafa
í huga, er rætt er um atvinnu-
vandamálið og afkomu bæjarins.
Ef hugað er að fortíð þessa
bæjarfélags, hefur löngum verið
lagt til hliðar, það sem nefna má
framtíðaröryggi eða trygg afkoma
fólksins. Engum, eða að minnsta
kosti hverfandi fáum, kom til
hugar að koma upp þeirri starf-
rækslu hér, sem skapaði stöðuga
atvinnu yfir árið. Fyrr á árum
heyrðist vart orð, er hnigi í þá átt.
Það var látið nægja, sem síldin
gaf af sér yfir sumarmánuðina
2—3, ásamt fiskafla haust og
vor. Ef svo síldin brást og fisk-
afii tregðaðist, mátti hver halda
að sér höndum í atvinnuleysi.
Þegar svo síldveiðarnar fóru að
bregðast með öllu ár, eftir ár, og
menn sáu fram á stórkostleg
vandræði, er atvinnutekjur þær,
sem síldin skóp, hurfu, og afkoma
almennings í bænum var í voða,
var farið að láta sér detta í hug
eitthvað, sem gæti orðið til þess
að bæta úr þeirri vá, sem fyrir
dyrum lá. Hér var stórt vanda-
mál, sem að steðjaði. Til þess að
fólkið flýði ekki bæinn til ann-
arra verstöðva, þar sem atvinna
var nóg, varð með einhverjum
ráðum, að bæta því upp þær tekj-
ur, sem síldin hafði áður gefið.
Ekkert geymdi fortíðin, sem hefði
mátt grípa til, styðja og styrkja
sem atvinnugjafa. Hér sást ekki
örla fyrir undirstöðu á neinu, sem
að haldi gæti komið.
Á árunum 1946—1950, þegar
kommúnistar og kratar mynduðu
meirihluta bæjarstjórnar, og var
í sjálfsvald sett að sýna manndóm
sinn og liyggindi, var ekert gert
til að leysa vandræðin. Tíminn
leið í algjörðu aðgerðarleysi þar
til 1949, að fjárreiður bæjarfé-
lagsins voru komnar í óreiðu og
öngþveiti og ekki við neitt ráðið.
III.
Aðkoman árið 1950 var alls
ekki glæsileg, þegar á það cr litið,
að nú varð að fara að leita eftir
grundvelli — í þessari auðn og
aldeyðu — sem hægt væri að
byggja á öryggi atvinnulífsins. —
Hér var mikill vandi á ferð. Ekki
var meiningin sú, að tjalda til
einnrar nætur, eða grípa til ein,
hvers, sem varðaði stuttan tíma.
Hér var ekki um annað að ræða
en byggja upp frá grurnii þá starf
rækslu, sem tryggði Öruggt og
farsælt atvinnulíf um langa fram-
tíð.
Togarinn Elliði hafði verið
keyptur laust fyrir 1950. Hann
bætti sáralítið úr atvinnuþörfinni,
en var þó lífvænlegra á marga
lund. Mönnum kom saman um, að
til mikilla úrbóta myndi verða að
fá annan togara í bæinn og ný-
tízku hraðfrystihús. Það er ölium
kunnugt, að togarinn Hafliði var
keyptur og hraðfrystihús byggt.
Við þessa aukningu hefur reynsl-
an sannað, að tveir togarar og
hraðfrystihúsið, hafa bætt stór-
um afkomu fólksins í bænum, og
gefið bendingu um, að ef þriðji
togarinn bættist við, og útgerðin
gengi að óskum, myndi atvinnu-
þörfinni fullnægt að mjög miklu
leyti. Því var á síðastl. vetri tals-
vert umtal um að reyna að ná
umráðarétti og eignarrétti á
þriðja togaranum, og jafnvel
gengið svo langt að minnast á
kaup á togaranum Keflvíking. —
Endirinn var í stuttu máli sá, að
meirihluti bæjarstjórnar ákvað
eftir að hafa kynnt sér ástand
skipsins að kaupa hann ekki. Og
yfir þessu óskapast nú kommún-
istar.
IV.
,,Á fortíð skal framtíð byggja,“
segir gamalt máltæki. Það hefur
gilt og gildir enn. Til þess, sem
l'engi á að standa, skal vel vanda,
var einu sinni sagt. — Það gildir
enn. Þegar til kom að reisa þurfti
að nýju stoðir undir lífvænjega
og fjárhagslega afkomu bæjar-
búa, varð á það að líta, að grund-
(Framhald á 2. síðu)