Siglfirðingur - 23.12.1955, Blaðsíða 1

Vikublaðið „SIGLFIRÐINGUr
óskar öllum lesendum sínum, nær og fjær,
GLEÐÍLEGRA JÓLA OG GÆFURÍKS NÍÁRS
&lu
ad koma
„Sú þjóð, sem í myrkri gengur sér mikið
ljós. Yfir há, sem bna í landi náttmyrkr-
anna skín ljós, — því að barn er oss fætt,
sonur er oss gefinn“.
Jólin eru að koma. Ennþá einu sinni er
jólahátíðin að renna upp yfir mannheimi,
þessi dýrðlega hátíð, hátíð ljósanna í
skammdegismyrkrunum og hátíð hinna
glöðu barnshjartna. Og oss öllum, einnig
hinum eldri, hlýnar um hjartað við komu
þeirra. Og það er sérstakur hugblær, sem
grípur oss þá. Skap vort verður mildara,
og það er sem hlýir straumar fari um sái
vora í hvert sinn, sem jólin ganga í garð.
Vér tökum þá léttara kveðju annarra en
endranær, og vér segjum hver við annan
með kærleikshreim í röddinni: Gleðileg
jól.
En hversvegna hefir hún slík áhrif á
oss jólahátíðin? Er það ef til vill einungis
gamall barnsvani, sem fyllir hug vorn
þessa desemberdaga Eða er eitthvað
annað og meira á ferðinni, sem fer svo
mjúkum höndum um hug vorn? Vér finn-
um til þess betur en endranær, þegar
jólaguðspjallið berst oss til eyrna og
hljómar jólasálmanna óma í eyrum vor-
um, að það er líkt því sem heilög hönd
sé lögð á höfuð vort. Og vór kunnum að
finna, að það er sem kraftur af hæðum
vitji vor, og veiti oss hlutdeild í dýrð sinni.
Ég er viss um það, að við finnum það öll — innst inni, —
að það er ekki ytra umstang jólanna, jólagjafir, góðgæti og
annað slíkt, sem þessum áhrifum valda, heldur hið himneska
og guðdómlega, sem koma jólanna er tengd við.
Hugsum oss jól án jólaguðsspjalls, án jólasálma, án allrar
andaktar, það væri ekki hægt að kalla slík hátíðahöld jól,
þótt þau færu fram þessa desemberdaga. Væri slíkt ekki líkast
afmælisveizlu án afmælisbarns, eða hátíðahöldum án alls til-
ef nis ?
Er það ekki einmitt vegna jólaguðsspjallsins og fagnaðar-
boðskapar þess, sem vér kristnir menn höldum heilög jól? —
Ég vona, að svo sé, og að vér svörum því öll játandi, því
annars verðskuldum vér eigi hið kristna nafn.
En hver er þá hinn mikh fagnaðarboðskapur jólanna?
Hann er þetta: Mennirnir eru ekki látnir afskiptalausir, þar
sem þeir ganga í myrkri. Það er um þá hugsað og yfir þeim
vakað á æðri stöðum, glaðst yfir gæfu þeirra, hryggzt yfir
böli þeirra og bætt úr vandræðum þeirra. Heilar hersveitir af
himneskum verum, voldugum og sælum, birtast til þess að
fagna, er mannheimum birtist sitt skærasta ljós. Þær láta sér
ekki á sama standa um kjör mannanna og líðan, þær láta sig
máli skipta um frelsi þess heims, sem í holdsfjötrum býr.
Og þetta er vegna þess, að þeir eru allir bræður: ljósveran
í dýrð hjá Guði og fjármaðurinn, sem vakir um nóttina yfir
hjörð sinni — engillinn yfir á sólbjörtu eilífðarlandinu og sá
sem í landi nátmyrkranna býr eru bærður, Guð er faðir
beggja. Og Guð ber umhyggju fyrir þeim báðum, elskar þá
báða. Og englasveitirnar úr æðri tilveru skulu vera bræðrum
sínum á jörðinni vottar þess, hvernig Guð vakir yfir þeim,
sem í náttmyrkrunum búa, og hvernig þeirri þjóð, sem í
mykri gengur gefst mikið ljós. Mönnunum er Frelsari fæddur.
Guð er sjálfur kominn til mannheima. Hann hefir horfið um
stund frá ljóma eilífðarlandsins, til þess að dvelja meðal
þeirra, sem í náttmyrkrunum búa. Og Orðið var hold og hann
bjó með oss fullur náðar og sannleika. En hví valdi Guð þessa
leið? Ráðsályktanir hins hæsta verða aldrei skýrðar af ófull-
komnum mönnum. En óhætt er að segja, að Jesús Kristur kom
í heiminn til þess að verða mönnunum mikið ljós. Hjá honum
sjáum vér í fullkominni mynd hið góða, fagra og fullkomna.
Jesús Kristur er öllmn mönnum allra tíma slíkt' ljós, frelsari
og fyrirmynd, einnig þér og mér.
Englarnir eiga því að vera oss mönnunum vottar þess, að
himinninn stendur í órofa sambandi við jörðina, þótt hann sé
henni langt um ofar að heilagleika og tign. Mannkyninu er
Frelsari fæddur.
Kæru vinir. Meðtökum þennan fögnuð himnanna. Gerum
hann að lifandi vitnisburði hjartna vorra. Biðjum Guð, að vér
fáum að lifa þá stund af eigin raun, að sonur sé oss gefinn,
að oss sé Frelsari fæddur. — Gleðileg jól, í Jesú nafni.
RAGNAR FJALAR LÁRUSSON